Η Ευρωπαϊκή Ενωση αγωνιά για την ανεργία που μαστίζει τη "Γηραιά Ηπειρο"! "Είναι καρκίνος, που τρώει την καρδιά της κοινωνίας μας, που καταστρέφει την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων δημιουργώντας τάξη ανθρώπων χωρίς ελπίδα, που είναι απόκληροι της χαράς της ζωής",είπε, μιλώντας πρόσφατα στο διεθνές Συνέδριο του Νταβός,ο πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης Ζακ Σαντέρ,ενώ πλήθος παρόμοιων "αφορισμών" έχουν ειπωθεί στο παρελθόν από τον προκάτοχό του Ζακ Ντελόρ.Σήμερα συνεχίζουν αμφότεροι να εκφράζουν την αγωνία τους...

Οπως, όμως, ο Ζ. Ντελόρ δημιούργησε εξαιτίας της ...αγωνίας του για τους εργαζόμενους της Ευρώπης τη - γνωστής ταυτότητας - "Λευκή Βίβλο", ο Ζ. Σαντέρ στην ομιλία του στο συνέδριο επανέλαβε, ίσως πιο ξεκάθαρα, τις ίδιες απόψεις. Οπως επισήμανε, τα αίτια της όξυνσης του φαινομένου της ανεργίας είναι πολύ συγκεκριμένα, κάνοντας προτάσεις για την αντιμετώπισή του. Τα βασικά σημεία της ομιλίας του ήταν τα εξής:

μβ+ Ο ορισμός των μισθολογικών ορίων μέσω γενικών συλλογικών συμβάσεων δε βοηθάει στην αύξηση της απασχόλησης. Να διαφοροποιηθούν οι μισθοί ανάλογα με τα επαγγέλματα, τους τομείς, τις περιοχές, τις εταιρίες...

μβ+ Ευελιξία στο ωράριο εργασίας, αλλαγές στην αγορά εργασίας προς όφελος των νεοεισερχόμενων, μείωση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία.

μβ+ Αυξήσεις μισθών μικρότερες από την αύξηση της παραγωγικότητας. Οι αυξήσεις μισθών να μην υπερβαίνουν την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

μβ+ Ο κρατικός τομέας δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας.

μβ+ Αύξηση της απασχόλησης δεν έρχεται αυτόματα με την αύξηση του ΑΕΠ, χρειάζεται ανάπτυξη εντάσεως εργασίας και επενδύσεις εντάσεως κεφαλαίου

Οι προτάσεις του Ζ. Σαντέρ είναι ξεκάθαρες και εύκολα καταλαβαίνει κανείς και πού αποσκοπούν και τι επιπτώσεις θα έχει η εφαρμογή τους (ακόμα και όχι στο σύνολό τους) στους εργαζόμενους. Πρόκειται για προτάσεις κατάργησης του ισχύοντος πλέγματος εργατικών δικαιωμάτων, αποσάθρωσης του ασφαλιστικού συστήματος, τουλάχιστον αυτού που ισχύει στην Ελλάδα. Είναι φανερό πως μοναδικό κριτήριο είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, η δυνατότητά τους να προσαρμόζουν το κόστος παραγωγής στις μεταβολές και ανάγκες που δημιουργεί ο διεθνής ανταγωνισμός, ενώ στην προοπτική αυτή θυσιάζονται ασυζητητί τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Ορισμένες από τις προτάσεις είναι ήδη συστατικά στοιχεία της πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης (π.χ. αυξήσεις χαμηλότερες από την παραγωγικότητα), ενώ κάποιες άλλες ("αλλαγές προς όφελος των νεοεισερχόμενων") συμπεριλαμβάνονται στις άμεσες προτεραιότητές της, σύμφωνα τουλάχιστον με τις τελευταίες εξαγγελίες του υπουργού Εργασίας Γ. Σκουλαρίκη.

