ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.--

Λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη Μααράτ αλ Νουμάν βρίσκονται τα συριακά στρατεύματα μετά από τις τριήμερες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη γειτονική πόλη Τζισρ αλ Σουγκούρ, όπου στις αρχές της προηγούμενης βδομάδας αναφέρθηκε ο θάνατος 123 στρατιωτών. Το Τζισρ αλ Σουγκούρ είναι «πλήρως υπό έλεγχο» υποστήριζαν οι συριακές αρχές συμπληρώνοντας ότι ανάλογες επιχειρήσεις θα γίνουν από ώρα σε ώρα και στο Μααράτ αλ Νουμάν.

Αντικαθεστωτικές πηγές κατήγγειλαν το στρατό ότι ακολουθεί τακτική «καμένης γης», καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά του, από σπίτια μέχρι τις καλλιέργειες. Κατά τις ίδιες πηγές, συνολικά, έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 1.400 πολίτες αλλά και τουλάχιστον 300 μέλη των συριακών δυνάμεων ασφαλείας στις συγκρούσεις που σημειώνονται στη χώρα από τα μέσα Μάρτη και κατά την εκδοχή της συριακής ηγεσίας αποτελούν έργο «ενόπλων συμμοριών που στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της χώρας». Το Γαλλικό Πρακτορείο μεταδίδει μαρτυρία Σύρου συνταγματάρχη που πέρασε στην Τουρκία, ο οποίος υποστηρίζει ότι έχουν σημειωθεί συγκρούσεις εντός του στρατού και υπάρχουν λιποταξίες.

Την ίδια ώρα, χιλιάδες Σύροι αναζητούν καταφύγιο είτε στην ύπαιθρο κοντά στην τουρκική μεθόριο είτε στο ίδιο το τουρκικό έδαφος. Οι τουρκικές αρχές ανακοίνωσαν ότι, ήδη, ο αριθμός των Σύρων προσφύγων που έχει αναζητήσει καταφύγιο στους καταυλισμούς που έχουν στηθεί από την Ερυθρά Ημισέληνο έχει ξεπεράσει τις 7.000. Εκτιμούν, όμως, ότι πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς εκατοντάδες διασχίζουν τη μεθόριο παρανόμως.

Σε διπλωματικό επίπεδο, οι πιέσεις προς τη Δαμασκό εντείνονται με τον ΓΓ του ΟΗΕ, Μπαν Γκι μουν να μιλά για «τρομακτική αντίδραση της συριακής ηγεσίας απέναντι στο λαό της», επαναλαμβάνοντας την έκκληση για είσοδο ανθρωπιστικών αποστολών στη χώρα και το Λευκό Οίκο να καταδικάζει «με τον ισχυρότερο τρόπο την απαράδεκτη βία». Παράλληλα, στους κόλπους του Συμβουλίου Ασφαλείας συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις με τη Γαλλία να προσπαθεί να πείσει Ινδία, Βραζιλία και Ν. Αφρική να υποστηρίξουν το καταδικαστικό, για τη Συρία, ψήφισμα που εισηγήθηκε μαζί με τις Βρετανία και Πορτογαλία και αντιδρούν επίσης η Ρωσία και η Κίνα.

ΤΡΙΠΟΛΗ - ΒΕΓΓΑΖΗ._

Αρκετά χιλιόμετρα προς τα δυτικά της Μιζράτα, κοντά στην πόλη Ζιλτάν, προώθησαν το μέτωπο των συγκρούσεών τους με το στρατό που παραμένει πιστός στον συνταγματάρχη Καντάφι, οι δυνάμεις των αντικαθεστωτικών μετά από αρκετές ημέρες μαχών. Σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στους ίδιους, δεν προτίθενται, προς το παρόν, να επιτεθούν στην Ζιλτάν, «λόγω των εκεί φιλικών φυλών» και θα περιμένουν να αντιδράσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι της πόλης. Από την άλλη, οι δυνάμεις του Καντάφι έπληξαν διυλιστήριο στη Μιζράτα, στερώντας, έτσι, από τους αντικαθεστωτικούς τον εύκολο ανεφοδιασμό σε καύσιμα. Την ίδια ώρα, σχετική ηρεμία επικρατούσε στην Τρίπολη, όπου επλήγη περιοχή κοντά στο συγκρότημα του Καντάφι, αλλά και στην περιοχή των Δυτικών Ορέων μετά από τις μάχες και τους βομβαρδισμούς του Σαββατοκύριακου.

