ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Υπόθεση του λαού ο αγώνας για την παιδεία

Μηνύματα αγώνα, μηνύματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους μαθητές, εξακολουθούν να καταφτάνουν από κάθε γωνιά της χώρας. Μαζικοί φορείς και σωματεία δηλώνουν ότι ο αγώνας για την παιδεία είναι υπόθεση όλων και καταδικάζουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική, αλλά και την επιχείρηση τρομοκράτησης και ποινικοποίησης των αγώνων, που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Ανεπιφύλακτα υπέρ του δίκαιου αγώνα των μαθητών τάσσεται, με ψήφισμά της, η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών."Θεωρούμε - τονίζεται στο ψήφισμα - ότι οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου δεν μπορούν να παραμένουν απαθείς θεατές σε όσα άσχημα συμβαίνουν στην εκπαιδευτική κοινότητα, με κύρια υπεύθυνη τη σημερινή κυβέρνηση, που εμμένει πεισματικά σε μια κατ' όνομα "κκπαιδευτική μεταρρύθμιση", οποία βάλλεται ολομέτωπα: Από τους μαθητές και τους γονείς τους, τους δασκάλους και τους καθηγητές".
Η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά, με ανακοίνωσή της, καταδικάζει τον επικίνδυνο κατήφορο αυταρχισμού της κυβέρνησης και τονίζει ότι η καλύτερη απάντηση στο κλίμα τρομοκρατίας είναι η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής κοινωνικής αλληλεγγύης και μαζικότητας των αγώνων και ο συντονισμός της δράσης όλων των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας και μαζικών φορέων, για την κατάργηση του νόμου 2525/97 και την έναρξη διαλόγου εφ' όλης της ύλης.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) με ανακοίνωσή της συμπαραστέκεται "στους μεγαλειώδης αγώνες που αναπτύσσονται στο χώρο της παιδείας, τη μαζικότητα, την αποφασιστικότητα και την ωριμότητα, με την οποία αναπτύσσουν αυτούς τους αγώνες που μας γεμίζουν αισιοδοξία και ελπίδα". Η ΠΟΕΜ καλεί όλα τα σωματεία μετάλλου και τους μεταλλεργάτες να πάρουν μέρος στο παλλαϊκό συλλαλητήριο που θα γίνει σήμερα, στις 7:00 το απόγευμα στην πλατεία Κάνιγγος και σε όποιες άλλες πόλεις γίνονται συλλαλητήρια.
Η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος (ΟΕΦΣΕΕ) καταγγέλλει "την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης" και καταδικάζει "τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης που ανήμπορη να ανακόψει το ελπιδοφόρο κίνημα των μαθητών καταφεύγει στη συκοφαντία και την ωμή τρομοκρατία". Η ΟΕΦΣΕΕ επισημαίνει ότι ο αγώνας για την παιδεία δεν αφορά μόνο τους μαθητές και την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά πρώτα και κύρια την εργατική τάξη και καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου να συμμετάσχουν στο σημερινό συλλαλητήριο.
Η Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθήνας καλεί τα μέλη της να"σταθούν δίπλα στα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται, να πάρουν μέρος στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια". Επιπλέον, η Ενωση καταγγέλλει τα φαινόμενα αυταρχισμού των "αγανακτισμένων γονιών", των εισαγγελικών και αστυνομικών διώξεων.
Η ΔΗΚΕΒΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση, "γιατί επιμένει, παρά τη λαϊκή αντίθεση και κατακραυγή, να περάσει τον αντιεκπαιδευτικό νόμο. Η κυβέρνηση εφαρμόζοντας πιστά τις εντολές του Μάαστριχτ και της "Λευκή Βίβλου", επιδιώκει να γίνουν οι νέοι φθηνή, υποταγμένη εργατική δύναμη στην υπηρεσία του κεφαλαίου". Ακόμα, καταγγέλλει την τρομοκρατία ενάντια στους μαθητές, καθηγητές και καλεί όλους τους Επαγγελματοβιοτέχνες να πρωτοστατήσουν στους αγώνες, για να μην περάσει ο αντιεκπαιδευτικός νόμος.
Τα Παραρτήματα ΠΕΑΕΑ και πολιτικών προσφύγων Ν. Ιωαννίνων,σε κοινή συνεδρίαση που πραγματοποίησαν, αποφάσισαν ότι στηρίζουν ανεπιφύλαχτα τους αγώνες των μαθητών και στέκονται στο πλευρό τους.
Η Ε ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής υπογραμμίζει ότι "η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας κήρυξε κατά του κλάδου έναν ιδιότυπο πόλεμο, εκτοξεύοντας εναντίον των καθηγητών και της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας, σε καθημερινή βάση, τις πλέον βαριές κατηγορίες". Ακόμα, επισημαίνει ότι "το υπουργείο θέλει να χρησιμοποιήσει τον κλάδο, για να καθυποτάξει το μαθητικό κίνημα. Αρνούμαστε να τον διευκολύνουμε σε αυτή την προσπάθεια. Η αποδοχή τέτοιου διαλόγου θα ήταν παιδαγωγικά απαράδεκτη πράξη συντεχνιακής ευτέλειας.
Η Α ΕΛΜΕ Κυκλάδων διαμαρτύρεται για την εισβολή γονέων και εξωσχολικών την περασμένη Πέμπτη, στο Γυμνάσιο και Λύκειο Μυκόνου, που είχε σαν αποτέλεσμα διαπληκτισμούς, χειροδικίες και τον τραυματισμό μαθητή. Το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών, επισημαίνει η Α ΕΛΜΕ με ανακοίνωσή της, είναι να οξύνουν την κατάσταση αντί να την εκτονώνουν.
Συμπαράσταση στον αγώνα των μαθητών εκφράζει ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών "Αθηνά" (Πατήσια).
Ο Σύλλογος Γονέων 12ου Γυμνασίου Περιστερίου,με ανακοίνωσή του καταδικάζει τα μέτρα βίας, τρομοκρατίας, αστυνομικών και εισαγγελικών παρεμβάσεων, τα οποία, όπως τονίζει, δεν είναι σε θέση να λύσουν τα προβλήματα της εκπαίδευσης. Αντίθετα, οι γονείς διατρανώνουν την πεποίθηση ότι η λύση περνάει μέσα από τις προτάσεις του εκπαιδευτικού κινήματος για ένα σύγχρονο δημόσιο δωρεάν 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο γενικής παιδείας, που θα δίνει τα απαραίτητα μορφωτικά εφόδια, σε όλους τους νέους.

