Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την εμμονή της κυβέρνησης στη συνέχιση της ίδιας - αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής - ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε μια σειρά βασικά οικονομικά μεγέθη (ρυθμοί ανάπτυξης, εξαγωγές, βελτίωση του επενδυτικού κλίματος, αύξηση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος, μείωση της ανεργίας κλπ.).

Πράγματι, ορισμένα από τα παραπάνω μεγέθη που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός παρουσιάζουν βελτίωση. Τουλάχιστον στα χαρτιά.

Εδώ πρέπει να κάνουμε τρεις επισημάνσεις. Πρώτον, σε ορισμένα μεγέθη (δημοσιονομικά ελλείμματα, ρυθμοί ανάπτυξης κλπ.), η βελτίωση είναι υπαρκτή και πραγματική, αλλά με βάση τα μέτρα της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή σε όφελος των επιχειρηματιών. Δεύτερον, σε άλλα μεγέθη (μείωση της ανεργίας ή η αύξηση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος) είναι τεχνητή και οφείλεται στη μερική απασχόληση (μοιράζει μια θέση εργασίας σε 2 ή και σε 3). Τρίτον και ουσιαστικότερο. Για την όποια βελτίωση των οικονομικών μεγεθών, τα «σπασμένα» τα πλήρωσαν και συνεχίζουν να τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι και γενικότερα οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλιάς.

Παραβλέποντας αυτές τις αλήθειες, ο Κ. Καραμανλής κατέληξε στο ...συμπέρασμα πως οι παραπάνω επιδόσεις στην οικονομία «δικαιώνουν την πολιτική μας» και επανέλαβε την προσήλωση της κυβέρνησής του στη συνέχιση της ίδιας, αδιέξοδης και καταστροφικής για το λαό και τη χώρα πολιτικής.

Καθώς την άλλη Κυριακή ανοίγουν οι κάλπες για τις Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές, οι Ελληνες ψηφοφόροι πρέπει να ξέρουν ότι κάθε ψήφος στη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ - που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία - θα ερμηνευτεί από τις ηγεσίες τους, ως ψήφος επικύρωσης των γαλαζοπράσινων αντιλαϊκών πολιτικών. Εδώ ισχύει το γνωστό «πέραν της απομάκρυνσης εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»...