Η γενέτειρα της Βάσως Κατράκη, το Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας, με τη λιμνοθάλασσά του, καθώς και το πολιτικό τοπίο των δεκαετιών του '30 και του '40 και οι μεγαλειώδεις αγώνες του λαϊκού κινήματος υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες του καλλιτεχνικού της έργου. Το 1935 έρχεται στην Αθήνα, για να παρακολουθήσει το προκαταρκτικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, από την οποία θα αποφοιτήσει το 1940. Σ' αυτό το πολιτικό τοπίο, η Κατράκη «πέφτει», όπως η ίδια αναφέρει, «...στην πλευρά της αριστεράς που μάχονταν ενάντια στη διχτατορία του Μεταξά. Μας συνέπαιρναν αυτοί οι κοινωνικοί αγώνες και οι ιδεολογίες για κοινωνική δημοκρατία και οράματα στην τέχνη κυρίως της ελευθερίας».

Ο Πόλεμος, η Κατοχή, η Αντίσταση και ο Εμφύλιος αποκτούν κεντρικό ρόλο, με τους ψαράδες της γενέτειράς της να εμφανίζονται στο τέλος της δεκαετίας του '40 και να πρωταγωνιστούν και στα χαρακτικά έργα της στην πέτρα κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας. Το ίδιο συμβαίνει και με την τόσο χαρακτηριστική μητρική φιγούρα.

Σε όλη της τη δημιουργική πορεία, από τις αρχές του '40 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1980, καταπιάνεται με «τα μεγάλα, τα θεμελιώδη θέματα της ζωής». Από τα πρώτα σπουδαστικά της έργα μέχρι τις μετέπειτα μνημειακές της προτάσεις, η πρόσληψη και η απόδοση της ανθρώπινης μορφής είναι η κυρίαρχη αισθητική - θεματική επιλογή της δουλειάς της, στην οποία η ενδελεχής μελέτη και ο διάλογος με την ελληνική τέχνη παίζουν πρωταρχικό ρόλο.

Ξεκινώντας από την ξυλογραφία, θα περάσει το 1955 στη χάραξη πάνω σε πέτρα, μια πρωτότυπη τεχνική. Μια μαλακιά, αμμογενής πέτρα, ο ψαμμίτης λίθος της Σητείας είναι το νέο της υλικό. Οπως έλεγε η ίδια, «διερευνώντας τους παραδοσιακούς τρόπους χάραξης πάνω στα καθιερωμένα υλικά, όπως στο όρθιο και στο πλάγιο ξύλο, στον χαλκό κ.λπ., ένιωσα σιγά σιγά να εξαντλούνται οι εκφραστικοί τρόποι που ταίριαζαν στην ιδιοσυγκρασία μου. Στην περιπλάνηση των αναζητήσεών μου για το υλικό που θα εκπλήρωνε τις εκφραστικές μου ανάγκες, στάθηκα στον ψαμμίτη λίθο, που με την αδρή του επιφάνεια και την αδιερεύνητη περιοχή του, μου άνοιξε τον δρόμο για τα μεγάλα σχήματα και στη βαθιά κι ελεύθερη χειρονομία...». Ξεχωριστό κομμάτι του έργου της είναι και τα βότσαλα που ζωγράφιζε εξόριστη στη Γιούρα την περίοδο της χούντας.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 21 Μάη.

Μέρες και ώρες λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή, 10.00-18.00.

Θα πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις από ανθρώπους του χώρου και θα προβληθεί η ταινία «Ο παππούς» των Προκόπη Δάφνου και Τζαννέτου Κομηνέα, παρουσία συντελεστών της ταινίας.

Ο Γρ. Δανάλης γεννήθηκε το 1916 στην Κεφαλονιά. Το 1934 οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Μέχρι το τέλος της ζωής του έμεινε στο μετερίζι του αγώνα, όπως του άρεσε να λέει. Ανέπτυξε δράση ενάντια στη δικτατορία του Μεταξά, ενώ την περίοδο της Κατοχής πάλεψε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Στη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Με την αποφυλάκισή του, το 1952, βρήκε δουλειά στον μόνο χώρο που δεν έθετε ως προϋπόθεση για πρόσληψη το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» - τον κινηματογράφο. Η πρώτη του ταινία, ως βοηθού φωτογραφίας, ήταν η «Μαγική Πόλη» του Νίκου Κούνδουρου, συγκρατούμενού του στη Μακρόνησο.