Για την "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση"

Η τελευταία "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" είναι η συντηρητικότερη προσπάθεια απ' όλες τις προηγούμενες, γιατί από τη μια μεριά είναι ποτισμένη με όλη την ιδιοτέλεια της αστικής τάξης και από την άλλη ανακυκλώνει όλα τα ανασταλτικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στις σκληρότερες μέρες της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Ποιο στοιχείο αντιεκπαιδευτικής πολιτικής από όσα εφαρμόστηκαν μέχρι τώρα δεν υπάρχει στο Ν. 2525/97 και στο Ν. 2640/98; Και μ' αυτή τη μεταρρύθμιση επιδιώκεται η εφαρμογή της ίδιας εκπαιδευτικής πολιτικής του προβλέπει το σύστημα. Βρίσκεται πολύ μακριά και από την καθαρότητα της εκπαιδευτικής πολιτικής που σχεδίασε ο Καποδίστριας, πολύ μακριά από την παστρική εκπαιδευτική πολιτική που σχεδίασε το επιστημονικό επιτελείο, που βρισκόταν πίσω από τον Βενιζέλο, που τελικά δεν εφαρμόστηκε και φυσικά δεν έχει καμία σχέση ούτε από μακριά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της ΠΕΕΑ του 1944, που σχεδίασε εκπαιδευτική πολιτική εντελώς διάφορη από τη μέχρι τότε. Αν θελήσουμε να καθορίσουμε τα χαρακτηριστικά της θα πρέπει να επισημάνουμε τα ακόλουθα:

