Κάποιες απ' αυτές ζουν σκληρή ζωή από τη μέρα που γεννήθηκαν και γνωρίζουν πια καλά ότι οι «από πάνω» είναι διατεθειμένοι «να μην αφήσουν τίποτα όρθιο». Αλλες, πριν καν βγουν στην παραγωγή, έχουν «μυριστεί» ότι έρχονται δύσκολες μέρες και πρέπει «να αντιδράσουν τώρα, όσο είναι καιρός».

Μαζί τους ήταν κι εκείνες που άκουσαν τη συμβουλή των γονιών τους «μάθε παιδί μου γράμματα», αλλά βλέπουν ότι «η τυραννία δε σταματά ποτέ». Εκεί ήταν κι αυτές που περνούν τις μέρες τους στα χωράφια και τώρα είναι στο δρόμο, συνειδητοποιημένες ότι «δεν έχουν να χάσουν τίποτα». Γυναίκες απ' όλη τη χώρα βρέθηκαν μαζί στην κοιλάδα των Τεμπών, έδωσαν τα χέρια στα «σκληρόφλουδα» χέρια των αγροτών, ύψωσαν μαζί τις γροθιές τους, ένωσαν τη φωνή τους αποφασισμένοι «να νικήσουν».

Για τις ειδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αγρότισσες μιλάει η Κατερίνα Ζιώγκου, αγρότισσα από τη Φαρκαδώνα Τρικάλων. «Τα πράγματα για τις γυναίκες που ζουν στα χωριά είναι ακόμα πιο δύσκολα. Πέρα από τις αγροτικές δουλιές, αποκλειόμαστε από οποιαδήποτε άλλη εργασία. Δεν υπάρχουν δουλιές. Τώρα τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο, γιατί μας διώχνουν κι από τα χωράφια. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, από το να συνεχίσουμε μέχρι τέλος τον αγώνα. Ετσι κι αλλιώς, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα», λέει.

Εκεί βρέθηκε και η Χρυσούλα Λαμπούδη, δασκάλα: «Μεγάλωσα από γονείς αγρότες, που πάντα μου έλεγαν να μάθω γράμματα για να μην τυραννιέμαι όπως εκείνοι στα χωράφια. Εμαθα γράμματα, όμως έμαθα και κάτι άλλο. Αλλοι τυραννιούνται περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Ολοι, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, δεχόμαστε μια μεγάλη εκμετάλλευση που έχει τις ρίζες της στη σημερινή πολιτική κατάσταση. Ολοι και σήμερα ειδικά οι αγρότες, πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα, κλείνοντας τα αυτιά τους στις "Σειρήνες" των υποσχέσεων και της παραπλάνησης, διαφορετικά θα την πατήσουν».

Η Μαρία Γαβαλά, δικηγόρος, επισημαίνει ότι «αιτία για το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, την κατάρρευση των εργατικών κατακτήσεων, αποτελεί η πολιτική της κυβέρνησης, που πηγάζει από την ΕΕ. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι η κοινή συντονισμένη πάλη. Ο δρόμος του λαϊκού μετώπου είναι η λύση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής».

«Μας κοροϊδεύουν όλους. Σε δύο χρόνια, εμείς οι φοιτητές θα έρθουμε αντιμέτωποι με χαμένα εργασιακά δικαιώματα και δε θα δικαιούμαστε ούτε Κοινωνική Ασφάλιση. Ο αγώνας των αγροτών μάς αφορά όλους, γιατί τα προβλήματά τους, τα προβλήματά μας ως φοιτητές αλλά και ως αυριανοί εργαζόμενοι απορρέουν από την ίδια πολιτική», λέει η Αννίτα Μαυρίδου, φοιτήτρια στο ΤΕΙ Λάρισας. Και συνεχίζει: «Ολο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί, δεν είναι τίποτε άλλο από την κυβερνητική πολιτική και την πολιτική της ΕΕ που σπρώχνει εργάτες, αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχους σε αδιέξοδο. Δεν υπάρχει άλλη λύση απ' το να φτάσει ο αγώνας μέχρι τη δικαίωση».

