Εκείνη έλεγε: «Ανήκω στη γενιά ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ. Μέσα απ' αυτές τις γραμμές, οι νέοι της εποχής εκείνης κάναμε τα όνειρα δύναμη. Μ' αυτή τη δύναμη διδαχτήκαμε να καταχτούμε. Μέσα στην Αντίσταση διδάχτηκα την αναγκαιότητα της θυσίας. Πώς να τιθασεύω το φόβο, βάζοντας πάνω απ' τον εαυτό μου το κοινό συμφέρον. Μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ, έμαθα τι θα πει να είσαι υπεύθυνος στη δουλιά σου, στη ζωή σου... Μέσα στις γραμμές αυτού του κόμματος, που αγκαλιάζει τις στρατιές των προλετάριων όλου του κόσμου, λευκούς ή έγχρωμους. Ανήκω κι εγώ σ' αυτήν τη στρατιά. Ετσι, η ζωή παίρνει καινούριο νόημα, δύναμη, ορμή».
Παρ' όλες τις δυσκολίες, χωρίς ποτέ να βάλει το κεφάλι κάτω, η Μ. Ζωιτοπούλου δεν άφησε να σβήσει η φλόγα της δημιουργίας. Παράλληλα με τη ζωγραφική, έχοντας ασχοληθεί με όλα τα υλικά (ελαιογραφία, τέμπερα, ακουαρέλα, κολάζ), το 1948 καταπιάστηκε και με το κόσμημα, δημιουργώντας μικρά αριστουργήματα λεπτοδουλιάς. Στις αρχές του 1970 συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της στην τεχνική του μπατίκ, όπου σημαντικό ρόλο παίζει η έμπνευση της συγκεκριμένης ώρας, το συνταίριασμα των χρωμάτων και η φαντασία.
«Αγώνας και πάλη», έλεγε. «Δύναμή μας η γνώση, το διάβασμα. Ατσαλώνουμε έτσι την πίστη μας. Με ρωτούν: αν άρχιζα τώρα τη ζωή μου, θα ακολουθούσα τον ίδιο δρόμο; Αδίστακτα απαντώ: ναι. Δύσκολος, αλλά ωραίος ο δρόμος για τα μεγάλα ιδανικά, για το καλύτερο αύριο όλου του κόσμου». Η Μ. Ζωιτοπούλου θα είναι πάντα μαζί μας.
Στο Θέατρο Βράχων, μεταξύ άλλων, θα γίνουν οι συναυλίες: 1/6 ΚΟΕΜ - Σταύρος Ξαρχάκος, 8/6 «The Waterboys», 9/6 Goran Bregovic, 12/6 «Sκa Cubano», 20/6 Αφιέρωμα στον Χρόνη Αηδονίδη, 28/6 «Buena Vista Social Club», 30/6 George Clinton, 5/7 «Ojos de Brujo», 6/7 «Saint Etienve», 11/7 Αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο, 12/7 Χρήστος Θηβαίος (με Θ. Μικρούτσικο, Γ. Ανδρέου, Emilia Ottaviano), 16/7 «Active Member», 18/7 Zucchero, 30/7 Lucio Dalla κ.ά. Οι θεατρικές παραστάσεις: 2/7 «Θεσμοφοριάζουσες» (σκηνοθεσία Γ. Μιχαλακόπουλου), 19/7 «Μ' ένα καράβι φορτηγό» (σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου), 23-25/7 Η «Γυναίκα της Ζάκυθος» - αφιέρωμα στον Δ. Σολωμό. Στις 3-4/7 «Ο χορός των Δερβίσηδων» (για τα 800 χρόνια από τη γέννηση του Τζελαλαντίν Ρουμί). Παράλληλα, θα εκδοθεί Κατάλογος Μελοποιημένης Ποίησης, θα γίνουν προβολές ντοκιμαντέρ - πορτρέτων ποιητών κ.ά.
Διαγωνισμό και έκθεση γελοιογραφίας... χωρίς τους Ελληνες γελοιογράφους, ετοιμάζει το ΥΠΠΟ, την οποία «προικοδοτεί» μάλιστα με 200.000 ευρώ, τα οποία θα «συνδιαχειριστεί» με ιδιωτική εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο! Αποδεικνύοντας έτσι - και έμπρακτα - τι πραγματικά εννοεί ο Γ. Βουλγαράκης όταν επαναλαμβάνει το «ενδιαφέρον» του για το σύγχρονο πολιτισμό.
Σε ανακοίνωσή της η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων διευκρινίζει ότι «δεν έχει καμία ανάμειξη στην εξαγγελία του υπουργού Πολιτισμού για τη διενέργεια διεθνούς ετήσιου διαγωνισμού και έκθεσης γελοιογραφίας, στην οποία προχώρησε μετά από συνεννόηση με ιδιωτική εταιρεία και για την οποία ανήγγειλε ότι θα διατεθεί από το υπουργείο το ποσόν των 200.000 ευρώ!».
