Οπως σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης ο Χάρης Καμπουρίδης «Οι φιγούρες κατά κανόνα είναι μοναχικές, αλλά συντάσσονται σε συνθέσεις άνδρα - γυναίκας ή μιας μοναχικής γυναίκας καθιστής με φόντο. Το υλικό είναι πάντα το σίδερο, αυτό όμως δεν εμποδίζει το θεατή να διαισθανθεί μια ανάμνηση από μάρμαρο, αφού η γραμμή και η κινησιολογία των θεμάτων παραπέμπει στην κλασική γλυπτική. Αισθανόμαστε ότι πρόκειται για γλυπτική καλά μελετημένη, εξασκημένη και δουλεμένη».
«Η Χρ. Δουζένη», σημειώνει ο Δημήτρης Παπαστάμος, «δίνει μια διπλή διάσταση στο έργο της, συνδυάζοντας τη σύγχρονη εκφραστικότητα των χειρονομιών και των κινήσεων με τους μονοκόμματους όγκους, αποκλείοντας εντελώς αφ' ενός τις φόρμες του σουρεαλισμού και της αφαίρεσης και αφ' ετέρου το τυποποιημένο, χωρίς πνεύμα, επιφανειακό λειαντικό "φινίρισμα" του γλυπτού».