Ολοταχώς προς τη μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ προχωράει η κυβέρνηση, αναζητώντας διεθνής συμβουλευτικό οίκο, ο οποίος θα προτείνει τον τρόπο αλλά και το χρόνο της εισόδου της ΔΕΗ στο Χρηματιστήριο. Προχτές ανακοινώθηκαν από την Εθνική Τράπεζα και την Τράπεζα Πίστεως τα ονόματα των προκριθέντων κοινοπραξιών που εμφανίζονται ως τα φαβορί για την ανάληψη της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.

Από την πλειάδα των ξένων συμβουλευτικών οίκων, που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να προχωρήσουν έναντι αδρής αμοιβής στην παροχή συμβουλών για την την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, για την επόμενη φάση του διαγωνισμού προκρίθηκαν οι κοινοπραξίες: «Merill Lynch» και «J.P Morgan», η «ABN AMRO», η «Rothschild» και η «Goldman Sachs», η «Salomon Smith Barney» και η «Shroeder, Morgan Stanley», η «Warburg» και η «Dresner Bank», η «Eurobank» και η «Deutsche Bank».

Μέσα στις επόμενες 10 ημέρες θα καταρτιστεί η λίστα πρώτης επιλογής, ενώ μέχρι τα μέσα Φλεβάρη θα επιλεγεί μία κοινοπραξία η οποία και θα αναλάβει το έργο της μετοχοποίησης της ΔΕΗ. Το δυσκολότερο σημείο της μετοχοποίησης φαίνεται να είναι ο χρόνος εισόδου της ΔΕΗ στο Χρηματιστήριο, δηλαδή αν αυτή γίνει πριν την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας που ξεκινάει από τις 19/2/2001 ή πριν την απελευθέρωση της αγοράς.

Πρέπει να σημειωθεί ότι επικρατεί μεγάλος προβληματισμός στους κύκλους του υπουργείου Ανάπτυξης, αλλά και στη διοίκηση της επιχείρησης, αφού η μετοχοποίηση της ΔΕΗ χαρακτηρίζεται αρκετά δύσκολη, λόγω τη μικρής απόδοσης των κεφαλαίων της. Ακόμα, ούτε τα 3,3 τρισεκατομμύρια που κλάπηκαν με τη συνδρομή των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ ΣΑΔ, από τον ασφαλιστικό φορέα των εργαζομένων, δε φαίνονται αρκετά για το ιδιωτικό κεφάλαιο, ψάχνουν να βρουν τρόπους εξασφάλισης των μελλοντικών κερδών.

Απομακρύνεται ακόμα περισσότερο το ενδεχόμενο να επαναλειτουργήσουν τα Ναυπηγεία Αυλίδας, αφού ο νέος ιδιοκτήτης Στ. Ηλίας, απαιτεί τώρα να του δοθεί νέα παράταση, για να προσλάβει τους εργαζόμενους «δεσμευόμενος» ότι θα τους επαναπροσλάβει στο τέλος... Μάη, αντί για το τέλος του περασμένου Νοέμβρη, όπως έλεγε στην πρώτη του «δέσμευση». Οι «νέες» αυτές δεσμεύσεις του Στ. Ηλία, φαίνεται πως εκπορεύονται από την επιθυμία να αποκτήσει και άλλο χρόνο για να πιέσει τους εργαζόμενους και την πωλήτρια ΕΤΒΑ, προκειμένου να ικανοποιηθούν και άλλα αιτήματα, αλλά και να απομακρύνει τον κίνδυνο προσεταιρισμού της εγγυητικής επιστολής ύψους 300 εκατομμυρίων δραχμών, που έχει καταθέσει στην ΕΤΒΑ, για την επαναπρόσληψη των εργαζομένων.

Οι «νέες» προτάσεις του Στ. Ηλία, είναι να προσλάβει 50 εργαζόμενους, που θα απασχοληθούν για τη συντήρηση του ναυπηγείου, ενώ οι άλλοι θα προσληφθούν - όπως λέει ο Στ. Ηλίας - στα τέλη του Μάη. Την ίδια στιγμή, όμως, απαιτεί, όσους εργαζόμενους προσλάβει, να προσληφθούν με τις διατάξεις του ΟΑΕΔ, δηλαδή να επιδοτείται σε ένα μεγάλο ποσοστό από τον ΟΑΕΔ, τόσο η μισθοδοσία τους, όσο και η ασφαλιστική τους κάλυψη.

Ωστόσο, αμηχανία επικρατεί από την πλευρά της ΕΤΒΑ, η οποία πρόκρινε τον Στ. Ηλία ως τον εγγυητή για τη λειτουργία του ναυπηγείου, αφού ο νέος ιδιοκτήτης εμφανίζεται πλέον ως αφερέγγυος. Στελέχη της εκφράζουν και ανοιχτά πλέον τις αμφιβολίες για την παραπέρα συμπεριφορά του Στ. Ηλία, ισχυριζόμενοι ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αφού πληρώσει το τίμημα της εξαγοράς.

Ο αιώνας που πέρασε υπήρξε ο πιο εντυπωσιακός σε αλλαγές και μεγεθύνσεις. Παράλληλα, όμως, υπήρξαν και μια σειρά από τραγικές συνέπειες για τη φύση και τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος του 2000 με πέντε φορές υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα εκείνου του 1900, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αύξησε την κοινωνική του ευημερία.

Τα παραπάνω υπογραμμίζει η Ενωση Καταναλωτών «Η ποιότητα της Ζωής» (ΕΚΠΟΙΖΩ) σε μια ανακοίνωση με τον αξιοσημείωτο τίτλο: «20ός αιώνας: Μεγαλείο και Αθλιότητα». Σχολιάζοντας συνοπτικά τις σημαντικότερες εξελίξεις του αιώνα που πέρασε, η ΕΚΠΟΙΖΩ σημειώνει μεταξύ άλλων ότι κατά τον εικοστό αιώνα:

• Η παγκόσμια οικονομία αυξήθηκε (μεγάλωσε) κατά 18,5 (δεκαοκτώμισι) φορές.
• Η παγκόσμια βιομηχανία αυξήθηκε (μεγάλωσε) κατά 36 (τριάντα έξι) φορές.
• Η παγκόσμια γεωργία αυξήθηκε (μεγάλωσε) κατά 7 (επτά) φορές.
• Η παγκόσμια παροχή υπηρεσιών αυξήθηκε (μεγάλωσε) κατά 22 (είκοσι δύο) φορές.

Οι μεγεθύνσεις αυτές, εκτιμάει η ΕΚΠΟΙΖΩ, ανέτρεψαν κυριολεκτικά την εικόνα του κόσμου του 1900. Αλλά, οι εξελίξεις στη διάρκεια του αιώνα επέφεραν και τρομακτικές αλλοιώσεις και συγκεκριμένα:

• Ανέτρεψαν την ισορροπία στο κλίμα της γης. Ηδη, ενώ η μέση θερμοκρασία ανέβηκε μόνο κατά μισό βαθμό, αυτό το γεγονός έχει αλλάξει πολύ τις κλιματολογικές συνθήκες σε όλες τις περιοχές του πλανήτη.
• Η χρήση σειράς χημικών ουσιών «απαραίτητων» στις μέρες μας έδρασε αποσυνθετικά στα μόρια του όζοντος της στρατόσφαιρας το οποίο ήδη σημειώνει αραίωση γύρω στο 10% σε σχέση με δύο δεκαετίες πριν.
• Δημιούργησαν τη λεγόμενη «τρύπα» στο προστατευτικό στρώμα του όζοντος. Στην περιοχή της «τρύπας» που η έκτασή της αυξήθηκε επικίνδυνα, οι οργανισμοί υπόκεινται στη βλαπτική επίδραση της αυξημένης υπεριώδους ακτινοβολίας και σημειώνεται σημαντική μείωση της βιομάζας.
• Καταστράφηκε μεγάλο μέρος της χλωρίδας για πολλούς λόγους ιδίως δε τα τροπικά δάση των οποίων η έκταση μειώθηκε στο ήμισυ.
• Ρυπάνθηκαν τα ύδατα σε στεριά και θάλασσα με αποτέλεσμα να δυσκολέψει η ζωή των θαλάσσιων οργανισμών, να υπονομευτεί η αλιεία, να λιγοστέψουν τα πόσιμα νερά.
• Δημιουργήθηκε ο πυρηνικός κίνδυνος από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για στρατιωτικούς αλλά και καταναλωτικούς σκοπούς. Η αυξημένη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας εκτός από τον πυρηνικό κίνδυνο εμφάνισε και τον κίνδυνο των ηλεκτρμαγνητικών πεδίων ο οποίος τελευταία αποδεικνύεται όλο και πιο σοβαρός.
• Ρυπάνθηκαν οι αέριες μάζες και κύρια στις πόλεις στις οποίες κατοικεί το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι καρκίνοι και η λευχαιμία που προέρχονται από αυτή τη ρύπανση αυξήθηκαν και απειλούν την ανθρώπινη και όχι μόνο ζωή.
• Ερημώθηκαν γεωργικές γαίες στις ανεπτυγμένες χώρες με τις εντατικές μεθόδους καλλιέργειας οι οποίες καταλήγουν στο τέλος σε αδρανοποίηση των γαιών και στη μείωση της δυνατότητάς τους να παράγουν.
• Εξαντλήθηκαν σημαντικά αποθέματα ιδίως πετρελαίου και φυσικού αερίου των οποίων η πλήρης εξάντληση προβλέπεται να επέλθει σε τέσσερις και έξι δεκαετίες αντίστοιχα.