Eurokinissi

Χαρακτηριστικά, εστιάζοντας στις διατάξεις για τη συνδικαλιστική δράση και με στόχο την «επιστροφή των συνδικαλιστών στα γνήσια, στα πραγματικά τους καθήκοντα» που θα τους «αναβαθμίσει» «ως συνεπείς κοινωνικούς εταίρους», ξεδίπλωσε όλο το ταξικό μίσος του κεφαλαίου απέναντι στους συλλογικούς αγώνες της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της. Με συκοφαντίες και ψέματα για το λαϊκό κίνημα, ανέφερε ότι το νομοσχέδιο «αποτρέπει την κατάχρηση των απεργιών» και «για να μην αναστατώνονται οι εργαζόμενοι από ξαφνικές απεργίες, πολλές από τις οποίες αν και κηρύσσονται παράνομες, τελικά γίνονται, από λίγους σε βάρος των πολλών». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα «μπλόκα στους καταπέλτες των πλοίων», δείχνοντας βασικά την ανησυχία της κυβέρνησής του και των εφοπλιστών για την επιτυχία της χτεσινής και της προηγούμενης απεργίας, αντίστοιχα και για την αποτυχία στην επιχείρηση τρομοκράτησης των ναυτεργατών από τις δικαστικές αποφάσεις που χαρακτήρισαν τις απεργίες παράνομες.

Παραπέρα, στην προσπάθεια να υπερασπιστεί τα αντεργατικά μέτρα, είπε ότι το νομοσχέδιο είναι «βαθιά αναπτυξιακό, γιατί επιτρέπει στην εργασία να παρακολουθεί την οικονομία, γιατί αυξάνει την παραγωγικότητα μειώνοντας τη γραφειοκρατία», ότι καλύπτει την ανάγκη οι επιχειρήσεις να έχουν «ευελιξία». Μια ομολογία ότι όλα αποτελούν αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου εδώ και χρόνια για φθηνή εργατική δύναμη και αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, άρα αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Για να χρυσώσει δε το χάπι πρόβαλε τη δήθεν ελεύθερη επιλογή του εργαζόμενου να διευθετεί τάχα τον χρόνο εργασίας του, την πατρική άδεια των 14 ημερών, αποσιωπώντας ότι και αυτή η ρύθμιση καταργείται στην ουσία από τη θέσπιση του 10ωρου.

Υπεραμύνθηκε ακόμα της κατάργησης της Κυριακής αργίας και της ψηφιακής κάρτας που δήθεν «θα αντιμετωπίσει τη μαύρη εργασία και τις απλήρωτες υπερωρίες», όπως είπε, χωρίς να αναφέρει πάντως ότι αυτές πλέον κοστίζουν λιγότερο στον εργοδότη, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει καθημερινά επιπλέον δίωρη δουλειά, ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης, δίχως να την αποζημιώνει.

Στον ίδιο καμβά και στη γνωστή προσπάθεια να παρουσιάσει ίδια τα συμφέροντα εκμεταλλευτή - εκμεταλλευόμενου, επέμεινε ότι το νομοσχέδιο «εισάγει νέο πνεύμα στο χώρο εργασίας, εισάγει μια κουλτούρα υγιούς συμπόρευσης όλων των δυνάμεων της εργασίας», προσπαθώντας να εξαφανίσει την ανισότιμη σχέση μεταξύ εργαζομένων - εργοδοτών ισχυριζόμενος με θράσος ότι «παρέχεται ευελιξία και ασφάλεια στους δύο πόλους του κόσμου της εργασίας». Αλλωστε, με αποφθέγματα τύπου «προωθείται η αίσθηση του κοινού σκοπού σε όλες τις παραγωγικές δυνάμεις» επιχείρησε να ταυτίσει τις ανάγκες εργαζομένων - εργοδοτών, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αποκρύπτοντας ότι αυτή είναι για τους λίγους καθώς πατά ακριβώς πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα των εργαζομένων.

Δεν περνά απαρατήρητο ότι πάνω ακριβώς στη στρατηγική σύμπλευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων στα ζητούμενα του κεφαλαίου, ανακοίνωσε ότι θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία σε όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου, καλώντας ονομαστικά Τσίπρα και Γεννηματά να αναλάβουν τις «ευθύνες» τους, με στόχο «να διαμορφωθεί μια στοιχειώδης διακομματική συναίνεση γύρω από μερικές εύλογες αλλαγές που ζητά η ίδια η πραγματικότητα».