Ωραία φάμπρικα έχει βρει η Νομαρχία του Πειραιά, για να συντηρεί την επικοινωνιακή της προβολή. Τη μία με τα σάπια κρέατα που εντοπίζουν οι υπηρεσίες, την άλλη με τη μη κανονικότητα στη λειτουργία διαφόρων εμπορικών χώρων. Τώρα, με ανακοίνωσή της, ενημερώνει ότι οι τιμές σε διάφορα σχολικά είδη παρουσιάζουν απόκλιση μέχρι και 200% σε διάφορους δήμους του νομού, ενώ από τις αρχές Ιούλη μέχρι τώρα σε αυτά τα είδη παρατηρούνται ανατιμήσεις μέχρι και 75%.

Εντάξει, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι και αυτού του είδους η ενημέρωση δείχνει και από μία ακόμα σκοπιά, τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, παραμονές ανοίγματος των σχολείων. Να συμφωνήσουμε και ότι με τέτοιες παρεμβάσεις, η διοίκηση της Νομαρχίας ρίχνει τις... μπηχτές της, προς την κυβέρνηση, στη σαφή της προσπάθεια για διαφοροποιήσεις. Ομως, ενώ όλα αυτά είναι κατανοητά, για την ουσία της υπόθεσης η Νομαρχία δε βγάζει άχνα.

Ποια είναι η ουσία; Η επιχειρηματική ασυδοσία, ως αποτέλεσμα της πολιτικής απελευθέρωσης των αγορών που επέβαλαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η θεοποίηση της «επιχειρηματικότητας» και της «κερδοφορίας», ως αποτέλεσμα των πολιτικών της ΕΕ που εδώ εφαρμόζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Η πολιτική λιτότητας στα εισοδήματα των εργαζομένων από την εξουσία πλουτοκρατίας - δικομματισμού και την αφόρητη ακρίβεια - ανατιμήσεις σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.

Με δυο λόγια, καλές οι ανακοινώσεις και η επικοινωνιακή πολιτική της Νομαρχίας, αλλά πρέπει, να μην ξεχνάμε την... ταμπακέρα.

«Η Shell έγινε η πρώτη δυτική πετρελαϊκή εταιρεία που υπογράφει συμφωνία με την ιρακινή κυβέρνηση, μετά από την αμερικανική εισβολή του 2003, για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Βασόρα αξίας 4 δισ. δολαρίων». Η είδηση αυτή, που έκανε χτες το γύρο του κόσμου από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, αποκαλύπτει ένα από τα πραγματικά κίνητρα του πολέμου στο Ιράκ το 2003. Ενός πολέμου, στον οποίο πρωτοστάτησαν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας, με πρόσχημα την καταπολέμηση της... τρομοκρατίας και την κατοχή - δήθεν - από την κυβέρνηση του Ιράκ όπλων μαζικής καταστροφής. Το αποτέλεσμα του πολέμου, ήταν η ισοπέδωση του Ιράκ, η δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων αθώων Ιρακινών και η κατοχή της χώρας από τους δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς και Βρετανούς και άλλους πρόθυμους συμμετέχοντες, στρατιώτες.

Φυσικά, ο πραγματικός λόγος της εισβολής των αμερικανοβρετανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, δεν ήταν ούτε η καταπολέμηση της τρομοκρατίας ούτε η ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής από την τότε κυβέρνηση Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά η εκμετάλλευση των ιρακινών πετρελαιοπηγών από τις πολυεθνικές του πετρελαίου και η παρουσία τους στη σημαντική από γεωστρατηγική άποψη περιοχή. Οσο για το πετρέλαιο, του λόγου το αληθές, βεβαιώνει και η χτεσινή δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ιρακινού υπουργείου Πετρελαίου, Ασέμ Τζιχάντ, ο οποίος προανήγγειλε την εκμετάλλευση του 49% των ιρακινών κοιτασμάτων πετρελαίου από την πολυεθνική Shell. Οπως δήλωσε ο Α. Τζιχάντ, «οι υπεύθυνοι της Shell έχουν προσκληθεί στη Βαγδάτη τον επόμενο μήνα για την υπογραφή της συμφωνίας, η οποία κατά πάσα πιθανότητα μέσα από κοινοπραξία θα δίνει το 49% στην εταιρεία και το 51% στο υπουργείο της χώρας».

Είναι ηλίου φαεινότερο, πως και η συμφωνία αυτή - ανάμεσα στη Shell και την εγκάθετη ιρακινή κυβέρνηση - είναι ένα από τα «λάφυρα» του πολέμου, που κήρυξαν μονομερώς εναντίον του Ιράκ οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Βρετανίας.