Με νέα 24ωρη απεργία και συγκέντρωση σήμερα το πρωί στις 10 έξω από το υπουργείο Πολιτισμού συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους οι έκτακτοι εργαζόμενοι του ΥΠΠΟ, απαιτώντας δίκαιη και οριστική λύση στο απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς τους.

Απέναντι στην προκλητική σιωπή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου (όποτε αυτή δεν επιχειρεί να κερδίσει χρόνο με αοριστολογίες, επιχειρώντας πολιτικάντικους ακροβατισμούς πάνω στις πλάτες των εργαζομένων), αλλά και στην επίσης προκλητική αντιμετώπιση του ζητήματος από την ηγεσία του συλλογικού οργάνου των μονίμων υπαλλήλων (σε αντίθεση με την κύρια μάζα των μόνιμων συναδέλφων τους οι οποίοι συμπαραστέκονται), οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ όχι μόνο δεν κάνουν πίσω, αλλά η γενική τους συνέλευση εξέλεξε και απεργιακή επιτροπή για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Σε ανακοίνωσή του, το ΔΣ του Πανελλήνιου Σωματείου Εκτάκτου Προσωπικού ΥΠΠΟ, με αφορμή τον πρόσφατο, συμβολικό αποκλεισμό της Ακρόπολης από τους συμβασιούχους, «επιδοκιμάζει την υπεύθυνη και ώριμη στάση των εργαζομένων που έλαβαν μέρος σε αυτή τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με υψηλό αίσθημα ευθύνης και σεβασμού απέναντι στα μνημεία και τους επισκέπτες και καλεί σε "συστράτευση" για τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους». Εδώ θα πρέπει να πούμε πως η ηγεσία του ΥΠΠΟ αντιμετωπίζει τους διαμαρτυρόμενους εργαζόμενους ως «απειλή» για τα μνημεία, κινητοποιώντας τα ΜΑΤ σε κάθε διαμαρτυρία. Με αφορμή την ίδια κινητοποίηση, η Απεργιακή Επιτροπή σε ανακοίνωσή της σημειώνει πως «η παρουσία μας στην Ακρόπολη απέδειξε ότι μπορούμε να αγωνιζόμαστε ενωμένοι για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας, απέδειξε ότι κάθε προσπάθεια τρομοκράτησής μας δεν μπορεί να κάμψει τους αγώνες μας».

Εξάλλου, σε κοινή τους ανακοίνωση, ο Σύλλογος Συντηρητών Αρχαιοτήτων και Εργων Τέχνης Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η Πανελλήνια Ενωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Συντηρητών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μονίμων Υπαλλήλων ΥΠΠΟ σημειώνουν πως «είναι επιτακτική ανάγκη να προωθηθεί η μονιμοποίηση των εκτάκτων υπαλλήλων του ΥΠΠΟ, όχι μόνο για να τερματιστεί η εργασιακή τους ομηρία, αλλά και γιατί αυτό απαιτείται για τη συστηματική προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που δεν μπορεί να συντηρείται αποσπασματικά, έκτακτα και με διαλείμματα».

Στο «χορό» των κινητοποιήσεων μπαίνουν και οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το παράρτημα Βόρειας Ελλάδας του Συλλόγου Αρχαιολόγων Εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα και τους ΟΤΑ εξήγγειλε 24ωρες απεργίες στις 10 και 16/5. «Το ΥΠΠΟ», σημειώνει ο Σύλλογος, «παρά τις επανειλημμένες δεσμεύσεις ότι θα επιλύσει τα εργασιακά μας προβλήματα, στελεχώνοντας την Αρχαιολογική Υπηρεσία για την κάλυψη των μεγάλων αναγκών της σε επιστημονικό προσωπικό, αδιαφορεί και παραβλέπει την πολυετή εμπειρία αρχαιολόγων που εργάζονται υπό την εποπτεία του».

Το ΥΠΠΟ έχει αναγνωρίσει τα μέλη του συλλόγου σαν εργαζόμενους για λογαριασμό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και έχει νομοθετήσει την αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους σε περίπτωση προσλήψεων στο υπουργείο με βάση την προϋπηρεσία. Ωστόσο «ενόψει της υπαγωγής των συμβασιούχων σε θέσεις αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου σύμφωνα με το άρθρο 17 του νόμου 2839/2000, η ίδια πολιτική ηγεσία αρνείται να λάβει υπόψη τη νομοθετικά κατοχυρωμένη προϋπηρεσία των συναδέλφων μας που φτάνει ως και τα 10 χρόνια». Στις 10/5 θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση και παράσταση διαμαρτυρίας στην Καμάρα στις 10.30 πμ και στις 16/5, στις 11.00 πμ, συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Ο σύλλογος αριθμεί περίπου 400 εργαζόμενους που δουλεύουν στις ανασκαφές στο Μετρό Αθηνών, στην Εγνατία Οδό, την Αττική Οδό, την Εθνική Οδό, το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, τη Σήραγγα Πλαταμώνα - Λεπτοκαρυάς και σε άλλα «μεγάλα», δημόσια έργα.

