ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «όχι» της αυταπάτης

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το "όχι" στο ευρωσύνταγμα σημαίνει "ναι" στην Ευρώπη και στην ελπίδα», έλεγε ο τίτλος χτεσινού δισέλιδου ρεπορτάζ της «Αυγής», από την προχτεσινή διεθνή συνάντηση, που διοργάνωσε ο ΣΥΝ, με θέμα την ευρωενωσιακή συνταγματική συνθήκη. Και δεν τον σημειώνουμε, επειδή αμφισβητούμε την ευστοχία του. Είμαστε σίγουροι, ότι αντανακλά το περιεχόμενο των θέσεων, που ανέπτυξε στη συνάντηση ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αναρωτιόμαστε, όμως, γιατί το «όχι» σημαίνει «"ναι" στην Ευρώπη και στην ελπίδα». Για παράδειγμα, ακόμη και εάν οι λαοί ορισμένων χωρών - μελών της ΕΕ πουν «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» και δε γίνει δυνατή η θεσμοθέτηση και εφαρμογή του, θα παραμείνουν σε ισχύ η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΟΝΕ και το ευρώ, η «στρατηγική της Λισαβόνας», το Σύμφωνο Σταθερότητας, η Κοινή Αγροτική Πολιτική και οι υπόλοιπες αντιλαϊκές κοινές πολιτικές, ο ευρωστρατός, η Σένγκεν και τα διάφορα αντιδημοκρατικά μέτρα, κλπ., κλπ. Δηλαδή, όλα όσα συμπεριλαμβάνει σε μια ενιαία συνθήκη το λεγόμενο ευρωσύνταγμα. Και μη μας πουν ότι ο ΣΥΝ αντιτίθεται και σ' αυτά. Πρώτον, γιατί δεν είναι αντίθετος σ' όλ' αυτά και, μάλιστα, στα βασικά. Δεύτερον, γιατί είναι γνωστή η κατηγορηματική αντίθεσή του στη θέση του ΚΚΕ, για ενιαίο και διπλό «όχι», τόσο στο «ευρωσύνταγμα», όσο και στην ΕΕ. Και τρίτον, γιατί η προτεινόμενη από τον ΣΥΝ «Ευρώπη και ελπίδα» είναι η αυταπάτη μιας... εξανθρωπισμένης ΕΕ, όπου κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι θα ζουν ευτυχισμένοι, χωρίς εκμετάλλευση, ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις...

«Αυτός είναι με το ΣΕΒ»

To περιστατικό είναι πραγματικό και συνέβη, χτες, στη διάρκεια της μεγάλης πορείας των δυνάμεων του ΠΑΜΕ προς τη Βουλή. Ανενημέρωτος και, ίσως, λίγο αφελής συνταξιούχος, που βλέπει από το πεζοδρόμιο την πορεία, σχολιάζει με άλλους δύο: «Μπράβο κόσμο, η μισή πορεία στα Χαυτεία και η ουρά ακόμα βρίσκεται στη ΓΣΕΕ, στο Πεδίο του Αρεως». Την κουβέντα τους ακούει διαδηλωτής του ΠΑΜΕ, επίσης συνταξιούχος, που έχει κοντοσταθεί και τους λέει: «Ποια ΓΣΕΕ ρε παιδιά, από την Κάνιγγος ερχόμαστε. Στη ΓΣΕΕ δεν είναι εργάτες, αλλά οι ξεπουλημένοι». Η τελευταία επισήμανση, όμως, προκαλεί την αντίδραση του πρώτου: «Μα γιατί, ο Πολυζόπουλος είναι ενάντια στην κυβέρνηση»... Και η απάντηση του διαδηλωτή συνταξιούχου: «Βέβαια, αυτός είναι με το ΣΕΒ, εκεί δίνει λογαριασμό». Κι εκεί έληξε η κουβέντα...

Το δυνάμωμα των αγώνων...

«Οι δικαιολογημένες πικρίες και απογοητεύσεις για το σ. κ., για τη στάση πολλών ηγεσιών, για την εναλλαγή των ρόλων στον κυβερνητικό συνδικαλισμό να μην αφήσετε να οδηγήσουν στην αδράνεια, γιατί αυτό εξυπηρετεί τους εργοδότες και τις αντεργατικές κυβερνήσεις. Μετατρέψτε τη σε οργή και πάθος για το δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο». Αυτά έλεγε, ανάμεσα σε άλλα, η προχτεσινή ανακοίνωση της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Κι όποιος δε γνωρίζει τι έχει γίνει μέχρι σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, θα συμφωνούσε μαζί της. Και, βέβαια, οι εργάτες πρέπει να βάλουν στο περιθώριο κάθε τάση απογοήτευσης, οχαδερφισμού και μοιρολατρίας και να συμμετάσχουν μαζικά στο συνδικαλιστικό κίνημα και στους καθημερινούς αγώνες. Αλλο δρόμο δεν έχουν, μπροστά στην εντεινόμενη επίθεση κυβέρνησης και πλουτοκρατίας.

