«Ανταποκρινόμενος στην επιθυμία πολλών "μερακλήδων" εκπαιδευτικών που μου ζητούν κάθε χρόνο την άδεια να ανεβάσουν αυτά τα έργα στο σχολείο τους, παραδίδω στο αναγνωστικό κοινό τη σειρά "Θέατρο για παιδιά και... έξυπνους μεγάλους"». Αυτά σημείωνε πριν από έναν χρόνο ο Γιάννης Καλατζόπουλος, όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος με διασκευές θεατρικών έργων για παιδικό κοινό που υπογράφει και έχει παρουσιάσει ο ίδιος, κατά την πολύχρονη και επιτυχημένη καριέρα του στο «Θέατρο για Παιδιά».

Στον πρώτο τόμο περιλαμβάνονται τα έργα «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» (Σαίξπηρ), «Ρωμαίος και Ιουλιέτα, σαν το σκύλο με τη γάτα» (Σαίξπηρ), «Δον Κιχώτης» (Θερβάντες), «Που να σκάσεις Κριστομπίτα, δε θα πάρεις τη Ροζίτα!» (Λόρκα). Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Φίλντισι» και το δεύτερο βιβλίο με διασκευές κλασικών θεατρικών έργων. Περιέχονται τα έργα: «Αρχοντοχωριάτης» (Μολιέρου), «Τουραντό» (Κάρλο Γκότσι), «Πέερ Γκυντ» (Ιψεν), «Πήτερ Παν» (Τζέιμς Μπάρι), «Σολομώντεια λύση» (από το κινεζικό έργο «Ο κύκλος με την κιμωλία» απ' όπου εμπνεύστηκε και ο Μπρεχτ το δικό του έργο). Στην έκδοση, εκτός των θεατρικών κειμένων, θα βρείτε παραρτήματα με οδηγίες για το ανέβασμα από σχολικές και άλλες ερασιτεχνικές ομάδες.

Οπως σημειώνει ο ίδιος ο Γ. Καλατζόπουλος, «το Θέατρο για Παιδιά έχει και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του σε σχέση με το θέατρο των μεγάλων.

Πρώτα πρώτα, εδώ οι θεατές είναι στ' αλήθεια παιδιά. Ενώ στο θέατρο των ενηλίκων προσέρχονται σαν παιδιά, ακριβέστερα με την ενδόμυχη επιθυμία να ξαναγίνουν για λίγο παιδιά.

Αυτό για τον ηθοποιό είναι περίπου ό,τι είναι για τον ακροβάτη το salto mortale με ή χωρίς δίχτυ. Και στις δύο περιπτώσεις ο καλός ακροβάτης κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις. Ξέρει όμως ότι, αν πέσει, στη μια περίπτωση θα σκοτωθεί, ενώ στην άλλη απλώς θα προκαλέσει τον οίκτο των ευγενικών θεατών ή την αποδοκιμασία των άξεστων. Η αποδοχή εκ μέρους των ενήλικων θεατών της θεατρικής "σύμβασης" (ένα ωραίο ψέμα ήρθαμε να δούμε στο θέατρο) αλλά και της συμβατικότητας του βίου μας, λειτουργεί σαν προστατευτικό δίχτυ για τον ηθοποιό. "Αν κάνω και κανένα λαθάκι δε χάλασε ο κόσμος".

Οταν όμως παίζει για παιδιά οφείλει να ξέρει ότι αν "πέσει" μπορεί όχι βέβαια να σκοτωθεί, αλλά να σκοτώσει κάτι εξαιρετικά εύθραυστο: Το όνειρο που βλέπουν πολλά παιδιά μαζί, χωρίς να κοιμούνται».