Η γραμμή αντιπαράθεσης μέσα στο κίνημα και οι μορφές πάλης που αυτό επιλέγει κάθε φορά, η στρατηγική διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ και η αντιδραστική προπαγάνδα της κυβέρνησης, ο χαρακτήρας της ΕΕ και ο φόβος της πλουτοκρατίας για τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης που είχε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους, στο πλαίσιο της χτεσινής συνέντευξης Τύπου.

-- Θα ήθελα να ρωτήσω εάν μπορείτε να εκτιμήσετε κατά πόσο θα αντιδράσει αποτελεσματικά το κίνημα απέναντι σ' αυτά τα μέτρα και αν στο επόμενο διάστημα θα υπάρξουν ανατροπές ή θα επηρεαστεί ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων τόσο στις αποφάσεις που αφορούν τις αρχαιρεσίες στα Σωματεία όσο και γενικότερα ευρύτερα στις εκλογικές αναμετρήσεις τις επόμενες.

-- Καταρχήν πρέπει να σας πω ότι εμείς, όλο το Κόμμα, στελέχη, μέλη του Κόμματος, φίλοι, οπαδοί, συνεργαζόμενοι, συμπαθούντες, ας έχουν και διαφωνίες σε πράγματα μαζί μας, θεωρούμε ότι εμείς αυτή τη στιγμή έχουμε, αν και προσωπικά δεν μου αρέσουν και οι μεγάλες φράσεις, αλλά θα έλεγα είναι ιστορική η ευθύνη μας. Βεβαίως η ιστορική ευθύνη μπορεί να διαμορφωθεί και σε επόμενη φάση και να είναι πιο ιστορική από τη σημερινή. Πάντως έχουμε, ποια ευθύνη; Της ανασύνταξης του κινήματος.

Πρέπει να μπουν στη μάχη νέες εργατικές λαϊκές μάζες. Να ξεπεραστούν οι διαιρέσεις δημόσιος - ιδιωτικός τομέας, υπάλληλος - εργάτης, γυναίκα - άντρας, γιατί έχουμε κι αυτά τώρα και προβάλλονται, και τώρα με αφορμή τις 8 του Μάρτη θα αρχίσουν και τα φυλετικά, μετανάστης - Ελληνας, χωρίς να υποτιμάμε ότι υπάρχουν κλάδοι με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχουν ιδιαιτερότητες.

Να υπάρξει συμμαχία ανάμεσα στο εργατοϋπαλληλικό κίνημα, στους αυτοαπασχολούμενους και στη φτωχή αγροτιά, στο κίνημα της νεολαίας, γυναικών. Υπάρχει και οργανωμένο γυναικείο κίνημα. Εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι πραγματικά η ιστορική ευθύνη μας, ούτως ώστε να διαμορφωθεί ένα ισχυρό κίνημα το οποίο έχει κάνει σοβαρά βήματα και στο επίπεδο της πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης και στο επίπεδο της οργάνωσης και της αυτενέργειας κλπ.

Ενα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί παρά να αποσπάσει και ορισμένες κατακτήσεις. Βεβαίως θα φέρει και πολιτικές ανακατατάξεις. Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς σχέδια επί χάρτου. Εμείς θέλουμε να διευκολύνουμε τις πολιτικές ανακατατάξεις, αυτό που λέγαμε και στις εκλογές: τα αστικά κόμματα να χάσουν. Αλλά και από την άλλη μεριά να συνειδητοποιηθεί αυτό που λέμε «ο άλλος δρόμος».

Ο άλλος δρόμος δεν είναι ούτε η τροποποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας ούτε να αλλάξει ο Μπαρόζο και να έρθει ένας σοσιαλιστής ας πούμε πρόεδρος ούτε ο άλλος δρόμος είναι η «πράσινη» ανάπτυξη, η λεγόμενη τώρα έξυπνη ανάπτυξη, γιατί υπάρχει κίνδυνος να διαμορφωθεί ένα αβαθές κίνημα, το οποίο μπορεί στην πορεία να το ενσωματώσουν, γιατί κι αυτά τα έχουμε δει στο παρελθόν.