Αλίμονο, όμως, στους ίδιους και στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας γενικότερα, αν δε βγουν τα ολοφάνερα συμπεράσματα και διδάγματα από τη μέχρι σήμερα πορεία. Αν συνεχιστεί η ίδια πορεία. Αν δε βάλουν στο περιθώριο τις λογικές και τακτικές της ταξικής συνεργασίας, της κοινωνικής συναίνεσης και του κυβερνητικο - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αν συνεχίσουν να εναποθέτουν τις όποιες ελπίδες τους στους φορείς των λογικών αυτών. Αν δεν τους καταδικάσουν και δεν αλλάξουν ριζικά το συσχετισμό δύναμης στα συνδικάτα και το συνδικαλιστικό κίνημα γενικότερα.

... και η αναντικατάστατη προϋπόθεση

Τίποτε δε λέει, βέβαια, για όλ' αυτά η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού φέρνει βαριές ευθύνες για τη μέχρι σήμερα πορεία διάβρωσης και υπονόμευσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Αφού συνεχίζει να παίζει το ρόλο του «αριστερού» φύλλου συκής στις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, στις λογικές της ταξικής συνεργασίας και συναίνεσης.

Το «δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο» είναι αδιάσπαστα δεμένο σήμερα με την αποφασιστική ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού και ενότητας του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων, αλλά και την απαίτηση όλων όσα ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, με τη διεκδίκηση μιας ριζικά διαφορετικής πορείας για τη χώρα, που δίνει προοπτική και δυναμική στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων. Το «δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο» είναι, ουσιαστικά, αδιάσπαστα δεμένο με την αποφασιστική ενίσχυση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Αυτή είναι η αλήθεια και όσες ηγεσίες την αρνούνται προσφέρουν κακές υπηρεσίες. Ετσι ήταν, όμως, πάντα τα πράγματα. Ο καθείς εφ' ω ετάχθη...

Τα... ανταγωνιστικά

Γρηγοριάδης Κώστας

TO ΣΚΕΦΘΗΚΑΝ καλά, εκεί στο υπουργείο Ανάπτυξης και δίνουν τέτοιες αρμοδιότητες στην Επιτροπή Ανταγωνισμού; Να μπορεί, λέει, να εισβάλλει ακόμη και σε σπίτια επιχειρηματιών, προκειμένου να ανακαλύψει αν υπάρχουν συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι»;

Τι θα κάνει, δηλαδή, η εν λόγω επιτροπή κ. Σιούφα, αν εισβάλλει σε κανένα σπίτι μεγαλοσχήμονα και τον βρει να γευματίζει με υπουργό της κυβέρνησης ή με κανένα πρωτοκλασάτο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας;

Αν θυμάστε, ο Κ. Καραμανλής απαγορεύει στα στελέχη του να βρίσκονται σε εστιατόρια και κότερα επιχειρηματιών. Για... σπίτια, όμως, δεν είπε τίποτε, μια και εκεί δε βρίσκονται σε δημόσια θέα.

Φυσικά τα παραπάνω ενδεχόμενα είναι αδύνατον να συμβούν. Οσο αδύνατο είναι μια «Επιτροπή Ανταγωνισμού» να ελέγξει την αγορά και το κυριότερο να πατάξει την ακρίβεια. Αλλωστε το... δεύτερο συστατικό της ονομασίας της και μόνο, αποδέχεται την πηγή του προβλήματος και υποδηλώνει το σεβασμό της σ' αυτή...

Και πέρα απ' αυτό, απ' ό,τι ακούμε (ρ/σ «Σκάι»), την περασμένη Παρασκευή το βράδυ έγινε μυστική σύσκεψη τριών κορυφαίων υπουργών (Οικονομίας, Ανάπτυξης και Αμυνας) με δύο Ελληνες μεγάλους επιχειρηματίες (Γερμανός και Μυτιληναίος) και με την παρουσία της πρωθυπουργικής συμβούλου για θέματα οικονομίας. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού πού ήταν..;

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΠΙΧΑΙΡΟΥΝ οι κυβερνώντες για την επιτυχή προώθηση του αιτήματος αύξησης των ευρωενωσιακών κονδυλίων από τον πρωθυπουργό στο ταξίδι του στις Βρυξέλλες. Αλλωστε κάτι πρέπει να βρουν να πουν, προκειμένου να κρύψουν το τι πραγματικά γίνεται εκεί.

