Το ΚΚΕ σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα όχι μόνο δεν προσπάθησε να παραπλανήσει τους αγρότες και να εξωραϊσει τη νέα ΚΑΠ και τη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, αλλά και παλαιότερα και τώρα, χωρίς να κινδυνολογεί, είπε όλη την αλήθεια στους αγρότες και αποκάλυψε τον αντιαγροτικό και καταστροφικό χαρακτήρα αυτών των πολιτικών.

Συγκεκριμένα, έγκαιρα είχε επισημάνει τους αντιαγροτικούς στόχους της Νέας ΚΑΠ και τις συνέπειες που θα είχε στους μικρομεσαίους αγρότες και τη γεωργία. Ηταν το μόνο κόμμα που υποστήριξε ότι η Νέα ΚΑΠ για το βαμβάκι, που είναι η πιο δυναμική καλλιέργεια της χώρας, θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα, ενώ την ίδια στιγμή όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις υποστήριζαν ότι η Νέα ΚΑΠ για το βαμβάκι αποτελούσε σημαντική επιτυχία της κυβέρνησης. Ηταν το μόνο κόμμα που υποστήριζε ότι με τη νέα πολιτική για τον καπνό θα ξεκληρισθούν οι μικρομεσαίοι καπνοκαλλιεργητές και δυστυχώς δικαιώθηκε, γιατί μέσα σε τρία χρόνια 50.000 καπνοπαραγωγοί εγκατέλειψαν τις καλλιέργειές.

Το ΚΚΕ αποκάλυψε το μονοπωλιακό και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ, την επικύρωση της οποίας καταψήφισε για ουσιαστικούς ταξικούς λόγους στη Βουλή και προειδοποίησε ότι τα αγροτικά προϊόντα της χώρας μας θα εκτοπιστούν όχι μόνο από τις διεθνείς αγορές, αλλά και από την εγχώρια αγορά, σε όφελος κύρια των αμερικανικών και των ευρωπαϊκών πολυεθνικών εταιριών.

Το ΚΚΕ όμως δεν έμεινε στις διαπιστώσεις, στήριζε με όλες του τις δυνάμεις, με ειλικρίνεια και συνέπεια τους αγώνες των αγροτών, που είχαν στόχο τους να αντισταθούν σε αυτές τις πολιτικές και να αποτρέψουν τη συρρίκνωση της γεωργίας και το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.

Ηταν το κόμμα που ανοιχτά και θαρραλέα στήριξε τις αγροτικές κινητοποιήσεις, όταν όλες οι άλλες δυνάμεις ανοιχτά ή συγκαλυμμένα προσπαθούσαν να δυσφημίσουν αυτούς τους αγώνες, να διασπάσουν τους αγρότες και να υπονομεύσουν τις κινητοποιήσεις. Τα αγροτικά του στελέχη έδωσαν και την ψυχή τους για να οργανώσουν αυτές τις κινητοποιήσεις, στις οποίες και πρωτοστάτησαν.

Γι' αυτό ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει αντίσταση στις πολιτικές της ΕΕ, της ΓΚΑΤΤ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Σημαίνει δυνάμωμα των κινητοποιήσεων και των αγώνων των αγροτών. Σημαίνει δημιουργία της βασικής προϋπόθεσης για μια εντελώς διαφορετική αγροτική πολιτική. Γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που ανοιχτά και καθαρά διακηρύσσει ότι η γεωργία μας δεν μπορεί να αναπτυχθεί στα ασφυκτικά πλαίσια της Νέας ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ. Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν μπορούν να επιβιώσουν με πολιτικές που ευνοούν τους μεσάζοντες, τους εμπόρους, τους βιομηχάνους και τους μεγαλοκαλλιεργητές. Είναι το μόνο κόμμα που με λόγια και έργα αντιστέκεται στις επιλογές της ΕΕ και της ΓΚΑΤΤ. Είναι το μόνο κόμμα, για παράδειγμα, που υποστήριζε ότι η βαμβακοκαλλιέργεια, η καπνοκαλλιέργεια και η παραγωγή γάλακτος δεν μπορούν και δεν πρέπει να αφεθούν στις επιταγές της ΕΕ όπως κάνουν τα άλλα κόμματα, αλλά θα πρέπει να εφαρμοστούν πολιτικές αύξησης της παραγωγής, γιατί και η χώρα μας, αλλά και οι χώρες της ΕΕ είναι ελλειμματικές σε αυτά τα προϊόντα.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ δημιουργεί αισιοδοξία και στους ίδιους τους αγρότες, δυναμώνει την ενότητά τους, αλλά και την αλληλεγγύη με τα άλλα στρώματα, γιατί το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που όχι μόνο δεν προσπάθησε να καλλιεργήσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αγρότες και τους κατοίκους των αστικών κέντρων, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να αποδείξει ότι έχουν κοινά συμφέροντα, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μεσαζόντων και των μεγαλεμπόρων, με τις πολιτικές του Μάαστριχτ και τα προγράμματα λιτότητας.

