Eurokinissi |
Χαρακτηριστικά, εστιάζοντας στις διατάξεις για τη συνδικαλιστική δράση και με στόχο την «επιστροφή των συνδικαλιστών στα γνήσια, στα πραγματικά τους καθήκοντα» που θα τους «αναβαθμίσει» «ως συνεπείς κοινωνικούς εταίρους», ξεδίπλωσε όλο το ταξικό μίσος του κεφαλαίου απέναντι στους συλλογικούς αγώνες της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της. Με συκοφαντίες και ψέματα για το λαϊκό κίνημα, ανέφερε ότι το νομοσχέδιο «αποτρέπει την κατάχρηση των απεργιών» και «για να μην αναστατώνονται οι εργαζόμενοι από ξαφνικές απεργίες, πολλές από τις οποίες αν και κηρύσσονται παράνομες, τελικά γίνονται, από λίγους σε βάρος των πολλών». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα «μπλόκα στους καταπέλτες των πλοίων», δείχνοντας βασικά την ανησυχία της κυβέρνησής του και των εφοπλιστών για την επιτυχία της χτεσινής και της προηγούμενης απεργίας, αντίστοιχα και για την αποτυχία στην επιχείρηση τρομοκράτησης των ναυτεργατών από τις δικαστικές αποφάσεις που χαρακτήρισαν τις απεργίες παράνομες.
Παραπέρα, στην προσπάθεια να υπερασπιστεί τα αντεργατικά μέτρα, είπε ότι το νομοσχέδιο είναι «βαθιά αναπτυξιακό, γιατί επιτρέπει στην εργασία να παρακολουθεί την οικονομία, γιατί αυξάνει την παραγωγικότητα μειώνοντας τη γραφειοκρατία», ότι καλύπτει την ανάγκη οι επιχειρήσεις να έχουν «ευελιξία». Μια ομολογία ότι όλα αποτελούν αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου εδώ και χρόνια για φθηνή εργατική δύναμη και αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, άρα αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Για να χρυσώσει δε το χάπι πρόβαλε τη δήθεν ελεύθερη επιλογή του εργαζόμενου να διευθετεί τάχα τον χρόνο εργασίας του, την πατρική άδεια των 14 ημερών, αποσιωπώντας ότι και αυτή η ρύθμιση καταργείται στην ουσία από τη θέσπιση του 10ωρου.
Υπεραμύνθηκε ακόμα της κατάργησης της Κυριακής αργίας και της ψηφιακής κάρτας που δήθεν «θα αντιμετωπίσει τη μαύρη εργασία και τις απλήρωτες υπερωρίες», όπως είπε, χωρίς να αναφέρει πάντως ότι αυτές πλέον κοστίζουν λιγότερο στον εργοδότη, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει καθημερινά επιπλέον δίωρη δουλειά, ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης, δίχως να την αποζημιώνει.
Στον ίδιο καμβά και στη γνωστή προσπάθεια να παρουσιάσει ίδια τα συμφέροντα εκμεταλλευτή - εκμεταλλευόμενου, επέμεινε ότι το νομοσχέδιο «εισάγει νέο πνεύμα στο χώρο εργασίας, εισάγει μια κουλτούρα υγιούς συμπόρευσης όλων των δυνάμεων της εργασίας», προσπαθώντας να εξαφανίσει την ανισότιμη σχέση μεταξύ εργαζομένων - εργοδοτών ισχυριζόμενος με θράσος ότι «παρέχεται ευελιξία και ασφάλεια στους δύο πόλους του κόσμου της εργασίας». Αλλωστε, με αποφθέγματα τύπου «προωθείται η αίσθηση του κοινού σκοπού σε όλες τις παραγωγικές δυνάμεις» επιχείρησε να ταυτίσει τις ανάγκες εργαζομένων - εργοδοτών, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αποκρύπτοντας ότι αυτή είναι για τους λίγους καθώς πατά ακριβώς πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα των εργαζομένων.