Εδώ πρέπει να συμπληρώσουμε πως η Ευρωπαϊκή Ενωση αρνείται κατηγορηματικά την υιοθέτηση της θέσης για καταπολέμηση της ανεργίας, μέσω της μείωσης του χρόνου εργασίας, χωρίς παράλληλη μείωση αποδοχών. Αλλωστε, το σύνολο των ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (μαζί και Ελληνες ευρωβουλευτές), πρόσφατα, καταψήφισαν σχετική πρόταση της "Συνομοσπονδιακής Ομάδας για μια Ευρωπαϊκή Αριστερά".

Κι όμως, παρά τον εμφανή χαρακτήρα των κατευθύνσεων, οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ενωσης "διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους", σχετικά με το ότι θέλουν να καταπολεμήσουν την ανεργία κι όλες τις σχετικές με αυτήν κοινωνικές παρενέργειες. Εκπονούν προγράμματα καταπολέμησης του "κοινωνικού αποκλεισμού", προγράμματα επανακατάρτισης εργαζομένων, προκειμένου να ενταχθούν στην παραγωγή, προγράμματα που χαρακτηρίζουν "αναπτυξιακά" και τα χρηματοδοτούν αφειδώς. Είναι χαρακτηριστικό πως το ύψος των προγραμμάτων τέτοιου χαρακτήρα που θα διατεθεί τα επόμενα χρόνια για την Ελλάδα ξεπερνά το 1 τρισεκατομμύριο δραχμές.

Τεράστια ποσά, λοιπόν, δαπανώνται για αυτούς τους σκοπούς. Παράλληλα, πλήθος επεξεργασιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν δει το φως της δημοσιότητας, σχετικά με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής σε αυτά τα θέματα. Πάμπολλες επιτροπές ασχολούνται με το θέμα της ανεργίας, ενώ έχει συζητηθεί σε συναντήσεις κορυφής και κοινοτικά όργανα. Τελικά, πού είναι το ψέμα και πού η αλήθεια;

Αν θελήσει κανείς να εξετάσει το θέμα στη "ρίζα" του, καταλήγει στο να διακρίνει τρία βασικά γνωρίσματα, που καθορίζουν τη δράση και τις αποφάσεις των επιτελείων της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Τη μακρόπνοη σκέψη, την ανασφάλεια και την αυτογνωσία!

Φοβούνται τις επιλογές που έχουν οι ίδιοι κάνει, για τους λαούς της Ευρώπης. Γνωρίζουν ότι το περίφημο μοντέλο της "Ενωμένης Ευρώπης", η πορεία της ολοκλήρωσης (ή των "ολοκληρώσεων"), που έχουν επιλέξει μέσω της "οδού"που λέγεται Συνθήκη του Μάαστριχτ (αναθεωρημένης ή μη), η "κοινωνική πολιτική" τους, που μετουσιώνεται στις κατευθύνσεις της "Λευκής Βίβλου", είναι πύργος χτισμένος πάνω σε ένα ηφαίστειο 20 εκατομμυρίων ανέργων και 50 εκατομμυρίων φτωχών. Πάνω σε πρώην βιομηχανικές πόλεις - φαντάσματα, σε προβλήματα που οξύνει ακόμα περισσότερο το συνεχές μεταναστευτικό ρεύμα από χώρες του Τρίτου Κόσμου. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ακροβατούν ανάμεσα στην (επιβεβλημένη από τα συμφέροντα που εκπροσωπούν και τον διεθνή ανταγωνισμό) εφαρμογή πολιτικών με τεράστιες επιπτώσεις στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και το συνεχή κίνδυνο της πυροδότησης κοινωνικών εκρήξεων που αντιλαμβάνονται πως δε θα μπορούν πάντα να ελέγχουν.

Το παράδειγμα της "Λευκής Βίβλου" είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό. Της επικύρωσης των κατευθύνσεών της, προηγήθηκαν και ακολούθησαν σειρά ντοκουμέντων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεών της! Στη σημαντικότερη από αυτές, την "Πράσινη Βίβλο για την Κοινωνική Πολιτική", τονιζόταν πως πρέπει να εξεταστούν "τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλα τα κράτη - μέλη όσον αφορά τη χρηματοδότηση της αυξανόμενης ζήτησης που υπάρχει στασυστήματα κοινωνικής προστασίας", ενώ δηλωνόταν πως η πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να οδηγήσει σε "ισοπέδωση των κοινωνικών προτύπων" ή σε "ανεπίδεκτα χαμηλά κοινωνικά πρότυπα".