Ενίσχυση του ΚΚΕ σημαίνει δημιουργία της βασικής προϋπόθεσης για να φτιαχτεί ένα δημοκρατικό αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, το οποίο θα συγκρούεται μετωπικά με τις αντιαγροτικές πολιτικές και θα υποστηρίζει την ολόπλευρη ανάπτυξη της γεωργίας, τη στήριξη των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών και των συνεταιρισμών, την ισότιμη συμμετοχή της χώρας μας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας και στο διεθνές εμπόριο.

Αποφασιστική ενίσχυση στο ΚΚΕ σημαίνει ότι οι αγρότες ξεπερνούν τη μοιρολατρία, παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους και περνάνε στην αντεπίθεση για την επιβίωσή τους. Γι' αυτό οι αγρότες πρέπει να ψηφίσουν ΚΚΕ για αντεπίθεση και προοπτική.

Δύσκολο θα είναι το έργο των κάθε λογής πολιτικάντηδων που θα επιχειρήσουν ξανά να υφαρπάξουν την ψήφο των εργαζομένων της Πάτρας. Γιατί θα είναι υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν για το συνεχιζόμενο μαρασμό της αχαϊκής πρωτεύουσας, την αύξηση της ανεργίας, την πτώση του βιοτικού επιπέδου της περιοχής.

Εδώ και μια δεκαετία, η Πάτρα στενάζει. Τα εργοστάσιά της κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι "μετακομίζουν" στο Ταμείο Ανεργίας. Η υποαπασχόληση και οι μεσαιωνικού τύπου εργασιακές σχέσεις πληθαίνουν, ενώ η παραοικονομία ευημερεί. Η άλλοτε εργατομάνα Πάτρα μετατρέπεται ραγδαία σε "μητρόπολη της ανεργίας", η οποία ανέρχεται (σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, μέσω του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ) στο ποσοστό - μαμούθ του 35%!Μερίδα του λέοντος στο ποσοστό αυτό κατέχουν οι εργαζόμενοι στην κλωστοϋφαντουργία και τον ιματισμό, οι εργάτες μετάλλου και χαρτεργάτες. Στη δεκαετία που πέρασε χάθηκαν πάνω από 8.000 θέσεις εργασίας, στους χώρους αυτούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς, τα επόμενα χρόνια πάνω από 5.000 άνεργοι δε θα μπορούν να βγουν στη σύνταξη, γιατί ποτέ δε θα μπορέσουν να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις.

Χωρίς δόση υπερβολής, την περασμένη δεκαετία, ξεχαρβαλώθηκε η παραγωγική βάση της περιοχής. Μεγάλες βιομηχανίες σκουριάζουν. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Η "Χαρτοποιία Λαδόπουλου",που κάποτε είχε το μονοπώλιο στην παράδοση χαρτιού στο ελληνικό δημόσιο, έκλεισε. Το ίδιο και η"ΒΕΣΟ" που κάποτε μονοπωλούσε το οινόπνευμα. Η αλευροβιομηχανία "Μύλοι Αγ. Γεωργίου" σταμάτησε να "αλέθει". Στον κλάδο την κλωστοϋφαντουργίας, γνωστή είναι η περίπτωση της "Πειραϊκής - Πατραϊκής".Την ίδια τύχη είχαν η "ΝΤΡΕΣΚΟ",η "ΜΑΝΤΙΣΟΝ",και πρόσφατα ο "ΜΑΝΟΥΣΟΣ".Η ΠΙΡΕΛΙ πρόσθεσε 250 νέους άνεργους στο μακρύ κατάλογο.

