ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 16 Φλεβάρη 1995
Σελ. /28
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ποια συναίνεση

"Μόνο το ΚΚΕ δε θέλει τη συναίνεση", - λένε και ξαναλένε σε όλους τους τόνους τα φερέφωνα του δικομματισμού (και οι γνωστές παραφυάδες τους)...

Και, φυσικά, ψεύδονται, όχι μόνο εις βάρος του ΚΚΕ, αλλά και εις βάρος κάθε πολίτη, που απορρίπτει οποιαδήποτε "συναίνεση" στρέφεται αμέσως ή εμμέσως εναντίον του.

Διότι, βεβαίως, ποτέ το ΚΚΕ δεν ήταν εναντίον κάθε συναίνεσης - ασαφώς και αορίστως - αλλά, απλούστατα και σήμερα και πάντα αρνείται να συναινέσει σε αντιλαϊκές πολιτικές και σε παιχνίδια εξουσίας, που αγνοούν τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και του τόπου.

Το ίδιο ισχύει, όχι μόνο για το ΚΚΕ, αλλά και για κάθε πολίτη, που δεν έχει παρωπίδες και αντιλαμβάνεται τις άθλιες μεθοδεύσεις του δικομματισμού εναντίον του.

Αλήθεια, ποιος συνετός άνθρωπος θα έλεγε όχι στη συναίνεση, αν αυτή δεν αποτελούσε τέχνασμα του δικομματισμού για να υπερκεραστεί ο (κυρίαρχος) λαός και για να μην αλλάξει και στο ελάχιστο η σημερινή ολέθρια πολιτική που εκπονείται στις Βρυξέλλες και που εκτελείται εδώ;...

Ποιος θα έλεγε όχι σ' έναν ευρύτερης αποδοχής (ικανό και έντιμο) Πρόεδρο Δημοκρατίας, - αν η συναίνεση στο πρόσωπό του γινόταν ταυτοχρόνως και:

  • Συναίνεση του πολιτικού κόσμου για περιφρούρηση του δημόσιου πλούτου;
  • Συναίνεση των κομμάτων για αντιμετώπιση της αποβιομηχάνισης, της ανεργίας και της υποαπασχόλησης;
  • Συναίνεση των ηγεσιών για εξυγίανση της δημόσιας ζωής και του πολιτικού συστήματος;
  • Συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων για στήριξη των αγροτών μας;
  • Συναίνεση όλου του πολιτικού κόσμου για ακαπέλωτα, ελεύθερα και δημοκρατικά συνδικάτα;
  • Συναίνεση για μια άλλη βαλκανική πολιτική, - σύμφωνη με τα συμφέροντα της χώρας και της ευρύτερης περιοχής;
  • Συναίνεση για μια άλλη ευρωπαϊκή πολιτική, που να μην καθιστά την Ελλάδα ανυπόληπτη επαρχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Πάνω, όμως, στα μεγάλα αυτά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και του τόπου, όχι μόνο δε φαίνεται διατεθειμένος να συναινέσει ο δικομματισμός (και οι δορυφόροι του), αλλά και εφαρμόζει με εξοργιστική δουλοπρέπεια - πίσω από τις πλάτες του λαού, - όλα τα κελεύσματα του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου.

Ετσι, ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο με διαδικασίες αφανείς και σκανδαλώδεις, κρατάει δυσμενή "ουδετερότητα" απέναντι στην αποβιομηχάνιση, αδιαφορεί για την ανεργία και την υποαπασχόληση (πιστός στις επιταγές της "Λευκής Βίβλου"), προσπαθεί να περισώσει το σημερινό ατελέσφορο πολιτικό σύστημα, αδιαφορώντας για την έκπτωση της δημόσιας ζωής, μεταφέρει πειθήνια στους αγρότες μας τα φιρμάνια των Βρυξελλών για νέες υποτιμήσεις των αγαθών τους, καλύπτει πολιτικά νόθα συνδικαλιστικά συνέδρια, ασκεί βαλκανική πολιτική σύμφωνα με τα αμερικανικά και νατοϊκά συμφέροντα και εκτελεί μια ευρωπαϊκή πολιτική, η οποία μόνο κόλαφο αποτελεί για τη χώρα μας και για τα λεγόμενα "εθνικά συμφέροντά" μας...