Μάλιστα, σε τέτοια ντοκουμέντα τονίζεται ιδιαίτερα η ανάγκη γενναίας χρηματοδότησης, μέσω των κοινοτικών ταμείων, για την ελαχιστοποίηση της έντασης των επιπτώσεων από την υλοποίηση κατευθύνσεων, όπως αυτές της "Λευκής Βίβλου". Ομως τα προγράμματα δεν έρχονται σε αντίθεση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Ούτε ένα, από αυτά που θα εφαρμοστούν στην Ελλάδα, δε στοχεύει στην παραγωγική αναδιάρθρωση ή ανάπτυξη, απεναντίας, πολλά από αυτά έχουν αντίθετο αποτέλεσμα. Τα περισσότερα είναι προσανατολισμένα στην πρόσκαιρη ανακούφιση των εργαζομένων στους κλάδους που πλήττονται ή στην κατάρτισή τους σε μη παραγωγικές ειδικότητες. Φανερώνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αποφασισμένη να πληρώσει αδρά σήμερα για την κοινωνική αποδοχή, ή έστω την ανοχή μέτρων, που θα εξασφαλίσουν σε αυτούς που χαράσσουν την πολιτική της, ένα ήσυχο "αύριο"...Μάλιστα - με μια δόση υπερβολής - θα μπορούσαμε να πούμε ότι το μέγεθος αυτού του είδους των παροχών προς μία χώρα ή έναν παραγωγικό κλάδο, είναι ανάλογο της διαρθρωτικής καταστροφής που πρόκειται να υποστεί!

Παρόμοια τακτική ή ένα κακέκτυπό της βλέπουμε να εφαρμόζει και η ελληνική κυβέρνηση. Οταν υλοποιεί τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιδιώκει να φαίνεται διπρόσωπη, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του "καλού και του κακού". Χωρίς να καταφέρνουν τελικά να πείσουν, τους ρόλους μοιράζονται πολλές φορές, αντίστοιχα, το υπουργείο Εργασίας και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ή το υπουργείο Βιομηχανίας. Το ΥΒΕΤ, π.χ., παίρνει απόφαση να πουληθεί μια δημόσια επιχείρηση και το υπουργείο Εργασίας έρχεται να μειώσει τις επιπτώσεις, μοιράζοντας για κάποιο διάστημα επιδόματα, προερχόμενα από κοινοτικά προγράμματα επανακατάρτισης. Ηδη, το "τέχνασμα" ετοιμάζεται να εφαρμοστεί και στην περίπτωση της ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, ενώ παρόμοια πρακτική ακολουθήθηκε και όταν ιδιωτικοποιήθηκε το Ναυπηγείο Νεωρίου στη Σύρο.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, μπορεί εύκολα να εξηγήσει κανείς την αγωνία των επιτελείων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ανεργία και, με την έννοια που περιγράφεται παραπάνω, είναι και πραγματική και ειλικρινής.

Ομως, συνολικά ο προβληματισμός τους ή η "πρόκληση", όπως την ονομάζουν, για την "επίλυση του προβλήματος της ανεργίας" είναι εγκλωβισμένα στη λογική των ειλημμένων αποφάσεων που καλούνται να πραγματοποιήσουν: Επιθυμούν τη μείωση του κόστους παραγωγής, κατ' επέκταση τη μείωση του εργατικού κόστους, ζητούν να γίνουν οι αναδιαρθρώσεις στην παραγωγική βάση, που συνιστούν καταστροφή βιομηχανικών κλάδων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, θέλουν τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, και την κατάργηση "σταθερών παραγόντων στην αγορά εργασίας που δυσχεραίνουν" (εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα), με το μικρότερο όμως δυνατό κοινωνικό κόστος. Ετσι, οι προσπάθειές τους εστιάζονται στη μόνη λύση που (τους) μένει: Το ισομερές ή το αναλογικό μοίρασμα των επιπτώσεων, άρα και της ανεργίας.

