Παρουσιάστηκε, βέβαια, ως προσωπική ιδέα. Και, μάλιστα, από τον ίδιο. Για τον Γ. Παπανδρέου, αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, μιλάμε και την πρότασή του, να αρθεί το ελληνικό "βέτο", στο θέμα των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων προς την Τουρκία, αρκεί τα εν λόγω κονδύλια, να κατευθυνθούν προς τη Νοτιοανατολική Τουρκία. Στις περιοχές, δηλαδή, που ζουν οι Κούρδοι.

Ας μας επιτρέψει, λοιπόν, να αμφιβάλλουμε σφόδρα, για το πόσο είναι "προσωπική του ιδέα". Πρώτο, γιατί δε νομίζουμε, ότι τέτοια ζητήματα αντιμετωπίζονται με τέτοιους τρόπους. Δεύτερο, γιατί παραείναι επεξεργασμένη, για να είναι μια ιδέα της στιγμής.

Ανεξάρτητα, όμως, απ' αυτά, υπάρχει και η ουσία, που κρύβεται πίσω από την ενδεχόμενη αποδοχή αυτής της ιδέας. Μια ουσία, που λέει, πως μένουν όλοι ικανοποιημένοι. Η ελληνική κυβέρνηση, γιατί βρίσκει έναν εύσχημο τρόπο, να πάρει πίσω το "βέτο". Οι κοινοτικοί μας εταίροι, που τους έχει γίνει καημός, το ξεμπλοκάρισμα της χρηματοδότησης. Η ηγεσία της Τουρκίας, που μπορεί να πανηγυρίζει, για τη νίκη της. Οπως και όσοι θέλουν να κάνουν "παιγνίδι", με το Κουρδικό, αφού θα αποκτήσουν τον απαραίτητο μοχλό, για το σκοπό αυτό.

Οσο, για τους Κούρδους - για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνονται όλ' αυτά - ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ότι μόνο το δικό τους όφελος, δεν κυριαρχεί στο μυαλό των καρεκλοκένταυρων των Βρυξελλών και των υπολοίπων.