«Η αλήθεια είναι», συνεχίζει η ανακοίνωση, «ότι μόλις πληροφορηθήκαμε τις προθέσεις του υπουργείου, με επιστολή προς τον κ. Βουλγαράκη δηλώσαμε το ενδιαφέρον μας, όπως και την επιθυμία και την πρόθεσή μας να συμβάλουμε στη διοργάνωση της εκδήλωσης, θεωρώντας αυτονόητο ότι αυτή αφορά κατ' εξοχήν στον πολιτιστικό χώρο που δραστηριοποιούμαστε. Ο κ. Βουλγαράκης θεώρησε σωστό να μας αγνοήσει και να προχωρήσει απερίσπαστος στην εξαγγελία του. Θα επανέλθουμε».
«Φύλαξαν τα ρούχα τους» τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου στη συζήτηση για τη μεταφορά των εκθεμάτων από το παλιό στο νέο μουσείο Ακρόπολης, ελάχιστες ώρες μετά την αναγγελία του εγχειρήματος από τον υπουργό Πολιτισμού.
Οπως σημειώνει δημοσίευμα του «Εθνους», τα μέλη του συμβουλίου είπαν ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν παλιοί γερανοί, επειδή θα είναι φθαρμένοι και ότι για να συναρμολογηθούν οι νέοι χρειάζεται ένα οχτάμηνο. Κι όμως, ο υπουργός εξήγγειλε ότι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη θα αρχίσει το εγχείρημα!
Αν και επιχειρήθηκε να «διασκεδαστούν» αυτοί οι φόβοι, το ΚΑΣ ενέκρινε - καλού κακού - και εναλλακτική μεταφορά με βαγονέτα. Να σημειωθεί πως στην παρουσίαση ο υπουργός είπε ότι μεταξύ των μεθόδων που συζητήθηκαν ήταν και μεταφορά με σιδηροτροχιά, που αποκλείστηκε «λόγω των απαιτούμενων εκτεταμένων επεμβάσεων στον αρχαιολογικό χώρο και της όχλησης στην κίνηση της οδού Δ. Αεροπαγίτου», αλλά και καθυστέρησης στις αναστηλώσεις των μνημείων. Μήπως, όμως, αυτή θα ήταν η ασφαλέστερη μέθοδος;
Συνάντηση με τον υπουργό Πολιτισμού της Ρωσίας Αλεξάντρ Σόκολοφ, είχε χτες ο υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης, που συνοδεύει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια στη Μόσχα.
Στις δηλώσεις του ο Γ. Βουλγαράκης αναφέρθηκε και στις διμερείς πολιτιστικές σχέσεις που ρυθμίζονται με τη μορφωτική συμφωνία του 1993 και τη συμφωνία περί προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς (1993). Η μορφωτική συμφωνία υλοποιείται με τριετή προγράμματα, το τελευταίο των οποίων υπογράφτηκε το 2005. Εξετάστηκε και η διοργάνωση εκδηλώσεων στις δύο χώρες, με αφορμή τη συμπλήρωση 180 χρόνων διμερών διπλωματικών σχέσεων το 2008.
Της συνάντησης προηγήθηκαν αποκαλυπτήρια στη Μόσχα του μνημείου των αδελφών Λειχούδη, ιδρυτών της Σλαβο-γραικο-λατινικής Ακαδημίας Μόσχας.
Νέα εμπορευματική χρήση του Παρθενώνα κάνουν οι ΗΠΑ, μέσω διαφήμισης της αμερικανικής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας «Verizon» στην εφημερίδα «Financial Times». Στη διαφήμιση, ένα κινητό της εταιρείας ...αντικατέστησε κίονες του μνημείου, εμφανιζόμενο να το ...στηρίζει(!), με τρόπο παρόμοιο με εκείνον της «Κόκα Κόλα», παλαιότερα, που στη δική της διαφήμιση είχε αντικαταστήσει όλους τους κίονες με τα μπουκάλια της!
Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Απογευματινής», η υπόθεση «διερευνάται ήδη από τις αρμόδιες υπηρεσίες» του ΥΠΠΟ. Αυτό το γεγονός προστίθεται σε ανάλογες απόπειρες εταιρειών να εκμεταλλευτούν μνημεία μέσω της διαφήμισης, όπως η BMW στο Σούνιο, η «Vodafone» στη Στοά Αττάλου και η «Φίλιπς» στην Ακρόπολη, με την έγκριση του ελληνικού κράτους! Ο λόγος που τελικά δεν προχώρησαν ήταν ο σάλος που προκάλεσαν. Φαίνεται, λοιπόν, πως το πραγματικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι περισσότερο τυπικό (η αίτηση άδειας) παρά ουσιαστικό, δηλαδή η εμπορευματική χρήση της πολιτιστικής κληρονομιάς.