ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 7 Φλεβάρη 2024
Σελ. /28
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
Πανεπιστημιακοί δίνουν το στίγμα των συνεπειών του αντιδραστικού σχεδίου της κυβέρνησης

Το σχέδιο της κυβέρνησης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων έχει ήδη απορριφθεί, πριν κατατεθεί στη Βουλή, από τους αγώνες των φοιτητών, των μαθητών, των πανεπιστημιακών, των γονιών και των εργαζομένων, που ενώνουν τις φωνές τους ζητώντας να μην κατατεθεί!

Σε όλη τη χώρα η εκπαιδευτική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό, με δεκάδες σχολές υπό κατάληψη και τους φοιτητές - μαθητές στους δρόμους να εκφράζουν την καθολική καταδίκη των κυβερνητικών σχεδίων από τους χώρους της Εκπαίδευσης. Γιατί η πραγματικότητα που γνωρίζουν όλοι στην Εκπαίδευση, η διεθνής εμπειρία αλλά και η κοινή λογική «κουρελιάζουν» τα κυβερνητικά επιχειρήματα, αφού οι νόμοι της αγοράς ενισχύουν τους ταξικούς φραγμούς και την κατηγοριοποίηση στην Εκπαίδευση.

Παράλληλα η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να βγάλει τις κινητοποιήσεις παράνομες, επιστρατεύει απειλές και εκβιασμούς για την εξεταστική, εισαγγελικές παρεμβάσεις, ακόμα και την ωμή καταστολή από την αστυνομία.

Σχετικά με όλα τα παραπάνω παρουσιάζουμε δηλώσεις καθηγητών σε πανεπιστήμια όλης της χώρας και από διαφορετικά επιστημονικά αντικείμενα, που το Σάββατο συμμετείχαν στο 16ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ και μίλησαν στον «Ριζοσπάστη», δίνοντας το στίγμα των συνεπειών που θα έχουν τα σχέδια της κυβέρνησης για τα ήδη «λαβωμένα» δημόσια πανεπιστήμια.

Κώστας Μπουντόλος

Καθηγητής στη Σχολή Φυσικής Αγωγής (ΣΕΦΑΑ) του ΕΚΠΑ

Οταν λένε - και με βάση και τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας - ότι τα δημόσια πανεπιστήμια πρέπει να σταματήσουν να είναι κρατικό μονοπώλιο και άρα σκέφτονται ότι με όρους αγοράς πλέον θα λειτουργήσουν αυτά τα οποία πρόκειται να φέρουν και τα σχεδιάζουν, καταλαβαίνουμε πλέον ότι θέλουνε τη μόρφωση να είναι εμπόρευμα και όχι να είναι δημόσιο αγαθό.

Επομένως, δίκαια οι φοιτητές σε αυτή τη στιγμή τραβάνε τον αγώνα. Και πρέπει να ακολουθήσουν - δυστυχώς δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα - και η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, αλλά και όλοι οι Σύλλογοι των μελών ΔΕΠ σε όλη την επικράτεια. Να ακολουθήσουν και όλοι οι φορείς, γονείς, κηδεμόνες, παιδιά, μαθητές και όλος ο λαός μας με τα συνδικάτα του, για να σταματήσει αυτό το εγχείρημα το οποίο φέρνει με έναν τέτοιο θα έλεγα κυνικό τρόπο η κυβέρνηση και όλοι οι άλλοι οι οποίοι το υποστηρίζουν, όπως οι δυνάμεις αυτές οι οποίες βρίσκονται σε παλινωδία, που κάποια στιγμή έπαιξαν κάποιο ρόλο πριν από 15 χρόνια αλλά δυστυχώς σήμερα βλέπουμε ότι δεν συνεχίζουν.

Εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας και αυτό πρέπει να κάνουμε γιατί το επιτάσσει η υποχρέωσή μας να υποστηρίζουμε και να στηρίζουμε τον δημόσιο χαρακτήρα των πανεπιστημίων.

Νίκος Παπαλεξίου

Επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Το 16ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ διεξάγεται σε μια κρίσιμη περίοδο για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Η πλειοψηφία της απερχόμενης διοίκησης της ΠΟΣΔΕΠ τη διετία που πέρασε δεν ανταποκρίθηκε στον ρόλο που της αρμόζει για την οργάνωση και τον συντονισμό του κλάδου απέναντι στην πολιτική της υποστελέχωσης, υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης των ανώτατων ιδρυμάτων, που ενισχύεται τα τελευταία χρόνια.

Εχουμε καθήκον ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι να αντισταθούμε σε οποιαδήποτε προσπάθεια ίδρυσης ιδιωτικών - μη κρατικών πανεπιστημίων και να συμπαρασταθούμε στον αγώνα των φοιτητών μας, για να μην κατατεθεί το σχέδιο νόμου που θα επιφέρει περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Σαρωτικές επίσης θα είναι οι επιπτώσεις στα ΑΕΙ της περιφέρειας, μιας που το τεράστιο κόστος σπουδών και η παντελής έλλειψη φοιτητικής μέριμνας κάνουν ήδη αδύνατη τη φοίτηση για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών. Γι' αυτό και στους πανεπιστημιακούς πρέπει να ενισχυθούν εκείνες οι φωνές που αγωνίζονται για ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο στο ύψος των λαϊκών αναγκών.

Λουίζα Αυγήτα

Επίκουρη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στο ΑΠΘ

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται προσπάθεια για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ούτε γίνεται σε ιστορικό κενό. Εχουμε μεγάλη διεθνή και εγχώρια εμπειρία δεκαετιών.

Η ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης δεν αφορά απλώς και μόνο την ίδρυση ιδιωτικών ιδρυμάτων. Οπως δείχνει η διεθνής, ακόμα και η εγχώρια εμπειρία, οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης είναι πολύ πιο περίπλοκες, σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον που προωθεί και θεσμοθετεί με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο τις συνέργειες και συμπράξεις μεταξύ όλων των παραγόντων τις αγοράς, ιδιωτικών και δημόσιων. Ετσι μια βασική πλευρά της ιδιωτικοποίησης της Εκπαίδευσης, όπως δείχνει ξεκάθαρα η πρακτική στο Ηνωμένο Βασίλειο τις τελευταίες δεκαετίες, είναι η κατάτμηση, ο τεμαχισμός των επιμέρους υπηρεσιών των πανεπιστημίων (δημόσιων και ιδιωτικών) και η διαχείρισή τους με επιχειρηματικούς όρους. Αυτό συμβαίνει ήδη με τις ΣΔΙΤ στα ελληνικά πανεπιστήμια για τις υπηρεσίες μέριμνας, αλλά δύναται να επεκταθεί σε κάθε υπηρεσία, όπως βιβλιοθήκες, ερευνητική δραστηριότητα, διδασκαλία, ακόμα και στο δικαίωμα απονομής πτυχίου. Ενδεικτικά αναφέρω, σύμφωνα με τον Lawrence Summers, πρώην πρόεδρο του Harvard, στο νέο «ανταγωνιστικό πανεπιστήμιο» όλες οι βασικές λειτουργίες του πανεπιστημίου μπορούν να «αποδεσμευτούν και να ανατίθενται σε παρόχους που καθόλου δεν έχουν σχέση με πανεπιστήμια». Κάτι που μας κάνει να αναρωτηθούμε πόσο Harvard είναι το Harvard (το όποιο Harvard) υπό αυτήν τη συνθήκη.

Αυτό είναι το περιβάλλον της ιδιωτικοποιημένης Ανώτατης Εκπαίδευσης, εντός της οποίας οι επιστήμες και οι τέχνες μας πακετάρονται ως μια ακόμα υπηρεσία. Είναι προφανές ότι κανένα γνωστικό πεδίο δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστο, ωστόσο, είναι σαφές από τη διεθνή εμπειρία ότι πεδία όπως αυτά των ανθρωπιστικών επιστημών και τεχνών υφίστανται τρομακτικές συνέπειες, που οδηγούν είτε στην άμεση εξαφάνισή τους από τους ακαδημαϊκούς χάρτες είτε στην αναδιαμόρφωσή τους με επιχειρηματικούς όρους και στην αφομοίωσή τους ως παρόχων δεξιοτήτων χρήσιμων στην αγορά.

Και φυσικά το κόστος ολοένα και περισσότερο φορτώνεται στις πλάτες των σπουδαστών και των οικογενειών τους. Μέσα στο κερδοσκοπικό παιχνίδι της Ανώτατης Εκπαίδευσης αντικείμενο αγοραπωλησίας αποτελούν και τα φοιτητικά δάνεια και η δυνατότητα πρόσβασης σε κρατική επιχορήγηση φοιτητικών δανείων με την εμπλοκή funds, φυσικά στις πλάτες των οικογενειών που στενάζουν υπό το βάρος του δανεισμού προκειμένου να δώσουν την ευκαιρία στα παιδιά τους για ένα καλύτερο μέλλον και στις πλάτες των φοιτητών, που οδηγούνται μέχρι και στην παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών προκειμένου να καλύψουν τα χρέη τους.

Καλούμαστε λοιπόν να αντιδράσουμε δυναμικά ενάντια σε αυτά που έρχονται και που βλέπουμε ήδη τις συνέπειές τους σε άλλες χώρες, να συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις, να ακυρώσουμε τα σχέδιά τους να φέρουν τη βαρβαρότητα στην Ανώτατη Εκπαίδευση για το σκλαβωμένο της πανεπιστήμιο της ελάχιστης βάσης πληρωμής.

Κώστας Γαγανάκης

Καθηγητής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ

Αυτή η επιχειρηματική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, γιατί δεν πρόκειται για εκπαιδευτική, θα λειτουργήσει ως δούρειος ίππος για την περαιτέρω υποβάθμιση έως και διάλυση της δημόσιας δωρεάν Εκπαίδευσης, της επιβολής δηλαδή των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και στα δημόσια πανεπιστήμια. Το πανεπιστήμιο - επιχείρηση υπάρχει ήδη στα δημόσια πανεπιστήμια εδώ και χρόνια με την εισαγωγή και μεταπτυχιακών και κατόπιν και προπτυχιακών με δίδακτρα και σε άλλες γλώσσες, στα αγγλικά. Εγώ πιστεύω ότι η βασική λειτουργία του νόμου είναι ακριβώς να λειτουργήσει ως δούρειος ίππος για την υποβάθμιση της δωρεάν δημόσιας Εκπαίδευσης. Και εκεί πρέπει να είναι το κύριο μέτωπό μας.

Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών προήλθαν από μαζικότατες συνελεύσεις και σε αντίθεση με αυτά που ισχυρίζονται ορισμένοι είναι νόμιμες! Και επίσης να επισημάνω - με πίκρα λόγω ηλικίας - ότι αν δεν υπήρχαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις εμείς θα ήμασταν ανύπαρκτοι ως ΠΟΣΔΕΠ μέχρι στιγμής.

Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε ένα κλίμα επιβολής, ένα καθεστώς τρόμου με απειλές για πειθαρχικές και ποινικές διώξεις, όσοι συνάδελφοι αρνούμαστε να ακυρώσουμε οποιαδήποτε έννοια ακαδημαϊκού λειτουργού και διαδικασίας προχωρώντας στις διαδικτυακές εξετάσεις, που έχει αποδειχθεί και από την προηγούμενη εμπειρία, την πανδημία, ότι είναι απόλυτα διαβλητές. Εμείς λοιπόν επιφυλασσόμαστε, αρνούμαστε να κατρακυλήσουμε σε αυτό το επίπεδο αναξιοπρέπειας και ζητούμε να μετατεθεί η εξεταστική διά ζώσης με τη λήξη των καταλήψεων και με, αν χρειαστεί, παράταση του εαρινού εξαμήνου, όπως έχει γίνει τουλάχιστον τρεις φορές τα τελευταία 28 χρόνια που είμαι εδώ.

Αντώνης Βεντούρης

Αναπληρωτής Καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Το νομοσχέδιο που προτίθεται να φέρει η κυβέρνηση θα σημάνει μία ανατροπή του δικαιώματος των λαϊκών κυρίως στρωμάτων να έχουν πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Σημαίνει κατάλυση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου και μετατροπή του χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε ένα πεδίο επιχειρηματικής δράσης.

Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Είναι ένας δίκαιος αγώνας. Στηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις μας, χωρίς να συμμετέχουμε σε εξετάσεις, οι οποίες μάλιστα προσπαθούν να καταλύσουν και το αυτοδιοίκητο αλλά και την ακαδημαϊκή ελευθερία των πανεπιστημιακών δασκάλων. Στεκόμαστε δίπλα τους μέχρι το τέλος!

Μιχάλης Σκαρβέλης

Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Αυτός ο νόμος σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και της δημόσιας και της ιδιωτικής Παιδείας. Σημαίνει ότι καταργείται εντελώς το αυτοδιοίκητο, ήδη είναι ωμές οι παρεμβάσεις που κάνει η κυβέρνηση, ακόμη και με τις νομοθετικές ρυθμίσεις που φέρνει, ακόμη και με τον τρόπο που θέλει να παρουσιάσει ότι φταίει το κρατικό πανεπιστήμιο για «ό,τι κακό» συμβαίνει στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ενώ από την άλλη δεν εγγυάται τίποτα μα τίποτα ότι τα λεγόμενα «ελεύθερα πανεπιστήμια», τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα επιφέρουν έστω και λιγάκι άνοδο της ποιότητας της Εκπαίδευσης, άνοδο στο επίπεδο της Ερευνας, παρά μόνο υποβάθμιση των σπουδών, καθώς ο πληρώνων - να το πούμε έτσι - θα έχει και δικαίωμα να απαιτεί σε αυτό το προϊόν που θέλει να πάρει.

Είναι λοιπόν ωμή καταστρατήγηση αγώνων δεκαετιών, ήδη από τη δεκαετία του '60, που θυμόμαστε ότι οι γονείς μας στην ουσία και εκείνη η γενιά και οι παππούδες μας είχανε δώσει μεγάλους αγώνες για να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στην Ανώτατη Εκπαίδευση για τα παιδιά όλου του ελληνικού λαού. Εδώ σηκώνονται ακόμα μεγαλύτερα, ψηλότερα ταξικά τείχη σε ό,τι αφορά το δικαίωμα των παιδιών των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων να μπορούν να περάσουν σε καλές, ποιοτικές σχολές. Ηδη με την ιδιωτική Εκπαίδευση, με τα φροντιστήρια, με την παραπαιδεία αυτά τα τείχη είναι ψηλά, ε αυτός ο διαχωρισμός θα γίνει ακόμα μεγαλύτερος!

Τίνα Κακλαμάνη

Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης

Αυτά που γίνονται τώρα είναι μία από τις τελευταίες πράξεις μιας διαδικασίας αποδόμησης της δημόσιας Εκπαίδευσης, η οποία έχει ξεκινήσει από τη διαδικασία της Μπολόνια. Ξεκινήσανε, επιτεθήκανε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, χρόνια τώρα στη Δευτεροβάθμια, η οποία ζει μέσω των φροντιστηρίων, στη συνέχεια επιτέθηκαν στην Πρωτοβάθμια και στέλνουμε τα πιτσιρίκια στα εργαστήρια υποβοηθούμενης διαδικασίας και τώρα εμάς μας έχουνε περιλάβει με το νυστέρι και κάνουνε πολύ λεπτές κινήσεις...

Ωστόσο, αυτό το οποίο πρέπει κανείς να πει είναι ότι έχει αποδομηθεί οποιαδήποτε συνοχή της επιστημονικής γνώσης. Με αποτέλεσμα οι φοιτητές μας να τρέχουν πίσω από ένα άγχος συλλογής ECTS, μονάδων πιστοποίησης, από αντικείμενα τα οποία δεν συνάδουν κατ' ανάγκη με αυτό που σπουδάζουν, να τρέχουν πίσω από διάφορες πιστοποιήσεις συλλογής δεξιοτήτων, διευκολύνοντας εντέλει τη δημιουργία ενός επιστημονικού εργατικού δυναμικού το οποίο θα είναι εσαεί εξαρτημένο από διάφορες πιστοποιήσεις και συνεχιζόμενη διά βίου εκπαίδευση, επομένως όχι ανεξάρτητοι επιστήμονες και κύριοι του επιστημονικού τους αντικειμένου. Αντίστοιχα και η Ερευνα έχει καταβαραθρωθεί, τρέχουμε και προσπαθούμε να μαζέψουμε λεφτά για προγράμματα, έχουμε γίνει γραφειοκράτες να φτιάχνουμε σύντομα και διευρυμένα και αναλυτικά CV*... Εχουμε χάσει τον στόχο που είναι η προώθηση της γνώσης αφενός και η μεταβίβαση της γνώσης στους νεότερους αφετέρου.

Η περαιτέρω νομιμοποίηση - γιατί αυτά λειτουργούν πάρα πολλές δεκαετίες - της λειτουργίας ιδιωτικών ιδρυμάτων που θα προσφέρουν υπηρεσίες Τριτοβάθμιας, είναι ένα ακόμα λιθαράκι και ένα ακόμα φίλτρο, το οποίο διαχωρίζει αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν και αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Και στο πανεπιστήμιο που υπάρχει αυτή τη στιγμή, ήδη ξέρουμε ότι υπάρχουν φοιτητές δύο ταχυτήτων. Υπάρχουν φοιτητές μας που δουλεύουν - και συνήθως στα περιφερειακά ιδρύματα που είναι και σε τουριστικά κέντρα δουλεύουν νύχτα - με όλα όσα αυτό μπορεί να σημαίνει για τη δυνατότητα συστηματικής παρακολούθησης σπουδών τους και στο τέλος τέλος είναι κουρασμένοι και χάνουν και τα κίνητρα να συνεχίσουν. Και σε ειδικότητες που είναι ειδικότητες γοήτρου, που εάν δεν έχεις τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσεις τις σπουδές σου δεν μπορείς να τις ολοκληρώσεις. Αρα είναι ένα ακόμα φίλτρο στις διακρίσεις που γίνονται μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών τάξεων που υφίστανται στην ελληνική κοινωνία.

*curriculum vitae = βιογραφικό σημείωμα

Ευαγγελία Χρονοπούλου

Επίκουρη Καθηγήτρια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας

Η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν θα επιλύσει κανένα από τα προβλήματα που υπάρχουν στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Ο μόνος λόγος για τον οποίο επιδιώκουν να γίνουν είναι για να υπάρξει άλλος ένας τομέας κερδοφορίας για λίγους, ενώ ήδη έχουν εξαγγείλει τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για τα δημόσια. Επίσης μιλάνε για παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, τα οποία θα αναπτυχθούν και θα κερδοφορούν εις βάρος του δικού μας δημόσιου, χρησιμοποιώντας ακόμα και τις υποδομές του. Πώς γίνεται σε ένα σύστημα, το οποίο στηρίζεται στην κερδοφορία, να υπάρξει ισορροπία μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα (η εμπειρία μας και μόνο ανατρέπει αυτό το επιχείρημα). Είναι βέβαιο ότι το δημόσιο Πανεπιστήμιο θα οδηγηθεί στην παρακμή, κι εμείς θα αναγκαστούμε να καταφύγουμε σε χορηγίες, επιδοτήσεις, δίδακτρα, minor... για την επιβίωσή του.

Οι φοιτητές μας αγωνίζονται συνεχώς για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο. Η θέση μας δεν μπορεί να είναι άλλη παρά δίπλα στους φοιτητικούς συλλόγους, γιατί παλεύουν για το αυτονόητο, το δίκαιο, το σύγχρονο και για όλες εκείνες τις έννοιες που πλαισιώνουν τον όρο Πανεπιστήμιο. Αυτό που ζητάνε και ζητάμε κι εμείς μαζί τους είναι ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο θα κυριαρχεί η πραγματική επιστημονική συνεργασία που θα οδηγήσει στην αποκατάσταση των όρων αριστεία και καινοτομία και στην επιτάχυνση της επίλυσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να σταθούμε δίπλα τους για να αλλάξει ο δείκτης της πυξίδας. Ανάλογα με το πού βρισκόμαστε και τις αντικειμενικές συνθήκες ζωής, ορίζουμε και πού θα πάμε.

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Καθηγητής Χημείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Το νομοσχέδιο που θα φέρει η κυβέρνηση γι' αυτό που αποκαλούμε πλέον «νέο πανεπιστήμιο» αφορά στην ίδρυση ιδρυμάτων τα οποία δεν έχουν να κάνουν τίποτα με το πανεπιστήμιο. Αποτελεί ένα αντιλαϊκό μέτρο, ενώ είναι ταυτόχρονα αντιακαδημαϊκό και αντιαναπτυξιακό.

Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση, μπροστά στο φοιτητικό κίνημα, το οποίο παίρνει μεγάλες διαστάσεις, και στις αντιδράσεις των Συλλόγων των πανεπιστημιακών, επιστρατεύει τους υποστηρικτές της μέσα στα πανεπιστήμια αλλά και εκτός ιδρυμάτων. Για παράδειγμα, σήμερα υπάρχει εισαγγελική παρέμβαση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ενάντια στην απόφαση συναδέλφων από διάφορα Τμήματα να μην ακολουθήσουν την ντιρεκτίβα της εξ αποστάσεως εξέτασης, η οποία χρησιμοποιείται ως απεργοσπαστικό μέτρο αλλά ταυτόχρονα είναι και βαθιά αντιακαδημαϊκό, γιατί χτυπάει την ακαδημαϊκή ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια των πανεπιστημιακών, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.

Γι' αυτό εκτιμώ ότι αυτή είναι η στιγμή που το κίνημα που αναπτύσσεται τόσο από τους φοιτητές όσο και από τους καθηγητές δεν πρέπει να σταματήσει, και θέλω να ελπίζω ότι θα έχει και πολλαπλασιαστικά πολιτικά οφέλη. Υπερασπίζουμε την ανεξαρτησία των ακαδημαϊκών και τον αγώνα των φοιτητών.

Τάσος Καραγάνης

Καθηγητής Εικονομετρίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Τρεις μπορώ να πω θα είναι οι συνέπειες αυτού που θέλει να φέρει η κυβέρνηση. Η πρώτη είναι ότι υπηρετεί τη γενικότερη αντίληψη περί μείωσης των δημόσιων δαπανών, δίνοντας ένα κομμάτι από μία δοσμένη πίτα σε κάποιους ιδιώτες, μεταφέρεις ένα μέρος της δαπάνης σε αυτούς. Αυτό είναι το ένα.

Ενα δεύτερο θα είναι μία αρπαχτή. Αυτοί που θα τα πάρουνε θα πάρουν ένα κομμάτι που δεν ξέρουμε ούτε πώς θα το διαχειριστούν ούτε τι θα κάνουν. Η λογική λέει ότι θα πάρουν και ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι από την υπόλοιπη χρηματοδότηση για την Παιδεία γιατί δεν βγαίνει η δαπάνη με δίδακτρα. Η Πάντειος π.χ. έχει 10 εκατομμύρια προϋπολογισμό και έχει 3 - 4 χιλιάδες ενεργούς φοιτητές. Αυτό σημαίνει 2.500 ευρώ κατ' έτος τον φοιτητή, επί 4 χρόνια πάει 10.000. Είναι δυνατόν να βρεθούν ελληνικές οικογένειες να δίνουν 10 χιλιάρικα σε 3 - 4 χρόνια μέσα; Οχι! Πράγμα που σημαίνει ότι οι ιδιώτες θα απαιτήσουν και μέσω των ευρωπαϊκών νομοθεσιών, αιτημάτων, κανονισμών, οδηγιών ένα κομμάτι ακόμα μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα, δηλαδή τα δημόσια πανεπιστήμια.

Είναι ψευδεπίγραφο το «δημόσιο και ιδιωτικό», είναι ψευδεπίγραφο το «μη κερδοσκοπικό», γιατί μπορούμε να θυμηθούμε τη λογική των αστικών μη κερδοσκοπικών εταιρειών, οι οποίες δεν έχουν κέρδος, αλλά δίνουν εργολαβίες σε εταιρείες που έχουν κέρδος. Δηλαδή απλώς το κέρδος θα αλλάξει μία μορφή.

Και μία τελευταία συνέπεια είναι ότι θα έχει μία τρομερή επίδραση πάνω στην ελληνική κοινωνία γιατί μέχρι τώρα μέσω των σπουδών μπορούσε κάποιος να ανελιχθεί κοινωνικά, να κάνει το μικροαστικό του όνειρο. Να ξεκινήσει ένας που ο πατέρας του ήταν ένας μεσοαστός - μικροαστός και ο ίδιος να γίνει μεγαλοαστός, μεγαλοδικηγόρος κ.λπ. Αυτά πάνε τώρα. Γιατί όταν θα κοπούν οι χρηματοδοτήσεις οι κανονικές, ε δεν θα έχεις και ποιότητα σπουδών!

Απέναντι σε όλα αυτά υπάρχουν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις. Αυτές έχουν κόστος. Πρώτα απ' όλα για τους φοιτητές, για τις οικογένειές τους, για την ακαδημαϊκή πορεία κ.λπ. Ερχόμαστε όμως και σ' ένα άλλο θέμα: Είναι τίποτα δωρεάν; Δεν είναι! Στο κάτω κάτω της γραφής αυτό το κόστος το πληρώνουν οι ίδιοι. Δεν μπορεί λοιπόν κανείς να τις κατηγορήσει ως παράνομες, γιατί αν θυμηθούμε λιγάκι την ιστορία, τα 50 - 60 τελευταία χρόνια, τις κινητοποιήσεις πάντα τις δίωκαν ως παράνομες. Από την άλλη μεριά έχει γίνει κάτι ποτέ χωρίς να ζητάς;



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