Σε μια συνέντευξη Τύπου εφ' όλης της ύλης εξελίχθηκε η συνέντευξη που παραχώρησε η Αλ. Παπαρήγα χτες το μεσημέρι στα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Ημαθίας. Παρουσίασε τις θέσεις του ΚΚΕ για τα προβλήματα της εργατιάς, της αγροτιάς, την επίθεση του κεφαλαίου και την πρόταση διεξόδου που καταθέτει το Κόμμα για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου ως τη μόνη ρεαλιστική για να επέλθουν αλλαγές σε όφελος του λαού και του τόπου.

Ανάμεσα στα άλλα, η Αλέκα Παπαρήγα κλήθηκε να σχολιάσει τα όσα αποδίδονται στο ΚΚΕ περί άρνησής του να συνεργαστεί με τις δυνάμεις της «αριστεράς», δήθεν επειδή επιδιώκει την ηγεμονία του χώρου. Σαφής ήταν η απάντηση της Αλ. Παπαρήγα:

«Εμείς δεν υιοθετούμε τον όρο "χώρος της αριστεράς". Επομένως πώς να διεκδικήσουμε ηγεμονικό ρόλο, σ' ένα χώρο που δεν αναγνωρίζουμε ότι σήμερα υπάρχει;

Τι ισχυριζόμαστε; Αριστεροί υπάρχουν, αριστερές δυνάμεις υπάρχουν, ο χώρος "αριστερά", όμως, δε λέει τίποτα, σήμερα. Για εμάς υπάρχει αυτό που λέμε οι αντιμονοπωλιακές, αντιιμπεριαλιστικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.

Τι θα πει αριστερά; Αριστερά είναι μια άποψη πολιτική. Και το ΠΑΣΟΚ λέει ότι είναι αριστερά.

Εμείς ξεκινάμε από το εξής: Εχουμε πολιτική πρόταση που αναφέρεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Και αφορά τα κινήματά τους, όπως αφορά και τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, της ειρήνης και τα λοιπά.

Πρέπει να λέμε στο κοινωνικό επίπεδο με ποιους είμαστε. Αυτοί που λένε είσαι συντηρητικός, είσαι αριστερός, κρύβουν τις θέσεις τους πάνω στο ζήτημα των υπαρκτών κοινωνικών αντιθέσεων στην Ελλάδα.

Εμείς ζητάμε συνεργασία με τον εργάτη, ανεξάρτητα αν έχει αντίληψη συντηρητική, μισοσυντηρητική ή όχι. Αλλο πράγμα στα κόμματα. Ολοι όσοι μιλάνε με όρους "πρόοδος", "αριστερά" κτλ., δε λένε τίποτα. Πρέπει να ξεκαθαρίσεις, είσαι με τις αντιμονοπωλιακές δυνάμεις ή με τις δυνάμεις των μονοπωλίων; Από κει θα ξεκινήσουμε τη συζήτηση.

Γιατί δεν τα βρίσκουμε με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ; Οχι γιατί γενικώς είναι συντηρητικά κόμματα, αλλά γιατί εκφράζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, του μεγάλου κεφαλαίου. Ολα αυτά τα κόμματα που αναφέρεστε, δεν παίρνουν σαν βάση την κοινωνικοταξική διάρθρωση της κοινωνίας, αλλά παίρνουν σαν βάση ορισμένους συμβολικούς πολιτικούς όρους, που, αν θέλετε, σε παλιότερη εποχή είχαν αντίκρισμα κοινωνικό και παίρνουν αυτούς τους πολιτικούς όρους για να μπερδεύουν τον κόσμο. Και για να έχουν θέσεις οι οποίες συμβιβάζονται με την κυρίαρχη πολιτική. Για να λένε "εγώ έχω αριστερή πρόταση".

Εγώ δεν καταλαβαίνω τι θα πει "αριστερή πρόταση". ΄Η θα είσαι με το μεγάλο κεφάλαιο ή θα είσαι με το λαό, ή θα είσαι με τις πολυεθνικές ή θα είσαι με τους λαούς, ή θα είσαι με την ΕΕ, ή θα είσαι με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης. ΄Η θα είσαι με το ΝΑΤΟ, ή θα είσαι με τους λαούς των χωρών που καταπιέζονται από το ΝΑΤΟ.

