Ομως ειδικά για τη βομβιστική έκρηξη στο υπουργείο Οικονομίας πώς συνέβη και οι κάμερες - τουλάχιστον τέσσερις - που υπάρχουν και «σαρώνουν» το κεντρικό αυτό σημείο της πρωτεύουσας, δεν κατέγραψαν τους δράστες; Πώς συμβαίνει οι κάμερες να παρακολουθούν και να γράφουν καθαρά τις διαδηλώσεις που περνούν από την Πλατεία Συντάγματος και να τυφλώνονται μπροστά στους «τρομοκράτες»; Πάσα εξήγηση δεκτή...
Σήμερα το απόγευμα - καιρού επιτρέποντος - η δήμαρχος Αθηναίων, Ντόρα Μπακογιάννη, θα ανάψει τα φώτα του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο Σύνταγμα και καλεί όλους τους Αθηναίους «στη μεγάλη γιορτή για να υποδεχτούμε τα Χριστούγεννα», όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου. Γι' αυτή τη «μεγάλη γιορτή», όμως, οι Αθηναίοι θα πληρώσουν το εξωφρενικό ποσό των 1,3 εκατομμυρίων ευρώ για τα λαμπιόνια και τις γιρλάντες! Και γίνεται ακόμη περισσότερο εξωφρενικό, όταν παρθεί υπόψη ότι στην ουσία όλο αυτό το «πανηγύρι» γίνεται για ...δύο λεπτά τηλεοπτικού χρόνου στα διεθνή ΜΜΕ. Κάτι που παραδέχτηκε και η ίδια η δήμαρχος, όταν και σε σχετική συνέντευξη Τύπου έθεσε ως ...στόχο την επανάληψη του περσινού «κατορθώματος», με τη «ζωντανή κάλυψη» από το Ρόιτερς και το CNN...
Δικούς του νόμους προσπαθεί να επιβάλει ο Λάτσης στο νέο του απόκτημα, το πολυκατάστημα «The Mall» (Δε Μολ) στο Μαρούσι. Ορισμένα από τα όσα συμβαίνουν διαπίστωσαν οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε μαζική εξόρμηση στο πολυκατάστημα, μια μέρα πριν από την 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία. Ετσι, υποκατάστημα της Τράπεζας «Γιούρομπαγκ» (ιδιοκτησίας Λάτση) μέσα στο πολυκατάστημα λειτουργεί παράνομα από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Η τρομοκρατία που ασκείται στους εργαζόμενους δεν μπορούσε να κρυφτεί, καθώς αρκετοί φοβήθηκαν ακόμα και να πάρουν την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ. Σύμφωνα δε με πληροφορίες, που δεν έχουν επιβεβαιωθεί, ο Λάτσης επιβάλλει πρόστιμο στους ιδιοκτήτες που καθυστερούν το άνοιγμα των καταστημάτων τους το πρωί. Βέβαια, ο κ. Λάτσης λογάριασε χωρίς τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που ήδη σχεδιάζουν τις επόμενες, τακτικές πλέον, επισκέψεις τους στο πολυκατάστημα.
Οταν κέρδισε τις εκλογές το 2004 η ΝΔ, την πρώτη περίοδο επέλεξε να ακολουθήσει ...χαλαρούς ρυθμούς, σε τέτοιο βαθμό, ώστε το ...εμπειροπόλεμο ΠΑΣΟΚ να την κατηγορεί ότι δεν κυβερνά. Την περίοδο αυτή ο υπουργός Οικονομίας απλώς περιοριζόταν να διαβεβαιώνει τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης, που αδημονούσαν για την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, ότι η κυβέρνηση έχει σχέδιο, έχει όραμα για την οικονομία και ότι θα τα εφαρμόσει. Αυτά μέχρι το τέλος του 2004. Μετά ξέσπασε η θύελλα. Με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να εξαγγέλλει ρήξεις και μεταρρυθμίσεις παντού, το κυβερνητικό επιτελείο ξεκίνησε την επίθεση. Σε ένα μόλις χρόνο, προώθησαν τα νομοσχέδια για την κατάργηση του οκτάωρου και την αλλαγή πληρωμής των υπερωριών, την επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, τις συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, το νέο αναπτυξιακό νόμο, φορολογικές αλλαγές υπέρ του κεφαλαίου, αλλαγές στη φορολογία των ακινήτων, το επαίσχυντο νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ, ενώ ακολουθεί η αύξηση των αντικειμενικών αξιών.
