«REALSTEEL» είναι ο τίτλος της αμερικανο-ινδικής δίωρης παραγωγής επιστημονικής φαντασίας και δράσης του 2011, σε σκηνοθεσία Σον Λέβι, όπου το θάρρος νικά το ατσάλι. Κακή ταινία. Μείγμα από «WHEN A MAN LOVES A WOMAN» και«TRANSFORMERS». Κατά το ήμισυ δακρύβρεχτο βούτυρο. Τώρα πια που οι αγώνες πυγμαχίας γίνονται ανάμεσα σε ανθρωπόμορφα τεράστια ρομπότ, ο πατέρας - ξεπεσμένος πρωταθλητής του ρινγκ - και ο ανήλικος γιος του έχουν μια τελευταία ευκαιρία να ξαναφτιάξουν την σχέση τους, να συγχωρέσει ο ένας τον άλλον και να μάθουν τι είναι σημαντικό στη ζωή, προπονώντας από κοινού το δικό τους, παλιό ρομπότ από παλιοσίδερα, ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει τον παγκόσμιο τίτλο. Υπάρχει και μια γυναίκα που βλέπει πέρα από το ξεροκέφαλο προσωπείο, όπου πίσω του κρύβεται ο πατέρας... Αυτά. Οσο για το άλλο ήμισυ καταναλώνεται σε ρομποτική βία!

«TRESPASS» Εκκωφαντικά κακό και ανόητο αμερικάνικο δραματικό θρίλερ του 2011 σε σκηνοθεσία Τζόελ Σουμάχερ με τον Νίκολας Κέιτζ και την Νικόλ Κίντμαν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Τέλος, το «ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ» είναι μια ελληνική παραγωγή του 2011, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Νίκου Κουτελιδάκη και στηρίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη. Στη δεκαετία του 1970, προετοιμάζεται σε ένα στρατόπεδο στον Εβρο η καθιερωμένη χριστουγεννιάτική γιορτή. Τέσσερεις άνθρωποι και τρεις διαφορετικές ερωτικές ιστορίες μπλέκονται σε ένα τανγκό που θα αλλάξει τη ζωή όλων τους.

Μακριά από την πνευματικότητα του Φάουστ του Γκαίτε, ο επιστήμονας γιατρός αντιήρωας του Σοκούροφ είναι δεμένος με τη γη και τις πρωταρχικές ανάγκες. Τροφή και σεξ. Επιφανειακά καλός κ' αγαθός, στο βάθος όμως άσχημος, διότι ανίκανος να σκεφθεί τις συνέπειες των πράξεών του κι έτοιμος να ακολουθήσει με όποιο κόστος τα ένστικτά του... Τον βλέπουμε στην αρχή να ενδιαφέρεται για τα φυτά, να εξετάζει με απληστία γυναικεία σώματα και να διαμελίζει πτώματα, αναζητώντας την ψυχή, που βέβαια ούτε ορατή, ούτε χειροπιαστή είναι... Η αντίθεση ψυχής - σάρκας φαίνεται ότι γοητεύει τον Σοκούροφ. Μέχρι που ο Φάουστ γνωρίζει τον Διάβολο alias Μεφιστοφελή alias Μαουρίτσιους, που κολλάει πάνω του σαν βδέλλα, που γίνεται αχώριστος σύντροφος της περιπέτειας. Ο Διάβολος του Σοκούροφ είναι ένα ανθρωπάριο γήινο, χωρίς φύλο, με σώμα πλαδαρά παραμορφωμένο και όψη αποκρουστική, με στομαχόπονους που πηδά σαν κατσίκι. Είναι τοκογλύφος, δεν τον ενδιαφέρουν αισθήματα και καλλιέργεια.

Λοξά καδραρίσματα, παραμορφωτικοί φακοί, χρώματα σε τόνους πράσινους του βάλτου κι εκρήξεις φωτός, αποδομούν τον ζοφερό κόσμο που μέσα του κινείται ο Φάουστ, που διαπράττει ένα έγκλημα και από κει αρχίζει το κακό... Το δίδυμο περιπλανάται σε καπηλειά, σε σπίτια πλούσια και φτωχά, σε δάση, συναντά εμπόρους, γλεντζέδες, στρατιώτες κι ευγενείς... Τι ψάχνει αλήθεια ο Φάουστ; Γυναίκες μάλλον και ο Διάβολος κάνει τα πάντα για να του ανοίξει το δρόμο. Ωσπου εμφανίζεται η αιθέρια Μαργαρίτα κι ο γιατρός χάνει τα λογικά του. Και κοντά στο τέλος φθάνει η σκηνή που τόσο αναμέναμε: Πουλάει στον Διάβολο την ψυχή του με συμβόλαιο υπογεγραμμένο με αίμα... κι αντάλλαγμα μια μοναδική νύχτα μαζί της!

