Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΝΑΙ, Ο ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ ΟΧΙ: «Δε διδάσκει μόνο γράμματα ο δάσκαλος. Διδάσκει και ήθος, και αξιοπρέπεια, και εντιμότητα. Και είναι ιδιότητες τις οποίες με το παράδειγμά του θα μεταδώσει στα παιδιά μας. Γι' αυτό και θα είναι κοινωνικά εγκληματικό αν οι δάσκαλοι δεν επιστρέψουν με ψηλά τα κεφάλια στις τάξεις τους» (από το κύριο άρθρο στο «ΕΘΝΟΣ»).

ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΧΡΕΟΣ: «Ισως θα έπρεπε να αναλογιστούμε κατά πόσο η συμπάθεια αυτή δεν πρέπει να μεταφραστεί και σε έμπρακτη υποστήριξη στους ανθρώπους που έχουν αναλάβει να συνδιαμορφώσουν την παιδεία των παιδιών μας και κατ' επέκταση το μέλλον της δικής μας κοινωνίας. Ελάχιστη συνδρομή στο σημερινό συλλαλητήριό τους να μην γκρινιάξουμε για το κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Αθήνας. Είναι και η σιωπή ένδειξη αλληλεγγύης» (η Ξ. Κ. στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ...ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: «Το μέλλον του τόπου υποθηκεύεται όταν ικανοποιούνται απολύτως λογικά αιτήματα των εργαζομένων, και μάλιστα των ασθενέστερων; Δεν υποθηκεύεται όταν γίνονται παραχωρήσεις και δίνονται περισσότερα προνόμια στους επιχειρηματίες - όπως π.χ. η μείωση του φόρου - στο κεφάλαιο, στους έχοντες και κατέχοντες; Αυτοί που πάντα πληρώνουν, όταν εφαρμόζεται δεξιά δήθεν αναπτυξιακή πολιτική, δηλαδή πολιτική λιτότητας για τους πολλούς υπέρ της ευημερίας των ολίγων καλούνται και τώρα να συνεχίσουν να πληρώνουν. Είναι οι συνήθεις φορολογούμενοι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΧΡΥΣΑΦΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΜΠΙΝΕ, ΑΧΥΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΥΑΛΑ: «Ψωροκόμματο δίνεις, αναλφάβητους πολίτες παραλαμβάνεις. Φτηνός δάσκαλος, φτηνά γράμματα, φτηνά παιδιά. Επομένως μια κυβέρνηση που επιτρέπει τις ανατιμήσεις στο χαρτί τουαλέτας και απαγορεύει τις αυξήσεις στους μισθούς πείνας της Παιδείας τα βλέπει όλα τόσο μα τόσο χρηματιστηριακά και καπιταλιστικά. Αρα; Χρυσάφι για τον καμπινέ, άχυρα για τα μυαλά και τα παιδιά» (ο Δ. Δανίκας στα «ΝΕΑ»).