Κοντά σ' αυτά, κλείνουν η μια μετά την άλλη δεκάδες επιχειρήσεις φασόν που απασχολούσαν από 50 - 80 εργάτες η κάθε μία. Οσα επί χρόνια χτίστηκαν με τον ιδρώτα των εργαζομένων (φάμπρικες, μηχανουργία, μαγαζιά) εξαφανίζονται. Στη θέση τους, ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια ναοί υποκουλτούρας (όπως το μπαράκι πολυτελείας που μετέτρεψαν τη "ΒΕΣΟ"), στήνονται πολυεθνικές του εμπορίου(ΑΒ Βασιλόπουλος, "Πράκτικερ"), ανθεί η τοκογλυφία και διογκώνεται υπέρμετρα ο τομέας των υπηρεσιών (ιδιωτικές ασφάλειες) και ο φτηνός τουρισμός(μικρομάγαζα που εξυπηρετούν στο πόδι τους περαστικούς τουρίστες).

Τίποτα από αυτά δεν είναι ευκαιριακό. Είναι αποτελέσματα σχεδιασμού. Πριν λίγα χρόνια, έγινε ένα συνέδριο στην Πάτρα με διοργανωτές το ίδρυμα Λαμπράκη και το ίδρυμα Παπανδρέου, όπου τέθηκε στόχος να μετατραπεί η αχαϊκή πρωτεύουσα σε κέντρο μεταφορών και φτηνών υπηρεσιών. Οραματίστηκαν να κάνουν την Πάτρα πιλότο της μεταβιομηχανικής εποχής, της κοινωνίας που ζει χωρίς βιομηχανία και πρωτογενή τομέα. Και άρχισαν να το υλοποιούν. Αυτό το μοντέλο στηρίζουν όλα τα κόμματα που κινούνται στη λογική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι τοπικοί φορείς (Νομαρχία, Δήμος, Εργατικό Κέντρο). Μάλιστα, ο δήμος πρωτοστάτησε στη δημιουργία της "Αναπτυξιακής" (εταιρία όπου συμμετέχουν ο δήμος, το ΕΚΠ και το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο) η οποία, όταν κορυφώνονταν οι αγώνες των εργαζομένων της Π - Π, ήταν η πρώτη που προσφέρθηκε να την αγοράσει, ανοίγοντας έτσι το δρόμο τις ιδιωτικοποίησης και σπέρνοντας αυταπάτες στους εργαζόμενους.

Την τελευταία δεκαετία, παρατηρείται μια αντίστροφη πορεία: Χτυπήθηκε ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία). Χιλιάδες νοικοκυριά διαλύθηκαν και πήγαν στις πόλεις, αναζητώντας δουλιά. Ταυτόχρονα, συρρικνώθηκε ο δευτερογενής τομέας (μεταποίηση, βιομηχανία), ενώ υπερδιογκώθηκε ο τριτογενής(υπηρεσίες, εμπόριο και άλλα). Το μέλλον φαντάζει σκοτεινό. Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΒΕ, στην επόμενη τριετία προβλέπονται 150 (!) νέες θέσεις εργασίας στην παραγωγή.Κάθε μια τέτοια θέση ο ΕΟΒΕ εκτιμά πως "κοστίζει" 65 εκατομμύρια δραχμές επένδυση. Ετσι προβλέπεται πάλι κάποιοι να θησαυρίζουν παίρνοντας άτοκα εκατομμύρια για να "φτιάξουν" νέες θέσεις εργασίας και να υπάρξει νέα έξαρση της ανεργίας.