Προχθές, ακόμη, το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο απέρριψε με οργή και αγανάκτηση την επιστολή Παπανδρέου για τροποποίηση της συμφωνίας για την Τελωνειακή Ενωση Τουρκίας - Ευρώπης.

Προχθές ακόμη, το Ευρωκοινοβούλιο "έπαθε αμνησία" - κατά την προσφυή έκφραση του κομμουνιστή ευρωβουλευτή κ. Εφραιμίδη - και λησμόνησε ότι το τουρκικό καθεστώς παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Προχθές ακόμη αξίωσε - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή - νέες περικοπές στα εισοδήματα των αγροτών μας.

Και ο δικομματισμός - αντί να ντρέπεται - προχωρεί σε νέες "συναινέσεις"!

Ε, λοιπόν, όσοι έχουν τσίπα, αρνούνται να τον ακολουθήσουν. Ας βαδίσει μόνος και υπόλογος!

Ο,τι έγινε, έγινε...

Ξαναπωλείται, λοιπόν, το εργοστάσιο ΓΑΒΡΙΗΛ της "Πειραϊκής - Πατραϊκής". Και ό γέγονε, γέγονε. Ο,τι έφαγε μέχρι τώρα ο προηγούμενος επιχειρηματίας, έφαγε... Ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Και ας ξεκοκαλίστηκαν αποθεματικά ύψους 2,5 δισ.! Και ας εγκατέλειψε, στη συνέχεια, τη λεηλατημένη επιχείρηση. Και ας πέταξε στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους. Και ας προκαλούσε τόσο καιρό τους πάντες και τα πάντα, αρνούμενος να εκπληρώσει στο ελάχιστο και αυτούς τους εξευτελιστικούς όρους που έθετε το συμβόλαιο μεταβίβασης... Σήμερα η επιχείρηση... ξαναπωλείται κενή αποθεματικών και χωρίς κανένας να νοιάζεται για ένα καραμπινάτο σκάνδαλο. Και όχι μόνο αυτό. Ο αετονύχης επιχειρηματίας εμφανίζεται να ζητά και ρέστα! Να ζητά δηλαδή από τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων να του δώσει πίσω τα 350 εκ. δρχ. που έδωσε όλα κι όλα σαν πρώτη δόση για την αγορά της επιχείρησης που λεηλάτησε!!! Βρήκε και τα κάνει. Βρήκε μια κυβέρνηση που έχει κάνει το ξεπούλημα εθνικό σπορ, εγκληματώντας απέναντι στο δημόσιο χρήμα.

Εγκαιρες "ομολογίες"

"Ηρθε, λοιπόν, η ώρα να καταλάβουμε όλοι ότι δεν μπορούμε να συνεχίζουμε αυτή την πολιτική. Δεν μπορούμε να ζούμε σε μακαριότητα... Τι πρέπει να κάνουμε; Κι εδώ επαναλαμβάνω μια πρόταση που τη θεωρώ απολύτως αναγκαία και δεν την ακούει κανείς: Συσπείρωση, συνένωση, συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων, για να τα βγάλουμε πέρα. Δεν μπορεί ένα κόμμα μόνο του να ξεπεράσει τις δυσκολίες. Δεν μπορεί κανένας να σώσει τον τόπο, όταν οι άλλοι αντιδρούν. Πρέπει να συμπαρασταθεί και ο λαός".

Το "ιδεολογικοπολιτικό "πιστεύω"" του προτεινόμενου υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου, όπως εκφράστηκε σε συνέντευξή του στον "Φλας", λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές του 1994.

Δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι δεν είχε αναγνωρίσει την ανάγκη της πολιτικής συναίνεσης, προφανώς σε νεοσυντηρητική βάση.

