Οι μαθητές της χώρας κρατούν γερά. Ο αγώνας τους δείχνει τις μεγάλες δυνατότητες και προοπτικές που υπάρχουν, θα είναι όμως μακροχρόνιος και επίπονος. Δεν μπορούν να ανεχτούν το «σκοτάδι» που η κυρίαρχη τάξη και οι πολιτικοί της εκφραστές έχουν ετοιμάσει, με το μοντέλο του ελιτίστικου σχολείου, που θα βγάζει μισομορφωμένους αυριανούς απασχολήσιμους. Οι μαθητές διατρανώνουν την αντίθεσή τους να αποφασίζουν άλλοι γι' αυτούς.

Τα δύο χρόνια εφαρμογής της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και τα αποτελέσματά της είναι τραγικά για τη μαθητική νεολαία και τις λαϊκές οικογένειες. Αποδείχτηκε ο αντιδραστικός της χαρακτήρας και ο στόχος της κυβέρνησης: Να πετάξει τους μαθητές βίαια από το λύκειο, αλλά και να μετατρέψει την παιδεία σε εμπόρευμα που θα αγοράζει όποιος έχει να πληρώσει. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τα φροντιστήρια κάνουν χρυσές δουλιές, παντού φυτρώνουν ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και το εμπόριο της γνώσης έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Ο «Ρ» επιχειρεί μια ανασκόπηση των πρόσφατων μεγάλων μαθητικών κινητοποιήσεων, που συγκλόνισαν τις περισσότερες πόλεις της χώρας, ανέδειξαν για άλλη μια φορά την τραγική κατάσταση της παιδείας, αλλά και τις δυνατότητες που ανοίγει ο μονόδρομος του αγώνα. Του αγώνα όλων εκείνων των δυνάμεων, που διεκδικούν την παιδεία η οποία θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Ετσι φιλοξενούμε σήμερα τις απόψεις ανθρώπων που έζησαν από κοντά, μαζί με τα παιδιά, και συμμετείχαν στους πρόσφατους αγώνες.

Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σχετικά με τα αποτελέσματα της μεταρρύθμισης, είναι άκρως αποκαλυπτικά.Μόνο πέρσι λόγω των νέων μέτρων, γύρω στους 70.000 μαθητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το λύκειο. Επίσης, με τις εξετάσεις σφαγής ξεκαθάρισε τελείως το τοπίο γύρω από τους στόχους της κυβερνητικής μεταρρύθμισης. Το 13,39% των μαθητών της Α` Λυκείου έμειναν στην ίδια τάξη, ενώ το 30% των μαθητών της Β` Λυκείου έμειναν μετεξεταστέοι.

Φάνηκε ακόμα πιο καθαρά ο χαρακτήρας και ο υποβαθμισμένος ρόλος των ΤΕΕ. Δίχως βιβλία, αίθουσες, εργαστήρια, δίχως να δίνουν γενικές και ουσιαστικές γνώσεις, χωρίς να εξασφαλίζουν επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά και κανένα εφόδιο για τη ζωή. Σχολεία δεύτερης κατηγορίας, για τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, όπως χαρακτηριστικά λένε οι μαθητές.

Αποδείχτηκε άλλωστε η διάθεση της κυβέρνησης για δημιουργία παιδείας ελιτίστικης, αυτής που θα διαχωρίζει τα παιδιά της ελίτ από τα παιδιά της εργατικής τάξης. Εξάλλου, σύμφωνα και με τις επιταγές της ΕΕ του κεφαλαίου, που πολύ πιστά ακολουθεί η κυβέρνηση, δεν μπορούν όλοι να γίνουν... επιστήμονες, αλλά χρειάζονται και αυτοί που θα κάνουν τη... λάντζα.

Ομως καμία από αυτές τις επιλογές και επιταγές δε συμβαδίζει με τα όνειρα, τα ιδανικά και τα οράματα των νέων. Δεν αγωνίζονται και δεν παλεύουν μόνο για να γκρεμίσουν τους νόμους 2525/97 και 2640/98. Διεκδικούν το δικαίωμα στη μόρφωση και τη ζωή. Δεν μπορούν να γυρίζουν την πλάτη τους στο μέλλον τους. Δεν μπορούν να δεχτούν ό,τι τους σερβίρουν, να σκύψουν το κεφάλι και να γίνουν έρμαια της τύχης τους.