Σε διπλωματικό επίπεδο, η Γερμανία και ο Καναδάς προχώρησαν στην αναγνώριση του αντικαθεστωτικού Εθνικού Συμβουλίου ως εκπροσώπου του λιβυκού λαού αποδίδοντάς του νομιμοποίηση. Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, από την πλευρά της, δεν προχώρησε σε ένα τέτοιο βήμα αλλά άσκησε πιέσεις σε όσους Αφρικανούς ηγέτες συνάντησε κατά τη διάρκεια περιοδείας της στην Αφρική, «να εγκαταλείψουν πλέον τον Καντάφι».

Ο ίδιος ο Λίβυος ηγέτης, πάντως, εμφανίστηκε ήρεμος στην τηλεόραση να παίζει σκάκι. Οι ΝΑΤΟικοί επιτελείς αλλά και οι κυβερνήσεις των χωρών που εμπλέκονται στην επίθεση κατά της Λιβύης υποστηρίζουν ότι «έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση» για την αποχώρηση Καντάφι από την εξουσία. Εντούτοις, όπως επεσήμαινε ο επικεφαλής του βρετανικού ναυτικού, ναύαρχος σερ Μαρκ Στάνχοουπ, αν διαρκέσουν περισσότερο από έξι μήνες οι ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις, θα πρέπει να ανασχεδιαστούν και να επανεξεταστούν οι στόχοι, «γιατί, ήδη, το κόστος είναι δυσβάσταχτο».

ΑΝΤΙΣ ΑΜΠΕΜΠΑ.-- Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον σε ομιλία που εκφώνησε τη Δευτέρα στην έδρα της Αφρικανικής Ενωσης στην Αντίς Αμπέμπα (πρωτεύουσα της Αιθιοπίας) κάλεσε τους Αφρικανούς ηγέτες να επισπεύσουν την πραγματοποίηση «κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων» στις χώρες τους για να αποφύγουν κινητοποιήσεις ανάλογες με αυτές σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Οπως είπε η Κλίντον, «οι καταπιεστικές κυβερνήσεις δε γίνονται πλέον ανεκτές από τους πολίτες»...

Εξυπακούεται πως άδραξε την αφορμή για να καλέσει τις αφρικανικές χώρες να αναστείλουν κάθε φιλική διπλωματική δραστηριότητα με την κυβέρνηση του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι και να απελάσουν όλους τους Λίβυους διπλωμάτες από τις χώρες τους. Δεν παρέλειψε να καλέσει τους Αφρικανούς ηγέτες να παράσχουν «μεγάλη υποστήριξη» προς το «Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο» των αντικυβερνητικών Λίβυων πολιτών που έχει έδρα στη Βεγγάζη.

Η Κλίντον αναφέρθηκε και στην κρίση που έχει ξεσπάσει από τον περασμένο μήνα στην κεντρική πόλη του Σουδάν, Αμπιγέι, η οποία έχει καταληφθεί από στρατεύματα του βορρά. Ζήτησε την αποχώρηση των δυνάμεων του βορειοσουδανικού στρατού, χαιρετίζοντας την ανάπτυξη κυανοκράνων από την Ερυθραία στην περιοχή μετά την επίσημη τελετή ανεξαρτητοποίησης του Νοτίου Σουδάν στις 9 του ερχόμενου Ιούλη, στο πλαίσιο νέας συμφωνίας που επιτεύχθηκε την περασμένη Κυριακή στην έδρα της Αφρικανικής Ενωσης στην Αντίς Αμπέμπα μεταξύ Βορειοσουδανών και Νοτιοσουδανών αξιωματούχων έπειτα από διαπραγματεύσεις δύο ημερών με τη μεσολάβηση του πρώην προέδρου της Ν. Αφρικής Τάμπο Μπέκι.

Αξίζει εντούτοις να σημειωθεί πως η συμφωνία βορρά - νότου για το Αμπιγέι επικεντρώνεται μόνο στην αποχώρηση στρατευμάτων του βορρά και στην «αποστρατιωτικοποίηση» της περιοχής και δε διευθετεί άλλα μείζονα ζητήματα όπως το πολιτειακό διοικητικό καθεστώς της περιοχής (εάν δηλαδή θα ανήκει στο βορρά ή στο νότο) και η εκμετάλλευση των κερδών που αποφέρουν οι γεωτρήσεις πετρελαίου...

Πριν πάει στην Αιθιοπία, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε μεταβεί στη Ζάμπια, όπου συμμετέχοντας σε περιφερειακή συνάντηση κορυφής κάλεσε με ...νόημα την υποσαχάρεια Αφρική «να προφυλαχθεί» από μια νέα σινική «αποικιοκρατία» (λόγω της έντονης δραστηριοποίησης της Κίνας στην Αφρική).