Ηταν ένα ακόμα στοιχείο που μέτρησε στην επιλογή του από το ΠΑΣΟΚ, προφανώς για να συμβολίσει τη συναίνεση.

Η ηθική των πολιτικών

Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για την ηθική του πολιτικού κόσμου, αλλά και την τιμή της πολιτικής, γενικά. Στρατιές, οι εκπρόσωποι της αστικής πολιτικής περιφέρονται δεξιά και αριστερά, για να στηλιτεύσουν την έκπτωση των αξιών ή να υπερασπίσουν την πολιτική από τις αναίτιες επιθέσεις που δέχεται. Στόχος τους, είτε να διασωθούν οι ίδιοι, είτε να παίξουν ρόλο συνηγόρου μιας πολιτικής αντιλαϊκής, που γεννά και τροφοδοτεί την αναξιοπιστία τη δική της και των φορέων της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, έχουμε μια ανάλογη επιχείρηση, η οποία, από άλλη σκοπιά βέβαια, επιβεβαιώνει την κατάπτωση του συστήματός τους.

Πρόκειται για την εμφάνιση του στοιχείου της εντιμότητας του Κ. Στεφανόπουλου ως το άπαν περίπου των χαρακτηριστικών εκείνων που επιτρέπουν σε κάποιον να αναδειχτεί σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και είναι αλήθεια ότι ο Κ. Στεφανόπουλος είναι έντιμος. Ομως, αυτό που θα έπρεπε να είναι βασικός κανόνας, υποχρέωση και αδιαπραγμάτευτο στοιχείο για τον οποιοδήποτε κατέχει δημόσιο αξίωμα, όταν μετατρέπεται στο Α και το Ω για την αποδοχή του, δείχνει ανάγλυφα ότι υπάρχει κάτι σάπιο σ' αυτό το βασίλειο. Η μήπως δεν είναι έτσι;

Σθεναρότητες...

Και την ώρα - λέει - που τα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ μονολογούσαν και "εξηγούσαν" στον Α. Παπανδρέου ότι η επιλογή Στεφανόπουλου σηματοδοτεί την "ιδεολογική ήττα του κινήματος" και τον "ιστορικό συμβιβασμό", αφού δεν μπόρεσε να στηρίξει έναν δικό του "προοδευτικό" υποψήφιο, ο πρόεδρος... έλαβε το μήνυμα.

Θα πάρω τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την αντιστροφή του κλίματος, διαβεβαίωσε τα στελέχη του. Και εκείνοι, φέρονται ότι μόνο τότε πείστηκαν να συνηγορήσουν στην υποψηφιότητα του Κ. Στεφανόπουλου... Τέτοια σθεναρή αντίσταση. Αλλωστε, προέχει η "ομαλότητα", η οποία συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για την ιδεολογική και πολιτική "ρεβάνς" του ΠΑΣΟΚ. Την οποία, άλλωστε, εγγυήθηκε αυτοπροσώπως ο πρωθυπουργός, καθορίζοντας το νέο του "ραντεβού με την ιστορία"... Πράγμα που σημαίνει, για όσους δεν το κατάλαβαν, ότι το "κοινωνικό συμβόλαιο" για το ξεπούλημα του Σκαραμαγκά, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της "Ολυμπιακής" κλπ. θα τηρηθεί απαρέγκλιτα. Οσο για τη σθεναρή συνέχιση της λιτότητας, ουδέποτε τέθηκε σε διαπραγμάτευση.

Αποσιώπηση

Αποσιωπά το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας την αντίθεση του ΚΚΕ στην ψήφιση και στήριξη του νομοσχεδίου για την αναβάθμιση των εμπορικών και οικονομικών υπηρεσιών της χώρας στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα, σε χτεσινή ανακοίνωση του ΥΠΕΘΟ για τη λήξη της διαδικασίας ψήφισης του νομοσχεδίου, αναφέρεται ότι ολοκληρώθηκε η διαδικασία της κατ' άρθρον ψήφισης του νομοσχεδίου με τη σύμφωνη γνώμη και των κομμάτων της αντιπολίτευσης,αγνοώντας παντελώς την άποψη που εξέφρασε ο βουλευτής του ΚΚΕ Δ. Καμπούρης ότι οι ρυθμίσεις αναβάθμισης κινούνται "στην κατεύθυνση να πάρει η Ελλάδα το δικό της μερίδιο στον καταμερισμό, που έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση, για την παραπέρα υπόσκαψη των πρώην ανατολικών χωρών και την ενσωμάτωσή τους στο διεθνή ιμπεριαλισμό".

