Σε αντικομμουνισμό - και μάλιστα «παλαιάς κοπής» - επιδόθηκε η χτεσινή «Ελευθεροτυπία» με αφορμή την τροπολογία σε νόμο του υπουργείου Πολιτισμού, που θέτει ως όργανα διοίκησης των δύο κρατικών μουσείων σύγχρονης τέχνης της χώρας τα ΔΣ και όχι τους διευθυντές τους. Η εφημερίδα «διαπίστωσε» ότι «ΝΔ και ΚΚΕ (που μαζί με το ΛΑΟΣ είναι τα μοναδικά κόμματα της αντιπολίτευσης που ψήφισαν υπέρ της τροπολογίας) επιθυμούν τον έλεγχο της τέχνης, σαν άλλοι "πατερούληδες"»!
Σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ, η υπερψήφιση της τροπολογίας εκ μέρους του «πατά» σε εντελώς διαφορετική βάση και από την κυβέρνηση και από το ΛΑ.Ο.Σ. και από τα «αγαπημένα» πολιτικά «παιδιά» της «Ε». Βασίζεται στη λογική ότι οι διευθυντές των μουσείων πρέπει να συλλειτουργούν με τα ΔΣ και να μην είναι απόλυτοι «μονάρχες» (σ.σ. άποψη που είναι φανερό ότι για την «Ε» αγγίζει τα όρια του ...«ολοκληρωτισμού»!).
Ωστόσο, είναι ανεπαρκής (και αποτελεί ζητούμενο για το κίνημα των καλλιτεχνών) διότι, σύμφωνα με το ΚΚΕ, τα ΔΣ πρέπει να αποτελούνται από εκπροσώπους φορέων, να ορίζονται από τους φορείς τους και όχι από τον εκάστοτε υπουργό, ενώ ο διευθυντής θα πρέπει να διορίζεται μετά από προκήρυξη της θέσης και όχι «ντε φάκτο» από τον εκάστοτε υπουργό.
Απέναντι, λοιπόν, στους φαντασιακούς «πατερούληδες» - «μονάρχες», το ΚΚΕ αντιπαραθέτει τον πλήρη κοινωνικό έλεγχο όλων των πολιτιστικών φορέων, πρόταση που σαφώς ξεπερνά και αυτή τη δειλή τροπολογία και κοιτά πολύ μακριά. Εκεί που δεν μπορούν να κοιτάξουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. Εκεί που ούτε θέλει ούτε μπορεί να κοιτάξει η «Ε»...
Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία βρήκε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος για να εκφράσει τον αντικομμουνισμό του. Ετσι, με αφορμή την υπόθεση ντόπινγκ στην Αρση Βαρών, δήλωσε χτες ότι έχει «αποδεχτεί το πρότυπο πρωταθλητισμού της Ανατολικής Γερμανίας, που προκειμένου να μαζευτούν κάποια χρυσά μετάλλια και να ανέβει η εθνική υπερηφάνεια να γίνονται θύματα νέοι αθλητές και παιδιά». Μάλιστα. Ο Αλαβάνος έχει αποδεχτεί αυτό και βέβαια έχει δικαίωμα να αποδεχτεί οτιδήποτε, αν αυτό τον βολεύει για να στάζει αντικομμουνιστική χολή.
Ωστόσο, καλό θα ήταν να μας πει, γιατί επί δεκαετίες ολόκληρες που ο συσχετισμός στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) βόλευε όποιον θα ήθελε να τσακώσει τους ντοπαρισμένους «Ανατολικούς» και να τους σβήσει από το χάρτη του παγκόσμιου αθλητισμού δεν έγινε κάτι τέτοιο; Για παράδειγμα, μπροστά στα πόδια τους είχαν όποτε ήθελαν την περίφημη Μαρίτα Κοχ. Προφανώς θα την έλεγξαν πολλές φορές και δε βρήκαν ποτέ τίποτα. Το παγκόσμιο ρεκόρ της στα 400 μέτρα από το 1985 ισχύει ακόμα. Επίσης, το ρεκόρ της ομάδας της Ανατολικής Γερμανίας στα 4 επί 100 την ίδια χρονιά ακόμα είναι απλησίαστο. Και άλλα πολλά είναι τα παραδείγματα που θα μπορούσε να αναφέρει κανείς. Ομως, πέρα από τον αντικομμουνισμό, οι τέτοιες αναφορές είναι και στοιχείο ανανδρίας, αφού ουσιαστικά δεν περιμένουν απάντηση από πουθενά και νομίζουν ότι μπορούν να λένε ανεξέλεγκτα ό,τι θέλουν.
Για να σοκαριστούν όμως ακόμη περισσότερο τους λέμε ότι υπάρχουν εταιρείες που «λαδώνουν» δημόσιους λειτουργούς, επιχειρήσεις που φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν καθώς και κοινοτικά κονδύλια που δε διανέμονται με διαφάνεια.
Επίσης, υπάρχουν «μίζες» στις εξοπλιστικές δαπάνες, ρεμούλες ιδιωτών στα δημόσια έργα, ανεξέλεγκτα προϊόντα στις εταιρείες τροφίμων, ρουσφέτια στους διορισμούς στο δημόσιο, προαγωγές χωρίς αντικειμενικά κριτήρια.
Συγκεκριμένα, στα ...του αθλητισμού: Υπάρχουν συμφωνίες μεταξύ των ΠΑΕ και των κυβερνήσεων, παρεμβάσεις των «χορηγών» σε αθλητικά θέματα, σκοτεινές συναλλαγές με τους «μάνατζερ» των αθλητών.
Ακόμη πιο συγκεκριμένα στον Ολυμπιακό Αθλητισμό: Υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών πίσω από κάθε διοργάνωση, παίζονται ενίοτε πολιτικά παιγνίδια και πολλοί αθλητές έχουν «πίσω» τους ολόκληρα επενδυτικά σχήματα.
Ελπίζουμε να μην ...πάθουν τίποτε με όλα αυτά (που φυσικά διαβάζουν για πρώτη φορά).
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι είναι το ...αγαπημένο τους παιγνίδι (και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) όταν είναι στην αντιπολίτευση: Να παίζουν την ...κυβέρνηση.
Ετσι λοιπόν μας ανακοίνωσε και το ΠΑΣΟΚ τους «πολιτικούς εκπροσώπους» του ανά τομέα. Κάτι σαν ...υπουργείο Αντιπολίτευσης.
Τον Βενιζέλο ...ειδικά τον έκαναν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο.
Τώρα η θέση του Σκανδαλίδη (είναι υπεύθυνος για τον «διάλογο με την αριστερά») δεν ξέρουμε σε ποιο υπουργείο αντιστοιχεί.
Ποιος ξέρει, μπορεί στα σενάρια ευρύτερων κυβερνητικών συνεργασιών που απεργάζονται να υπάρχει και ...«υπουργείο αριστεράς».
Ισως ως ένας χώρος για να συζητούν «ιδεολογικά θέματα της αριστεράς» όσο θα ασκούν δεξιά πολιτική.