Δεκαετία του '80. Ο Spider είναι ένας περίεργος μοναχικός τύπος. Μετά από μακρά περίοδο νοσηλείας σε διάφορα ψυχιατρεία επιστρέφει στους δρόμους του Δυτικού Λονδίνου, όπου μεγάλωσε. Οι γειτονιές, οι ήχοι, οι μυρωδιές ανακινούν ένα καλά κρυμμένο φορτίο μνήμης και ένα μεγάλο τραύμα της παιδικής του ηλικίας στοιχειώνει ξανά την πραγματικότητά του.

Δεκαετία του '60. Ο μικρός Ντένις Κλεγκ (με την προσωνυμία «Spider» λόγω της τάσης του να παίζει με υφαντά νήματα) μεγαλώνει στο Δυτικό Λονδίνο με σοβαρές νοητικές και ψυχολογικές διαταραχές. Κάποια μέρα βλέπει τον πατέρα του να σκοτώνει τη μητέρα του και να την «αντικαθιστά» με μια πόρνη, την Ιβόν. Η ανύπαρκτη αντίδραση του περίγυρου τον τρομοκρατεί και αρχίζει να στιγματίζεται από την έμμονη ιδέα πως είναι ο επόμενος στη λίστα τους. Ο φόνος της Ιβόν είναι η μόνη καθαρή λύση που προβάλλεται στο θολωμένο του μυαλό.

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με ένα εφιαλτικό ψυχολογικό θρίλερ, βουτηγμένο σε ένα αλλόκοτο κόσμο μυστηρίου και τρόμου.

Η ιστορία βασίζεται στους εφιάλτες μιας διεστραμμένης παιδικότητας και μιας βίαιης ενηλικίωσης. Το σενάριο, σφιχτοδεμένο και πανέξυπνο. Η σκηνοθεσία υποδειγματική, ζωγραφισμένη με σκούρα χρώματα άλλοτε κλειστοφοβική κι άλλοτε να φτάνει τα όρια της σχιζοφρένειας κι όλα αυτά προσαρμοσμένα μέσα σε ένα Λονδίνο βγαλμένο από κάποιο περίεργο παραμύθι.

Αν όλα αυτά σας αποτρέψουν για να δείτε το «Spider» ή δε θέλετε να θυσιάσετε κάποιο βράδυ σας βλέποντας ένα θρίλερ που θα σας προκαλέσει φόβο και ανατριχίλα, ξανασκεφτείτε το.

Το «Spider» του ιδιόρρυθμου Κρόνεμπεργκ δεν είναι ένα οποιοδήποτε ψυχολογικό θρίλερ της σειράς, αντίθετα είναι «κεντημένο στο χέρι» και δικαιολογημένο μέχρι και την τελευταία στιγμή.

Η σκηνοθεσία του Κρόνεμπεργκ απλώνει ένα ιστό φόβου και άγχους στην πραγματικότητα του πρωταγωνιστή και καταφέρνει να μας καθηλώσει χωρίς να μας φοβίσει, αντίθετα μας γεμίζει περιέργεια και αμφισβήτηση, μας κάνει να σκεφτόμαστε περίεργα και λίγο «άρρωστα», με λίγα λόγια μας βγάζει από το καβούκι μας. Οι ερμηνείες από τον Ρέιφ Φάινς και την Μιράντα Ρίτσαρντσον είναι υποδειγματικές.

«Spider» μια ταινία χωρίς ψεγάδι... δείτε τη χωρίς φόβο, θα τη θυμάστε για αρκετό καιρό.

«Spider». Ψυχολογικό θρίλερ, αμερικανικής παραγωγής.

Η «Tosca» του Giacomo Puccini ανήκει στις πιο αγαπημένες όπερες του κοινού. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Teatro Costanzi της Ρώμης στις 14 του Γενάρη του 1900. Ο πολύπλευρος και ερμηνευτικά πρόσφορος ρόλος της «Tosca» αποτέλεσε από την αρχή μια πρόκληση για κάθε υψίφωνο. Για το ευρύ κοινό η Κάλλας υπήρξε μια από τις ιδανικότερες Tosca. Στις σημαντικότερες παραγωγές του έργου συμπεριλαμβάνεται εκείνη που δόθηκε το 1964 στη βασιλική όπερα Covent Garden του Λονδίνου, με πρωταγωνιστές τη μεγάλη Ελληνίδα και τον Gobbi.

Τώρα, τρεις χώρες, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, ενώνουν τις καλλιτεχνικές τους δυνάμεις και μεταφέρουν λίγη από τη μαγεία της θρυλικής όπερας στη μεγάλη οθόνη κι έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε, να μάθουμε και να θαυμάσουμε ένα άλλο είδος τέχνης, που για πολλούς είναι παρεξηγημένο και απόμακρο, αφού είναι λίγες οι φορές που μας δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθήσουμε όπερα, αφού θεωρείται είδος πολυτελείας και προνόμιο μόνον αυτών που έχουν χρήματα.

Αυτή τη φορά όμως η μαγεία της «Tosca» μπροστά στα μάτια σας, μέσα από το πανί της μεγάλης οθόνης, μπορεί να χάνει λίγο από την πραγματική της διάσταση, αφού το ομώνυμο έργο είναι γραμμένο αποκλειστικά για θέατρο, αλλά αξίζει τον κόπο.

«Tosca»

Μουσική ταινία, παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Benoit Jacavot. Με τους: Angela Gheorghiu, Roberto Aloinga, Ruggero Raiwondi. Μουσική διεύθυνση: Antonio Pappano.