Τις 35 ώρες δουλιάς τη βδομάδα επιχειρούν ορισμένοι, να φέρουν και πάλι στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Ανάμεσά τους και ο Αλ. Καλύβης, αναπληρωτής γραμματέας της ΓΣΕΕ, που σε άρθρο του στην "Αυγή" σημειώνει: "Το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών, είναι το αίτημα της χρονιάς".

Και θα πείτε, τι κακό έχει η προβολή αυτού του αιτήματος; Μήπως, δεν είναι δίκαιο και ώριμο, να λιγοστέψουν οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας;

Αναμφίβολα, είναι δίκαιο. Αλλά, για να εκφραστεί αυτό συγκεκριμένα και πρακτικά, πρέπει να συνοδεύεται η προβολή του αιτήματος, από τρεις ακόμη, βασικούς παράγοντες. Πρώτον, από την αποφασιστική και κατηγορηματική αντίθεση και αντίσταση ενάντια στις, ήδη, προωθούμενες από την κυβέρνηση και τους εργοδότες, "νέες" εργασιακές σχέσεις, πολύ μεγαλύτερης και εντονότερης εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Δεύτερον, από το πώς θα υλοποιηθεί το 35ωρο. Ο καθένας καταλαβαίνει πως υπάρχουν αρκετοί τρόποι. Ορισμένοι απ' αυτούς, κάθε άλλο παρά ωφελούν τους εργαζόμενους. Τρίτον, από το αίτημα της ουσιαστικής αύξησης των αποδοχών και όχι, απλώς και μόνο, από το "χωρίς μείωση αποδοχών". Υπάρχει κανείς, μήπως, που θεωρεί, ότι οι σημερινοί μισθοί και μεροκάματα επιτρέπουν μια στοιχειωδώς ανθρώπινη ζωή;

Οταν, λοιπόν, το αίτημα του 35ωρου, όχι μόνο δε συνδυάζεται με τα προαναφερόμενα, αλλά, αντίθετα, συνοδεύεται από τη στήριξη της "συναινετικής" τακτικής της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, τότε η προβολή του έχει άλλους στόχους κι επιδιώξεις.

Παρουσιάστηκε, βέβαια, ως προσωπική ιδέα. Και, μάλιστα, από τον ίδιο. Για τον Γ. Παπανδρέου, αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, μιλάμε και την πρότασή του, να αρθεί το ελληνικό "βέτο", στο θέμα των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων προς την Τουρκία, αρκεί τα εν λόγω κονδύλια, να κατευθυνθούν προς τη Νοτιοανατολική Τουρκία. Στις περιοχές, δηλαδή, που ζουν οι Κούρδοι.

Ας μας επιτρέψει, λοιπόν, να αμφιβάλλουμε σφόδρα, για το πόσο είναι "προσωπική του ιδέα". Πρώτο, γιατί δε νομίζουμε, ότι τέτοια ζητήματα αντιμετωπίζονται με τέτοιους τρόπους. Δεύτερο, γιατί παραείναι επεξεργασμένη, για να είναι μια ιδέα της στιγμής.

Ανεξάρτητα, όμως, απ' αυτά, υπάρχει και η ουσία, που κρύβεται πίσω από την ενδεχόμενη αποδοχή αυτής της ιδέας. Μια ουσία, που λέει, πως μένουν όλοι ικανοποιημένοι. Η ελληνική κυβέρνηση, γιατί βρίσκει έναν εύσχημο τρόπο, να πάρει πίσω το "βέτο". Οι κοινοτικοί μας εταίροι, που τους έχει γίνει καημός, το ξεμπλοκάρισμα της χρηματοδότησης. Η ηγεσία της Τουρκίας, που μπορεί να πανηγυρίζει, για τη νίκη της. Οπως και όσοι θέλουν να κάνουν "παιγνίδι", με το Κουρδικό, αφού θα αποκτήσουν τον απαραίτητο μοχλό, για το σκοπό αυτό.

Οσο, για τους Κούρδους - για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνονται όλ' αυτά - ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ότι μόνο το δικό τους όφελος, δεν κυριαρχεί στο μυαλό των καρεκλοκένταυρων των Βρυξελλών και των υπολοίπων.

