ΠΡΟΧΤΕΣ ο Γ. Παπανδρέου, δίνοντας συνέντευξη Τύπου στην Ενωση Ξένων Ανταποκριτών, πρόσφερε τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Χτες, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, παραβρέθηκε στη συγκέντρωση, που διοργάνωσε η ηγεσία του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στο Πεδίον του Αρεως και πρόσφερε την ενεργό στήριξη του κόμματός της «στις κινητοποιήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων».

Μπορεί τα παραπάνω να μοιάζουν αντιφατικά, από πρώτη άποψη, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Εδώ δεν ανησυχεί η κυβέρνηση από άσφαιρες και αναποτελεσματικές - τουλάχιστον - κινητοποιήσεις, σαν τη χτεσινή, στο Πεδίον του Αρεως. Το ΠΑΣΟΚ θα έχει πρόβλημα...

Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα, βέβαια, εάν στο πλαίσιο της κινητοποίησης, στο Πεδίον του Αρεως, κυριαρχούσαν αιτήματα, που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Εάν καταδικάζονταν οι λογικές της ταξικής συναίνεσης και του κοινωνικού διαλόγου. Εάν ξεσκεπαζόταν και αποκαλυπτόταν ο αντιλαϊκός ρόλος των εταίρων του δικομματισμού, η πολύχρονη αντεργατική πολιτική και πρακτική τους. Τότε, ούτε καν θα πήγαινε η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.

Οπως μπορεί να καταλάβει ο κάθε καλόπιστος και στοιχειωδώς σκεπτόμενος εργαζόμενος αυτής της χώρας, δεν είναι ίδιες όλες οι κινητοποιήσεις. Ούτε γίνεται τίποτε τυχαία. Ολα έχουν το λόγο τους, το σκοπό και την επιδίωξή τους. Αλλωστε, υπάρχει μια συσσωρευμένη πλέον εμπειρία, στα τριάντα και πλέον χρόνια από τη μεταπολίτευση του 1974 και μέχρι σήμερα...

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ των μεγεθών, μεταξύ της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και της ...πανελλαδικής, στο Πεδίον του Αρεως, ήταν ολοφάνερη, όμως η αστυνομία διοχέτευε ανεπισήμως, αλλά επίμονα, στους δημοσιογράφους την ακριβώς αντίθετη εικόνα, απ' αυτήν που οι τελευταίοι έβλεπαν. Περιμένουμε σήμερα να δούμε πόσοι «πείστηκαν»...