«Πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε: Τα χρυσά μετάλλια ή θέλουμε αυτό που γινόταν μια φορά και έναν καιρό που οι Ελληνες αθλητές ήταν τελευταίοι;». Οταν τα λόγια αυτά ακούγονται από το στόμα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας άρσης βαρών Αννας Στρούμπου (χτες στον «Αθήνα 9,84»), τότε δε χρειάζεται πολλή σκέψη για να γίνει αντιληπτό ότι η ιδεολογία του ντόπινγκ έχει διαποτίσει μέχρι το μεδούλι τους αθλητικούς χώρους περισσότερο και από την ίδια τη χρήση των διαφόρων ουσιών και αναβολικών. Και η ιδεολογία του ντόπινγκ δεν είναι άλλη από την ιδεολογία που πάνω απ' όλα βάζει τα κέρδη των χορηγών, τα μετάλλια της «εθνικής υπερηφάνειας» και τα προνόμια των πρωταθλητών. Στο πλαίσιο αυτής της ιδεολογίας δεν υπάρχουν περιθώρια για συμβιβασμούς και αποτυχίες, ενώ τα διλήμματα μπαίνουν με άγρια κυνικότητα: Μετάλλια ή τίποτα. Το εξαιρετικά επικίνδυνο είναι ότι τείνουν να ντοπαριστούν με αυτήν όλοι οι αθλητικοί χώροι, πράγμα που καθιστά τη λαϊκή αντίσταση πιο δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα τη μόνη σωτήρια διέξοδο από τη σημερινή σαπίλα.