«Ανταποκρινόμενος στην επιθυμία πολλών "μερακλήδων" εκπαιδευτικών που μου ζητούν κάθε χρόνο την άδεια να ανεβάσουν αυτά τα έργα στο σχολείο τους, παραδίδω στο αναγνωστικό κοινό τη σειρά "Θέατρο για παιδιά και... έξυπνους μεγάλους"». Αυτά σημείωνε πριν από έναν χρόνο ο Γιάννης Καλατζόπουλος, όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος με διασκευές θεατρικών έργων για παιδικό κοινό που υπογράφει και έχει παρουσιάσει ο ίδιος, κατά την πολύχρονη και επιτυχημένη καριέρα του στο «Θέατρο για Παιδιά».

Στον πρώτο τόμο περιλαμβάνονται τα έργα «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» (Σαίξπηρ), «Ρωμαίος και Ιουλιέτα, σαν το σκύλο με τη γάτα» (Σαίξπηρ), «Δον Κιχώτης» (Θερβάντες), «Που να σκάσεις Κριστομπίτα, δε θα πάρεις τη Ροζίτα!» (Λόρκα). Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Φίλντισι» και το δεύτερο βιβλίο με διασκευές κλασικών θεατρικών έργων. Περιέχονται τα έργα: «Αρχοντοχωριάτης» (Μολιέρου), «Τουραντό» (Κάρλο Γκότσι), «Πέερ Γκυντ» (Ιψεν), «Πήτερ Παν» (Τζέιμς Μπάρι), «Σολομώντεια λύση» (από το κινεζικό έργο «Ο κύκλος με την κιμωλία» απ' όπου εμπνεύστηκε και ο Μπρεχτ το δικό του έργο). Στην έκδοση, εκτός των θεατρικών κειμένων, θα βρείτε παραρτήματα με οδηγίες για το ανέβασμα από σχολικές και άλλες ερασιτεχνικές ομάδες.

Οπως σημειώνει ο ίδιος ο Γ. Καλατζόπουλος, «το Θέατρο για Παιδιά έχει και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του σε σχέση με το θέατρο των μεγάλων.

Πρώτα πρώτα, εδώ οι θεατές είναι στ' αλήθεια παιδιά. Ενώ στο θέατρο των ενηλίκων προσέρχονται σαν παιδιά, ακριβέστερα με την ενδόμυχη επιθυμία να ξαναγίνουν για λίγο παιδιά.

Αυτό για τον ηθοποιό είναι περίπου ό,τι είναι για τον ακροβάτη το salto mortale με ή χωρίς δίχτυ. Και στις δύο περιπτώσεις ο καλός ακροβάτης κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις. Ξέρει όμως ότι, αν πέσει, στη μια περίπτωση θα σκοτωθεί, ενώ στην άλλη απλώς θα προκαλέσει τον οίκτο των ευγενικών θεατών ή την αποδοκιμασία των άξεστων. Η αποδοχή εκ μέρους των ενήλικων θεατών της θεατρικής "σύμβασης" (ένα ωραίο ψέμα ήρθαμε να δούμε στο θέατρο) αλλά και της συμβατικότητας του βίου μας, λειτουργεί σαν προστατευτικό δίχτυ για τον ηθοποιό. "Αν κάνω και κανένα λαθάκι δε χάλασε ο κόσμος".

Οταν όμως παίζει για παιδιά οφείλει να ξέρει ότι αν "πέσει" μπορεί όχι βέβαια να σκοτωθεί, αλλά να σκοτώσει κάτι εξαιρετικά εύθραυστο: Το όνειρο που βλέπουν πολλά παιδιά μαζί, χωρίς να κοιμούνται».