1. Η "Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" του 1997 (τα εισαγωγικά δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά κυριολεκτούν) είναι μεν μεταρρύθμιση, αλλά δεν είναι εκπαιδευτική. Δε μεταρρυθμίζει ουσιαστικά όσα σχετίζονται με τη διαπαιδαγώγηση και την παιδεία του ελληνικού λαού. Τροποποιεί απλώς και μόνο τους κανόνες του παιγνιδιού, μέσα από τις διοικητικές διαδικασίες του σχολείου, στο μηχανισμό της κοινωνικής επιλογής. Αυτός είναι ο "κρυφός σκοπός" των αλλαγών στον κανόνα. Συγκεκριμένα, πώς θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της αυξημένης απαίτησης για εκπαίδευση σε ποσότητα και ποιότητα. Με τον τρόπο αυτό δένεται με την προσπάθεια που άρχισε το 1926 με την καθιέρωση των εισαγωγικών εξετάσεων, κορυφώθηκε στην κρίση του 1929 - 30, συνεχίστηκε με τη δικτατορία του Μεταξά και αναζωπυρώθηκε μετά την απελευθέρωση με μια σειρά μεταλλαγές (τομή το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο) πάντοτε προς το χειρότερο, μέχρι που αποδείχτηκε μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα ότι το πρόβλημα δεν έχει λύση μέσα στα όρια της κρίσης του συστήματος και πως η λύση περνάει μέσα από μιαν άλλη οικονομικο - κοινωνική πολιτική. Ετσι το βασικό χαρακτηριστικό των γραφειοκρατικών διαδικασιών, που είναι η προγραμματισμένη προοδευτική αποψίλωση του μαθητικού πληθυσμού από το γυμνάσιο στο λύκειο και από τάξη σε τάξη, είναι μια πολιτική αντίθετη με τη γενική τάση της εποχής μας για αύξηση των γνώσεων και με την απαίτηση του λαού μας για ολόπλευρη μόρφωση.Είναι σύμφωνη με τις προοπτικές και τις επιθυμίες του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, δεν είναι, όμως, σύμφωνη με τις επιστημονικές νομοτέλειες, το κοινό αίσθημα και το γενικότερο συμφέρον της χώρας. Από την ίδια λοιπόν τη φύση της η μεταρρύθμιση του 1997 είναι όχι απλά συντηρητική. Είναι αντιδραστική και γι' αυτό κι αν ακόμα επιζήσει, δε θα προσφέρει τίποτε στο γενικό καλό του τόπου και θα βρίσκεται κάτω από συνεχή αμφισβήτηση.

2. Είναι ψευδεπίγραφη και υποκριτική. Το ψευδεπίγραφη αναφέρεται στο ότι δε μεταρρυθμίζει προβλήματα της εκπαίδευσης, αφού αφήνει τα επικαθήμενα τμήματα και διακρίνει τη Γενική Εκπαίδευση σε υποχρεωτική και μετά - υποχρεωτική (Δημοτικό - Γυμνάσιο - Λύκειο), ανανεώνει τη διάκριση των δύο κυκλωμάτων (Γενική - Τεχνικοεπαγγελματική) και μάλιστα σε πολύ πιο χαμηλή στάθμη. Καθιερώνει την επαγγελματική εκπαίδευση, μετα - γυμνασιακή και μετα - λυκειακή στη μορφή μιας πρόχειρης και σύντομης κατάρτισης στη σφαίρα παροχής υπηρεσιών, που μάλιστα τη χαρίζει σχεδόν σαν προνομιακό πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας σε ιδιώτες. Η υποδομή της εκπαίδευσης είναι πολύ χαμηλή και οι δαπάνες απελπιστικά ανεπαρκείς. Αν αυτό λέγεται μεταρρύθμιση οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το περιεχόμενό τους. Αλλά είναι και υποκριτική. Που σημαίνει πως λέει συνέχεια και σε όλα τα σημεία ψέματα. Αυτά που υπόσχεται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Παραδείγματος χάρη, υπόσχεται ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ και η κοινή λογική λέει πως η πρόσβαση δεν είναι ελεύθερη. Να σκεφτούμε πως δε διαθέτουν κοινή λογική, μάλλον δύσκολη είναι μια τέτοια εκδοχή. Πως καταργούνται οι εισαγωγικές εξετάσεις κι αυτό είναι μια ταχυδακτυλουργία. Απλά καμουφλάρονται μέσα στις εξετάσεις των 3 τάξεων του Λυκείου, για να μη φαίνονται. Και από κει με την προτεραιότητα της βαθμολογίας που δημιουργείται στις αιτήσεις για εγγραφή στα ΑΕΙ - ΤΕΙ. Το πιο απλό θα ήταν να πουν τίμια και καλά την αλήθεια πως οι εξετάσεις δεν μπορούν να καταργηθούν και να τελειώνουμε. Εκείνο όμως που ενδιαφέρει είναι να αποφορτιστεί η τάση για σπουδές στα ΑΕΙ - ΤΕΙ και αναζητούν τρόπους που να μη φαίνεται η αντικοινωνική τους προσπάθεια.Κι ενώ θέλουν να κατασκευάσουν το "σκληρό" Λύκειο του μακαρίτη του Ακρίτα (1964) διατείνονται ότι δημιουργούν εκπαίδευση ποιότητας (με περιορισμούς, άγχος και υπέρογκες δαπάνες). Αλλά και για την Ανώτατη Εκπαίδευση η τακτική είναι ίδια. Τα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ) και το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (ΑΠ). Η ποιότητα των σπουδών, το αντικείμενο των σπουδών, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούν και τα δύο, δημιουργούν μια εκτροπή στο εκπαιδευτικό αίτημα της νεολαίας, η οποία, εκτός από τη νόθευση της πνευματικής αντίληψης και παραμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης, μέσα σε μια 5ετία, θα δημιουργήσει νέα αδιέξοδα στα κοινωνικά προβλήματα, που δημιούργησε ήδη η ιμπεριαλιστική πολιτική στον τομέα της κοινωνικής παραγωγής με την εντατικοποίηση της εργασίας, την περιθωριοποίηση μεγάλων ομάδων ανθρώπων (άνεργοι), την ανταγωνιστικότητα και τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