Σ' αυτή την αρχή, βασίζονται και οι διάφορες μορφές "αλληλεγγύης", που είναι και ο βασικός ιδεολογικός - ηθικοπλαστικός μανδύας των ευρωπαϊκών ντοκουμέντων για την απασχόληση. "Αλληλεγγύη" των ήδη εργαζομένων προς τους "νέους" εργαζόμενους ή τους συνταξιούχους, των εχόντων εργασία προς τους ανέργους, των στεγασμένων προς τους αστέγους, των πλήρως απασχολουμένων προς τους μερικώς απασχολούμενους, των ασφαλισμένων προς τους ανασφάλιστους είναι μερικές από αυτές.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Επιθυμούν τη μείωση του κόστους παραγωγής, κατ' επέκταση τη μείωση του εργατικού κόστους, ζητούν την καταστροφή βιομηχανικών κλάδων, θέλουν τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και την κατάργηση "σταθερών παραγόντων στην αγορά εργασίας", με το μικρότερο όμως δυνατό κοινωνικό κόστος. Ετσι, οι προσπάθειές τους εστιάζονται στη μόνη λύση που (τους) μένει: Το ισομερές ή το αναλογικό μοίρασμα των επιπτώσεων, άρα και της ανεργίας

Εκρηκτική κατάσταση έχει δημιουργήσει η συσσώρευση και η όξυνση των άλυτων τοπικολαϊκών προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οι παραμεθόριες - προβληματικές περιοχές, δήμοι και κοινότητες του Νομού Ιωαννίνων. Πρόκειται για προβλήματα στοιχειώδη που αφορούν τη διάνοιξη δρόμων για την επικοινωνία ανάμεσα στα χωριά, έλλειψη ύδρευσης και έργων άρδευσης, προβλήματα ανάπτυξης των επιμέρους περιφερειών και αξιοποίησης των δυνατοτήτων, που δίνει η πολιτιστική κληρονομιά και η φυσική ομορφιά.

Πολλά από τα επιμέρους προβλήματα είχαμε την ευκαιρία να καταγράψουμε στις συναντήσεις που είχαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Σπύρος Στριφτάρης και Γεράσιμος Αραβανής με τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στη διάρκεια της πολιτικής εξόρμησης που οργάνωσε στο νομό η ΝΕ Ιωαννίνων. Στην Πεδινή οι εκπρόσωποι της ΤΑ έθεσαν τα προβλήματα που δημιουργεί ο νόμος για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση με τη σύγχυση που υπάρχει για τις αρμοδιότητες. Ενώ, από τα ιδιαίτερα προβλήματα της περιοχής, επισημάνθηκαν ως σοβαρότερα τα προβλήματα της ύδρευσης που δημιουργούνται και στις 52 κοινότητες που παίρνουν νερό από το δίκτυο που υδρεύεται η πόλη.

Αλλο μεγάλο πρόβλημα που βασανίζει τις γύρω κοινότητες και βαραίνει και τη λειτουργία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και τους κατοίκους της γύρω περιοχής αποτελεί η χωματερή, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και πρέπει να απομακρυνθεί γιατί ούτε η υγειονομική ταφή λύνει το πρόβλημα. Πολύ περισσότερο τώρα που εκφράζονται φόβοι ότι η χαβούζα, που λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια, έχει μολύνει τα υπόγεια νερά. Στο χωριό Κατσικάς,ένα χωριό ζωντανό, ο πρόεδρος του Σπύρος Σιαράβας εκφράζει τους φόβους του πως ο θεσμός των ΟΤΑ, με τις εξελίξεις που δρομολογούνται με το νόμο για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, με τα Συμβούλια Περιοχής, μάλλον υποβαθμίζεται καθώς φαίνεται ότι το πρωτοβάθμιο κύτταρο, η κοινότητα, αποδυναμώνεται.