Στις μέρες μας και ο δικηγορικός κόσμος περνά μαύρες μέρες (Ασφαλιστικό και μύρια άλλα προβλήματα). Δεν τα βάφει, όμως, κατά τ' άλλα... μαύρα, παρά μόνο επί θεατρικής σκηνής, εμπνεόμενος από το μεταφορικό, συμβολικότατο σήμερα νόημα του έργου του Αλέκου Σακελλάριου «Ο θάνατός σου, η ζωή μου». Ιδού περί τίνος πρόκειται: Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας, εκτός από εικαστική, φωτογραφική, λογοτεχνική, περιηγητική ομάδα, πριν ενάμιση χρόνο δημιούργησε και θεατρική, η οποία από 10 έως 20 του Μάη θα παρουσιάσει στο θέατρο «Αθηνών», ως «μαύρη κωμωδία», το έργο του Σακελλάριου (ελεύθερη είσοδος). Η κωμωδία ανέβηκε μόνο μια φορά από το θίασο Λογοθετίδη και δε γυρίστηκε καν σε ταινία, όπως οι άλλες επιτυχίες του μεγάλου κωμικού στη δεκαετία του '50, λόγω του «πικρού» της θέματος.

Η θεατρική ομάδα του ΔΣΑ, μετά από χορηγία της Τράπεζας Πειραιώς, προσπάθησε να μην «παραστεί» επί σκηνής με ερασιτεχνίζουσα προχειρότητα, αλλά με κάποια επαγγελματική ποιότητα. Ετσι εξασφάλισε επαγγελματίες του θεάτρου, ενώ τέσσερις από τους δεκαπέντε δικηγόρους που μετέχουν στη διανομή των ρόλων έχουν σπουδάσει και θέατρο. Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Ασπας Κυρίμη, με «ασπρόμαυρα», γκρίζα σαν τις μέρες μας σκηνικά-κοστούμια του Βασίλη Ζηδιανάκη, μουσική επιμέλεια του Ιάκωβου Δρόσου, φωτισμούς του Παναγιώτη Μανούση. Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Βασίλης Σωτηρόπουλος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Βίκυ Πρωτογεράκη, Νικολέτα Τζανή, Βαγγέλης Γαβριελάτος, Ασπα Κυρίμη, Τζένη Σακκά, Λιάνα Τάταρη, Βασούλα Χειμωνάκου, Εύα Τσιμιανάκη, Ηλίας Αλουπογιάννης, Μαρία Λιακοπούλου, Κωστής Ρούσος, Λίζα Δρακοπούλου, Λίζα Μακρυγεώργου.

Η θεατρική ομάδα του ΔΣΑ θα προσπαθήσει σε συνεργασία με δικηγορικούς συλλόγους άλλων πόλεων να δώσει παραστάσεις και σε άλλες πόλεις το καλοκαίρι.

Το έργο μιας ξεχωριστής καλλιτέχνιδας παρουσιάζεται από σήμερα στη Δημοτική Πινακοθήκη (Πειραιώς 51). Πρόκειται για αναδρομική έκθεση της Αννας Κινδύνη - Μαρουδή. Δεκατέσσερα χρόνια μετά την προηγούμενη έκθεσή της στην γκαλερί «Ωρα», η Δημοτική Πινακοθήκη παρουσιάζει έως τις 10 Ιουνίου 100 έργα - σχέδια με κάρβουνο, χαραγμένα σχέδια με χρώμα και χαρακτικά που έγιναν από το 1950 έως τα μέσα της δεκαετίας του '80.

Οπως ανέφερε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου η έφορος της Δημοτικής Πινακοθήκης και επιμελήτρια της έκθεσης, Νέλλη Κυριαζή, «η Μικρασιάτισσα Κινδύνη που έζησε από το 1945 έως το 1991 στο Παρίσι, έχοντας βιώσει τα δεινά της καταστροφής της ιδιαίτερης πατρίδας της, την προσφυγιά, την πείνα και τον κατατρεγμό, αλλά και την τραγικότητα της γερμανικής κατοχής, μετέφερε στα σχέδια και στα χαρακτικά της το θέμα του ανθρώπινου πόνου, της στέρησης, του φόβου. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου της πρωταγωνιστούν οι παιδικές μορφές και η μητρότητα, γενικευμένα και ηχηρά σύμβολα διαμαρτυρίας της φρίκης του πολέμου».

Από το 1975 η Αννα Κινδύνη - Μαρουδή έχει την ανάγκη του χρώματος και παραμερίζοντας την αιχμηρότητα του μορφοπλαστικού της ιδιώματος φιλοτεχνεί μια σειρά χαραγμένων σχεδίων σε πλαστική ύλη με τίτλο «Ερωτες», «έρωτες για όλα και προς όλα της ζωής», όπως ανέφερε η ίδια.