Θέλουν ολόπλευρη μόρφωση. Θέλουν να μπορούν να ονειρεύονται, να διεκδικούν, να ζουν μια ζωή με δικαιώματα, να έχουν ίσες ευκαιρίες με όλους.

Αλλωστε, δύο χρόνια τώρα, με αρχή τις μεγαλειώδεις περσινές κινητοποιήσεις, οι μαθητές, έχοντας μαζί τους τους γονείς τους, τους καθηγητές, τους φοιτητές και σπουδαστές, τους εργαζόμενους, όλο το λαό, κατάφεραν να ξεμπροστιάσουν την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας, να αποκαλύψουν τις πραγματικές επιδιώξεις τους. Αφησαν την πολυδιαφημιζόμενη εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» στα χαρτιά για τρεις ολόκληρους μήνες. Κατάφεραν να σπάσουν την τρομοκρατία και τον αυταρχισμό τον οποίο χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη ενάντια σε κάθε φωνή που υψώνεται και διεκδικεί. Κατάφεραν, επίσης, να συντονίσουν τον αγώνα τους, τα βήματά τους. Σ' όλη τη χώρα μέσα από συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες κατάφεραν να οργανώνουν την πάλη τους και να συνεχίζουν πιο δυναμικά και αγωνιστικά.

Η οργή, η αγανάκτηση όμως δεν έμειναν στις περσινές κινητοποιήσεις. Την επομένη της έναρξης του σχολικού έτους, συνεδρίασε το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας και πρότεινε στις γενικές συνελεύσεις των μαθητών πώς θα οργανώσουν τα βήματά τους και φέτος, υπό το κύριο αίτημά τους για κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων. Και ευθύς το πρώτο πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 10 του Οκτώβρη. Μετά από αυτό ακολούθησαν άλλα τέσσερα μέχρι και το τελευταίο της περασμένης Πέμπτης.

Κάθε φορά πιο δυναμικά, πιο μαζικά και πιο συντονισμένα. Συνεχίζουν δυναμικά γιατί, όπως άλλωστε το έχουν δηλώσει, «δε μασάνε». Βροντοφώναξαν σε κάθε γωνιά της χώρας. Διατράνωσαν το δικαίωμά τους στη μόρφωση και τη ζωή. Προειδοποίησαν τον υπουργό Παιδείας να «κάτσει καλά», σύνθημα που χιλιοακούστηκε τόσο κατά τις περσινές κινητοποιήσεις όσο και φέτος. Εμπνεύστηκαν ακόμα και από τον καταστροφικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη για να δηλώσουν «Ερχονται ρίχτερ, πολλά, μαθητικά».

Πορεύτηκαν μαζί με το φιλειρηνικό κίνημα ενάντια στην επίσκεψη του αρχιδολοφόνου των λαών Κλίντον. Τίμησαν την επέτειο του Πολυτεχνείου συμμετέχοντας μαζί με το λαϊκό κίνημα στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία, στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.

Πρωτότυποι οι μαθητές, πολύμορφες και οι κινητοποιήσεις που οργάνωσαν φέτος. Με συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, με συντονισμένο αγώνα για την ενιαία διεξαγωγή των μαθητικών εκλογών, για ανάδειξη 5μελών και 15μελών συμβουλίων, τοπικές κινητοποιήσεις, καθιστικές διαμαρτυρίες, στήσιμο «μπλόκων», εκδηλώσεις - συζητήσεις στα σχολεία, ενημέρωση της κοινής γνώμης. Και όλα αυτά μέσα από τις συνεχόμενες συζητήσεις των Συντονιστικών τους οργάνων αλλά και μέσα από τη σύγκληση, τρεις φορές, της Πανελλαδικής Συνάντησης των Συντονιστικών Αγώνα Σχολείων, που έγιναν στην Αθήνα.

Σε όλες όμως τις κινητοποιήσεις των μαθητών, η «απάντηση» της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας ήρθε να επιβεβαιώσει το αυταρχικό τους προσωπείο, για την καλύτερη «αντιμετώπιση» των αγωνιζόμενων μαθητών. Ξεκίνησε με την «προφύλαξη» του υπουργείου Παιδείας, κατά την πρώτη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το Συντονιστικό σ' αυτό το χώρο, από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, κλούβες κτλ.

Χρησιμοποίησε όμως τους υπαλλήλους της και μέσα στα σχολεία. Διευθυντές, σε μια επίδειξη υπερβάλλοντα ζήλου, επιδόθηκαν σε απειλές και φοβέρες με αποβολές, με παρεμπόδιση της διαδικασίας Γενικών Συνελεύσεων στα σχολεία και απαγόρευσή τους.