Αυτή η θέση, "πρόοδος", "αριστερά" κτλ., είναι θα έλεγα όρος πολιτικός, αλλά που κρύβει προγραμματικές θέσεις. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσω. Η συμμαχία, λοιπόν, που προτείνουμε εμείς, δεν έχει ούτε "αριστερό" τίτλο, ούτε "προοδευτικό" τίτλο. Είναι συμμαχία των συγκεκριμένων κοινωνικών δυνάμεων, στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο.

Το "αριστερά", ξαναλέω, δε λέει τίποτα. Και να σας πω και κάτι άλλο. Η αριστερά τα τελευταία χρόνια, και στην Ελλάδα σήμερα και στην Ευρώπη, έχει μέσα και δυνάμεις που είναι εναντίον της ύπαρξης και δράσης κομμουνιστικών κομμάτων. Αυτό είναι το καινούριο στο λεγόμενο αριστερό χώρο. Ποτέ η αριστερά στο παρελθόν δεν είχε αντικομμουνισμό. Υπάρχουν αριστεροί που δεν είναι κομμουνιστές, είναι άλλο πράγμα αυτό».

«Εδώ στην Ελλάδα», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «είχαμε και την εξής ιδιομορφία. Ποια είναι η ιδιομορφία στην Ελλάδα που "παίζουν" οι κύριοι του ΣΥΝ και ο Μπανιάς και οι άλλοι; Η αριστερά στην Ελλάδα εμφανίστηκε ως πολιτικός συσχετισμός, σε συνδυασμό με την παρανομία του ΚΚΕ. Με την απαγόρευση του ΚΚΕ. Και πάρα πολλοί, κάτω από το φόβο καλύφθηκαν με τον όρο "αριστερά".

Σε αυτή την αριστερά που υπήρχε, υπήρχαν δυνάμεις αριστερές, υπήρχαν δυνάμεις που πραγματικά, ας πούμε, δεν μπορούσαν να εμφανιστούν σαν κομμουνιστές, αλλά υπήρχαν και δυνάμεις που συνδύασαν την εμφάνιση της αριστεράς με τη διάλυση και την αυτοδιάλυση των κομμουνιστικών κομμάτων, αξιοποιώντας και την περίοδο της παρανομίας. Και αξιοποιώντας και τα λάθη του ΚΚΕ, που διέλυσε τις κομματικές του οργανώσεις στην Ελλάδα. Καλλιεργήθηκε, λοιπόν, εξ αντικειμένου και ένα κλίμα ότι η αριστερά πρέπει να υποκαταστήσει το ΚΚΕ.

Εμείς λέμε: Υπάρχουν κομμουνιστές που αντικειμενικά είναι και αριστεροί, αλλά υπάρχουν αριστεροί που δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι κομμουνιστές. Και μπορούμε να συνεργαστούμε μαζί τους. Αυτή η θέση πήρε το αποκορύφωμά της στη συγκρότηση του ΣΥΝ. Ομως, στους κόλπους του ΣΥΝ αναπτύχθηκε η άποψη η αριστερά να υποκαταστήσει την αυτοτέλεια των κομμάτων και την αυτοτέλεια του ΚΚΕ. Αρα, η έννοια "αριστερά" στην Ελλάδα έχει θετικότατη ιστορική φόρτιση, αλλά έχει και περιεχόμενα μη προοδευτικά. Για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους.

Πάμε στο σήμερα. Οι απόψεις που προβάλλουν αυτές οι δυνάμεις, είναι απόψεις διαφορετικές από αυτές του ΚΚΕ, αυτό δεν είναι φοβερό. Αφού δεν είναι κομμουνιστές, θα έχουν και διαφορετικές απόψεις. Συνδυάζονται - και υπάρχει και μέσα στα ντοκουμέντα τους - με την άποψη ότι σήμερα έχει ξεπεραστεί η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ΚΚΕ. Δεν μπορείς να κάνεις συμμαχίες με κάποιους που θεωρούν ότι δεν μπορείς να υπάρχεις. Δε λέω φυσικά ότι ισχυρίζονται να μην υπάρχουμε και με το νόμο».