Κάποιοι άνεργοι "απασχολούνται" σε επιμορφωτικά προγράμματα που δεν έχουν σχέση με τις παραγωγικές ανάγκες της πόλης. "Αμαρτωλά κονδύλια" με στόχο τη χειραγώγηση συνειδήσεων πηγαίνουν στις τσέπες "επιμορφωτών" διάφορων ΚΕΚ, ενώ στους περισσότερους νέους τα ΚΕΚ "χρωστούν" χρήματα.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πιστεύουν πως η Πάτρα δεν μπορεί να έχει βιομηχανία, αλλά πως θα πρέπει να στηριχτεί στο λιμάνι (μεταφορές), στον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Στην ίδια λογική κινούνται και τα υπόλοιπα κόμματα που διαπνέονται από τη λογική του Μάαστριχτ. Ιδιαίτερα ο ΣΥΝ θεωρεί πως είναι "μεγάλη ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί" τα μεγάλα έργα στα πλαίσια των ευρωπαϊκών δικτύων και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που "πρέπει να εκμεταλλευτεί η πόλη". Μιλούν για τα έργα στο Ρίο, το δρόμο Πάτρα - Αθήνα - Θεσσαλονίκη τον αυτοκινητόδρομο στη Χαλανδρίτσα που θα χρησιμοποιηθεί για ...ράλι! Κορυφαίο"αναπτυξιακό" έργο θεωρούν αυτά τα κόμματα το καζίνο του Ρίο, που ας σημειωθεί πρωτοεισηγήθηκε πριν χρόνια το ίδρυμα Λαμπράκη. Αυτές για τα ευρω-υποταγμένα κόμματα είναι οι αναπτυξιακές προοπτικές...

"Στον αντίποδα όλων αυτών των πολιτικών, που σπέρνουν φτώχεια και ανεργία, που ξεπουλούν και κλείνουν τους κολοσσούς της ελληνικής βιομηχανίας (Π - Π, "Λαδόπουλο" και άλλα) κινείται η αναπτυξιακή πρόταση του ΚΚΕ", λέει στο "Ρ" ο Α. Αντωνόπουλος,μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου και υποψήφιος βουλευτής Αχαϊας του ΚΚΕ. "Η πρόταση αυτή - συνεχίζει - έχει σαν βασικούς άξονες και προτεραιότητες την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της πόλης μέσα από την ανάπτυξη δημόσιων κλαδικών πολιτικών. Σε κλωστοϋφαντουργία, δέρμα, ένδυση, άμεση επαναλειτουργία της Π - Π με δημόσιο έλεγχο. Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες. Μελέτη του ΟΑΕ για την Π - Π ανέφερε πως με 2,5 δισ. επένδυση για ένα χρόνο, θα μπορούσε να λειτουργήσει η επιχείρηση στην Πάτρα με κέρδος 1,5 δισ. το ίδιο διάστημα. Επαναλειτουργία του "Παπαδόπουλου" στην Πάτρα και το Αίγιο, στα πλαίσια μιας βιομηχανικής κλαδικής πολιτικής (φορέα) χαρτιού με την ένταξη σ' αυτόν και της "Σόφτεξ". Ετσι θα καλυφθούν οι ανάγκες του ελληνικού δημοσίου που εισάγει χαρτί από τότε που έκλεισε ο "Λαδόπουλος". Υπολογίζονται σε 64 δισ. οι δαπάνες εισαγωγής χαρτιού".

"Η πολιτική του ΚΚΕ - προσθέτει ο Α. Αντωνόπουλος - θεωρεί βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη της περιοχής την οργάνωση και ανάπτυξη του αγροτικού τομέα, του τουρισμού και των υπηρεσιών που είναι απαραίτητες για το κοινωνικό σύνολο (νοσοκομεία, κοινωφελείς οργανισμοί και άλλα). Βασικός μοχλός αυτής της πρότασης είναι η αφύπνιση των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων και η συμμετοχή τους στη συγκρότηση ενός μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια. Ενός μετώπου, που θα παλεύει για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και θα φέρει τα προβλήματα των εργαζομένων στο επίκεντρο της πολιτικής του".

Σήμερα η Πάτρα είναι ουσιαστικά "δύο πόλεις". Οπως σημειώνει ο Α. Αντωνόπουλος, "χωρίζεται στα δυο με ένα αόρατο τείχος: Από τη μία μεριά ζουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι που στενάζουν από την πολύχρονη λιτότητα, αυτοί που δουλεύουν με "εργασιακές σχέσεις - λάστιχο" (εποχιακοί, 4ης απασχόλησης και άλλοι), οι ΕΒΕ που στενάζουν από το "καθεστώς λουκέτου". Από την άλλη, ζει η αστική τάξη της πόλης: Οι μεγαλοεργολάβοι, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι. Ολοι αυτοί που συγκροτούν το δικομματικό μπλοκ που κυριαρχεί στους τοπικούς φορείς.

