Η λογική των κ.κ. Πάγκαλου και Βρεττού από το ΠΑΣΟΚ, των Γεωργιάδηδων (της ΝΔ και του ΛΑΟΣ), των Πρετεντέρηδων και λοιπών «νομιμοφρόνων», αν την τραβήξει κανείς μέχρι το τέρμα της, θα φτάσει στον απόλυτο κοινωνικό συντηρητισμό. Για την ακρίβεια, η θέση που λέει ότι απαγορεύεται (και μάλιστα από θέση αρχής!) η εναντίωση σε ψηφισμένο νόμο, δεν έρχεται, απλά, να ανατρέψει δημοκρατικά κατακτημένα δικαιώματα. Μέσα στο σκοταδισμό της και το νεοσυντηρητισμό της, καταντά τόσο έωλη και σαθρή, που έρχεται να κονταροχτυπηθεί ακόμα και με την ίδια την ιστορική εξέλιξη!

*

Αν η ανθρώπινη κοινωνία πορευόταν με τέτοια πυξίδα, τότε τόσο ο Σπάρτακος όσο και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είναι «έκνομοι» γιατί η εξέγερση του πρώτου έγινε σε μια εποχή που η δουλεία ήταν νόμος και ο αγώνας του δεύτερου έλαβε χώρα σε μια περίοδο που ο ρατσισμός στις ΗΠΑ ήταν καθεστώς! Με βάση αυτή τη λογική (;) κηρύσσεται «έκνομη» και η εξέγερση κατά της Αντουανέτας γιατί τότε η φεουδαρχία ήταν νόμος, «έκνομος» και ο Μαρίνος Αντύπας γιατί ο νόμος τότε ήταν οι τσιφλικάδες!

*

Αλλά ας μην πάμε τόσο πίσω. Ας έρθουμε στα δικά μας, τα τωρινά, τα καθημερινά.

Νόμος του κράτους είναι ο προϋπολογισμός που προβλέπει το 3,5% για την Παιδεία. Επομένως - κατά τη λογική (;) Πάγκαλου:

• Οι αγώνες για αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση είναι εκ προοιμίου «έκνομοι», αφού αμφισβητούν και επιδιώκουν να καταστήσουν ανενεργό «έναν ψηφισμένο νόμο» (τον προϋπολογισμό)!
• «Εκνομοι» και οι αγώνες των συνταξιούχων για ανατροπή των συντάξεων πείνας που προβλέπει ο νόμος (ο προϋπολογισμός)!
• «Εκνομοι» οι αγώνες των εργατών για αυξήσεις αφού αντιστρατεύονται και θέλουν να καταστήσουν ανενεργό το νόμο της λιτότητας (τον προϋπολογισμό)!

Μας λένε ότι δεν μπορεί ο λαός να διαδηλώνει ενάντια σε ψηφισμένο νόμο. Ομως, βάσει νόμου η Σούδα παραχωρείται για τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών.

• Επομένως, πρέπει να φτιαχτούν ένα εκατομμύριο νέα... κρατητήρια (!), όσα και οι διαδηλώσεις του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ, που ζητούσαν να μείνει ανενεργός ο νόμος μετατροπής της Ελλάδας σε λημέρι των ΗΠΑ και να μείνει ανενεργός ο νόμος που παραχωρεί τη Σούδα στους Αμερικανούς!
• Πρέπει να φτιάξουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νέες... φυλακές, όσες και οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, που έθεταν το αίτημα να μείνει ανενεργός ο νόμος που παραχωρεί τη Σούδα στο ΝΑΤΟ!

Μπορεί κανείς να σημειώσει χιλιάδες ανάλογα παραδείγματα. Ολα κατατείνουν στο ίδιο συμπέρασμα: ΄Η οι αγώνες αυτοί είναι όντως «έκνομοι» και συνιστούν «κατάλυση της δημοκρατίας» (όπως λέει ο Πάγκαλος και οι άλλοι), ή το να μάχεται ο λαός ενάντια σε αντιλαϊκούς νόμους και πολιτικές αποτελεί άσκηση νόμιμου δικαιώματός του. Η προώθηση, μάλιστα, αυτού του δικαιώματος περνά μέσα από την ακύρωση, την αχρηστία και την απενεργοποίηση αντιλαϊκών νόμων. Οσο για την ολοκλήρωση αυτού του νόμιμου δικαιώματος του λαού, η δικαίωση, δηλαδή, αυτών των νόμιμων αγώνων της λαϊκής πλειοψηφίας ισοδυναμεί με ένα: Την πλήρη ανατροπή της πολιτικής που γεννά τέτοιους νόμους.

Ας μη βιαστούμε να εξαγάγουμε σαν συμπέρασμα ότι «οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει».