Δεν περνά απαρατήρητο ότι πάνω ακριβώς στη στρατηγική σύμπλευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων στα ζητούμενα του κεφαλαίου, ανακοίνωσε ότι θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία σε όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου, καλώντας ονομαστικά Τσίπρα και Γεννηματά να αναλάβουν τις «ευθύνες» τους, με στόχο «να διαμορφωθεί μια στοιχειώδης διακομματική συναίνεση γύρω από μερικές εύλογες αλλαγές που ζητά η ίδια η πραγματικότητα».
Ταυτόχρονα, επειδή τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ είναι νωπά και τις επιπτώσεις τους τις βιώνουν οι εργαζόμενοι εδώ και χρόνια, ο πρόεδρός του επιχείρησε αφενός μεν να τα δικαιολογήσει ως αποτέλεσμα της δεδομένης συγκυρίας, αφετέρου πρόσθεσε πως παρ' όλα αυτά έγιναν αρκετά, όπως, «μείωση της ανεργίας, κατάργηση υποκατώτατου μισθού, αύξηση προστίμων σε επιχειρήσεις που παρανομούν» κ.λπ. Οπως και να 'χει, σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να κρύψει ότι βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι να πατήσει στο κίνημα και στους αγώνες του για να αναρριχηθεί ξανά στον κυβερνητικό θώκο. Γι' αυτό άλλωστε κατέληξε λέγοντας πως οι εργαζόμενοι που «ένιωσαν στήριγμα με τον ΣΥΡΙΖΑ», θα δώσουν την απάντησή τους.
Πιο συγκεκριμένα, σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ εμπαιγμού, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αφού επιχείρησε να παρουσιάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο ως ανορθογραφία στα καλώς κείμενα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κρύβοντας ότι είναι πιστή αντιγραφή απ' τα εγχειρίδιά της με μέτρα που εφαρμόζονται αυτήν τη στιγμή σε όλα τα κράτη - μέλη της που μοιράζονται τον κοινό στόχο της ανάκαμψης του κεφαλαίου μέσα απ' την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αφού το χρέωσε αποκλειστικά στη ΝΔ και στην επιθυμία της να εξοφλήσει γραμμάτια στον ΣΕΒ, κατέληξε στη μόνιμη επωδό, την υπόσχεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όταν κυβερνήσει ξανά θα το καταργήσει! Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας χλεύαζε τον ΣΕΒ με ατάκες όπως «σιγά μην πάθουν τίποτα οι βιομήχανοι», όταν ως πρωθυπουργός αντάλλασσε ραβασάκια με τη διοίκηση του ΣΕΒ για τον τρόπο που θα υλοποιηθεί η αντιλαϊκή πολιτική και ικανοποιούσε κάθε επιθυμία τους, βάζοντας κι αυτός το «αγκωνάρι» του στο αντεργατικό πλαίσιο πάνω στο οποίο πατάει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ.
Προς ενίσχυση της πειστικότητας του αφηγήματός του ο Αλ. Τσίπρας εξωράισε τα κυβερνητικά έργα του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στα οποία πατάει το σημερινό αντεργατικό έκτρωμα, με πιο εμβληματικό ίσως το χτύπημα στην απεργία. Ορισμένα τα υπερασπίστηκε σαν φιλεργατικά και άλλα τα απέδωσε στις συνθήκες που τάχα τους ανάγκασαν. Επιστράτευσε φυσικά τους υψηλούς τόνους χαρακτηρίζοντας τον Κυρ. Μητσοτάκη «αρχιερέα της αναξιοπιστίας, του λαϊκισμού, των ψεύτικων υποσχέσεων, του φαρισαϊσμού». Αλλά και τις αυταπάτες για τον κόσμο που «αναστοχάζεται» στο φόντο της πανδημίας με πρώτο και καλύτερο τον ...Μπάιντεν, που τάχα «εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου ιδεολογική επίθεση, πυρηνικής κλίμακας, στην παράδοση του Ρίγκαν και της Θάτσερ»!