Στις 22 Σεπτέμβρη, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι νέες ας θυμηθούν σε ποια από τις "δύο" Πάτρες ανήκουν και ας μην περάσουν άλλη φορά το "τείχος". Ας στηρίξουν τη δική τους Πάτρα, αυτήν της ανάπτυξης, της δουλιάς, της αξιοπρέπειας, της δημοκρατίας. Ας στηρίξουν το μόνο κόμμα που τους εκφράζει, ψηφίζοντας ΚΚΕ, ρίχνοντας κόκκινο στη νύχτα της ανεργίας και της υποβάθμισης".

Παναγιώτης ΖΑΒΟΥΔΑΚΗΣ

Με τη νέα ΚΑΠ, η ΝΔ έβαλε τα θεμέλια για τη συρρίκνωση της καπνοκαλλιέργειας (μπήκε πλαφόν 126.000 τόνοι από 170.000 τόνους) και το ΠΑΣΟΚ συνέχισε την πολιτική αυτή. Το αποτέλεσμα ήταν χιλιάδες μικρομεσαίοι καπνοπαραγωγοί να ξεκληριστούν.

Στα σιτηρά επίσης επιβλήθηκε τότε μείωση της τιμής κατά 40% και η επιβολή στρεμματικών ενισχύσεων, που οδήγησε στη συρρίκνωση και την καλλιέργεια αυτή, αλλά και στην ποιοτική υποβάθμιση της παραγωγής (π. χ. στο καλαμπόκι από 2.000.000 τόνους που ήταν η παραγωγή το 1992 έπεσε στους 1.200.000 τόνους το 1995 και η χώρα από πλεονασματική έγινε ελλειμματική). Τώρα, τα επιτελεία των Βρυξελλών προτείνουν νέα μείωση των ενισχύσεων και των καλλιεργούμενων εκτάσεων στα σιτηρά, προκείμενου να βρεθούν χρήματα για τις αποζημιώσεις των τρελών αγελάδων και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει απορρίψει τις νέες καταστροφικές αυτές προτάσεις.

Στη νέα ΚΑΠ οφείλονται και τα προβλήματα των κτηνοτρόφων με την επιβολή πλαφόν στα επιλέξιμα και στο αγελαδινό γάλα, ενώ η Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ ήρθε να συμπληρώσει τις αρνητικές επιπτώσεις, αφού επέτρεψε τις αθρόες εισαγωγές λευκών τυριών, με αποτέλεσμα οι τιμές στο γάλα να πέσουν τη χρονιά που πέρασε μέχρι και 150 δραχμές το κιλό.

Στο βαμβάκι, επίσης, η ΝΔ δέχτηκε το 1992 τη μείωση του πλαφόν από 752.000 τόνους σε 701.000 τόνους, τη στιγμή που η παραγωγή ξεπερνούσε τους 1.200.000 τόνους, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το πρόστιμο συνυπευθυνότητας. Το κακό ήρθε να ολοκληρώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι το 1995, όταν συμφώνησε με τα νέα καταστροφικά μέτρα της ΕΕ για το βαμβάκι, με αποτέλεσμα η τιμή στο προϊόν για τη φετινή παραγωγή να πέσει μέσα σε μια χρονιά κατά 50 δραχμές και υπολογίζεται να πέσει άλλο τόσο για τη χρονιά που έρχεται, με αποτέλεσμα και η δυναμική αυτή καλλιέργεια να απειλείται με εγκατάλειψη. Η ΝΔ, που συμφώνησε και συγκρότησε τη νέα ΚΑΠ για το βαμβάκι, συμμετείχε με τα στελέχη της στην αποπροσανατολιστική προσπάθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να εξωραϊσει την κατάσταση και τώρα που τα αποτελέσματα είναι αμείλικτα, προσπαθεί δημαγωγώντας να διαχωρίσει τη θέση της, δηλώνοντας ότι τάχα την εξαπάτησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ "τελείωσε" και τα οπωροκηπευτικά, ψηφίζοντας πρόσφατα τις καταστροφικές προτάσεις της Κομισιόν, που προβλέπουν δραστική μείωση των τιμών, κατάργηση του θεσμού της παρέμβασης και το ξερίζωμα δυναμικών καλλιεργειών, όπως π. χ. τα ροδάκινα. Επίσης, οι αποφάσεις των Βρυξελλών για τα οπωροκηπευτικά υπονομεύουν το ρόλο των συνεταιρισμών με τον τρόπο που επιβάλλουν τις ομάδες παραγωγών, οι οποίες θα λειτουργούν σαν ξεχωριστές οντότητες με τη μέθοδο της συγχρηματοδότησης. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν για τα οπωροκηπευτικά και οι επιπτώσεις της ΓΚΑΤΤ με τη μείωση των εξαγωγικών ενισχύσεων και του επιδοτούμενου όγκου εξαγωγών που επιβάλλει. Εδώ η ΝΔ αποδέχτηκε στην ουσία τις καταστροφικές αποφάσεις της ΕΕ και αρκέστηκε να ασκήσει χλιαρή κριτική σε επιμέρους ζητήματα.

