Καλοκαιρινή εβδομάδα. Μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική ποικιλία, για να μη γράψω σαλάτα! Σε επανάληψη, ένας ανεπανάληπτος Ζακ Τατί στην κοινωνική σάτιρα, «Ο Θείος Μου». Μια ταινία που όλοι πρέπει να δούμε. Ακόμα και αυτοί που την έχουμε δει και μια και δυο φορές στο παρελθόν. Είναι ένα κινηματογραφικό ποίημα που αποζημιώνει. Δίπλα στον Ζακ Τατί, κοντά στον Ζακ Τατί, με απόσταση είναι αλήθεια, η τρυφερή κοινωνική ταινία της Ντανιέλ Τόμσον, «Πρώτη Σειρά Πλατεία». Ενας τίτλος χαζός, χωρίς νόημα! Η ταινία έχει πολλά περισσότερα να πει! Πάντως, δεν πρόκειται για την πρώτη σειρά, πρόκειται για τη σωστή σειρά! Τη σωστή θέση, που πρέπει να καταλάβουμε, αν θέλουμε να δούμε σωστά το έργο (τη ζωή)!

Στη συνέχεια, τα γνωστά! Το καλογυρισμένο, αλλά σκόπιμα ανόητο θεματολογικά, πολιτικο-αστυνομικό αντικομουνιστικό θρίλερ «Σε Επιφυλακή», του Κλαρκ Τζόνσον. Από κοντά οι «δροσερές» και «αθώες», αλλά το ίδιο σκόπιμα ανόητες, «Λησταρχίνες» των Γιοακίμ Ρένινγκ και Εσπεν Σάντμπεργκ. Και τέλος, το αιματοβαμμένο θρίλερ «Μανία» του Νικ Μασταντρέα. Πηγή τρόμου, αυτή τη φορά, λυσσασμένα σκυλιά! Ελεος!

Κακό δικό τους! Επειδή είναι κουτοπόνηροι, ακυρώνουν τον ίδιο τον εαυτό τους! Ενώ καταφέρνουν να στήσουν άριστα κινηματογραφικά ένα πολιτικο-αστυνομικό θρίλερ, υποκύπτουν στη γνωστή αδυναμία της αγελάδας. Δίνουν μιαν ανόητη κλοτσιά και χύνουν το γάλα! Διαλέγουν ένα ανόητο θέμα και πάνω του προσπαθούν να οικοδομήσουν σασπένς και ...αντικομμουνισμό! Το αποτέλεσμα είναι να μην τους παίρνεις στα σοβαρά. Παρόλο τον κόπο που κατέβαλαν!

Αμετανόητοι πράκτορες της πρώην KGB θέλουν να σκοτώσουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Μπους, ας πούμε! Του τη «στήνουν» στη Σύνοδο των 8, στον Καναδά. Στο μεταξύ, το πρωτοπαλίκαρο της προεδρικής ασφάλειας έχει ερωμένη την προεδρίνα, την κ. Μπους, να πούμε! Οι υποψίες πέφτουν απάνω του. Στο τέλος, βέβαια, οι κακοί είναι οι αμετανόητοι κομμουνιστές!

Αν τώρα παραβλέψεις το θέμα, το περιεχόμενο (πώς μπορείς, αλήθεια;), και μείνεις μόνο στη φόρμα (γίνονται αυτά, δε γίνονται!), θα απολαύσεις μια σφιχτοδεμένη ταινία! Μια κλασική, θα έλεγε κανείς, στο είδος ταινία! Με δράση, με απρόοπτα, με αγωνία, με ανατροπές! Ομως, όλοι μας ξέρουμε πως τα περιττώματα είναι πάντα και παντού περιττώματα και ας τα τυλίγεις με ζουμπούλια και βιόλες, για να ξεγελάσεις! Εκείνα μυρίζουν από μακριά και σε αποκαλύπτουν!

Κρίμα τον ανθρώπινο κόπο! Και δε μιλάω μόνο για τον αντικομμουνισμό, τους αμετανόητους Ρώσους πράκτορες, που θέλουν να σκοτώσουν τον Μπους (λες και δεν υπάρχουν Ρώσοι να καθαρίσουν, αν πίστευαν σε τέτοιου είδους αγώνες), μιλάω και για την αμερικάνικη πλευρά του ζητήματος! Τον ευτελισμό και τον εξευτελισμό των θεσμών! Ελεος, παιδιά! Το κέρδος και ο αντικομμουνισμός έχει όρια! Πρέπει να έχει!

Παίζουν: Μάικλ Ντάγκλας, Κίφερ Σάδερλαντ, Εύα Λονγκόρια, Κιμ Μπέισινγκερ, Μάρτιν Ντόνοβαν.

Τόσα χρόνια πέρασαν και η Αμερική, φαίνεται, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει (στην ουσία, να δικαιολογήσει) τη συμπεριφορά της απέναντι στο γειτονικό Μεξικό. Με κάθε ευκαιρία φτιάχνει και μια σχετική ταινία. Μια ταινία που προσπαθεί, με «χαριτωμένο»τρόπο, να δικαιολογήσει τη βίαια ενσωμάτωση κομματιών του Μεξικού και την «απαλλοτρίωση» μέρους της περιουσίας του. Αλλά και τη συνεχιζόμενη σημερινή αφαίμαξη!

