ICON

Θυμίζουμε, ωστόσο, ότι ανακοίνωση του ΥΠΠΟ τον περασμένο Απρίλη, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο εμπλοκής και «χορηγών» στα αναστηλωτικά έργα της Ακρόπολης. «Είναι γνωστό ότι η στάση του κ. Τατούλη είναι κατ' αρχήν θετική», στις χορηγίες έλεγε η ανακοίνωση, που σε συνδυασμό με τη χτεσινή «ασάφεια» δίνει το δικαίωμα της ερμηνείας για σαφή πολιτικό προσανατολισμό να παραδοθεί και αυτό το τόσο σημαντικό έργο στους ιδιώτες.

Το Γενάρη του 2006, πάντως, η Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως θα καταθέσει προς έγκριση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο σειρά μελετών. Συγκεκριμένα, πρόκειται για δύο μελέτες αναδιάταξης της Β' κιονοστοιχίας και του θριγκού του Παρθενώνα: τη μελέτη στερέωσης της ΝΑ γωνίας του ίδιου του βράχου, και τη μελέτη για το ανατολικό αέτωμα του Ναού της Αθηνάς Νίκης. Στα Προπύλαια έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η συντήρηση των δύο ιωνικών κιονοκράνων, τα οποία θα τοποθετηθούν στη θέση τους μέχρι τον ερχόμενο Μάρτη, ενώ στο μεταξύ θα εκτεθούν στο κοινό. Τον επόμενο μήνα θα ξεκινήσει ένα πρωτότυπο ερευνητικό πρόγραμμα με σύγχρονη τεχνολογία για το πάχος και βάθος των μη ορατών ρωγμών. Ενώ για το Αρρηφόριο έχει προχωρήσει η αποχωμάτωση, κατά την οποία προέκυψαν σημαντικά αρχιτεκτονικά μέλη.

Η ΕΣΜΑ προτίθεται να ξεκινήσει επικοινωνιακού τύπου πρόγραμμα (όπως αυτό με τις εκθέσεις, που πιθανόν να μεταφερθούν και στο εξωτερικό) συμπεριλαμβανομένων της δημιουργίας νέας ιστοσελίδας για τα αναστηλωτικά έργα και τη δημιουργία τεσσάρων ντοκιμαντέρ.

Ανοιχτό παραμένει και το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των έργων. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΜΑ, καθηγητή, Χ. Μπούρα, περίπου 3 χρόνια μετά το 2006 θα έχουν ολοκληρωθεί (σ.σ. καιρού και χρηματοδότησης επιτρεπόντων) τα σωστικά έργα και θα ακολουθήσουν τα έργα ανάδειξης.

Τέλος, για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, ο υφυπουργός είπε ότι το κτιριακό μέρος θα είναι έτοιμο τον ερχόμενο Μάρτη.

Ο Τάκης Μπίνης γεννήθηκε το 1923 στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς του ήρθαν από το Αϊβαλί, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μεγάλωσε στην Τούμπα, έχοντας, όπως έλεγε, «για σπίτι μια παράγκα από τενεκέδες». Μαθητής ακόμη της Ε` Γυμνασίου αρνείται να φορέσει τη στολή της ΕΟΝ και εντάσσεται στη ΜΕΝΤ (Μορφωτική Ενωση Νεολαίας Τούμπας). Αυτό είχε ως συνέπεια να τον οδηγήσουν στην Ασφάλεια και να τον υποβάλουν σε φοβερές δοκιμασίες, ανάμεσα στις οποίες ήταν και το ρετσινόλαδο.

Οταν αποφυλακίστηκε, η μόνη δουλιά που έμαθε από παιδί ήταν να παίζει μπουζούκι. Μετά από πολλές περιπέτειες στα χρόνια της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων, κατάφερε να ξεκινήσει καριέρα σαν μουσικός το 1945. Τότε αρχίζει να δουλεύει σε μαγαζί, στις Τζιτζιφιές, πλάι σε μεγάλους του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού. Τον Μάρκο, τον Στράτο, τον Μπάτη και τον Παπαϊωάννου. Λίγο αργότερα θα φύγει για την Αμερική, από όπου επέστρεψε το 1981 και έκτοτε δούλεψε, παίζοντας μπουζούκι και μπαγλαμαδάκι και τραγουδώντας, σε πολλά νυχτερινά μαγαζιά. Τα τελευταία χρόνια, ο Τάκης Μπίνης συμμετείχε σε Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», στηρίζοντας τη διαφορετική πολιτιστική πρόταση της Οργάνωσης.

Με τη θλιβερή είδηση του θανάτου του, η Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απέστειλε στους οικείους του συλλυπητήριο τηλεγράφημα. Σε αυτό σημειώνεται: «Δεχτείτε τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια για το θάνατο του καταξιωμένου λαϊκού τραγουδιστή Τάκη Μπίνη».

Οπως σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης ο Χάρης Καμπουρίδης «Οι φιγούρες κατά κανόνα είναι μοναχικές, αλλά συντάσσονται σε συνθέσεις άνδρα - γυναίκας ή μιας μοναχικής γυναίκας καθιστής με φόντο. Το υλικό είναι πάντα το σίδερο, αυτό όμως δεν εμποδίζει το θεατή να διαισθανθεί μια ανάμνηση από μάρμαρο, αφού η γραμμή και η κινησιολογία των θεμάτων παραπέμπει στην κλασική γλυπτική. Αισθανόμαστε ότι πρόκειται για γλυπτική καλά μελετημένη, εξασκημένη και δουλεμένη».

«Η Χρ. Δουζένη», σημειώνει ο Δημήτρης Παπαστάμος, «δίνει μια διπλή διάσταση στο έργο της, συνδυάζοντας τη σύγχρονη εκφραστικότητα των χειρονομιών και των κινήσεων με τους μονοκόμματους όγκους, αποκλείοντας εντελώς αφ' ενός τις φόρμες του σουρεαλισμού και της αφαίρεσης και αφ' ετέρου το τυποποιημένο, χωρίς πνεύμα, επιφανειακό λειαντικό "φινίρισμα" του γλυπτού».