Στο πλευρό των μαθητών βρέθηκαν χτες συμμαθητές τους, γονείς, εκπαιδευτικοί αλλά και κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί φορείς. Την ομάδα υπεράσπισης των μαθητών αποτελούσαν οι: Θ. Θεοδωρόπουλος, Φ. Κουβέλης και Δ. Τσοβόλας.
Η όλη διαδικασία δίωξης των μαθητών ξεκίνησε με αναφορά του διευθυντή του 8ου Γυμνασίου Αθήνας, κ. Πούλου, προς τον εισαγγελέα Ακροάσεων, που ζητούσε να «ελέγξει τις ευθύνες» των εκπαιδευτικών και των διευθυντών των υπό κατάληψη σχολείων και των γονιών των μαθητών που φοιτούν σε αυτά τα σχολεία. Στην αναφορά ο εν λόγω διευθυντής χαρακτηρίζει τις καταλήψεις «ομαδική υστερία» και περιγράφει ακόμα και το πώς ο ίδιος έκοψε τις αλυσίδες στο σχολικό συγκρότημα που ήταν υπό κατάληψη (αναφερόταν στο διδακτήριο «Μιχαήλ Νομικός» στα Πατήσια, που συστεγάζει τα 8ο Λύκειο, 32ο Λύκειο, 1ο Εσπερινό Λύκειο, 8ο Γυμνάσιο, 32ο Γυμνάσιο, 1ο Εσπερινό Γυμνάσιο, 22ο Δημοτικό και 4ο Δημοτικό Σχολείο Ειδικών Αναγκών).
Υπενθυμίζεται ότι αυτή η χρονική περίοδος είχε σημαδευτεί από τις μεγαλειώδεις μαθητικές κινητοποιήσεις, που είχαν κεντρικό αίτημα την κατάργηση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Η δίωξη των μαθητών αυτών δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά βρίσκεται σε εξέλιξη ολόκληρη βιομηχανία διώξεων για τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις κατά το 1998-'99. Ετσι, το επόμενο διάστημα δικάζονται ή καλούνται σε ανάκριση με διάφορες παρεμφερείς κατηγορίες δεκάδες εκπαιδευτικοί, μέλη ΔΣ ΕΛΜΕ, καθώς και εκατοντάδες μαθητές σε όλη τη χώρα. Σημειώνουμε, επίσης, ότι εκπαιδευτικοί φορείς, ενώσεις γονέων, εργατικά σωματεία, καθώς και η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» έχουν επανειλημμένα καταγγείλει τις διώξεις μαθητών και εκπαιδευτικών και απαιτούν εδώ και τώρα η κυβέρνηση να προχωρήσει στην κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, που ποινικοποιεί τους αγώνες.
Συνέπειες για την κοινωνία μας
Προοίμιο:
Σε προηγούμενο άρθρο1 καταγράψαμε τα επιμέρους στοιχεία που συνθέτουν την «Εκπαιδευτική Κληρονομιά». Συνοψίζονται σε:
α'. Συνωστισμός των μαθητών σε σχολεία επικουρικής διδασκαλίας με ανάλογη επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού ή επιμέτρηση της αντοχής τους (όσοι μπορούν και όσο μπορούν)4.
Η λεγόμενη «Ενισχυτική Διδασκαλία», καλή ως ιδέα, παραπλανητική ως σύνθημα, είναι και αναποτελεσματική για λόγους εγγενείς5.
β'. Διόγκωση της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης σε κοινωνία που υπόσχεται δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους, αλλά «αδυνατεί» να προσφέρει ποιότητα Εκπαίδευσης.
γ'. Πάντως, και με την προσφορά των Φροντιστηρίων και της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης τα ουσιαστικά προβλήματα που προσημειώσαμε (στο Προοίμιο) απλά μετακυλίονται, ανακυκλώνονται, πολύ λίγο θεραπεύονται. Το τραύμα για την κοινωνία βαθαίνει. Ειδικότερα:
- Εχει την ευχέρεια να δώσει τίτλο εισαγωγής σε Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στο εξωτερικό με εξωτερικές εξετάσεις σε 8 μόνο μαθήματα, όχι 18.
- Οι απόφοιτοί του φτάνουν στο Απολυτήριο Λυκείου με ενδοσχολικές διαδικασίες, χωρίς την «απορριπτική στρόφιγγα» που έχει στηθεί στη Β' Λυκείου (28% απορρίφτηκαν το 1999, 18% το 2000).
- Οι απόφοιτοί του μπορούν με όλη την ψυχική άνεση και γαλήνη που έχουν (σύμφωνα με τα παραπάνω) να διεκδικήσουν, αν θέλουν, θέση στα δικά μας Τριτοβάθμια Ιδρύματα, με εξετάσεις μόνο στη Γ' Λυκείου.