Οι «Λησταρχίνες» είναι μια τέτοια «αθώα»ταινία! Μια αμόρφωτη Μεξικάνα (ο λαός) και μια μορφωμένη (η μεξικάνικη αστική τάξη) ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να πάρουν πίσω τις τράπεζες του πατέρα της πλούσιας και το χωράφι του πατέρα της φτωχιάς, από τον «κακό» Αμερικάνο. Σε βοήθειά τους τρέχει ο «καλός» Αμερικάνος!

Τα δυο κορίτσια, για να πετύχουν το σκοπό τους, τρέχουν σε παλιό ληστή (Αμερικάνος και αυτός!) για να τους μάθει τα κόλπα! Εκείνος τις εκπαιδεύει! Στη συνέχεια, ντύνονται καουμπόισσες, ζώνονται τα πιστόλια, καβαλάνε τα άλογα και ποιος είδε τις «Λησταρχίνες» και δεν τις φοβήθηκε. Η μία ληστεία μετά την άλλη...

Η δράση τους αναγκάζει τον «κακό» Αμερικάνο να «θωρακίσει» τις τράπεζες. Τα κορίτσια τα χρειάζονται. Ομως, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο «καλός» Αμερικάνος (άλλος, όχι ο εκπαιδευτής). Τους προσφέρει τεχνολογία και αυτές τα ...φιλιά τους! Μαζί του θα πάρουν πίσω όλα τα χρήματα και τον χρυσό που έκλεψε ο «κακός» Αμερικάνος. Στο τέλος, βέβαια, οι «καλές» τράπεζες της «καλής» Βόρειας Αμερικής, με «ειρηνικά» μέσα αυτή τη φορά, θα πετύχουν αυτό στο οποίο απέτυχε ο «κακός». Με την άδεια της φτωχής και της πλούσιας Λησταρχίνας, θα βάλουν χέρι στα εδάφη και τον πλούτο του Μεξικού!

Ελα, μωρέ αδερφέ, μη γίνεσαι σχολαστικός, για μια ταινία πρόκειται! Και μάλιστα κωμική, που παίζουν και δυο πανέμορφες γυναίκες. Είπα εγώ όχι; Καταδιασκέδασα, στ' αλήθεια! Και τα κορίτσια, να τα πιεις στο ποτήρι! Ομως, σε κάθε χαριτωμενιά των κοριτσιών, στο νου μου ερχόταν ο Εμιλιάνο Ζαπάτα! Για να μην αναφερθώ στα σημερινά! Πολύ «αθωότητα», φίλε μου! Τόση «αθωότητα», που με κάνει καχύποπτο!

Παίζουν: Πενέλοπε Κρουζ, Σάλμα Χάγιεκ, Στιβ Ζέιν, Ντουάιτ Γιόκαμ, Σαμ Σέπαρντ.

Μια ακόμα ταινία τρόμου, τι πιο φυσικό για την «ελεύθερη» και «αδέσμευτη» κινηματογραφική αγορά! Μπορεί να μείνει η εμπορική οθόνη, για μια εβδομάδα έστω, χωρίς αίμα; Και μάλιστα καλοκαιριάτικα; Δεν μπορεί! Το εθισμένο αγοραστικό κοινό, από λεπτότητα δε λέω το άρρωστο κοινό, θα πάθει στέρηση!

Τρόμος, λοιπόν! Τρόμος, βία και αίμα. Αυτή τη φορά τρομοκράτες είναι σκυλιά. Λυσσασμένα σκυλιά! Και θύματα πέντε «αθώοι» φοιτητές, τρία αγόρια και δυο κορίτσια, που φτάνουν σε ένα απομονωμένο νησί, για το Σαββατοκύριακο. Για «πρωινό» τα σκυλιά, πριν έρθουν οι φοιτητές, κομματιάζουν ένα ερωτευμένο ζευγάρι, που φτάνει με το κότερό τους από λάθος στο λυσσασμένο νησί.

Εχω γίνει πληκτικός να μιλάω για το φασισμό της εικόνας. Εκείνο που θέλω να προσθέσω σήμερα είναι την περιέργειά μου. Ανυπομονώ να δω πού, τελικά, θα φτάσει η τρομο-μανία τους και η τρομο-λαγνεία τους. Μετά τα σκυλιά, τι; Τα γαϊδούρια, ίσως; Το σκέφτεστε, αλήθεια; Λυσσασμένα γαϊδούρια να την πέσουν στους «δημιουργούς» και να γίνει το έλα να δεις στην κλοτσιά και τη δαγκωνιά. Τι να σου κάνουν τα σκυλιά. Πιάνεις ένα ξύλο και τους σπας το κεφάλι. Με τα γαϊδούρια, δεν είναι το ίδιο εύκολα! Αφήστε τους συνειρμούς, που μπορεί ο καθένας να κάνει!

Παίζουν: Μισέλ Ροντρίκεζ, Ερικ Λίβελι, Ολιβερ Χάντσον, Τάριν Μάνινγκ, Χιλ Χάρπερ.