3. Είναι αντιεπιστημονική και αντιδραστική, σωστή αντιμεταρρύθμιση απέναντι στο λαϊκό αίτημα για λαϊκή παιδεία ποιότητας, η οποία λειτουργεί προληπτικά και κατασταλτικά, προκειμένου να εκτρέψει το πραγματικό λαϊκό αίτημα για γενίκευση της γνώσης και της παιδείας, κάτι που αποτελεί αντιφατική πράξη για την εποχή της έκρηξης των γνώσεων, κτλ. Οσα υποκριτικά λέγονται σε πολλούς τόνους, ότι τάχα, η μεταρρύθμιση προετοιμάζει τους νέους ανθρώπους, για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση του 21ου αιώνα ουσιαστικά αποτελούν μια ασύστολη ψευτιά, αφού αντί να επεκτείνουν τον κύκλο των ανθρώπων που θέλουν τη μόρφωση μέχρι τα 18 χρόνια, την περιορίζουν με τα μέτρα που θεσμοθετούν, ευτελίζουν την Ανώτατη Εκπαίδευση με τα ΠΣΕ και το ΑΠ, με το πρόσχημα της διά βίου εκπαίδευσης, στρέφουν σε μια φτηνή και βραχυπρόθεσμη διαρκή επανακατάρτιση, για να απορροφούν τους κραδασμούς της κρίσης.

4. Η μεταρρύθμιση του 1997 είναι αναξιόπιστη. Η αναξιοπιστία της βρίσκεται στο γεγονός πως πουθενά δε λέει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά με παρασιωπήσεις και με εκλεκτική τεκμηρίωση προσπαθεί να κερδίσει τη συναίνεση, για να επιβάλει γεγονότα που θα αποτελέσουν τετελεσμένα με την υφαρπαγή της συγκατάθεσης ή της ανοχής του λαϊκού παράγοντα. Επειτα δε στηρίζεται στις ανάγκες της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά παραπέμπει σε μελλοντολογικές προοπτικές που δημιουργούν οι ευρωενωσιακοί προσανατολισμοί της ελληνικής αστικής τάξης ερήμην του ελληνικού λαού. Παραβλέπει το ουσιαστικό στοιχείο που είναι η καλλιέργεια της βασικής εκπαίδευσης και ρίχνει όλο το βάρος της στην κατάρτιση, ενώ παράλληλα αποδεσμεύει το αντικείμενο των σπουδών από τα επαγγελματικά δικαιώματα, σαν η μόρφωση και η παιδεία να είναι αυτοσκοπός.Και δεν κατορθώνει να φτάσει ούτε στη λογική των προπολεμικών μικροαστών, που μάθαιναν στα κορίτσια τους πιάνο και ξένη γλώσσα, αλλά τουλάχιστον εκείνοι το έκαναν για να δημιουργήσουν καλή εντύπωση στον γαμπρό. Δεν αρνείται κανείς τη μεγάλη σημασία που έχει η μόρφωση, που είναι το ένα σκέλος της ανθρώπινης καλλιέργειας και αποτελεί την υποδομή. Για όποια δραστηριότητα. Αυτοί όμως υποτιμούν το γεγονός ότι όσοι σπουδάζουν, δε σπουδάζουν για να είναι σπουδασμένοι (δεν κάνουν "σπουδές για τις σπουδές", κατά το η τέχνη για την τέχνη, που ίσως ταιριάζει σε καλοταϊσμένους άεργους, που καλλιέργησε η αγγλική αυτοκρατορία, οι οποίοι προσπαθούν να γεμίσουν το χρόνο τους με τα hobbies τους), σπουδάζουν, καταναλώνουν δηλαδή χρόνο από τη ζωή τους, πνευματικές δυνάμεις και χρήμα (λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία) γιατί μ' αυτές θέλουν να εξασφαλίσουν παράλληλα κι ένα επάγγελμα, για να σταδιοδρομήσουν με κάποια εφόδια στη ζωή τους. Κι όταν ξοδεύεται τόσος χρόνος και δυνάμεις με καμία λογική δεν μπορείς να τους πεις your problem. Η αντίληψη που κυριαρχεί σε όλο το εύρος αυτής της αντιμεταρρυθμιστικής εξόρμησης εκφράζει την κρίση του συστήματος και αυτό είναι που την καταδικάζει εκ προοιμίου και εάν επιβληθεί με όποιον τρόπο, θα βρίσκεται σε διαρκή αμφισβήτηση. Μέχρι τελικά να ανατραπεί, κάτι που είναι βέβαιο.