Τα παραπάνω ζητήματα τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ τα προσπερνούν και αρκούνται στην εκτόξευση κατηγοριών για το ποιος θα μπορούσε να κάνει καλύτερα "παζάρια" στις καταστροφικές επιταγές της ΕΕ. Ακολούθως και τα δύο κόμματα μέσα στα προηγούμενα χρόνια αθέτησαν τις πάμπολλες υποσχέσεις που έδιναν και από τη θέση της κυβέρνησης έλαβαν πάμπολλα αντιαγροτικά μέτρα.

Η ΝΔ, που δείχνει να κόπτεται αυτό το διάστημα για τους αγρότες, είναι αυτή που στο διάστημα 1990-93: Απελευθέρωσε τις τιμές σε όλα τα γεωργικά εφόδια (ζωοτροφές, σπόροι, λιπάσματα κ. ά.), με αποτέλεσμα να αυξηθεί κατακόρυφα το κόστος παραγωγής (μέχρι και 400%). Αύξησε το συντελεστή του ΦΠΑ στο 18% σε ορισμένα γεωργικά μηχανήματα και στα τιμολόγια της ΔΕΗ. Απελευθέρωσε τα πετρελοειδή και αύξησε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης, με αποτέλεσμα μέσα στη θητεία της να τριπλασιαστούν οι τιμές των καυσίμων για τους αγρότες και να έχουμε τις υψηλότερες τιμές γεωργικών καυσίμων σε όλη την ΕΕ. Η ΝΔ, επίσης, στο διάστημα αυτό δεν αντιμετώπισε ολοκληρωμένα και αναπτυξιακά το πρόβλημα των χρεών των ΑΣΟ, με αποτέλεσμα να συρρικνωθούν και να περιθωριοποιηθούν, ενώ τις βασικότερες οργανώσεις, όπως την ΚΥΔΕΠ, τις έκλεισε με τη μέθοδο της εκκαθάρισης. Ακόμα διέλυσε βασικές αναπτυξιακές υπηρεσίες του υπουργείου Γεωργίας όπως την ΥΕΒ (Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων) και ξεπούλησε σε ιδιώτες εταιρίες μετοχικού ενδιαφέροντος της ΑΤΕ.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη σειρά της συνέχισε στην ουσία την πολιτική της ΝΔ, αφού ούτε και αυτή αντιμετώπισε τα χρέη των ΑΣΟ και σε πολλές περιπτώσεις φόρτωσε τις αγροτικές οργανώσεις με νέα χρέη. Δε σταμάτησε την εκκαθάριση της ΚΥΔΕΠ, όπως προεκλογικά είχε υποσχεθεί, αν και δεν είχε εκποιηθεί κανένα περιουσιακό της στοιχείο όταν έγινε κυβέρνηση και δεν έδωσε τα περιουσιακά στοιχεία της ΚΥΔΕΠ στις ΑΣΟ, όπως επίσης προεκλογικά είχε υποσχεθεί. Επίσης διατήρησε τους υψηλούς συντελεστές του ΦΠΑ και τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα γεωργικά καύσιμα και οι υποσχέσεις για μείωσή τους κατά τη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων του περσινού Μάρτη, εξελίχτηκαν σε κοροϊδία των αγροτών. Το ίδιο ισχύει και για το περιβόητο Μητρώο Αγροτών, τις αγροτικές συντάξεις, το έργο εκτροπής του Αχελώου κτλ.