Εσαεί

Το αξίωμα

το πρώτο,

άλλος τώρα

θα το πάρει,

αλλά 'δω

θα συνεχίσει

να 'ναι... άρχων

το ζωνάρι.

Μ' άλλα λόγια

αυτός στο θώκο

θα καθήσει

θα ανέβει,

μα εδώ

θα συνεχίσει,

εσαεί

να "βασιλεύει"

η αφαίμαξη,

η "κούρα",

η λιτότητα

κι η χλεύη!

Ο οίστρος

Παιχνίδι σικέ και αντιλαϊκό

"Εχουμε τη βεβαιότητα ότι αυτή η επιλογή του κινήματός μας θα δικαιωθεί ιστορικά". Με αυτή τη, μεγαλόστομη ως συνήθως, φράση, έκλεισε το χτεσινό διάγγελμά του ο πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου με το οποίο ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του Κ. Στεφανόπουλου.

Δε γνωρίζουμε τι θα γράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος για τη χτεσινή επιλογή του Α. Παπανδρέου, γιατί η "ιστορική δικαίωση" είναι μια υπόθεση που εξαρτάται κυρίως από το ποιοι θα γράψουν τότε την ιστορία.

Οι εργαζόμενοι όμως και η πλειοψηφία του λαού είναι σε θέση από τώρα να εξάγουν ορισμένα συμπεράσματα, σχετικά με τη χτεσινή επιλογή του Α. Παπανδρέου:

- Ο "μάγος της πολιτικής" δεν μπορεί πλέον να βγάζει κουνέλια από το καπέλο. Η εξήγηση δεν μπορεί να αναζητηθεί στις "μειωμένες ικανότητές" του. Το πρόβλημα είναι ότι η σχετική αυτονομία που διατηρούσαν μέχρι πριν από λίγο καιρό οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κυρίως κομμάτων απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία έχει περιοριστεί ασφυκτικά, αν δεν έχει εξαλειφθεί. Δεν μπορούσε δηλαδή να κάνει παιχνίδι ο "ηγεμόνας" γιατί τα "μεγάλα αφεντικά" δε θέλουν - άλλο - παιχνίδι.

- Ο Α. Παπανδρέου κλήθηκε και αμέσως καταθέτει τη δική του συνεισφορά για την εμπέδωση της πολιτικής συναίνεσης. Ταυτόχρονα στα πλαίσια του δικομματικού παιχνιδιού ο Μ. Εβερτ "βγαίνει απέξω" για να μπορεί να παγιδεύσει στη συνέχεια όσους περισσότερους αφελείς μπορέσει, ως δήθεν "διαφορετικός".

Με άλλα λόγια το παιχνίδι είναι σικέ και στις πλάτες των εργαζομένων.

Κοροϊδία

Εντάξει, πρωθυπουργός είναι, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι, οποιαδήποτε πολιτικά παιγνίδια θέλει με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μπορεί να κάνει. Οχι, όμως, και να μας κοροϊδεύει, λέγοντας πως όλα γίνονται "για να μην διαταραχθεί η σταθερότητα της οικονομίας", όπως επιθυμούν και οι εργαζόμενοι!

Σε τελική ανάλυση, η "σταθερότητα" των αυξήσεων 3+σν3% στο δημόσιο και 4+σν4% στον ιδιωτικό τομέα, η "σταθερότητα" της ακρίβειας στα είδη πρώτης κατανάλωσης, των ιδιωτικοποιήσεων, της ανεργίας το καλύτερο που έχει να κάνει είναι... να διαταραχθεί μέχρι διάλυσης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