Ονομάσαμε αυτή την παρέμβαση στην εκπαιδευτική πολιτική "αντιμεταρρύθμιση", που ασκείται προληπτικά και αυταρχικά σε ένα σύνολο ιδεών, οι οποίες παρουσιάζονται συγκροτημένες από την πάλη του Μαζικού Λαϊκού Κινήματος. Και αυτής της πραγματικής μεταρρύθμισης που είναι διάχυτη στη συνείδηση του ελληνικού λαού, αιτήματα είναι το 12χρονο σχολείο βασικής υποχρεωτικής και δωρεάν εκπαίδευσης, η οποία παρέχοντας παιδεία ποιότητας θα ετοιμάζει σφαιρικά καλλιεργημένους ανθρώπους, ικανούς με μια σύντομη ειδίκευση, να βγαίνουν στην παραγωγή ή την αγορά εργασίας ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η μεταρρύθμιση αυτή ζητάει ενίσχυση της δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης με την οικονομική στήριξή της και την ενίσχυση του κοινωνικού της κύρους. Θέλει σύνδεση των γνώσεων (πτυχίου) με τα επαγγελματικά δικαιώματα, μέσα από μιαν άλλη κοινωνικο - οικονομική πολιτική.Δεν αναλύω εδώ την ώριμη απαίτηση για μεταρρύθμιση. Αλλωστε, από την κριτική της μεταρρύθμισης του 1997 βγαίνει αβίαστα το περιεχόμενό της.

Γεώργιος Κ. ΜΩΡΑΪΤΗΣ

Μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ

ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΘΗΝΑΣ - ΠΕΙΡΑΙΑ

Απέφυγε να πάρει θέση

Απέφυγε να πάρει θέση το Διευρυμένο Νομαρχιακό Συμβούλιο Αθήνας - Πειραιά, στην πρόταση της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας (ΝΑΣ), να δηλώσει τη στήριξή του στο δίκαιο αγώνα των μαθητών. Με πρόσχημα τη σοβαρότητα του θέματος το Διευρυμένο Νομαρχιακό Συμβούλιο στην πρώτη συνεδρίασή του, την προηγούμενη Κυριακή έκρινε στην πλειοψηφία του πως πρέπει να γίνει μια γενικότερη συζήτηση για την παιδεία στο... μέλλον.

Διευκρινίζοντας την ουσία στην πρόταση της ΝΑΣ, η Ελπίδα Παντελάκη,τόνισε: "Το Διευρυμένο ΝΣ θα πάρει θέση τώρα; Αυτό είναι το ζήτημα. Ανεξάρτητα από την ξεχωριστή θέση απέναντι στο νόμο για την παιδεία οφείλουμε σαν αιρετό όργανο να πάρουμε θέση συμπαράστασης στον αγώνα των μαθητών".