Τελικά το ΚΚΕ βρέθηκε κοντά στους εργαζόμενους των «Κλωστηρίων Νάουσας» του ομίλου Κλωνατέξ, παρά την αρχική προσπάθεια της εργοδοσίας να εμποδίσει την είσοδό του στο χώρο του εργοστασίου.

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής την Αλέκα Παπαρήγα, μπήκε στο εργοστάσιο, περιόδευσε στα τμήματα παραγωγής και μίλησε με τους εργάτες που τσακίζουν κάθε μέρα το κορμί τους για ένα μεροκάματο πείνας για τους ίδιους και συνάμα κέρδη, πολλά κέρδη για τους εργοδότες.

Η παραγωγή δουλεύει ασταμάτητα μέρα νύχτα. Στη βάρδια, συνολικά στα τρία εργοστάσια (Α', Γ', Δ') δε δουλεύουν πάνω από 40-45 άτομα. Τα τελευταία χρόνια διαρκώς εντατικοποιείται η δουλιά. Οταν άνοιξε το πρώτο εργοστάσιο δούλευαν 250 εργάτες, σήμερα στα τρία εργοστάσια πάλι 250 εργάτες δουλεύουν. Στην περιοχή της Νάουσας από 3.000-3.500 κλωστοϋφαντουργούς έμειναν να δουλεύουν 1.000. Την ίδια ώρα πολλαπλασιάστηκε η παραγωγή και τα κέρδη των βιομηχάνων. «Κάθε φορά μας αναθέτουν και νέες εργασίες», λέει ο πρόεδρος του Σωματείου Α. Ραφτόπουλος.

Είδαμε την κούραση στα πρόσωπα των εργατριών. Δεν μπόρεσαν να την κρύψουν, παρά τη χαρά τους που το ΚΚΕ τελικά μπόρεσε να βρεθεί πλάι τους, στο χώρο δουλιάς. Το χνούδι από τα νήματα έχει ασπρίσει τα μαλλιά τους. Αυτό που εισπνέουν δε φαίνεται. Τα πόδια τους πρησμένα από την ορθοστασία. Γυναίκες που μπήκαν κοπέλες στη δουλιά και τώρα, μετά από 22 και 25 χρόνια εργασίας, φοβούνται πως δε θα καταφέρουν να βγουν στη σύνταξη. «Οσο είσαι νέος αντέχεις. Αμα περάσουν λίγο τα χρόνια, αν φτάσεις κοντά στα 50 δε βαστάς», λένε. Η μια έχει στην επίβλεψή της 2 μηχανές πάνω στις οποίες επιβλέπει 2.040 κουβάρια νήμα. Ενώνει την κλωστή αν κοπεί σε κάποιο από αυτά, αντικαθιστά τα κουβάρια στα οποία έχει συμπληρωθεί το νήμα που πρέπει να τυλιχτεί. Η συναδέλφισσά της, μαζεύει τις κουβαρίστρες, τις φορτώνει και τις μεταφέρει στην αποθήκη. «Μετά από 8 ώρες δουλιάς δεν απομένει κουράγιο για καμία άλλη δραστηριότητα», μας είπαν.

Μετέφεραν την αγωνία τους. Αν θα συνεχίσουν να έχουν δουλιά, αν θα προλάβουν να βγουν στη σύνταξη. Τι θα γίνει με τους χιλιάδες άνεργους συντοπίτες τους, ποιο μέλλον περιμένει τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Και η Αλέκα Παπαρήγα τους μίλησε στα ίσα. «Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι η κατάσταση θα πάει από το κακό στο χειρότερο. Θεωρείστε προνομοιούχες απέναντι σε όσους έχουν απολυθεί. Δεν είστε. Πρέπει να αντιδράσετε σήμερα για να αποτρέψετε αυτό που πλησιάζει αύριο. Υπάρχουν ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα που παλεύουν. Να συσπειρωθείτε γύρω τους και να παλέψετε», είπε. Και τους κάλεσε να εμπιστευτούν τη δύναμή τους. «Να αποκτήσουμε πραγματική συνείδηση του δίκιου μας. Εχουμε δύναμη, είμαστε η πλειοψηφία που υποφέρει. Αυτή η πλειοψηφία πρέπει να εκφραστεί με δράση και αγώνα».