Τελειώσαμε; Οχι, βέβαια.
Τώρα έβαλαν τον Γκαργκάνα να διαμηνύσει στους εργαζόμενους ότι αυτά που είδαν μέχρι τώρα είναι η αρχή σε αυτά που θα ακολουθήσουν. Οτι μπροστά μας έχουμε αιματηρή λιτότητα για τη μείωση του δημόσιου χρέους, μεγάλες περικοπές κοινωνικών δαπανών για να ενισχυθούν οι επενδύσεις, αύξηση της έμμεσης φορολογίας για να μειωθούν οι φόροι των επιχειρήσεων, μείωση μισθών για να μειωθεί ο πληθωρισμός, κατάργηση της όποιας προστασίας έναντι των απολύσεων, επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου, προώθηση νέων ανατροπών στο ασφαλιστικό... Μας προετοιμάζουν δηλαδή για τον επερχόμενο εφιάλτη. Εκτός και αν τους σταματήσουμε, εκτός και αν αντεπιτεθούμε. Ο δρόμος αυτός είναι τελικά ο μόνος ρεαλιστικός για τους εργαζόμενους.
Μπορεί τα παραπάνω να μοιάζουν αντιφατικά, από πρώτη άποψη, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Εδώ δεν ανησυχεί η κυβέρνηση από άσφαιρες και αναποτελεσματικές - τουλάχιστον - κινητοποιήσεις, σαν τη χτεσινή, στο Πεδίον του Αρεως. Το ΠΑΣΟΚ θα έχει πρόβλημα...
Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα, βέβαια, εάν στο πλαίσιο της κινητοποίησης, στο Πεδίον του Αρεως, κυριαρχούσαν αιτήματα, που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Εάν καταδικάζονταν οι λογικές της ταξικής συναίνεσης και του κοινωνικού διαλόγου. Εάν ξεσκεπαζόταν και αποκαλυπτόταν ο αντιλαϊκός ρόλος των εταίρων του δικομματισμού, η πολύχρονη αντεργατική πολιτική και πρακτική τους. Τότε, ούτε καν θα πήγαινε η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Οπως μπορεί να καταλάβει ο κάθε καλόπιστος και στοιχειωδώς σκεπτόμενος εργαζόμενος αυτής της χώρας, δεν είναι ίδιες όλες οι κινητοποιήσεις. Ούτε γίνεται τίποτε τυχαία. Ολα έχουν το λόγο τους, το σκοπό και την επιδίωξή τους. Αλλωστε, υπάρχει μια συσσωρευμένη πλέον εμπειρία, στα τριάντα και πλέον χρόνια από τη μεταπολίτευση του 1974 και μέχρι σήμερα...
Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ των μεγεθών, μεταξύ της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και της ...πανελλαδικής, στο Πεδίον του Αρεως, ήταν ολοφάνερη, όμως η αστυνομία διοχέτευε ανεπισήμως, αλλά επίμονα, στους δημοσιογράφους την ακριβώς αντίθετη εικόνα, απ' αυτήν που οι τελευταίοι έβλεπαν. Περιμένουμε σήμερα να δούμε πόσοι «πείστηκαν»...Αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης του πολέμου κατά του «εσωτερικού εχθρού», του «εχθρού λαού», αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τον πραγματικό χαρακτήρα και τη στρατηγική του «αντιτρομοκρατικού» πολέμου αυτού, που είναι η καθυπόταξη των λαών. Θέλουν ανθρώπους, συνολικά λαούς και κοινωνίες, τρομοκρατημένους, ανασφαλείς που θα αισθάνονται ότι από παντού ελέγχονται και τελικά θα είναι ευάλωτοι και υποταγμένοι στις διαθέσεις της πλουτοκρατίας.