Προηγούμενα ο πρόεδρος της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδος (ΕΝΑΕ), Θ. Κατριβάνος ενημέρωσε τους συμβούλους για τις επαφές που είχε την προηγούμενη βδομάδα με τον υπουργό Παιδείας και εκπροσώπους των μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών. Οι επαφές έγιναν στα πλαίσια εξεύρεσης λύσης με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση σε διαπραγματευτικό ρόλο, κάτι όμως που δεν είχε αποτέλεσμα, εξαιτίας της "αδιαλλαξίας του υπουργού", όπως είπε ο Θ. Κατριβάνος.

Η πρόταση της ΝΑΣ, όπως κατατέθηκε από τον επικεφαλής της, Σπύρο Χαλβατζή, έχει ως εξής: "Το Διευρυμένο Νομαρχιακό Συμβούλιο στηρίζει το δίκαιο αγώνα των μαθητών. Ζητά να σταματήσουν οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, οι απειλές και η τρομοκρατία απέναντι σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και να πάψει η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων από τους εισαγγελείς. Θεωρεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να ξεκινήσει συζήτηση με την εκπαιδευτική κοινότητα από μηδενική βάση και να εξασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης με την ουσιαστική αναβάθμισή της".

Την πρόταση της ΝΑΣ, όπως σημειώσαμε, αντιπαρήλθε η πλειοψηφία του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Υπέρ της τάχθηκε ο Σπ. Λυκούδης από την παράταξη του ΣΥΝ. Στο τέλος της συνεδρίασης ο πρόεδρος της ΕΝΑΕ πρότεινε το Νομαρχιακό Συμβούλιο να καταδικάσει τη βία κατά των μαθητών. Επίσης να μην επιτρέψουν οι νομάρχες μεταστέγαση των σχολείων που τελούν υπό κατάληψη. Πρόταση, όμως, που προσπεράστηκε, καθώς ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου είχε ήδη διακόψει τη συνεδρίαση...

ΓΣΕΕ για παιδεία

Με απαίτηση 23 μελών της διοίκησής της, η Ολομέλεια της ΓΣΕΕ συνεδριάζει την Παρασκευή

Την Παρασκευή συνεδριάζει έκτακτα η Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό να εξετάσει την κατάσταση στην παιδεία και την πραγματοποίηση πανεργατικής απεργιακής κινητοποίησης την ερχόμενη βδομάδα.

Η συνεδρίαση γίνεται, παρά την προσπάθεια την ΠΑΣΚΕ να μην πραγματοποιηθεί και ύστερα από απαίτηση 23 μελών της διοίκησης της ΓΣΕΕ, τα οποία ζήτησαν τη στήριξη των πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων της επόμενης βδομάδας και τη διενέργεια ειδικής συνεδρίασης της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με θέμα "παιδεία και η στάση της Συνομοσπονδίας".

Στην επιστολή σημειώνεται:

"Εμείς που υπογράφουμε το έγγραφο αυτό, εκτιμούμε ότι η πολιτική της κυβέρνησης στα κρίσιμα ζητήματα της παιδείας είναι αδιέξοδη και επικίνδυνη για τη χώρα, για τους μαθητές και τη νεολαία, για τους εργαζόμενους, αλλά και για το μαζικό λαϊκό κίνημα και τις οργανώσεις του.

Επειδή πιστεύουμε ότι οι μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν μπορούν να μένουν θεατές και να μετατρέπονται έτσι σε συνένοχους της κυβέρνησης, ζητάμε να στηρίξει και η ΓΣΕΕ τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια της Τρίτης και της Πέμπτης και να οριστεί άμεσα ειδική συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με θέμα "Παιδεία και η στάση της Συνομοσπονδίας"".

Το κείμενο υπογράφεται από τους: Γ. Μαυρίκο,Γ. Σταυρόπουλο,Χ. Κατσώτη,Ζ. Σώκου,Φ. Γεωργουδάκη,Α. Ζαζόπουλο,Σ. Ραυτόπουλο,Α. Αντύπα,Κ. Αρτεμίου,Δ. Τσιόγκα,Γ. Μανώλη,Λ. Αυγητίδη,Λ. Αραζού,Δ. Γεωργά,Κ. Πουπάκη,Δ. Βουλγαράκη,Π. Μαλουσούδη,Ν. Μελισσάρη,Γ. Τσαλικάκη,Χ. Κυριακόπουλο,Α. Καλύβη,Δ. Στρατούλη και Δ. Χαραλαμπίδου.