Η ευστροφία, η εργατικότητα και το καλλιτεχνικό του ταλέντο τον ανέδειξαν και τον καθιέρωσαν στον κινηματογραφικό χώρο. Τα γνωρίσματα αυτά, μαζί με την πλούσια εμπειρία που κατείχε απ' όλα τα επαγγελματικά αντικείμενα της κινηματογραφικής παραγωγής, του επέτρεψαν να δίνει απλές λύσεις σε σύνθετες καταστάσεις, χωρίς εκπτώσεις στο αισθητικό αποτέλεσμα. Ο Δανάλης ήταν αυτός που εφάρμοσε πρώτος το travelling στην Ελλάδα, βάζοντας την κάμερα πάνω σε ένα χαλί το οποίο μετακινούσε.

Υπήρξε διευθυντής φωτογραφίας σε πάνω από 80 ταινίες του εμπορικού αλλά και του αποκαλούμενου νέου ελληνικού κινηματογράφου. Το 1962 έλαβε το εθνικό βραβείο για την ταινία «Ουρανός» του Τάκη Κανελλόπουλου.

Διετέλεσε μέλος των οργανωτικών επιτροπών του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ υπήρξε και διευθυντής του. Υπήρξε δραστήριος συνδικαλιστής των σωματείων κινηματογράφου και τηλεόρασης από το ξεκίνημά τους, ιδρυτικό στέλεχος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος, καθώς και της Ενωσης Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης. Πολλά δικαιώματα των τεχνικών κατοχυρώθηκαν επί προεδρίας του στην ΕΤΕΚΤ.

Ενα αιματηρό πραξικόπημα: Θάνατος, πείνα, προσφυγιά. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Μέσα στην αναμπουμπούλα, η Γκρούσα, μια φτωχή υπηρέτρια, βρίσκεται, χωρίς να το καταλάβει, με ένα ξένο παιδί στην αγκαλιά της, ένα αρχοντικό παιδί, τον διάδοχο του έκπτωτου μονάρχη, που οι πραξικοπηματίες ψάχνουν να το βρουν και να το σκοτώσουν. Διστάζει η Γκρούσα. Αλλά δεν της πάει η καρδιά να εγκαταλείψει το αθώο βρέφος και να φύγει να γλιτώσει. Παγιδεύεται από την ίδια της την καλοσύνη. Και αρχίζει η μεγάλη της περιπέτεια, ένα ατέλειωτο οδοιπορικό γεμάτο κινδύνους, με τον θάνατο να παραμονεύει ανά πάσα στιγμή για την ίδια και το μωρό, την τύχη του οποίου έχει αναλάβει. Οταν το νέο καθεστώς ανατραπεί με τη σειρά του από το προηγούμενο, η πραγματική μητέρα θα διεκδικήσει το παιδί της και φυσικά την περιουσία του. Η λύση θα δοθεί από έναν ανορθόδοξο λαϊκό δικαστή, τον Αζντάκ, που με τη δοκιμασία του κύκλου με την κιμωλία θα δώσει τη λύση σε ποιον ανήκει το παιδί.

Σε έναν κόσμο που κυριαρχεί το ατομικό συμφέρον, το έργο αντιτάσσει την ανθρωπιά και την καλοσύνη, μια καλοσύνη ενεργητική, αποτελεσματική και χρήσιμη.

Συντελεστές: Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Κώστας Νταλιάνης. Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς. Κοστούμια: Aisha Diri. Μουσική σύνθεση: Φίλιππος Περιστέρης. Χορογραφίες: Μαρία Μάργαρη.

Παίζουν: Κοσμάς Ζαχάρωφ, Φάνια Νταλιάνη, Εβίτα Παπασπύρου, Αγγελική Λυμπεροπούλου, Μαρία Κολοκυθά, Γιώργος Δρίβας, Θωμάς Βούλγαρης, Κατερίνα Κοντογούρη, Ορέστης Στύλος, Ειρήνη Δρακουλέλη, Μαρία Λάμπρου, Γιάννης Τσόρβας.

Γενική είσοδος: 15 ευρώ, Φοιτητικό, άνω των 65, ομαδικό, ανέργων: 10 ευρώ.

Προπώληση εισιτηρίων: Από 25 Ιανουαρίου, στο ταμείο του θεάτρου και στο ticketservices.gr