Δεν έμεινε όμως σε αυτό. Αντιμέτωπη με τη μαζικοποίηση των μαθητών, τη συντονισμένη δράση τους, η κυβέρνηση τρομοκρατήθηκε, πανικοβλήθηκε. Εστειλε δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ στις μαθητικές πορείες. Πέρα όμως από τις δυνάμεις καταστολής έστειλε και τους γνωστούς προβοκάτορές της, που μετατρέπονταν σε «αγνώστους», καλυπτόμενοι πίσω από τις κουκούλες τους, με σκοπό την πρόκληση επεισοδίων και αμαύρωση των μαθητικών κινητοποιήσεων.

Ομως, οι μαθητές αποδείχτηκαν πολύ δυνατοί, πολύ ώριμοι και συνειδητοποιημένοι. Εκαναν σαφές ότι μπορούν να περιφρουρούν τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, απ' αυτούς που προσπαθούν να τους συκοφαντήσουν, αποδεικνύοντας ότι δεν υιοθετούν πράξεις τυφλής βίας. Την ομορφιά της οργανωμένης πάλης τους δεν μπορεί να την αμαυρώσει η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας πρακτικές καταδικασμένες από το λαό.

Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών συνεχίστηκαν με την απόφαση για μαζικές καταλήψεις στα ΤΕΕ και στα Ενιαία Λύκεια αλλά και με αποχές από τα μαθήματά τους. Η κυβέρνηση και σ' αυτό απάντησε από την πρώτη κιόλας μέρα έναρξης των καταλήψεων με τη θεσμοθέτηση της φασιστικής πράξης νομοθετικού περιεχομένου , με την οποία ποινικοποιεί τις μορφές πάλης των μαθητών, ως ιδιώνυμο αδίκημα. Εστειλε εισαγγελείς και αστυνομία στα σχολεία για να τους τρομοκρατήσει και να «σπάσει» τις καταλήψεις. Ομως οι μαθητές απάντησαν με την καθημερινή αύξηση των καταλήψεων αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη μαζικοποίηση των συλλαλητηρίων τους, απαιτώντας τα δημοκρατικά τους δικαιώματα, αλλά και προειδοποιώντας ότι «Η τρομοκρατία δε θα περάσει», αλλά και όποιες μεθόδους και αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση δεν πρόκειται «να κλείσει το στόμα της νεολαίας».

Εχουν δηλώσει άλλωστε ότι η κυβέρνηση θα τους βρει και πάλι «μπροστά της» και ότι τίποτε δεν τους σταματά. Θα βρεθούν και πάλι μπροστά της αμέσως μετά τις γιορτές. Το «ραντεβού» έχει δοθεί για τις 14 Γενάρη. Με τους αγώνες τους θα αφήσουν «στα χαρτιά» αυτούς τους νόμους και θα διεκδικήσουν μαζί με όλο το λαό το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων τους. Σε αυτόν τον αγώνα τους δεν είναι μόνοι τους. Εχουν μαζί τους, συμπαραστάτες και συναγωνιστές, τους εργαζόμενους γονείς τους, τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές, αφού η υπόθεση της παιδείας αφορά όλους. Το κίνημα της αλληλεγγύης το τελευταίο διάστημα θέριεψε και είναι χιλιάδες τα μηνύματα συμπαράστασης που ήρθαν από εργατικά σωματεία, άλλους μαζικούς φορείς. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Ομοσπονδίας Πυροσβεστικών Υπαλλήλων, που με ανακοίνωσή της αρνήθηκε να παίξει το ρόλο του καταστολέα του κινήματος των μαθητών.

Γι' αυτό συνεχίζουν αγωνιστικά, ενωτικά, συντονισμένα και άμεσα απαιτούν να καταργηθεί η φασιστική πράξη νομοθετικού περιεχομένου, ενώ διεκδικούν ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλους. Επίσης, για τους μαθητές των Τεχνικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίωναπαιτούν:

- Να καταργηθούν οι Νομαρχιακές - Προαγωγικές εξετάσεις στη Β` τάξη και οι Πανελλαδικές - Προαγωγικές στη Γ` τάξη.

- Να δοθούν τώρα βιβλία σύγχρονα - κατανοητά - όλα δωρεάν. Οχι φωτοτυπίες και CDs.

- Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες σε καθηγητές - εργαστήρια - υποδομή.

- Ολόπλευρη μόρφωση και όχι εφήμερη κατάρτιση.

- Ουσιαστική επαγγελματική εκπαίδευση - πραγματικό εφόδιο για ζωή με δικαιώματα.

Για τους μαθητές των Ενιαίων Λυκείων απαιτούν:

- Να καταργηθούν οι Προαγωγικές - Πανελλήνιες Εξετάσεις - σφαγή της Β` και Γ` Λυκείου.

- Οχι στην κατάργηση των μετεξεταστέων.

- Κατάργηση των «τεστ δεξιοτήτων» στη Β` Λυκείου.

- Αμεση κάλυψη όλων των αναγκών σε καθηγητές - αίθουσες εργαστήρια - υποδομή.

- Βιβλία σύγχρονα - κατανοητά - όλα δωρεάν.

- Κανένα τμήμα με πάνω από 20 μαθητές. Ολα τα σχολεία πρωινά.

- Οχι στη φροντιστηριοποίηση των λυκείων.

Οι εκπαιδευτικοί είτε «είχαν εντοπίσει τις αρνητικές διαστάσεις για την παιδεία των νόμων 2525 και 2640 πριν την εφαρμογή τους», τόνισε στον «Ρ» ο , μέλος του ΔΣ της Δ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, είτε την εντόπισαν μετά τα πρώτα αποτελέσματα «είναι στο πλευρό των μαθητών και στηρίζουν τις δίκαιες κινητοποιήσεις τους. Το αποδεικνύουν αυτό και με την στάση τους στις περιπτώσεις αυταρχισμού και τρομοκρατίας σε βάρος των μαθητών στα σχολεία».

Μιλώντας για την στάση του ΔΣ της ΟΛΜΕ μας λέει: «Δυστυχώς όμως η ΟΛΜΕ είναι πίσω από τα γεγονότα και ενώ παίρνει κάποιες αποφάσεις, αυτές τις παίρνει κάτω από την πίεση των γεγονότων και του κινήματος, εξαναγκασμένη θα έλεγα, ενώ θα προτιμούσε να το αποφύγει. Είναι χαρακτηριστική και η στάση του προέδρου, που αναφερόμενος σε απόφαση για τις απουσίες επιχείρησε να την υποβαθμίσει και να την καταργήσει». Οτι αφορά την στάση που κρατούν οι άλλες παρατάξεις μας λέει: «Γενικότερα κατά της κοινής δράσης μαθητών και καθηγητών τοποθετήθηκαν και οι παρατάξεις ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, με προσδιορισμό της Γενικής Συνέλευσης των προέδρων στις 15 Γενάρη ενώ την προηγούμενη μέρα, στις 14/1, υπάρχει ανακοινωμένη μαθητική κινητοπίηση και απέφυγαν να συμπέσουν με αυτή».

«Οι μαθητές με αξιοθαύμαστη ωριμότητα δίνουν έναν αγώνα για λαϊκή Παιδεία ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική αντιεκπαιδευτική πολιτική», μας λέει ο Δημήτρης Αγκαβανάκης, μέλος της Γραμματείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου ΠΑΜΕ), τονίζοντας: «Μετά το φασιστικό ιδιώνυμο της κυβέρνησης ενάντια σ' αυτό το μαθητικό αγώνα, οι μαθητές αντικειμενικά παλεύουν και για το βασικό δημοκρατικό δικαίωμα να μπορούν να επιλέγουν οι ίδιοι τις μορφές πάλης τους για την κατάκτηση της γνώσης, των δικαιωμάτων της ζωής τους».

«Η λαϊκή Παιδεία, η δημοκρατία, το μέλλον που εκπροσωπούν οι μαθητές, είναι ζητήματα που αφορούν όλους τους εργαζόμενους και πρωτίστως την εργατική τάξη. Είναι ζητήματα που έχουν σχέση με την ανθρώπινη υπόσταση και την προοπτική του λαού και του τόπου μας», τόνισε.

«Αντικειμενικά ο αγώνας των μαθητών παίρνει ευρύτερες διαστάσεις και γίνεται αγώνας όλων των εργαζομένων. Είναι ένας αγώνας που αναδείχνει την άμεσα, επείγουσα ανάγκη της συμπαράταξης μαθητών, γονιών, εκπαιδευτικών, ταξικού συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος σε ένα ενιαίο αρραγές μέτωπο για το λαϊκό αντι-ΟΝΕ 12χρονο βασικό σχολείο για όλους και για το στοιχειώδες δικαίωμα να μπορεί να αγωνίζεται με τις μορφές που κάθε φορά θα επιλέγει το μαθητικό, το συνδικαλιστικό και γενικά το λαϊκό κίνημα», καταλήγει.