Ποια προοπτική;

Στο χωριό Κληματιά οι πρόεδροι αρκετών κοινοτήτων, που ανήκουν στο ίδιο Συμβούλιο Περιοχής, επισημαίνουν ότι ενώ η γνώμη της πλειοψηφίας είναι η έδρα του τοπικού συμβουλίου να είναι η Κληματιά, φαίνεται ότι στο παρασκήνιο πάνε να ορίσουν τη Ζίτσα. Η περιοχή της κοινότητας Κληματιά είναι μαρμαροφόρος. Από το '93, όμως, το δημόσιο πήρε τα λατομεία από την κοινότητα, που, έκτοτε, έχει εμπλακεί σε έναν ατέλειωτο δικαστικό αγώνα δικαίωσης. Εξαιτίας της κατάστασης αυτής, η κοινότητα έχει χάσει τεράστια έσοδα από την εκμετάλλευση των μαρμάρων. Πέραν αυτών, το ζήτημα που θέτει ο πρόεδρος της κοινότητας είναι η προοπτική για τους κατοίκους του χωριού, που στη συντριπτική πλειοψηφία σήμερα ασχολούνται με την εξόρυξη του μάρμαρου. Κι αυτό γιατί, όπως εκτιμούν, σε λίγα χρόνια θα τελειώσει η εξόρυξη και οι κάτοικοι θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα απασχόλησης. Ετσι ζητούν να γίνει το αρδευτικό για την περιοχή Κληματιά, Καρίτσα, Δαφνόφυτο, Ράικο και Σούλι.Σοβαρά είναι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άλλα χωριά. Στο Ράικο οι κάτοικοι έχουν μπλέξει με τον παραλογισμό των δασικών νόμων, με βάση τους οποίους το υπουργείο Γεωργίας τους έχει πάρει και τα κτήματα που είχαν αγοράσει από τους μπέηδες, έτσι για το κουράγιο τους που μένουν εκεί μακριά από το Θεό...

Ο Καλαμάς

Στο Καλπάκι οι εκπρόσωποι των κοινοτήτων της περιοχής στη συνάντηση με τον Σπ. Στριφτάρη έθεσαν, εκτός των άλλων, το θέμα του καθαρισμού της κοίτης Καλαμά, Μαυρονορίου, Παρακαλάμου για να μην πλημμυρίζει ο κάμπος. Επίσης βάζουν το αίτημα για ενίσχυση των αρδευτικών έργων με νερά από τον Καλαμά. Και να γίνει, επιτέλους, άρδευση της ψηλής ζώνης από τον Καλαμά. Το πρόβλημα της υγειονομικής περίθαλψης των κατοίκων της περιοχές είναι επίσης σοβαρό, ενώ η ανεργία, η πολιτιστική υποβάθμιση και το πρόβλημα της παιδείας βασανίζουν τους κατοίκους.

Εντονα είναι τα προβλήματα και τα θέτουν υπόψη του κομμουνιστή βουλευτή οι εκπρόσωποι των κοινοτήτων Χρυσοράχη, Ραβένια, Κουκλιοί.Η Χρυσοράχη δεν έχει ούτε δίκτυο ύδρευσης και χρειάζεται ολοκλήρωση της ασφαλτόστρωσης του δρόμου. Ενώ στην κοινότητα Ραβένια οι κάτοικοι ζητάνε να περιέλθουν τα δάση στις κοινότητες για να 'χουν και κάποιο πόρο από την εκμετάλλευσή τους. Επίσης αναρωτιούνται τι έχει γίνει με ένα αποστραγγιστικό έργο που ήταν να γίνει εκεί, με στόχο την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής.

