«Εφαρμόζουμε πολιτικές που αυξάνουν το παραγόμενο προϊόν και οδηγούν στη δικαιότερη διανομή του. Πολιτικές που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Πολιτικές που εξασφαλίζουν αυξανόμενο κοινωνικό μέρισμα για τους συμπολίτες μας που έχουν περισσότερη ανάγκη».

Ολα τα παραπάνω συμβαίνουν στην Ελλάδα του ...2006. Ετσι, τουλάχιστον, υποστηρίζει ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ Κ. Καραμανλής, με όσα είπε προχτές στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος.

Πρόκειται για μια ομιλία που προκαλεί την κοινή νοημοσύνη. Δύο τινά συμβαίνουν. Είτε όλα αυτά συμβαίνουν πράγματι - όπως τα λέει ο πρωθυπουργός - και τα εργαζόμενα νοικοκυριά των Ελλήνων δεν τα έχουν πάρει «χαμπάρι» και αντιδρούν χωρίς ουσία και περιεχόμενο (με αγωνιστικές και άλλες κινητοποιήσεις στην εφαρμοζόμενη πολιτική) επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν, είτε δε συμβαίνουν και - απλά - οι κυβερνώντες πάνε προπαγανδιστικά να χρυσώσουν το χάπι κάνοντας το άσπρο-μαύρο.

Ας μην κρυβόμαστε, όμως, πίσω από το δάκτυλό μας. Τα λεγόμενα του πρωθυπουργού ότι τάχα η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ κάνει «δικαιότερη τη διανομή» του παραγόμενου πλούτου, δημιουργεί «νέες θέσεις εργασίας» και «εξασφαλίζει αυξανόμενο κοινωνικό μέρισμα» για τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορούν να εκληφθούν.

Εδώ, στην ουσία, για τους εργαζόμενους ισχύει το γνωστό «και μας κλέβουν και μας δουλεύουν», προκειμένου να βελτιώσουν την «ανταγωνιστικότητα» και «επιχειρηματικότητα», που στα απλοελληνικά σημαίνει παραπέρα ενίσχυση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου με την αυξανόμενου υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, αφού οι μισθοί δε φτάνουν για να ζήσουν, η Παιδεία και η Υγεία είναι ακριβό εμπόρευμα, η ακρίβεια καλπάζει, η φορολογία ανεβαίνει κλπ., κλπ.