Είναι άλλο πράγμα να το πούμε αυτό το κίνημα πόσο επιθετικό να είναι, πόσο γρήγορα θα έχει αποτελέσματα. Βεβαίως θα έχει και δυσκολίες, θέλει και επιτελική δουλειά. Δεν μπορεί να υποτάξεις τα πάντα στο άμεσο αποτέλεσμα και πρέπει να έχεις και αντοχή, γιατί μπορεί άμεσο αποτέλεσμα να μην έχεις. Και ξαναλέμε, ή με τα μονοπώλια ή το λαό, πίσω από αυτό δεν υπάρχει άλλη γραμμή πάλης.

Μόλις πάει δηλαδή ο λαός να αφυπνιστεί, «μπαπ», έρχεται μια λύση που φαίνεται πιο εύπεπτη. Οχι, η λύση πρέπει να είναι ριζική. Αυτό. Δεν υπάρχουν εύπεπτες λύσεις και έξυπνες και αυτές.

-- Ακούμε το ΚΚΕ να λέει «ανυπακοή στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αντίσταση, αντεπίθεση», τώρα τελευταία, δεν ακούμε το έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι μια λύση για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή το να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ενωση; Από την ευρωζώνη.

-- Αναμφισβήτητα είναι λύση, σε συνδυασμό όμως με αυτό που λέμε και με μια διαφορετική εξουσία. Γιατί και η Μ. Βρετανία δεν είναι στην ΟΝΕ. Η Ελβετία είναι μέσα στην ΟΝΕ, στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Οχι.

Από μόνο του δεν είναι λύση. Να σας πω, γιατί τα επόμενα χρόνια μπορεί να έχουμε σοβαρές εξελίξεις. Μπορεί η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση να αναδιπλωθεί, μπορεί να αρχίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση να βγάζει χώρες, δεν ξέρουμε.

Εμείς και αυτή την εξέλιξη θα την αξιοποιήσουμε, με την έννοια την εξής. Επιβεβαιώνεται ακριβώς η θέση μας, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι συμμαχία ιμπεριαλιστική και είναι ασυμβίβαστη με την πρόοδο της Ελλάδας.

Αν λέω, πέστε, υποθετικά, διώξουν την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτό μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση στο κίνημα για σοβαρή πολιτική αλλαγή. Γιατί ακριβώς τότε μπαίνει το ζήτημα ότι ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την υπόθεση, γιατί και έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν στην εξουσία είναι τα κόμματα του κεφαλαίου, μπορεί να μας πάνε στη συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και να μπούμε σε άλλη ζώνη.

Εμείς δε διαλέγουμε ή με την Ευρωπαϊκή Ενωση, ή με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ελλάδα δεν είναι απαραίτητο να είναι ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και η συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση όξυνε τα προβλήματά της.

Αύριο δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της, όχι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας, αλλά με μια λαϊκή εξουσία. Μπορεί να σταθεί στα πόδια της και μπορεί να κάνει και συμμαχίες διεθνείς. Δεν μπορούμε να δεχτούμε να έχει ο λαός τα σύμφωνα σταθερότητας και να μας καθορίζουν πόσο θα είναι το έλλειμμα, πού θα επενδύσουμε, τι θα παράγουμε κλπ.

Αλλά όχι με το ΣΕΒ και τους τραπεζίτες στην κυβέρνηση, αυτό πρέπει να σηματοδοτήσει και άλλα πράγματα.

-- Κυρία Παπαρήγα, είπατε ότι στηρίζετε και τις καταλήψεις ως μορφή κινητοποίησης, θα ήθελα ένα σχόλιο στις απόψεις που ακούγονται ότι αυτά τα μέτρα κινητοποίησης είναι αντιδημοκρατικά. Και ακούστηκε σήμερα σε αρκετά ραδιόφωνα και επίσης ότι η αστυνομία δεν επεμβαίνει όταν πρόκειται για συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.

-- Εμείς ούτε αποθεώνουμε μορφές πάλης, ούτε υποτιμούμε καμία. Ξέρετε τι μεγάλη σημασία, και πόσο ουσιαστική μορφή πάλης, είναι την ώρα του διαλείμματος στα εργοστάσια να πουν «μετατρέπουμε το διάλειμμα σε Γενική Συνέλευση και συζητάμε»; Εκεί, ας τσακωθούν οι εργάτες μεταξύ τους και ας διαφωνήσουν, είναι μια ζωντανή συζήτηση. Αυτή τη στιγμή μέσα στα αμφιθέατρα να γίνουν συνελεύσεις, όχι αυτά τα συνηθισμένα που ξέρουμε, και να γίνει συζήτηση και να υπάρχει και αντιπαράθεση. Η απεργία επίσης σημαντική και οι καταλήψεις.

Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι καμία μορφή δεν είναι αυτοσκοπός. Πρέπει να εναλλάσσονται οι μορφές, με όλες τις μορφές πάλης είμαστε.

Τώρα δεν κατάλαβα αυτό. Είπαν ότι όταν είναι το ΠΑΜΕ δεν επεμβαίνει η αστυνομία; Δηλαδή, απ' ό,τι κατάλαβα, καλούν την Αστυνομία να επέμβει. Να σας πω κάτι; Εμείς δεν δίνουμε προσχήματα για επέμβαση. Περιφρουρούμε. Βεβαίως, άμα σπάγαμε καρέκλες, πετάγαμε τζάμια και κάναμε σαχλαμάρες με κοκτέιλ μολότοφ. Εμείς δε δίνουμε προσχήματα. Εμείς θέλουμε πολιτικό αγώνα. Δεν κάνουμε happenings.

Και να σας πω και κάτι άλλο. Οι καταλήψεις δεν αποφασίζονται πάντα στο κομματικά γραφεία. Αυτό που εμείς λέμε στους εργαζόμενους είναι, και στα μέλη μας να σας το πω, ίσα - ίσα ο κομμουνιστής πρέπει να βοηθάει στην απελευθέρωση της λαϊκής πρωτοβουλίας. Οταν οι μορφές πάλης αποφασίζονται από τα πάνω, είναι ξέπνοες.

Οταν ο εργάτης, ο υπάλληλος μπει μπροστά, θα βρει και πάρα πολλές μορφές πάλης.

-- Σήμερα οι Γερμανοί βουλευτές λένε ότι η Ελλάδα, για να μην πτωχεύσει, πρέπει να σκεφτεί το ενδεχόμενο ακόμα και να πουλήσει τα ερημονήσια της...

-- Την Ακρόπολη δεν είπαν;

Να σας πω κάτι, γιατί ο ανταγωνισμός και η αντιπαράθεση αυτή τη στιγμή μέσα στην Ευρωζώνη και ευρύτερα γίνεται ανάμεσα στα κράτη και στις κυβερνήσεις και ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι διάφοροι βουλευτές και δημοσιογράφοι είναι «παπαγαλάκια», τα οποία με αυτά που λένε αποπροσανατολίζουν.

Η αντιπαράθεση είναι σκληρή, αλλά είναι και σοβαρή. Ξέρετε τι λένε, ιδιαίτερα για την Ελλάδα; Ξέρουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα πιο ισχυρό κίνημα, σε σχέση με πολλές χώρες της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο ότι στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων υπάρχουν κινητοποιήσεις. Φοβούνται ότι το κίνημα θα ανακόψει μέτρα. Και αρχίζουν τώρα και προβάλλονται οι ανοησίες που λέει ο ένας και ο άλλος στην τηλεόραση και ανοησίες λένε και οι βουλευτές, για να δημιουργήσουν στον ελληνικό λαό ένα αίσθημα ότι μας προσβάλλουν οι Γερμανοί.

Η πιο σκληρή αντιπαράθεση και ωμή είναι ανάμεσα στα κράτη και στις κυβερνήσεις. Τώρα π.χ. που θα πάει ο κ. Παπανδρέου στον κ. Ομπάμα, αυτός θα του πει καθαρά: «Θέλεις να εμφανιστώ έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης ότι ζητάω να μη σας προσβάλλουν»; Θα μου στείλετε διπλάσιο στρατό στο Αφγανιστάν και θα βάλεις και την τζίφρα σου στο Αιγαίο και για την εκχώρηση νέων δικαιωμάτων στην Τουρκία και για τα πετρέλαια». Θα του πει: «Σταμάτα να λες για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου, τελειώνετε με το Κυπριακό κλπ. γιατί μας ενδιαφέρει η βρετανική βάση στην Κύπρο»...