Πού πάνε τα χρήματα από το παγκάρι της Αγίας Παρασκευής Τεμπών, ρωτάει δημοσίως - μέσω του Τύπου - ο εκκλησιαστικός επίτροπος Αγίου Θωμά Μακρυχωρίου Λάρισας κι αναφέρεται, συγκεκριμένα, σε 300.000.000 δραχμές, που συγκεντρώθηκαν τα τελευταία χρόνια και σε πάνω από τρεις τόνους λαδιού, για το οποίο κανείς δεν ξέρει πού και πώς διατέθηκε. Ταυτόχρονα, αναφέρεται σε άλλα 15.000.000 δραχμές που συγκέντρωσε η Μητρόπολη από τον περσινό "έρανο αγάπης", καθώς και σε 7.300.000 δραχμές που πήρε ο μητροπολίτης Λάρισας από το λογαριασμό που προήλθε από το δίσκο του Πανάγιου Τάφου και της Μονής Σινά.

Αμεσα τα ερωτήματα απευθύνονται προς τη Μητρόπολη Λάρισας και ζητούν απάντηση, αλλά νομίζουμε ότι θα πρέπει να πάρει θέση και ο αρχιεπίσκοπος, καθώς το πρόβλημα με το παγκάρι της Αγίας Παρασκευής Τεμπών είναι, εδώ και καιρό, γνωστό στην εκκλησιαστική ηγεσία. Και, δυστυχώς, "κουκουλώνεται" κι αυτό, όπως και τ' άλλα οικονομικά σκάνδαλα στην εκκλησία, για τα οποία "δόθηκε άφεση αμαρτιών"...

Με ευθύνη της κυβέρνησης καθυστερούν, επί μήνες, οι καταβολές των επιδοτήσεων για τα αγροτικά προϊόντα, σε εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες της χώρας μας. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές παρακρατούνται παράνομα και ουδείς κυβερνητικός αρμόδιος απολογείται γι' αυτό. Οι αγρότες μένουν απλήρωτοι - έρχονται και οι γιορτές - ενώ, ταυτόχρονα, τα χρέη τους στην Αγροτική Τράπεζα "τρέχουν", με τόκους, υπερημερίες και πανωτόκια.

Οταν το κράτος καθυστερεί να πληρώσει τους αγρότες, δεν επιβαρύνεται δραχμή, αντίθετα κερδίζει από την εκμετάλλευση των παρακρατηθέντων. Οταν ο αγρότης καθυστερεί, έστω και λίγο, να πληρώσει τα χρέη του, αυτά "φουσκώνουν" κι απειλούνται με κατασχέσεις των περιουσιών τους.

Κι ύστερα, οι κυβερνώντες διαμαρτύρονται που οι αγρότες στήνουν "μπλόκα" και κλείνουν τους δρόμους. Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους "μπαταχτσήδες" της κυβέρνησης, τους "τοκογλύφους" της ΑΤΕ, τους κάθε λογής εκμεταλλευτές του ιδρώτα και των κόπων τους;

Δεν ξέρουμε πώς το σκέφτηκε ο Α. Τσοχατζόπουλος, αλλά στη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ινδία, έκανε μια σειρά δηλώσεις, που θεωρούμε σκόπιμο να σχολιάσουμε.

Η Ελλάδα, είπε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, είναι "μια μικρή ανεξάρτητη χώρα της Ανατολικής Μεσογείου, με την ιδιαιτερότητα της επιρροής στην ευρύτερη περιοχή που ανήκει". Διευκρίνισε, μάλιστα, ότι λέγοντας ευρύτερη περιοχή "δεν είναι μόνο τα Βαλκάνια, αλλά και η Μαύρη Θάλασσα, ο Καύκασος και η Μέση Ανατολή".

Για μετρήστε πόσα ψέματα υπάρχουν στις παραπάνω δηλώσεις; Το μόνο, που είναι αλήθεια, είναι το "μικρή". Τίποτε άλλο.

Τι ανεξαρτησία μπορεί να έχει μια χώρα, που είναι ξέφραγο αμπέλι των δυνάμεων ταχείας επέμβασης και προάγει καθημερινά τον επεμβατικό ρόλο του ΝΑΤΟ; Οσο για την επιρροή, ακόμη κι αν έχει, ούτε δική της είναι, ούτε προς όφελός της μπορεί να την αξιοποιήσει. Μήπως και το ταξίδι στις Ινδίες, όπως και σε άλλες χώρες και η σύναψη συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας μαζί τους, δεν εντάσσεται στις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών για στρατιωτική συνεργασία των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, με τις άλλες χώρες στην προοπτική μετατροπής του ΝΑΤΟ σε παγκόσμιο μηχανισμό "ασφάλειας";

Ας αφήσει, λοιπόν, τα... μεγάλα λόγια ο Α. Τσοχατζόπουλος. Ακόμη κι εκεί στις μακρινές Ινδίες. Είναι μικρός ο κόσμος...