Παίζουν: Γιοχάνες Τσάιλερ, Αντον Ανταζίνσκι, Ιζόλντα Ντιτσάουκ, Γκέοργκ Φρίντριχ, Χάνα Σιγκούλα κ.ά.

Παραγωγή: Ρωσία (2011).

Τον 12χρονο Σιρίλ παράτησε ο πατέρας του σε ένα ίδρυμα στην μικρή βελγική πόλη κι εξαφανίστηκε χωρίς ίχνη. Το αγόρι τον ψάχνει απεγνωσμένα. Θέλει εξηγήσεις για το φευγιό του και θέλει να ξαναπάρει το ποδήλατό του, που βρισκόταν στο - άδειο πια- διαμέρισμα του πατέρα. Τυχαία ο Σιρίλ πέφτει πάνω στην Σαμάνθα, την κομμώτρια με το γωνιακό κομμωτήριο, που θα αναλάβει την «κηδεμονία» του αγοριού για τα σαββατοκύριακα, χωρίς εξήγηση και χωρίς νύξεις και αναφορές σε ψυχολογικά κίνητρα που να δικαιολογούν τις αντιδράσεις των χαρακτήρων ... Η Βελγίδα ηθοποιός Σεσίλ Ντε Φρανς, στον ρόλο της Σαμάνθα, συνεργάζεται για πρώτη φορά με τους συμπατριώτες της σκηνοθέτες, το ίδιο και ο εκπληκτικός Τομά Ντορέ που κρατά τον ρόλο του Σιρίλ.

Παίζουν: Σεσίλ Ντε Φρανς, Τομά Ντορέ, Ζερεμί Ρενιέ, Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε, Εγκον Ντι Ματέο κ.ά.

Παραγωγή: Βέλγιο, Γαλλία (2011).

Παίζουν: Βαλερί Ντονζελί, Ζερεμί Ελκαΐμ, Γκαμπριέλ Ελκαΐμ, Μπριζίτ Σι, Φιλίπ Λοντενμπάκ, Μισέλ Μορετί κ.ά.

Παραγωγή: Γαλλία (2011).

Είναι δυνατόν κάποιος να αισθανθεί γοητεία λόγω των καλών συστατικών: Προσεγμένοι χώροι - έως και βίλα που σχεδίασε ο FrankLloyd Wright επιστρατεύεται, φροντισμένα κοστούμια, ανόθευτη τρέλα που τροφοδοτεί μια μυστηριακή ομορφιά και, εν κατακλείδι, τα φτερά σαν ηχηρός συμβολισμός μιας αισθητικής που αποσκοπεί να προσδώσει διανοητική βαρύτητα σε επιτηδευμένες ασυναρτησίες. Βέβαια, η ιδέα ενός άνδρα τελειωμένου που πέφτει πάνω σ' έναν άγγελο, είναι δυνητικά σουρεαλιστική, μόνο που η ταινία δεν κάνει χρήση γλώσσας σουρεαλιστικής και ανάλογης επιδεξιότητας, αλλά ρεαλιστικής γραφής. Ολη αυτή η ομορφιά υπηρετεί δυστυχώς μια παράλογη μελοδραματική ιστορία με τετριμμένους διαλόγους και κλισέ που δεν παράγει νόημα, που δεν σχηματίζει κάποιο δραματικό τόξο και που η προβολή του ονείρου τραβά σε τέτοιο μάκρος που χάνεται η όποια προοπτική. Ετσι οι λαμπρές εικόνες του Christopher Doyle φαντάζουν ασύνδετες και επίπεδες, σαν βαλμένες λάθος η μια δίπλα στην άλλη, υποταγμένες σε έναν αλλόκοτο, βαρύ, μολύβδινο ρυθμό.

Παίζουν: Μίκι Ρουρκ, Μέγκαν Φοξ, Μπιλ Μάρεϊ, Κέλι Λιντς, Ρις Αϊφανς κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).

Παίζουν: Ρίτσαρντ Γκιρ, Τόφερ Γκρέις, Μάρτιν Σιν, Στίβεν Μουγιέ, Στάν Κάτιτς κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).