Ούτε «έχουν ξεφύγει» και «τετρακόσια τα έχουν». Με την έννοια ότι όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα, ούτε στα κουτουρού γίνονται, ούτε χωρίς πρόγραμμα. Αντίθετα, υπάρχει ένα σχέδιο επεξεργασμένο, ένα σχέδιο μακράς πνοής, ένα σχέδιο που δεν έχει μόνο κατασταλτική διάσταση, αλλά έχει πρωτίστως ιδεολογική και πολιτική διάσταση.

Τίποτα δεν έχει συμβεί κατά λάθος έως τώρα. Ούτε η ζαρντινιέρα, ούτε οι προηγούμενες δηλώσεις Πάγκαλου για το άσυλο, ούτε η σιδηρογροθιά, ούτε το σικέ παιχνίδι με τους κουκουλοφόρους, ούτε η μετατροπή των διαδηλώσεων σε πεδίο προβοκάτσιας και συκοφαντίας, ούτε οι νέες δηλώσεις Πάγκαλου, ούτε ότι προχτές έφτασαν να χτυπήσουν ακόμα και τους γονείς των φοιτητών, όταν έριξαν δακρυγόνα και απείλησαν με κλομπς τους γονείς οι οποίοι είχαν προσέλθει στα δικαστήρια για να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους. Τίποτα δεν έγινε στην τύχη, ή επειδή έτσι προέκυψε.

Ολα έγιναν και γίνονται γιατί η κυβέρνηση και η ΠΑΣΟΚική συγκυβέρνηση θέλουν να επιβάλουν μια άθλια και αντιλαϊκή πολιτική επενδύοντας στο φόβο. Επενδύοντας στην τρομοκρατία. Επενδύοντας στη συκοφαντία ότι η λαϊκή κινητοποίηση συνιστά «χουλιγκανισμό» και ενοχοποιώντας τη διεκδίκηση μιας άλλης πολιτικής σαν «βεβήλωση των ιερών και οσίων», σαν «κατάλυση της δημοκρατίας»!

*

Η κυβέρνηση, όπως η προηγούμενη του Σημίτη, όπως η προ-προηγούμενη του Μητσοτάκη, έχει επιλέξει το δρόμο του κνούτου που είναι επενδυμένος ιδεολογικά με μια βαριά σκοταδιστική σκουριά, θέλοντας να παίξει με το κοινωνικό εκκρεμές. Ο δικομματισμός στοχεύει σε μια κατευθυνόμενη συντηρητικοποίηση κοινωνικών στρωμάτων που μέσα από τους καπνούς των δακρυγόνων και τον κουρνιαχτό της Παγκαλειάδας θα «διδάσκονται» να αναζητούν την «ησυχία» τους, να «κοιτάζουν τη δουλίτσα τους», να βουλιάζουν ήσυχα ήσυχα ακόμα πιο βαθιά στον καναπέ τους, να αποδέχονται τις άνωθεν εντολές, να υποτάσσονται στις άνωθεν πολιτικές. Αδιαμαρτύρητα.

*

Αυτή η νομιμότητα, η νομιμότητα μιας εξουσίας που παραβιάζει στοιχειώδη δικαιώματα, όπως είναι η μόρφωση και το δικαίωμα στην εργασία, η νομιμότητα της πολιτικής που χρειάζεται τα κλομπς για να περάσει και να επιβληθεί, είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιεί για συμπαίχτες εκείνους τους άλλους, με τις κουκούλες, που θα της δίνουν το άλλοθι, την ευκαιρία και την αφορμή να χτυπά, να ξυλοφορτώνει, να κατασκευάζει ενόχους και να δημιουργεί ένα κλίμα πολεμικής αναμέτρησης.

*

Μόνο που πρόκειται πραγματικά για «πόλεμο». Εναν «πόλεμο» που εξαπολύει το οικονομικό κατεστημένο διά των δικομματικών του εκπροσώπων εναντίον του λαού. Εναν «πόλεμο» ταξικό, έναν «πόλεμο» κοινωνικό. Σε αυτό τον «πόλεμο» οι φοιτητές, οι σπουδαστές, οι δάσκαλοί τους δίνουν τη μάχη της Παιδείας. Στην απέναντι όχθη είναι εκείνοι που δίνουν τη μάχη για λογαριασμό της παραπαιδείας, για λογαριασμό των Κροίσων που θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πανεπιστήμια, για λογαριασμό των ψευτοκολεγίων.

Σε αυτή τη μάχη δεν υπάρχει ουδετερότητα. Υπάρχει προσωπική ευθύνη στον καθένα να κρίνει ποιος, τα εντεταλμένα ΜΑΤ των δικομματικών εταίρων ή οι φοιτητές - παιδιά του ελληνικού λαού, δίνει αυτόν τον «πόλεμο» από τη σκοπιά του δίκιου. Και να πάρει θέση.