-- Είπατε όχι για τους φιλάνθρωπους που δίνουν προσφορές και ειδικά αναφερθήκατε σε όσους έχουν ανώτατα αξιώματα στην πολιτική. Δεν υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι εξαιρούνται και έχουν καλές προθέσεις;

-- Εμείς δεν κρίνουμε τα πράγματα με βάση τις προθέσεις. Στην πολιτική, με συγχωρείτε, δεν υπάρχει. Οι προθέσεις κρίνονται σε ένα δικαστήριο που λες π.χ. σκότωσα τον άλλο σε βρασμό ψυχής ή ήταν προσχεδιασμένο έγκλημα.

Εμείς λέμε αντικειμενικά, βγαίνει ο κ. Παπανδρέου και διαβάζει ένα χαρτί και λέει: «Με συναντάνε οι άνθρωποι στο δρόμο, συγκινούμαι πάρα πολύ γιατί μου δίνουν λεφτά». Και μετά αρχίζει ο ένας πολιτικός μετά τον άλλον να «δίνει»...

Την ίδια ώρα που αδειάζουν τις τσέπες των εργαζομένων. Γιατί δεν έδιναν όλοι αυτοί πριν και γιατί δε δίνουν και ανώνυμα, αν πιστεύουν ότι θέλουν να κάνουν αγαθοεργία;

Επομένως πάνε να πουν στο λαό ότι «πρέπει να γεμίσουμε τα ταμεία και πρέπει να προσφέρεις, όπως κάνεις για τους σεισμοπαθείς της Αϊτής», βάζουν στην ίδια μοίρα τους ανθρώπους της Αϊτής, τους Παλαιστίνιους που μαζεύαμε κουβέρτες για να τους στείλουμε στη Γάζα κλπ. Δεν είμαστε εναντίον της αλληλεγγύης. Αλλά τώρα όλο αυτό αντικειμενικά λειτουργεί: «Κλείστε τα στόματα και δεχτείτε τα επόμενα και μεθεπόμενα μέτρα, είναι μέτρα αναγκαία».

Αυτούς όλους τους επικρίνουμε, είναι πολιτική η θέση αυτή. Εμείς δεν πρόκειται να πούμε κάτι τέτοιο. Αλλο πράγμα η αλληλεγγύη, μέσα στο λαό, στο κίνημα, στους ανέργους, αυτό είναι άλλο πράγμα.

-- Κυρία Παπαρήγα, το ΚΚΕ θα υποστήριζε μια πρόταση δημοψηφίσματος για τα κυβερνητικά μέτρα;

-- Δημοψήφισμα σημαίνει ότι λέω στον ελληνικό λαό: Σκέψου αν τα μέτρα είναι καλά. Εμείς λέμε ότι από χέρι τα μέτρα είναι εχθρικά και ξέρουμε πολύ καλά ότι η μεγάλη πλειοψηφία, η λαϊκή δε συμφωνεί. Και μη μπερδεύουμε το φόβο με τη συναίνεση. Βεβαίως, υπάρχουν εργαζόμενοι που φοβούνται να απεργήσουν. Που φοβούνται να χάσουν μεροκάματα γιατί χρωστάνε στην τράπεζα, γιατί έρχεται η ΔΕΗ, γιατί έχουν το παιδί τους άνεργο. Το φόβο λοιπόν του εργαζόμενου μην τον πάρουμε σαν συναίνεση. Υπάρχει κι ένας κόσμος που έχει μπερδέψει την πτώχευση της χώρας με την πτώχευση της πλουτοκρατίας, γιατί όταν λένε «πτώχευση» εννοούν την πλουτοκρατία, μη χάσει κέρδη. Υπάρχει και κόσμος μπερδεμένος.

Η διαδικασία του δημοψηφίσματος είναι σε ένα θέμα καινούριο. Πώς ήταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ που έχεις δυο τρεις μήνες κάνει διαφώτιση. Εδώ περνάνε νόμο την Παρασκευή κι εμείς θα κάνουμε δημοψήφισμα; Στους τόπους δουλειάς μπορεί να γίνει αυτό. Σαν στοιχείο της συνέλευσης, της ενημέρωσης να ψηφίζουν, δεν έχουμε αντίρρηση, αλλά να κάνουμε τώρα μια Κεντρική Επιτροπή Δημοψηφίσματος; Ασε τη διαβούλευση να την κάνει το ΠΑΣΟΚ από τα κομπιούτερ.