Συζήτησαν...

Με μικρή συμμετοχή φορέων συνεδρίασε το περασμένο Σαββατοκύριακο, 16 και 17 Γενάρη, το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας (ΕΣΥΠ). Ωστόσο, από τη συνεδρίαση, απουσίασαν όλοι εκείνοι που βιώνουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική στο πετσί τους, οι οποίοι βλέπουν ότι ο "διάλογος" και οι λύσεις βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα.

Στη συνεδρίαση, τελικά, συμμετείχαν με εκπροσώπους τους: ΔΗΚΚΙ, ΣΥΝ, ΠΟΛ.ΑΝ., ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΕΦΕΕ, ΕΣΕΕ, Δικηγορικός Σύλλογος, ΤΕΕ, Οικονομικό Επιμελητήριο, ΑΔΕΔΥ, ΚΕΔΚΕ, Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας, η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου, Πανελλήνια Ενωση Πτυχιούχων Διακοσμητικών - Γραφικών Τεχνών. Συμμετείχε επίσης και εκπρόσωπος της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων (ΑΣΓΜΕ), η διοίκηση της οποίας καμία σχέση δεν έχει με το κίνημα των γονιών. Το υπουργείο Παιδείας δε συμμετείχε, επικαλούμενο γνωμάτευση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Οι παραπάνω φορείς, σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν επίσημα, "συμφώνησαν ότι υπάρχει ανάγκη να ασχοληθεί το ΕΣΥΠ με το σύνολο των θεμάτων που απασχολούν την εκπαίδευση" και "για την αντιμετώπιση της παρούσας κρίσης υπήρξε ταύτιση απόψεων για την άμεση επανεξέταση του εξεταστικού πλέγματος του Λυκείου, με έμφαση στις εξετάσεις της Β τάξης. Επίσης θεωρείται αναγκαία η επανεξέταση των θεμάτων της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης με στόχο την αναβάθμισή της".

ΤΕΕ

Αιχμές κατά της "μεταρρύθμισης"

Με σημαντικές αιχμές κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης διάνθισε την ομιλία του ο πρόεδρος του ΤΕΕ Κ. Λιάσκας, κατά τη διάρκεια της χτεσινής τελετής κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Επιμελητηρίου.

"Πάγια θέση του ΤΕΕ - ανέφερε ο Κ. Λιάσκας - είναι πως τα θέματα της παιδείας είναι υπόθεση όλων των οργανώσεων - κοινωνικών και παραγωγικών - και όχι μόνο του υπουργείου Παιδείας, γι' αυτό και θα πρέπει να γίνονται αντικείμενο ενός ευρύτατου διαλόγου". Στη συνέχεια υπογράμμισε ότι "δύο χρόνια τώρα θέτουμε επί τάπητος τα προβλήματα της Ανώτατης Τεχνικής Εκπαίδευσης στη χώρα μας, τονίζουμε ότι τα Τεχνικά Πανεπιστήμια και τα Πολυτεχνεία μας κινδυνεύουν να περιθωριοποιηθούν, αλλά ο αρμόδιος υπουργός δεν ευκαιρεί να μας δει και να συζητήσει μαζί μας".

Κατά τον πρόεδρο του ΤΕΕ "υπάρχει ανάγκη συνεχούς βελτίωσης της ποιότητας της εκπαίδευσης και όχι βελτιωμένη διαχείρισή της". Εξέφρασε επίσης την έκπληξή του για την αύξηση του αριθμού των εισαγομένων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, ενώ, όπως είπε, "κριτήριό μας θα έπρεπε να ήταν το επίπεδο σπουδών". Είπε ακόμη ότι το ΤΕΕ δε θεωρεί ότι θα πρέπει να είναι εύκολη και αβασάνιστη η πρόσβαση στα ΑΕΙ, ενώ αναρωτήθηκε: "Γιατί πρέπει να μπαίνουν πιο εύκολα στα Πανεπιστήμια; Για να μεταφέρουμε τον αριθμό των ανέργων κατά 5 με 10 χρόνια αργότερα;".

Τέλος, ο Πρόεδρος του ΤΕΕ υπογράμμισε ότι θα πρέπει το μεγαλύτερο μέρος του "Τρίτου Πακέτου Σαντέρ" να διατεθεί στην Παιδεία, την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό.