Την ΠΥΡΚΑΛ απ' ό,τι φαίνεται επιλέγει η κυβέρνηση σαν "πιλότο" για την εφαρμογή των σχεδίων της για διάλυση συνολικά της αμυντικής βιομηχανίας.Η οξύτητα με την οποία αναδεικνύονται αυτή την περίοδο τα οικονομικά προβλήματα της επιχείρησης, είναι η ευκαιρία για το πέρασμα των κυβερνητικών αυτών σχεδίων. Οι καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών των εργαζομένων που παρουσιάστηκαν και αναμένεται να επανεμφανιστούν πιο έντονα το επόμενο διάστημα, είναι ενδεικτικές του οικονομικού αδιεξόδου και του παραγωγικού μαρασμού στα οποία σκόπιμα έχει οδηγηθεί η επιχείρηση.

Αλλεπάλληλες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, αλλά και έντεχνα "διαρρέοντα" δημοσιεύματα, σκιαγραφούν άδηλο το μέλλον της. Η συγχώνευση της επιχείρησης με την άλλη αμυντική βιομηχανία, την ΕΒΟ,επανέρχεται στο"τραπέζι", ενώ - σύμφωνα με πληροφορίες - σχεδιάζεται το κλείσιμο του εργοστασίου της Ελευσίνας και των εμπορικών τμημάτων στο εργοστάσιο του Υμηττού, όπως και η ιδιωτικοποίηση σε πρώτη φάση του εργοστασίου στο Λαύριο που μπορεί να λειτουργήσει σαν αυτόνομη μονάδα.

Παράλληλα, σε μια πορεία, προωθείται και η συνολική ιδιωτικοποίηση με την εισαγωγή στο χρηματιστήριο και την εισαγωγή ιδιωτικών κεφαλαίων, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Κοινός παρονομαστής όλων των σεναρίων είναι η απόλυση 600 εργαζομένων,με την εφαρμογή και εδώ των λεγόμενων μέτρων "κοινωνικής προστασίας".

Και όλα αυτά όταν έχει αποφασιστεί πενταετές εξοπλιστικό πρόγραμμα άνω των 4 τρισ. δραχμών.Οταν η αύξηση μόνο κατά τρεις μονάδες, του ποσοστού συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στις προμήθειες των ενόπλων δυνάμεων θα σημάνει για την ΠΥΡΚΑΛ, 1.000 νέες θέσεις εργασίας.

Η επιχείρηση έχει οδηγηθεί σε παραγωγική υποβάθμιση και αυτή την περίοδο λειτουργεί με μόλις το 40% των παραγωγικών της δυνατοτήτων, λόγω των ελάχιστων και με αρκετή καθυστέρηση παραγγελιών απ' τις ένοπλες δυνάμεις που τις δίνονται, με ευθύνη της κυβέρνησης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για να μπορέσει να υπάρξει απλώς οικονομική ισορροπία, απαιτούνται ετησίως παραγγελίες της τάξης των 25 δισ. δραχμών. Ενδεικτικό της αντιμετώπισής της από την κυβέρνηση είναι το ότι φέτος της έχουν δοθεί παραγγελίες μόλις 9 δισ. δραχμών. Μετά και τις τελευταίες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλος,υποσχέθηκε ότι θα δοθούν μέχρι τέλος του χρόνου επιπλέον παραγγελίες 3 δισ. δραχμών, που ωστόσο δεν είναι ικανές να αντιμετωπίσουν στο ελάχιστο το πρόβλημα.

Η τακτική αυτή ακολουθείται χρόνια τώρα, ενώ είναι συχνό φαινόμενο στις παραγγελίες για προμήθειες του στρατού να μπαίνουν τέτοιοι χρονικοί περιορισμοί, που εκ των πραγμάτων η επιχείρηση να μην μπορεί να αντεπεξέλθει και να μην αναλαμβάνει. Με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχει χρόνος, η διοίκηση της επιχείρησης προσανατολίζεται να αντικαταστήσει κάποιες παραγγελίες με εισαγωγές απ' το εξωτερικό.

Η κυβέρνηση εξωθεί την επιχείρηση με τη στάση της αυτή, να προσφεύγει σε δανεισμό απ' τις τράπεζες με υπέρογκους τόκους και να δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος απ' τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει. Για να αντεπεξέλθει στις άμεσες λειτουργικές της ανάγκες η επιχείρηση υποχρεώθηκε να πάρει στις αρχές του χρόνου δάνειο 2 δισ. δραχμών. Ομως τα οικονομικά προβλήματα συνεχίστηκαν και οξύνθηκαν, με αποτέλεσμα να παραμείνουν οι 1.700 εργαζόμενοι απλήρωτοι για δυο μήνες. Κάτω απ' το βάρος των κινητοποιήσεών τους, η κυβέρνηση παρενέβη ώστε να εξοφληθεί ένα μεγάλο μέρος των οφειλόμενων, αλλά και πάλι με νέο δανεισμό της επιχείρησης, ύψους 2 δισ. δραχμών.

Ταυτόχρονα υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση απ' την κυβέρνηση για την οριστική ρύθμιση των παλιών χρεών της. Δυο χρόνια μετά τη σχετική τροπολογία που ψήφισε η Βουλή, δεν έχει ολοκληρωθεί και παραμένει ανοιχτό αν θα προχωρήσει η ρύθμιση των χρεών προς τον ΟΑΕ που ανέρχονται στα 70 δισ. δραχμές.

Κύρια αιτία για την κατάσταση στην ΠΥΡΚΑΛ, αποτελεί η έλλειψη οποιουδήποτε προγράμματος ανάπτυξης, η μη ανάθεση σημαντικών παραγγελιών και ο εξοβελισμός της στην παραγωγή πυρομαχικών μικρού διαμετρήματος που φέρνουν και τον μικρότερο τζίρο. Ταυτόχρονα έχουν εγκαταλειφθεί αξιόλογοι παραγωγικοί τομείς, κύρια στο εμπορικό τμήμα, όπως έργα ΔΕΗ, λέβητες κλπ., όπως επίσης και ο τομέας παραγωγής ανταλλακτικών του Στρατού, όπου υπάρχει μεθόδευση οι σχετικές παραγγελίες να κατευθύνονται στο εξωτερικό. Με διάφορες προφάσεις αναβάλλεται συνεχώς η παραγωγή πυρομαχικών μεγάλου διαμετρήματος, καθώς και η παραγωγή νέων πυρομαχικών.

Μια ξεκάθαρη αντανάκλαση της εξάρτησης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και της χώρας γενικότερα, αποτελεί η εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Δεν είναι θύμα όμως μόνο της πολιτικής πρόσδεσης στο αμερικανονατοϊκό άρμα, ταυτόχρονα είναι και παγιδευμένη, εξαιτίας της πολιτικής της συρρίκνωσης της βιομηχανικής παραγωγής της Ελλάδας που συνεπάγεται η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η αιτία του κακού. Ενός κακού που έχει πολλαπλά αρνητικές συνέπειες, ιδιαίτερα όμως στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων οι επιπτώσεις έχουν μεγαλύτερο βάθος και προοπτική. Γιατί ο βαθμός ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας αποτελεί μέγεθος ευθέως ανάλογο της αμυντικής ικανότητας της χώρας και της απεξάρτησης των Ενόπλων Δυνάμεων από ξένες πηγές προμήθειας εξοπλισμών.

Οι ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες ήταν και είναι ο "φτωχός συγγενής", το "αποπαίδι" των προμηθειών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αντί να αποτελούν ένα προνομιακό συνεργάτη τους, αναγνωρίζοντάς τους ρόλο οργανικά ενταγμένο στην αμυντική στρατηγική τους.Το γεγονός αυτό αναγνωρίζεται και από τη "Λευκή Βίβλο", την έκδοση του υπουργείου Αμυνας για την κατάσταση στις Ενοπλες Δυνάμεις.

"Παρά τις αξιόλογες προσπάθειες, αναφέρεται στη "Λευκή Βίβλο", για την εξυγίανση και ανάπτυξη του κλάδου, το ποσοστό συμμετοχής της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στους εξοπλισμούς και τις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων παραμένει εξαιρετικά χαμηλό. Ενώ δαπανούμε περίπου ένα δισ. δολάρια κάθε χρόνο για εισαγωγές στρατιωτικού υλικού, μόνο ένα 5% αυτών διοχετεύεται στην αμυντική βιομηχανία, η οποία παραμένει ουσιαστικά προβληματική".

Ωστόσο, ακόμα και με τις παρούσες συνθήκες λειτουργίας της, όπως τονίζεται, η ελληνική αμυντική βιομηχανία προσφέρει τις ακόλουθες δυνατότητες:

- Συντήρηση - επισκευή αεροσκαφών, ελικοπτέρων.

- Κατασκευές ηλεκτρονικών συστημάτων.

- Παραγωγή ελαφρού οπλισμού, βαρέων όπλων πεζικού, αντιαεροπορικών συστημάτων κλπ.

- Κατασκευή απορριπτομένων δεξαμενών από αεροσκάφη.

- Παραγωγή στρατιωτικού ιματισμού.

- Κατασκευή πυρομαχικών διαφόρων τύπων και γομώσεις ειδικών βλημάτων.

- Συναρμολόγηση οχημάτων διαφόρων τύπων και τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού.

- Παραγωγή σύγχρονων συσκευών τηλεπικοινωνίας.

- Ναυπηγικές κατασκευές σκάφους μηχανημάτων.

- Συντήρηση - εκσυγχρονισμό αρμάτων μάχης - πυροβόλων και οπλικών συστημάτων.

- Παραγωγή ανταλλακτικών.

Η τάση ανάκαμψης, που διαπιστώνεται στη "Λευκή Βίβλο" για τον προηγούμενο χρόνο, δίνει την εντύπωση ότι ηχεί αντιφατικά σε σχέση με τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί η αμυντική βιομηχανία. Παρ' όλα αυτά οι διαπιστώσεις της "Λευκής Βίβλου" είναι ενισχυτικές του ρόλου που μπορεί να παίξει η εγχώρια αμυντική βιομηχανία. "Παρά το γεγονός, σημειώνεται, ότι οι ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες παραμένουν, ως επί το πλείστον, προβληματικές, η πορεία των οικονομικών μεγεθών τους, ιδίως κατά τα δύο τελευταία χρόνια, δείχνει μια τάση ανάκαμψης. Ο κύκλος των εργασιών τους τόσο συνολικά όσο και ανά βιομηχανία αυξάνεται. Θετική πορεία ακολουθούν και οι εξαγωγές, ενώ το ύψος των ζημιών χρήσεως βαίνει μειούμενο. Ενδεικτική της τάσης ανάκαμψης στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας είναι η εξέλιξη του ύψους των παραγγελιών - τόσο στο σύνολό τους όσο και ανά βιομηχανία - οι οποίες αυξάνονται σταθερά κατά τα τελευταία χρόνια, ενώ παρουσίασαν εντυπωσιακή αύξηση κατά το 1995. Η πορεία αυτή δε δίνει απλώς το στίγμα μιας θετικής πορείας των οικονομικών μεγεθών των αμυντικών βιομηχανιών, στο άμεσο μέλλον, αλλά καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη εκσυγχρονισμού τους, προκειμένου να μπορέσει η παραγωγή να ανταποκριθεί στο ύψος των παραγγελιών".

Παράλληλα διαπιστώνεται ότι "ο τομέας της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ακόμα, ανταγωνιστικός, όμως οι προοπτικές ανάπτυξης και αύξησης της συμμετοχής τους στις προμήθειες εξοπλισμών των Ενόπλων Δυνάμεων είναι σημαντικές".

Ειδικότερα τονίζεται ότι σημαντικές προοπτικές για την υλοποίηση του παραπάνω στόχου μπορούν να ανοιχτούν με τη στροφή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας:

- Στην παραγωγή συγκεκριμένων - εξειδικευμένων προϊόντων, τα οποία προσφέρουν τη δυνατότητα ανάπτυξης ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων στη διεθνή αγορά και

- στην αξιοποίηση της υπάρχουσας τεχνογνωσίας για την ανάπτυξη επικερδών εμπορικών δραστηριοτήτων.

Στόχος αναφέρεται πως είναι "να μετατραπεί βαθμιαία η ελληνική αμυντική βιομηχανία σε μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας, καθώς, με βάση τη διεθνή εμπειρία, μπορεί να αποτελέσει πεδίο υλοποίησης τεχνολογιών και ερευνητικών προγραμμάτων, τα αποτελέσματα των οποίων μπορεί να έχουν εφαρμογή και σε τομείς εκτός της Εθνικής Αμυνας".

Ιδιαίτερο κεφάλαιο υπάρχει στην ίδια έκδοση για την "ελληνοποίηση των προμηθειών" των Ενόπλων Δυνάμεων, έτσι ώστε η χώρα μας να μετατραπεί βαθμιαία από πελάτη σε συνεταίρο στην ανάπτυξη αμυντικών εξοπλισμών.

Ως αποτελέσματα της "ύπαρξης υγιούς και ανταγωνιστικής εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας" επισημαίνονται:

- Η μείωση των υπέρογκων συναλλαγματικών εκροών που προορίζονται για τις προμήθειες αμυντικού υλικού.

- Η εξασφάλιση θέσεων εργασίας και η συσσώρευση εμπειρίας στην εγχώρια βιομηχανία.

- Η ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και η γενικότερη οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Τα κείμενα έγραψαν: Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ - Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Αμεσα συνυφασμένο με της ΠΥΡΚΑΛ,εμφανίζεται το μέλλον της άλλης μεγάλης αμυντικής βιομηχανίας, της Ελληνικής Βιομηχανίας Οπλων,καθώς στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς μπαίνει η συγχώνευσή τους, με στόχο τη συρρίκνωση και των δύο.Πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή, είναι - σύμφωνα με πληροφορίες - η προώθηση 500 απολύσεων! Επίσης, πληροφορίες εμφανίζουν ξένη πολυεθνική να επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ΕΒΟ...

Η ανάθεση στην επιχείρηση παραγγελιών που δεν αντιστοιχούν στις δυνατότητές της και με τρόπο αποσπασματικό και χωρίς κανένα προγραμματισμό, καθώς και η εξώθησή της σε συνεχείς δανεισμούς από τράπεζες, συσσώρευσαν χρέη στην επιχείρηση, τα οποία λειτουργούν σαν "βαρίδια στα πόδια της".

Αποτέλεσμα αυτής της αντιμετώπισης από πλευράς κυβέρνησης, είναι να παρουσιαστεί πρόβλημα παραγωγικής κάμψης στο εργοστάσιο στη Μάνδρα Αττικής,όπου κάποια τμήματα παραγωγής έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο δραστηριοποιείται στην κατασκευή αντιαεροπορικών ή μονάδων πυρός πυροβόλου, όπως λέγονται και ακόμη στην κατασκευή δεξαμενών καυσίμων για αεροσκάφη. Με σύμβαση που υπογράφτηκε το '93, ανέλαβε να κατασκευάσει για τον ελληνικό στρατό 60 μονάδες πυρός "Αρτεμις",των οποίων η κατασκευή ολοκληρώνεται. Στην ίδια σύμβαση αναφερόταν η δυνατότητα ανάθεσης 30 ακόμα μονάδων πυρός, η οποία όμως αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια των Ενόπλων Δυνάμεων. Παραμένει ανοιχτό ακόμα αν θα υπογραφεί η συμπληρωματική αυτή σύμβαση, η μη υλοποίηση της οποίας θα έχει συνέπεια να τεθεί εκτός λειτουργίας πάνω απ' το 50% των παραγωγικών τμημάτων του εργοστασίου. Η μόνη νέα σύμβαση που έχει υπογραφεί αφορά την κατασκευή δεξαμενών καυσίμων για πολεμικά αεροσκάφη "F-16" και "Μιράζ 2000", ύψους 3 δισ. δραχμών, η οποία θα απασχολήσει μέρος μόνο του προσωπικού.

Η επιχείρηση διαθέτει σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό. Ιδιαίτερα στον τομέα παραγωγής μονάδων πυρός πυροβόλου διαμετρήματος 30 χιλιοστών, είναι μέσα στις καλύτερες στον κόσμο. Το τελευταίο διάστημα γίνονται διαπραγματεύσεις με την ελβετική πολεμική βιομηχανία ERLICON,για συνεργασία στην κατασκευή αντιαεροπορικών. Αδιευκρίνιστη παραμένει όμως η μορφή της συνεργασίας...