δ'. Με όλα τα παραπάνω αναμένονται:
Επιμύθιο: Με αυτά τα δεδομένα μπορεί ο προηγούμενος υπουργός Παιδείας - σύγχυσης να μονολογεί για επιτυχία στην α' φάση της «Μεταρρύθμισης»8. Και ο σημερινός να κάνει λόγο για «Βελτίωση» που την αποφάσισε ύστερα από επίπονη συνομιλία με τα χαρτιά, αλλά χωρίς τόλμη να συζητήσει δημόσια με κάποιους από εκείνους που δημόσια διαφωνούν9. Και σε τηλεοπτική συνέντευξή του (14-2-2001, προς τον κ. Μαχαίρα) βεβαίωσε ότι το εξεταστικό παγιώνεται για τα επόμενα 3-4 χρόνια. Δηλαδή, η παιδαγωγική τραγωδία οριστικοποιείται.
* Ακηδία: έλλειψη φροντίδας, απονιά, αστοργία ( Κηδεμών: αυτός που φροντίζει για κάποιον, κήδομαι - φροντίζω. Κηδεία: φροντίζω για το νεκρό)
1. Ως την ώρα της σύνταξης τούτου του άρθρου είδα δημοσιευμένο το προηγούμενό του («Εκπαιδευτική Κληρονομιά») στο μηνιαίο φύλλο «Εκπαιδευτικά Θέματα» (τεύχος Γενάρη 2001), στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» (Γενάρη 2001), στις εφημερίδες, «Γραμμή» (Κοζάνης), «Αλήθεια» (Σάμου) κ.ά.
2. Σε αυτό το σημείο είναι πολύ συνεπείς οι υπέρμαχοι της «Μ» με την υπουργική απόφαση 152/ΦΕΚ 572/6.4.2000, αντιμετωπίζονται με παιδαγωγική σύνεση και στοργή οι «Κάτοχοι Απολυτηρίου ξένων Σχολείων της ημεδαπής ή αλλοδαπής» ή «Διεθνούς Απολυτηρίου». Αυτή τη σύνεση στοργή αρνούνται για τους κοινούς ιθαγενείς, τα 95% του μαθητικού πληθυσμού της χώρας.
3. Σε αυτά τα πεδία μάθησης διαμορφώνεται η κοινωνική συνείδηση με κριτική δύναμη. Ενδεικτικά θυμίζω ένα άρθρο: «Βήματα Επιστημονικού λόγου και Επαγγελματικού Ηθους» (περιοδικό «Εκπαιδευτικά», τεύχος 55-56). Και: «Πώς η διαμόρφωση της Συνείδησης επηρεάζεται από τις ποικίλες μαθήσεις» (περιοδικό «Παρουσία» της Λευκωσίας, τεύχος 9).
4. Εννοούμε βέβαια τα Φροντιστήρια, που αναπτύσσονται ανάλογα προς τις ανεπάρκειες και δυσλειτουργίες του επίσημου σχολικού συστήματος.
5. «Ενισχυτική Πανάκεια ή Ανάκεια» (άρθρο στο μηνιαίο φύλλο «Εκπαιδευτικά Θέματα», Σεπτέμβρης 2000).
6. «Απορρίφτηκαν τα παιδιά ή τα απορρίψαμε», άρθρο του Φ.Κ. Βώρου στο «Ρ» (5-8-2000). Και επίσης το άρθρο της Μαρίνας Καλλιγέρη: «Φτιασιδώματα στην Αντιμεταρρύθμιση» («Ρ» 6-1-2001).
7. Φορτώνουμε στα παιδιά απίστευτη σύγχυση με γραμματικούς τύπους, που αποδιοργανώνουν το γλωσσικό τους αίσθημα αντί να φροντίζουμε για το γλωσσικό τους φρόνημα. Προσφέρουμε τύπους αντί για μορφωτικό στοχασμό.
8. Ναι, αυτό ισχυρίστηκε ανεπιφύλακτα και έξω από την πραγματικότητα («Εκπαιδευτικά Θέματα», τεύχος Δεκέμβρη 2000). Ο εκδότης έκανε πολύ καλά που έδωσε το λόγο στον άνθρωπο ο οποίος αρνήθηκε πεισματικά το διάλογο. Ετσι έχουμε έναν ορισμό της «επιτυχίας» ισοδύναμο με τη συμφορά, δοσμένο από τον υπεύθυνο της τραγωδίας στην Εκπαίδευση.
9. Ο ίδιος σημειώνει στο γραπτό κείμενο των δηλώσεών του (9-9-2000) ότι μελέτησε έρευνες, εκθέσεις, εισηγήσεις, για να φτάσει σε «βελτιωτικές» αποφάσεις. Αλλά... ο διάλογος μόνο με τα χαρτιά, μοιάζει με δίκη όπου αποκλείεται η υπεράσπιση. Ετσι καταδικάζουμε άνετα και εκείνους που έχουν δίκιο, αλλά μας ενοχλούν με την κριτική τους.