Μιλώντας ο Σπύρος Στριφτάρης στις συναντήσεις με τους εκπροσώπους των κοινοτήτων, ανακοίνωσε πως το ΚΚΕ θα φέρει τα προβλήματα και στη Βουλή για να αντιμετωπιστούν. Ο κομμουνιστής βουλευτής κατάγγειλε την εγκατάλειψη των παραμεθόριων περιοχών και την υποκρισία των εκάστοτε κυβερνήσεων που μιλάνε για μέτρα υπέρ των ακριτικών περιοχών, τάχα. Εξήγησε πως το ΚΚΕ θεωρεί ότι για τη φύλαξη των συνόρων αρκεί ο στρατός μας και δε χρειάζονται ειδικά σώματα κλπ. "Αντί να ξοδεύονται χρήματα για τέτοια σώματα, ας δώσουν τα χρήματα και κίνητρα για ανάπτυξη των περιοχών της παραμεθόριας περιοχής για να μείνει ο κόσμος στον τόπο του, τόνισε ο βουλευτής. Και είναι πρώτα ευθύνη του κράτους να επενδύσει στις παραμεθόριες περιοχές, πρόσθεσε, γιατί το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο μόνο για το κέρδος του ενδιαφέρεται. Ετσι, δεν είναι τυχαίο, επισήμανε, ότι στο Νομό Ιωαννίνων ουσιαστικά μόνον οι συνεταιρισμοί επενδύουν και υπάρχουν μόνο συνεταιριστικά εργοστάσια. Μ' αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνεται στην πράξη ο κοινωνικός και οικονομικός ρόλος των συνεταιρισμών, παρά τη δυσφήμιση της συνεταιριστικής ιδέας", υπογράμμισε ο Σπύρος Στριφτάρης.

Το Μέτσοβο και η Κόνιτσα, δύο περιφερειακοί δήμοι του Νομού Ιωαννίνων, τόσο διαφορετικοί από την άποψη της ανάπτυξης, αλλά με εκπληκτικές φυσικές ομορφιές. Τουριστικό θέρετρο ο πρώτος με σχετικά ικανοποιητική υποδομή, ενώ ο Δήμος Κόνιτσας παραμένει ένας απομονωμένος ακριτικός δήμος υπό ανάπτυξη. Στην Κόνιτσα είναι φανερή η καθυστέρηση και δικαιολογημένο το παράπονο του δημάρχου της πόλης: Γιατί να είναι έτσι, αφού υπάρχουν δυνατότητες; Από τα βασικότερα έργα που χρειάζεται η περιοχή για να βγει από την απομόνωση είναι η διάνοιξη δρόμου για τη σύνδεση Κόνιτσας, Δίστρατου, Βασιλίτσας, Γρεβενών (με χιονοδρομικό κέντρο) και για να μπούμε στα Ζαγόρια.Ο δήμος, προσθέτει ο δήμαρχος, προσπαθεί να αξιοποιήσει τη χαράδρα του Αώου,μοναδικής ομορφιάς που πρέπει να προστατευτεί ταυτόχρονα.

Η πραγματικότητα είναι πως διάφορα προγράμματα, επιδοτούμενα για τη δημιουργία υποδομής, δεν μπορεί ο δήμος να τα εκμεταλλευτεί, γιατί ούτε την επιστημονική στελέχωση έχει, ούτε την ενημέρωση από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες διαθέτει. Η επαναλειτουργία του τελωνείου στο Μπουραζάνι, επισημαίνει επίσης, θα δώσει ζωή στην Κόνιτσα, είναι βέβαιο. Ακόμα, αναφέρεται σε κάποιες προσπάθειες για ένταξη κάποιων έργων (γέφυρα) σε προγράμματα κοινοτικά. Ενώ για τη γεωργική ανάπτυξη αναφέρει το πρόβλημα της αλλαγής πλεύσης, καθώς η νέα ΚΑΠ και η ΓΚΑΤΤ ουσιαστικά βάζουν φραγμό σ' όλες τις γνωστές καλλιέργειες... Πέρα από τα προβλήματα ανάπτυξης, ο δήμος και οι κάτοικοί του αντιμετωπίζουν, επίσης, σοβαρά προβλήματα με την υγειονομική περίθαλψη (λειτουργία του Κέντρου Υγείας με ένταξη του νοσοκομείου του Ερ. Σταυρού που συστεγάζεται στο ΕΣΥ κλπ.) και με ένα βυρσοδεψείο, που στήθηκε και απειλεί με τη λειτουργία του να δημιουργήσει μόλυνση στο περιβάλλον.