«Οι μαθητές σίγουρα δε βγαίνουν στο δρόμο γιατί θέλουν να χάσουν την ώρα τους ή επειδή τους υποκινεί κάποιος συγκεκριμένος χώρος, όπως λένε κάποιοι που ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι», μας λέει ο Δημήτρης Ξυδάκης, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών του Παντείου Πανεπιστημίου, για να συνεχίσει λέγοντας: «Υποκινητής όλης αυτής της κατάστασης που υπάρχει σήμερα στα σχολεία είναι η αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης που πετάει τους μαθητές έξω από το σχολείο, οδηγώντας τους στην ψευτοκατάρτιση, όπως είναι αυτή των Τεχνικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων». Τόνισε δε, ότι υποκινητής είναι επίσης «η πολιτική του αυταρχισμού στα σχολεία, η οποία είναι μια κατάσταση που αν δεν αντιμετωπιστεί από ένα κοινό μέτωπο, θα επεκταθούν αύριο και στα πανεπιστήμια με την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου».

«Ολη αυτή η αντιεκπαιδευτική πολιτική - συνεχίζει ο Δ. Ξυδάκης - επεκτείνεται και στα πανεπιστήμια με τα νομοσχέδια για τα ΠΣΕ, το ΕΠΕΑΕΚ 2, τα νέα τμήματα. Ετσι, με αυτό τον τρόπο θέλει να μετατρέψει τα πανεπιστήμια, μέσα από ευέλικτα προγράμματα ψευτοκατάρτισης, σε μαγαζάκια για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις».

«Ετσι η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν αφορά μόνο τους μαθητές, αφορά και μας τους φοιτητές, αλλά και όλο το λαό και είναι χρέος μας να στηρίξουμε τους μαθητές μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις μας, μαζικές κινητοποιήσεις, εξορμήσεις», καταλήγει.

«Οι γονείς μετά την πρώτη χρονιά δοκιμής της "μεταρρύθμισης" που δημιούργησε "θύματα", λες και ήταν πόλεμος και όχι σχολείο, είναι περισσότερο αποφασισμένοι να σταθούν στο πλευρό των παιδιών τους». Αυτό τονίζει μεταξύ άλλων,ο γγ της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας σημειώνοντας ότι οι γονείς διαπιστώνουν ότι και φέτος και «ενόψει, φαίνεται, των εκλογών ο υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες της γνώσης που δημιούργησε η ανθρωπότητα στην πορεία της. Αποφασίζουν σε ποιον θα την πουλήσουν λες και η γνώση έχει ιδιοκτήτες και μπορούν να τη μοιράζουν επιλεκτικά».

«Οι μαθητές ζητούν καλύτερο σχολείο», μας λέει η Β. Τζιαντζή συμπληρώνοντας: «Ενα σχολείο που θα παρακολουθεί το μεγάλωμά τους, θα τους βοηθάει να φτιάξουν κοινωνική προσωπικότητα, να αποκτήσουν εφόδια γνωστικά». Ο,τι αφορά την αποτυχία στις εξετάσεις μάς είπε: «Η αποτυχία στις εξετάσεις δεν οφείλεται σε τεμπελιά τους, αλλά στο εγκληματικό μοντέλο που έχει φτιάξει η πολιτεία, στις ανισότητες, στην τσιγκουνιά της, στο αυταρχικό αντιπαιδαγωγικό μοντέλο τους σχολείου. Ετσι και αλλιώς το "όραμα" της "μεταρρύθμισης" δεν το υπογράφει κανένας φωτισμένος παιδαγωγός, αλλά οι απορροφητήρες των κοινοτικών πακέτων. Και αυτό το "όραμα" στην ελληνική κοινωνία αποδείχτηκε με τον αγώνα των μαθητών πως δεν μπορεί να το επιβάλει ο εισαγγελέας και η αστυνομία. Γι' αυτό ελπίζουμε πως αυτό το έγκλημα θα τελειώσει γρήγορα με τον αγώνα μας και δε θα δημιουργήσει άλλα θύματα».