Το δρόμο για τα Τέμπη πήρε και ήρθε η Μαρία Μυριανθοπούλου, συνταξιούχος από την Αθήνα για να δηλώσει ότι «είμαστε μαζί με τους αγρότες. Εχουν το δίκιο. Αλλά οι "από πάνω" παιδάκι μου, είναι επικίνδυνοι. Εχουν βαλθεί να καταστρέψουν τα πάντα. Να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να τα καταφέρουν, ακόμα κι αν χρειαστεί να παλέψουμε με νύχια και με δόντια.»

Οταν στις αρχές του περασμένου Φθινοπώρου το υπουργείο Γεωργίας ανακοίνωσε ότι, σύμφωνα με τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, καλλιεργήθηκαν 3.805.000 στρέμματα με βαμβάκι, πολύ λίγοι το πίστεψαν.

Και τούτο γιατί «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ», αλλά κι άλλοι πολλοί γνώριζαν πως οι δηλώσεις ΟΣΔΕ ήταν «μαγειρεμένες», καθότι το υπουργείο ήθελε να παρουσιάσει λιγότερα στρέμματα, για να δικαιολογήσει την «εκτίμησή» του για μικρότερη από την πραγματική συνολική παραγωγή βαμβακιού. Αλλωστε, ήταν γνωστό ότι οι δηλώσεις των παραγωγών για το πόσα στρέμματα θα καλλιεργούσαν με βαμβάκι έγιναν εκ των υστέρων, συγκεκριμένα το Μάη, όταν το βαμβάκι ήδη είχε σπαρεί και φυτρώσει. Αργότερα έγινε γνωστό ότι, κατόπιν εντολών των κυβερνητικών αρμοδίων, υπηρεσιακοί και άλλοι παράγοντες συμβούλευαν, ή και πίεζαν τους βαμβακοπαραγωγούς να δηλώσουν λιγότερα από τα πραγματικά στρέμματα που καλλιέργησαν, ώστε να μην ξεπεραστεί το νούμερο του συνόλου των στρεμμάτων που είχε προαποφασιστεί.

Αλλά και όσοι δε γνώριζαν τα πράγματα εκ του σύνεγγυς δεν πίστεψαν την ανακοίνωση, καθώς ξέρουν πολύ καλά ότι τούτη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις σκοπιμότητές της, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να λέει ανακρίβειες, αλλά και «καραμπινάτα» ψεύδη.

Ο «Ρ» δημοσιεύει σήμερα ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο για το πώς «μαγειρεύτηκε» η «εκτίμηση» του υπουργείου Γεωργίας για τον αριθμό των στρεμμάτων και το σύνολο της παραγωγής βαμβακιού.

Ο Μιχάλης Σταμάτης, αγρότης από τη Λάρισα, είχε δηλώσει ότι καλλιεργεί 190 νοικιασμένα στρέμματα με βαμβάκι. Στα «κιτάπια», όμως, του ΟΣΔΕ εμφανίστηκε ότι δήλωσε μόνο 19 στρέμματα! Μετά από διαμαρτυρία που έκανε, ο ΟΠΕΚΕΠΕ του αναγνώρισε το δίκιο, υποστήριξε ότι πρόκειται για λάθος στο κομπιούτερ που θα διορθωθεί, του είπε να παραδώσει κανονικά όλο το βαμβάκι του και του υποσχέθηκε ότι θα πληρωθεί την επιδότηση για το σύνολο του προϊόντος του.

Ομως, τίποτα απ' όλα αυτά δεν έγινε, αν και πέρασαν κοντά στους τέσσερις μήνες από την παράδοση του βαμβακιού του. Στη σύμβαση που υπέγραψε με το εκκοκκιστήριο εξακολουθεί να αναγράφεται ότι καλλιέργησε μόνο 19 στρέμματα, για την παραγωγή εκ των οποίων - περί τους 5 τόνους - πληρώθηκε την επιδότηση, ενώ για την παραγωγή από τα υπόλοιπα 171 στρέμματα - κοντά στους 45 τόνους - που παρέδωσε, δεν πήρε δραχμή! Μάλιστα, αυτή η παραγωγή κοστολογείται προς 72 δρχ. το κιλό, αντιστοιχεί στην εμπορική τιμή, που σημαίνει είτε ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν ειδοποίησε το εκκοκκιστήριο για το λάθος που παραδέχτηκε ότι έγινε στη δήλωσε ΟΣΔΕ, ή ότι το εκκοκκιστήριο δεν αναγνωρίζει το λάθος...