Στα "χνάρια" του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κινείται όμως και η πολιτική των τριών μικρότερων κομμάτων Πολιτικής Ανοιξης, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ, στο θέμα της γεωργίας, καθώς στα λόγια εκφράζουν κάποια ανησυχία για την προοπτική της γεωργίας και των αγροτών, αλλά στην πράξη συμφωνούν με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Και τα τρία αυτά κόμματα συμφωνούν με την ΓΚΑΤΤ, τη νέα ΚΑΠ, το Μάαστριχτ και το πρόγραμμα σύγκλισης, που όλα μαζί δημιουργούν τα καταστροφικά αδιέξοδα στη γεωργία και στους μικρομεσαίους αγρότες.

Ειδικότερα, πρέπει να επισημανθεί ότι ο αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης, Αντ. Σαμαράς,ήταν υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης της ΝΔ, όταν το 1992 η κυβέρνηση αυτή αποδέχτηκε τη νέα ΚΑΠ, για τα σιτηρά, την κτηνοτροφία και τα καπνά, με τις ολέθριες συνέπειες που ακολούθησαν. Σαν υπουργός Εξωτερικών είχε και την ευθύνη διαπραγμάτευσης για τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ με τη γνωστή κατάληξη. Στις προεκλογικές του δηλώσεις, αν και γενικά και αόριστα αναφέρεται κατά των ξένων ισχυρών κέντρων, δηλώνει ότι η ανάπτυξη της γεωργίας μας θα γίνει στα ευρωπαϊκά πλαίσια σεβόμενη τις διεθνείς συμφωνίες (ΓΚΑΤΤ) που σημαίνει επιτάχυνση της συρρίκνωσης της γεωργίας και του ξεκληρίσματος των αγροτών.

Ως δεδομένο και σταθερό βλέπει και ο αρχηγός του ΔΗΚΚΙ τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας μας και μέσα σε αυτόν τη νέα ΚΑΠ αλλά και τις διεθνείς συμφωνίες.

Ο ΣΥΝ με τη σειρά του πρωταγωνιστεί στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, προπαγανδίζει την υποταγή των αγροτών στη νέα ΚΑΠ και προτείνει τον περιορισμό της βαμβακοπαραγωγής στα επίπεδα της ποσόστωσης που όρισε η ΕΕ δηλαδή στο 60% της παραγωγής. Τα λιγοστά στελέχη του στον αγροτικό χώρο μαζί με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κάνουν ό,τι μπορούν για να αποπροσανατολίσουν και να παραπληροφορήσουν τους αγρότες, αλλά και να εξωραϊσουν την ΕΕ και τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ.

Επίσης αυτά τα λιγοστά στελέχη στις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις από τις οποίες απείχαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διασπάσουν τους αγρότες, να διασύρουν τις κινητοποιήσεις τους και να υπονομεύσουν την προοπτική τους. Τέλος πρέπει να επισημάνουμε τον ιδιαίτερο ζήλο του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Μ. Παπαγιαννάκη με τον οποίο προσπαθεί να ματαιώσει το έργο της εκτροπής του Αχελώου για περιβαλλοντολογικούς τάχα λόγους. Οι πραγματικοί όμως λόγοι είναι διαφορετικοί. Είναι αυτοί που προβάλλονται και από την ΕΕ, που λένε ότι το έργο αυτό θα αυξήσει την αγροτική παραγωγή της χώρας μας πράγμα που είναι αντίθετο με το διακηρυγμένο και ευκρινώς διατυπωμένο στόχο της νέας ΚΑΠ για δραστική μείωση της αγροτικής παραγωγής. Ετσι, η κριτική τους εξαντλείται στη διαπραγματευτική τους δεινότητα για να αποσπάσουν τάχα περισσότερα από την ΕΕ και το διεθνές εμπόριο.

Παρελθόν για την Πάτρα η Π - Π, η χαρτοβιομηχανία "Λαδόπουλος", η ΠΙΡΕΛΙ...