Η ΕΒΟ διαθέτει πέντε εργοστάσια και συγκεκριμένα: Στο Αίγιο,το οποίο δραστηριοποιείται στην κατασκευή φορητού οπλισμού και στο οποίο απασχολούνται 750 περίπου εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Το τελευταίο διάστημα έχουν προσληφθεί μέσα από τα επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ, περίπου 150 εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Εργοστάσιο στο Λαύριο,το οποίο δραστηριοποιείται στην παραγωγή πυρομαχικών και απασχολεί 280 άτομα και το εργοστάσιο της Μάνδρας με 280 άτομα προσωπικό. Τη "Μεταλλουργική Ηπείρου" στα Γιάννενα,με 280 άτομα, όπου κατασκευάζονται μεταλλικά νομίσματα. Και εργοστάσιο στην Κύμη,που καλύπτει ανάγκες ένδυσης - υπόδησης των Ενόπλων Δυνάμεων, με 200 άτομα προσωπικό.

Ιδιαίτερα δυναμική και με τεράστιες δυνατότητες παραπέρα ανάπτυξης είναι η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να θέτει στο στόχαστρό της και αυτή την αμυντική βιομηχανία. Αν και ήδη έχουν υπογραφεί ή προγραμματίζονται σημαντικές παραγγελίες που θα σημάνουν φόρτο εργασίας για αρκετό διάστημα, ωστόσο η κυβέρνηση βλέπει και εδώ "πλεονάζον προσωπικό" και προσανατολίζεται να προχωρήσει σε 300 απολύσεις.

Στην ΕΑΒ απασχολούνται 2.717 εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου και περίπου 140 συμβασιούχοι με 8μηνες συμβάσεις, ενώ πριν πέντε χρόνια απασχολούσε περίπου 3.200 άτομα. Αν και υπουργείο και διοίκηση κάνουν λόγο για "πλεονάζοντες", ωστόσο έχει εγκριθεί τελευταία η πρόσληψη 100 εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου, γεγονός που αναδεικνύει τις αυξημένες απαιτήσεις.

Οι προοπτικές είναι καλές, καθώς η εταιρία έχει αναλάβει μια σειρά σημαντικές παραγγελίες, όπως τη συναρμολόγηση και τον εκσυγχρονισμό 25 αεροσκαφών "Α-7",που πήρε η πολεμική αεροπορία απ' τις ΗΠΑ, την κατασκευή του πλαισίου και της θύρας των "Airbus" (σε συνεργασία με την DASA), επίσης εργασίες συντήρησης και επισκευής των "F-16" και των "F-4" κ.ά.

Ανασταλτικός παράγοντας για την επιχείρηση είναι τα παλιά χρέη της, ύψους 100 δισ. δραχμών.Αυτά προέρχονται από δάνεια που είχε πάρει το '90 η αμερικάνικη ΛΟΚΧΗΝΤ, η οποία είχε αναλάβει το μάνατζμεντ της επιχείρησης. Η κυβέρνηση δείχνει "απροθυμία" να προχωρήσει σε ρύθμιση αυτών των χρεών και με τη στάση της τη σπρώχνει σε νέους δανεισμούς. Ετσι, η επιχείρηση αναγκάζεται να προχωρήσει σε νέο δάνειο 10 δισ. δρχ., όταν το υπουργείο Εθνικής Αμυνας της χρωστά για δουλιές που έχουν εκτελεστεί πάνω από 14 δισ. δραχμές.

