Οταν κέρδισε τις εκλογές το 2004 η ΝΔ, την πρώτη περίοδο επέλεξε να ακολουθήσει ...χαλαρούς ρυθμούς, σε τέτοιο βαθμό, ώστε το ...εμπειροπόλεμο ΠΑΣΟΚ να την κατηγορεί ότι δεν κυβερνά. Την περίοδο αυτή ο υπουργός Οικονομίας απλώς περιοριζόταν να διαβεβαιώνει τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης, που αδημονούσαν για την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, ότι η κυβέρνηση έχει σχέδιο, έχει όραμα για την οικονομία και ότι θα τα εφαρμόσει. Αυτά μέχρι το τέλος του 2004. Μετά ξέσπασε η θύελλα. Με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να εξαγγέλλει ρήξεις και μεταρρυθμίσεις παντού, το κυβερνητικό επιτελείο ξεκίνησε την επίθεση. Σε ένα μόλις χρόνο, προώθησαν τα νομοσχέδια για την κατάργηση του οκτάωρου και την αλλαγή πληρωμής των υπερωριών, την επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, τις συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, το νέο αναπτυξιακό νόμο, φορολογικές αλλαγές υπέρ του κεφαλαίου, αλλαγές στη φορολογία των ακινήτων, το επαίσχυντο νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ, ενώ ακολουθεί η αύξηση των αντικειμενικών αξιών.