Οσον αφορά το Μετσόβο,που βρίσκεται στα 1.150 μέτρα υψόμετρο. για πολλούς λόγους και συγκυρίες έχει εξελιχθεί σε ένα δήμο ζωντανό, που όχι μόνον κρατά τους κατοίκους του, αλλά συγκεντρώνει και το τουριστικό ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών χειμώνα - καλοκαίρι. Ο στόχος, όπως εξηγεί ο δήμαρχος, είναι η ανάπτυξη όλης της γύρω περιοχής των χωριών με αξιόλογη οδική σύνδεση, η αξιοποίηση όλου του ορεινού όγκου της Πίνδου ως συγκροτήματος. Βασικό αίτημα του δήμου είναι η σύνδεση του Μετσόβου με την ΕΓΝΑΤΙΑ. Και, άμεσα, να συνδεθεί η σήραγγα με το εθνικό δίκτυο για να ξεπεραστεί το πρόβλημα της Κατάρας. Κατά τα άλλα οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν πρόβλημα κάποιας ανεργίας, λόγω εγκατάλειψης βιοτεχνιών κατασκευής βαρελιών και κυψελών, ενώ η βιοτεχνία υφαντουργικών αντιμετωπίζει έναν ιδιόμορφο ανταγωνισμό με τις εισαγωγές από την Ταϊβάν! Δυσκολίες υπάρχουν σχετικά με την αξιοποίηση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής ελλείψει ενδιαφέροντος από την πολιτεία, επίσης.

Η Πυρσόγιαννη,ριζωμένη εκεί στην πλαγιά του Γράμμου, η "πρωτεύουσα" των μαστοροχωριών, των γνωστών χτιστών, ακόμα αντιστέκεται στο χρόνο με το χρώμα των περίφημων σπιτιών της, με τη δουλιά του πολιτιστικού συλλόγου της, που επί 70 χρόνια συντηρεί και αναπτύσσει την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής. Και, σήμερα, με την ομόθυμη θέληση των κατοίκων, αλλά και των συντοπιτών, που ζουν αλλού, μα συνεχίζουν τις παραδόσεις και τους δεσμούς με τον τόπο τους, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ στην πολιτιστική αλλοτρίωση που χτυπά την πόρτα τους με το δέλεαρ της τουριστικής ανάπτυξης...

Παλεύουμε για ανάπτυξη, τονίζει ο πρόεδρος της κοινότητας Βασίλης Παπαγεωργίου,εκφράζοντας την ομόθυμη θέληση των κατοίκων και προσθέτει: Θέλουμε, όμως, να κρατήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Εδώ, στα 19 απομονωμένα μαστοροχώρια οι κάτοικοι, όπως τόνισαν στο βουλευτή του ΚΚΕ Σπ. Στριφτάρη στη σχετική συζήτηση τους οι εκπρόσωποι κι από τα χωριά Λυκοράχη, Λαγκάδα, Πληκάτι κλπ., φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει την κοινή τύχη τους και έτσι, συλλογικά, αντιμετωπίζουν και παλεύουν για λύσεις και μέτρα ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής.

Τέλος, δραματική είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των παραμεθόριων χωριών Πωγωνίου,όπως την παρουσίασαν στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ οι εκπρόσωποι των κοινοτήτων Κτισμάτων, Δημόκορης, Χαραυγής, Κεράσοβο κλπ. Τα σημάδια της εγκατάλειψης είναι ολοφάνερα στο οδικό δίκτυο, στη μη επαρκή συγκοινωνία (στα Κτίσματα, ελάχιστα παρακάτω από τα σύνορα με την Αλβανία, το ΚΤΕΛ που περνά από την Κακκαβιά δε σταματά να πάρει τον κόσμο γιατί φοβούνται ότι είναι Αλβανοί! ), στη λειψή περίθαλψη και προπαντός στην έλλειψη υποδομής για ανάπτυξη. Κύριο αίτημα που προβάλλουν οι κάτοικοι (που δεν έχουν νερό για να διατηρήσουν έναν κήπο στο σπίτι τους) είναι να γίνει το φράγμα στην περιοχή, για να γίνει η τεχνητή λίμνη που πιστεύουν πως θα δώσει ζωή στην περιοχή.

Στο Δημαρχείο Μετσόβου. Δίπλα στον Σπ. Στριφτάρη ο δήμαρχος της πόλης