Αδικαιολόγητη καθυστέρηση παρατηρείται στην κατασκευή του νέου δοκιμαστηρίου κινητήρων,που είναι σημαντική επένδυση και αναμένεται να φέρει και νέες παραγγελίες. Ο εξοπλισμός του έχει ήδη αγοραστεί απ' την πολεμική αεροπορία και θα παραχωρηθεί στην ΕΑΒ για ενσωμάτωση στο νέο δοκιμαστήριο. Το κόστος αυτής της επένδυσης έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ενώ από την προηγούμενη διοίκηση της εταιρίας είχε ολοκληρωθεί ο σχετικός διαγωνισμός και είχε επιλεγεί εργολάβος. Ομως η νέα διοίκηση, επικαλούμενη παρατυπίες ακύρωσε το διαγωνισμό,με συνέπεια να υπάρξει σημαντική καθυστέρηση και αύξηση του κόστους. Το παράδοξο είναι ότι η νέα διοίκηση ζήτησε εξαίρεση απ' τις διατάξεις του νόμου για τα δημόσια έργα, προκειμένου να ακολουθηθεί η ίδια ακριβώς με την προηγούμενη διαδικασία διαγωνισμού!

Τα "ατού" της επιχείρησης είναι ο σύγχρονος τεχνολογικός εξοπλισμός της και το έμπειρο και εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Οι εγκαταστάσεις της βρίσκονται στην Τανάγρα και διαθέτει έξι διαφορετικές μονάδες παραγωγής και παροχής υπηρεσιών. Το τμήμα συντήρησης και επισκευής αεροσκαφών, που συγκεντρώνει και τον κύριο όγκο δραστηριοτήτων της εταιρίας. Το τμήμα συντήρησης κινητήρων αεροσκαφών, το οποίο αναλαμβάνει δουλιές από την Πολεμική Αεροπορία, αλλά και από άλλες χώρες, π.χ., Ιορδανία και Κουβέιτ. Το τμήμα ηλεκτρονικών, που αφορά τη συντήρηση αλλά και κατασκευή μέρους του ηλεκτρονικού εξοπλισμού αεροσκαφών και οπλικών συστημάτων. Το τμήμα αεροκατασκευών, το οποίο αναλαμβάνει προγράμματα κατασκευής τμημάτων αεροσκάφους σε συνεργασία κυρίως με ξένες εταιρίες. Επίσης η εταιρία διαθέτει τμήμα παροχής υπηρεσιών εκπαίδευσης και τμήμα παροχής υπηρεσιών διακρίβωσης και πιστοποίησης.

Δυσοίωνο εμφανίζεται το μέλλον και της ΕΛΒΟ,στη Θεσσαλονίκη, καθώς στα σχέδια της κυβέρνησης είναι η συρρίκνωσή της, στο όνομα πάντα της "εξυγίανσης". Με βάση τα σενάρια που εξετάζονται και που "διαρρέουν" στον Τύπο, σχεδιάζονται μαζικές απολύσεις 300 εργαζομένων, με αντάλλαγμα... κάποια κίνητρα. Στο μεταξύ οι παραγγελίες που αυτή τη στιγμή έχει η επιχείρηση ολοκληρώνονται μέχρι το τέλος του χρόνου, με συνέπεια αν δεν υπάρξουν νέες, απ' την αρχή του επόμενου έτους να σταματήσει η παραγωγική λειτουργία.

Η επιχείρηση απασχολεί αυτή τη στιγμή 1.000 εργαζόμενους και δραστηριοποιείται στην παραγωγή τροχοφόρου υλικού για τον στρατό, όπως επίσης και στην κατασκευή ορισμένων τμημάτων πολιτικών οχημάτων, π.χ., πυροσβεστικών, απορριμματοφόρων κλπ. Η πλειοψηφία των μετοχών της ανήκει στο ελληνικό δημόσιο και περίπου το 6% σε ιδιώτη. Πριν το '85, οπότε περιήλθε στον έλεγχο του δημοσίου, ανήκε στην αυστριακή "ΣΤΑΓΕΡ" και κατασκεύαζε ποδήλατα, μηχανάκια, τρακτέρ, αλλά και φορτηγά για το στρατό. Η τακτική της κυβέρνησης απέναντι στην επιχείρηση, με τη μη ανάθεση σημαντικών παραγγελιών, αλλά και με την άρνησή της να προχωρήσει σε πενταετείς προγραμματικές συμφωνίες, γίνεται "τροχοπέδη", εμποδίζοντας την ανάπτυξή της. Παρ' όλα αυτά, η επιχείρηση παρουσιάζει κέρδη απ' το '92 και συγκεκριμένα πέρσι ανήλθαν στα 370 εκατ. δραχμές.