«Βρισκόμαστε υπό έξωση». Ηταν οι πρώτες λέξεις του προέδρου της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Βέροιας Χ. Αραφαηλίδη στη συνάντηση που είχε με τη Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ. «Τα κτίρια έχουν εκχωρηθεί στην ΑΤΕ και μας έδωσε προθεσμία μέχρι τον Απρίλη του 2004 για να φύγουμε», πρόσθεσε. Ακολούθησε συζήτηση με την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ για τα προβλήματα που προέκυψαν από τον τελευταίο παγετό, αλλά και για τη δραματική, φθίνουσα πορεία της αγροτιάς τα τελευταία χρόνια.

Η Αλέκα Παπαρήγα επανέλαβε τη θέση του Κόμματος για αποζημίωση 100% της κατεστραμμένης παραγωγής και για την παροχή άτοκων δανείων για την ανακούφιση των αγροτών. «Η μικρομεσαία αγροτιά τελειώνει, αυτός είναι ο νόμος του καπιταλισμού», σημείωσε η ΓΓ του ΚΚΕ, «αλλά δεν αρκεί μόνο να κάνουμε διαπιστώσεις, πρέπει να δρούμε κιόλας. Η αγροτιά πρέπει να διεκδικήσει άλλου τύπου συνενώσεις, που θα εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα. Αλλά αυτό προϋποθέτει μια άλλη εξουσία, μια λαϊκή εξουσία. Πρέπει να υπάρχουν και αιτήματα άμεσα, αλλά δεν μπορεί να είναι στρατηγική μας η άμυνα».

Ακολούθησε συνάντηση με τους εργαζόμενους της Ενωσης, στην οποία συμμετείχαν ο αντιπρόεδρος του σωματείου Σ. Δαγαλέας και ο Γ. Κελεσίδης, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων στις Ενώσεις των Νομών Πέλλας και Ημαθίας. Μεταφέροντας τα προβλήματα των εργαζομένων, ανέφεραν ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης των συνεταιρισμών, η οποία επιδεινώθηκε από τη φετινή καταστροφή της παραγωγής.

Η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε ότι τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι ανεπαρκή και συνιστούν κοροϊδία, αφού δε συμπεριλαμβάνουν και εξαγγελίες για τους υπαλλήλους των συνεταιρισμών, οι οποίοι πρέπει να θεωρηθούν και αυτοί θύματα του παγετού και να αποζημιωθούν 100%, με τη μορφή του επιδόματος για την απώλεια του εισοδήματός τους. Παράλληλα, χτύπησε το καμπανάκι για τους εργαζόμενους, αφού, όπως είπε, «οι συνεταιρισμοί τελειώνουν και κινδυνεύετε να βρεθείτε στην ανεργία. Αν δεν αντιδράσουμε, θα μετράμε όχι ήττες, αλλά συμφορές».

«Με τα νέα νομοσχέδια», συμπλήρωσε ο Σπύρος Στριφτάρης, απευθυνόμενος στους εργαζόμενους, «δίνεται η δυνατότητα στις Ενώσεις να φτιάχνουν ανώνυμες εταιρίες με ιδιώτες. Αρχικά προβλέπονταν να απολύουν κατά βούληση όσους εργαζόμενους εκτιμούσαν ότι δεν τους χρειάζονται. Οταν αντιδράσαμε, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επανήλθαν με τροπολογία, σύμφωνα με την οποία όσες Ενώσεις δεν μπορούν να πληρώσουν τους εργαζόμενους, μπορούν να δίνουν κίνητρα για οικειοθελείς απολύσεις. Αλλά ποιος θα δώσει τις συντάξεις; Δε διευκρινίζουν. Το υπουργείο Οικονομικών θα τους πει ότι δε δίνει χρήματα για να μη χαλάσει η σούπα της ΟΝΕ».

«Πρέπει όμως κι εσείς σαν εργαζόμενοι να πάρετε τις ευθύνες σας, να σκεφτείτε το δικό σας συμφέρον. Δεν μπορεί πραγματικά αυτούς που τόσα χρόνια σας κοροϊδεύουν να τους δίνετε εμπιστοσύνη. Ξεπεταχτείτε και γυρίστε τους και εκλογικά την πλάτη», κατέληξε ο Σπ. Στριφτάρης.