Εδώ και μια βδομάδα διακινείται ψήφισμα από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο ενάντια στον πόλεμο, στην εμπλοκή της Ελλάδας στους πολεμικούς σχεδιασμούς και στην προσπάθεια εμπλοκής του Πολιτισμού και της Τέχνης στις ανάγκες της πολεμικής σύγκρουσης. Ηδη το έχουν στηρίξει μια σειρά σωματεία και φορείς του χώρου και πάνω από 800 καλλιτέχνες. Κι όμως αυτοί οι εκατοντάδες που όρθωσαν τη φωνή τους ενάντια στον νέο μακαρθισμό δεν βρέθηκε πουθενά χώρος να ακουστούν. Κανένα αστικό μέσο δεν αφιέρωσε ούτε μια αράδα. Τι κι αν απερίφραστα δηλώνουν... «Η κατάλυση της ελευθερίας στη σκέψη και στο φρόνημα, ο εξαναγκασμός καλλιτεχνών να συμμορφωθούν με το κυρίαρχο αφήγημα της κάθε πλευράς κάτω από την απειλή ότι θα απολυθούν, θα αποκλειστούν και θα καταστραφεί η σταδιοδρομία τους, ανήκουν στις πιο μαύρες εποχές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το ίδιο και στη χώρα μας η στοχοποίηση, η λοιδορία και η ιδεολογική τρομοκράτηση όποιου καλλιτέχνη, οποιουδήποτε ανθρώπου αρνείται να συνταχθεί με το κλίμα φανατισμού, μισαλλοδοξίας και διακρίσεων ανάμεσα στους λαούς, είναι τρομακτικά επικίνδυνο φαινόμενο.

Δεν είναι το δίκιο του λαού της Ουκρανίας αυτό που υπερασπίζονται όσοι μεταχειρίζονται τέτοια μέσα. Τα ανθρωπιστικά αισθήματα δεν συμβαδίζουν με τη ρητορική του μίσους και οπωσδήποτε δεν είναι επιλεκτικά. Εκδηλώνονται προς όλους τους λαούς στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Υεμένη, στην Κύπρο. Αυτό που στα αλήθεια επιδιώκουν με τη διαίρεση του πολιτισμού και τη φίμωση κάθε γνήσιας αντιπολεμικής φωνής είναι η προετοιμασία του πολέμου, που θέλει τους λαούς στοιχισμένους σε στρατόπεδα και απόλυτα ευθυγραμμισμένους με τις επιδιώξεις αυτών που τους εξουσιάζουν».

Σε αυτή την προσπάθεια... νουθέτησης έρχεται να δώσει χείρα βοηθείας - με την αμέριστη προβολή και λιβανιστήρι των αστικών ΜΜΕ - ο πάντα χρήσιμος και βολικός με το σύστημα, «μένουμε Ευρώπη» Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος δεν διστάζει με αισχρό αντικομμουνισμό να ταυτίσει τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία με την ΕΣΣΔ, το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο, εκεί που οι λαοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας και άλλοι αγωνίστηκαν μαζί, νίκησαν, εγκαθιδρύοντας τη δική τους εξουσία, απολαμβάνοντας τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και έζησαν αδελφωμένοι για δεκαετίες...

Την προσπάθεια της Θεατρικής Σκηνής Ζακύνθου, που παρουσιάζει τη θεατρική παράσταση «Ποιος σκότωσε τον Ουίλιαμ», σε σκηνοθεσία της Ολγας Παρασκευοπούλου, στηρίζει το Εργατικό Κέντρο του νησιού.

Το ΕΚ Ζακύνθου καλεί όλους όσοι θέλουν να παρακολουθήσουν την παράσταση να απευθυνθούν στα σωματεία - μέλη του αλλά και στη διοίκησή του, ώστε να λάβουν εκπτωτικό κουπόνι για τα εισιτήρια (5 ευρώ από 10).

Η πρεμιέρα θα γίνει αύριο Σάββατο και οι παραστάσεις θα διαρκέσουν μέχρι την Κυριακή 3 Απρίλη. Κρατήσεις θέσεων στη Θεατρική Σκηνή Ζακύνθου (τηλ. 2695061343) κάθε απόγευμα (5 μ.μ. έως 10 μ.μ.).