ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 6 Οχτώβρη 2006
Σελ. /32
Εχει ομορφιά ο αγώνας

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την «Καθημερινή»
Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την «Καθημερινή»
Αργά αλλά σταθερά, διάφοροι ανακαλύπτουν ότι έχει αξία ο αγώνας. Οτι δεν πρέπει να κλέβεις το δίκιο κανενός. Οτι είναι σημαντικό για όλους ένας κλάδος να βγαίνει νικητής απ' τον αγώνα του.

Να τα 'λεγαν και χτες αυτά. Τότε που παπαγάλιζαν τα περί «ρετιρέ» του ΠΑΣΟΚ.

Κάλιο αργά...

Ομως και πάλι οι καθαρές κουβέντες κάνουν τους καλούς φίλους.

Δάσκαλος για το παιδί είναι ο πράγματι δάσκαλος. Η στάση ζωής, δηλαδή.

Αυτός που χτες κλείδωσε τις πόρτες σ' ένα Λύκειο στο Νέο Ηράκλειο και απειλούσε με αποβολή τις μαθήτριες που ήθελαν να κατέβουν στο συλλαλητήριο, δεν είναι καλός δάσκαλος. Πόσο μάλλον που γνώριζε πως του ενός παιδιού ο γονιός ήταν απεργός καθηγητής και του άλλου επίσης απεργός δημόσιος υπάλληλος. Και περίμεναν απ' έξω να κατέβουν με τα παιδιά τους στο συλλαλητήριο. Μάθημα παρέδιδαν, κι αυτός μέσα απ' τα κάγκελα και οι άλλοι έξω απ' αυτά. Και προς τιμήν των παιδιών, πήδηξαν το κάγκελο και τράβηξαν στο δρόμο του χρέους. Εμεινε μέσα ο «δάσκαλος». Να μετρά τριάντα αργύρια. Ενας υπάλληλος με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Απ' αυτούς που πληρώνουν χρυσάφι για τον καμπινέ και γεμίζουν άχυρα το μυαλό των παιδιών, εκβιάζοντάς τα μάλιστα με την περίφημη βαθμολογία...

Για άλλη παιδεία παλεύουμε.

Κατά τ' άλλα, διαβάζεις μια αφήγηση από την πολιορκημένη Γάζα και νομίζεις πως προέρχεται από γειτονιά της Αθήνας. Στέλνει μήνυμα.

Καμιά σχέση με την κοσμοπολίτικη «αριστερά» που αρέσει στον κύριο «φιλόσοφο», που διδάσκει υποταγή λέγοντας πως ο μόνος λόγος για τον οποίο αξίζει να υπάρχουμε είναι για να σπέρνουμε αυταπάτες πως ο καπιταλισμός, και μάλιστα αυτός στην εποχή του ιμπεριαλισμού, μπορεί και να 'ναι ανθρώπινος, αρκεί να αναλάβουν τη διαχείριση αυτοί οι «αριστεροί».

«Δρυός πεσούσης» είναι η όλη ιστορία και θα συνεχίζεται αυτό το παραμύθι όσο στο προσκήνιο δε βγαίνει με όρους αξίωσης της ίδιας της εξουσίας, αυτή καθαυτή η εργατική τάξη.

Ασχετο: Η κυρία έχει κάνει καθαρό πως δε θέλει ευθεία αντιπαράθεση. Εμφανίστηκε μόνο στη ΝΕΤ γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Εκτοτε ...μην τον είδατε τον Παντελή. Επιλογή αυτοπροστασίας. Αλλά να σπέρνει και ότι περίμενε 45 λεπτά στο τηλέφωνο και δεν το σήκωνε κανείς, ενώ η ίδια «καίγονταν» να πάρει μέρος σε μία τηλεοπτική συζήτηση, ε, έχει και η αντοχή στο κουτόχορτο το όριό της. Πόσο μάλλον που το ξαναέκανε τέσσερις μέρες πριν στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού, ακυρώνοντας τότε το πάνελ...


Επιμέλεια:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΝΑΙ, Ο ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ ΟΧΙ: «Δε διδάσκει μόνο γράμματα ο δάσκαλος. Διδάσκει και ήθος, και αξιοπρέπεια, και εντιμότητα. Και είναι ιδιότητες τις οποίες με το παράδειγμά του θα μεταδώσει στα παιδιά μας. Γι' αυτό και θα είναι κοινωνικά εγκληματικό αν οι δάσκαλοι δεν επιστρέψουν με ψηλά τα κεφάλια στις τάξεις τους» (από το κύριο άρθρο στο «ΕΘΝΟΣ»).

ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΧΡΕΟΣ: «Ισως θα έπρεπε να αναλογιστούμε κατά πόσο η συμπάθεια αυτή δεν πρέπει να μεταφραστεί και σε έμπρακτη υποστήριξη στους ανθρώπους που έχουν αναλάβει να συνδιαμορφώσουν την παιδεία των παιδιών μας και κατ' επέκταση το μέλλον της δικής μας κοινωνίας. Ελάχιστη συνδρομή στο σημερινό συλλαλητήριό τους να μην γκρινιάξουμε για το κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Αθήνας. Είναι και η σιωπή ένδειξη αλληλεγγύης» (η Ξ. Κ. στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ...ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: «Το μέλλον του τόπου υποθηκεύεται όταν ικανοποιούνται απολύτως λογικά αιτήματα των εργαζομένων, και μάλιστα των ασθενέστερων; Δεν υποθηκεύεται όταν γίνονται παραχωρήσεις και δίνονται περισσότερα προνόμια στους επιχειρηματίες - όπως π.χ. η μείωση του φόρου - στο κεφάλαιο, στους έχοντες και κατέχοντες; Αυτοί που πάντα πληρώνουν, όταν εφαρμόζεται δεξιά δήθεν αναπτυξιακή πολιτική, δηλαδή πολιτική λιτότητας για τους πολλούς υπέρ της ευημερίας των ολίγων καλούνται και τώρα να συνεχίσουν να πληρώνουν. Είναι οι συνήθεις φορολογούμενοι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΧΡΥΣΑΦΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΜΠΙΝΕ, ΑΧΥΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΥΑΛΑ: «Ψωροκόμματο δίνεις, αναλφάβητους πολίτες παραλαμβάνεις. Φτηνός δάσκαλος, φτηνά γράμματα, φτηνά παιδιά. Επομένως μια κυβέρνηση που επιτρέπει τις ανατιμήσεις στο χαρτί τουαλέτας και απαγορεύει τις αυξήσεις στους μισθούς πείνας της Παιδείας τα βλέπει όλα τόσο μα τόσο χρηματιστηριακά και καπιταλιστικά. Αρα; Χρυσάφι για τον καμπινέ, άχυρα για τα μυαλά και τα παιδιά» (ο Δ. Δανίκας στα «ΝΕΑ»).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ στην υπηρεσία του λαού

Ο ΛΟΓΟΣ: ΟΧΙ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ στα αιτήματα των δασκάλων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τέλος στην ανεύθυνη παροχολογία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΜΑΘΗΜΑ αποφασιστικότητας

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

ΕΘΝΟΣ: ΜΑΘΗΜΑ αδιαλλαξίας από Καραμανλή

ΤΑ ΝΕΑ: Ούτε ευρώ! (για το ...καλό σας)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ στη σιδηρογροθιά

Η ΑΥΓΗ: Ο Καραμανλής επιλέγει την αναμέτρηση στην Παιδεία

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΡΤΕΛ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η κρυφή ατζέντα του κ. Καραμανλή

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Πληγή το «καρτέλ του κράτους»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΕΠΙΔΟΜΑ 2.000 ΕΥΡΩ

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Στην πολιορκημένη Γάζα, όπως σε μια συνοικία της Αθήνας

«Εχω πουλήσει ό,τι μπορούσα να πουλήσω, ακόμα και τα κοσμήματα της γυναίκας μου, και τα χρέη μου ξεπερνούν τα 7.000 σέκελ (1.250 ευρώ). Μόνο υποσχέσεις ακούμε. Δεν μπορώ να αγοράσω τίποτα για τα πέντε παιδιά μου. Ντρέπομαι γιατί έχουμε γονατίσει» (Σαμί Ζαμπέρ, 44 ετών, αστυνομικός/ ΤΑ ΝΕΑ).

Η αριστερά που χρειάζεται ο καπιταλισμός

«Η λέξη της εποχής είναι «ελαστικότητα», η μεγαλύτερη ή μικρότερη δυνατότητα δηλαδή που έχει ένας εργοδότης να απολύει εργαζόμενους στην επιχείρησή του. Οσο πιο «ελαστικές» είναι οι συνθήκες εργασίας, τόσο ταχύτερα μετατρέπεται η κοινωνία της εργασίας σε μια κοινωνία του ρίσκου, όπου είναι αδύνατο να κάνει κανείς σχέδια για το μέλλον. Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη η Αριστερά θα έπρεπε να αντιπροτείνει μια ενιαία στρατηγική. Αντί γι' αυτό εμφανίζεται κατακερματισμένη, θρυμματισμένη, αδύναμη να προβάλει το δικό της όραμα, τις δικές της προτάσεις (!) η μόνη αριστερά που αξίζει, γράφει ο Μπεκ, είναι η κοσμοπολίτικη. Οι βασικές της αρχές είναι ο καλύτερος διεθνής συντονισμός των πολιτικών στρατηγικών, ο αποτελεσματικότερος έλεγχος των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, η μείωση του φορολογικού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών και η στενότερη συνεργασία στους κόλπους των διεθνών οργανισμών» (ο Μιχάλης Μητσός παρουσιάζει τον Ούλριχ Μπεκ, Γερμανό «φιλόσοφο»/ ΤΑ ΝΕΑ).

Και η κυρία που δεν αντέχει τη ζωντανή αντιπαράθεση

«Η Φώφη Γεννηματά βρισκόταν στον Πόρο, αλλά είχε κανονίσει να παρέμβει τηλεφωνικά - πλην, όμως, περίμενε επί 45 λεπτά στο ακουστικό της, καθότι οι συντελεστές της εκπομπής - δε σήκωναν το τηλέφωνο!» (πανομοιότυπο το παραπολιτικό που μοιράστηκε σε κανά δυο εφημερίδες από το γραφείο της Φώφης, εδώ η απόδοση στο ΕΘΝΟΣ).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