Μόνο που (και αυτή τη φορά) παραλείπουν μια λεπτομέρεια. Τα χρήματα από την ΕΕ (ένα μέρος της ζημιάς, που έχει η χώρα από το ευρωενωσιακό σφιχταγκάλιασμα) δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην Ελλάδα, παρά μόνο για ό,τι συμφωνούν οι Βρυξέλλες και μόνο στο βαθμό που αρπάξουν τη μερίδα του λέοντος οι πολυεθνικές και η πλουτοκρατία.

Ας μας απαντήσουν, επί παραδείγματι, στο ερώτημα το πόσα από τα χρήματα αυτά θα διατεθούν για έργα υποδομής στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, όπου η ανεργία καλπάζει και οι ανάγκες είναι τεράστιες;

Πορεία μακριά και ενάντια στο λαό

Πριν «ανανεώσει» τα κορυφαία όργανα του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ με την εισαγωγή «νέων» προσώπων στο Πολιτικό Συμβούλιο, ο Γ. Παπανδρέου φρόντισε προχτές να παρουσιάσει την «αξιόπιστη πρόταση», η οποία θα είναι η «αιχμή του δόρατος» της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ για τους επόμενους μήνες και χρόνια. Μια πρόταση που απορρέει από τις πολιτικές θέσεις που επικυρώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο και δηλώνουν ξεκάθαρα ότι το ΠΑΣΟΚ θα μείνει ταξικά πιστό σε μια πορεία μακριά και ενάντια στο λαό, στο πλευρό του μεγάλου κεφαλαίου και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Για τις ανάγκες της εξαπάτησης του λαού, αυτή η πρόταση παίρνει τον τίτλο «δημοκρατική οικονομική ανατροπή» και απαιτεί από τον εργαζόμενο και τον αγρότη να γίνουν «ανταγωνιστικοί», να προσαρμοστούν σε μια «μεταρρυθμιστική περίοδο» που σύμφωνα με τους «σοσιαλιστές» είναι «απαραίτητη για να είμαστε ανταγωνιστικοί μέσα στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον»!

Μετά τον «εκσυγχρονισμό» ήρθε, λοιπόν, η «ανατροπή» ακριβώς για να εμφυσήσει στο λαό την αντίληψη ότι η ανταγωνιστικότητα και η αποδοχή των νόμων της αγοράς, αποτελούν προσωπικό του «στοίχημα» και ότι η καλύτερη αφομοίωσή τους, θα του εξασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή». Η προώθηση, λοιπόν, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που αποτελούν στρατηγική επιλογή του μονοπωλιακού κεφαλαίου που θα του εξασφαλίσει άμεσα τη μεγιστοποίηση των κερδών του, το ΠΑΣΟΚ και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναλαμβάνει να τη φέρει σε πέρας. «Αντιπολιτευόμενο» σε εντελώς επουσιώδη ζητήματα την κυβέρνηση, βάζει ουσιαστικά πλάτη για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ελληνικής πλουτοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ επισημαίνει ότι «χρειάζεται μια νέα γενιά διαρθρωτικών αλλαγών» και προσαρμογή των εργασιακών δομών, σχέσεων, χρόνου και είδους εργασίας, στις «νέες ευρωπαϊκές προοπτικές»! Με πρόσχημα την «πάταξη» της ανεργίας, το ΠΑΣΟΚ δηλώνει έτοιμο να στηρίξει κάθε κυβερνητική επιλογή που θα ελαστικοποιεί τις σχέσεις εργασίας, θα μειώνει το εργατικό κόστος, θα ελαχιστοποιεί τα εργασιακά δικαιώματα...

Οι αντιλαϊκές και αντεργατικές αλλαγές που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί ο Γ. Παπανδρέου να τις χρυσώσει με το χάπι της «νέας κοινωνικής συμφωνίας», που είναι έτοιμος να υπογράψει με το λαό, όταν έρθει στην εξουσία και να αποκαταστήσει, όπως ισχυρίζεται, τα «αδύναμα στρώματα» που είναι τα πρώτα θύματα της συντηρητικής πολιτικής της ΝΔ. Με αυτόν τον ψευδεπίγραφο τίτλο και ανακηρύσσοντας τη «σοσιαλδημοκρατία» σε καλύτερο διαχειριστή του συστήματος που μπορεί να «συνδυάσει τον ανταγωνισμό με την κοινωνική συνοχή», διεκδικεί την εξουσία, για να ...αποδείξει ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερη από αυτήν της ΝΔ. Οι πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ και οι δημόσιες τοποθετήσεις του Γ. Παπανδρέου επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες από τα λαϊκά στρώματα και ότι το μόνο που μπορεί να προσφέρει το ΠΑΣΟΚ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η συναίνεση και όχι η αντίθεση στην ασκούμενη από την κυβέρνηση αντιλαϊκή πολιτική. Η ανατροπή αυτής της πολιτικής, μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από τον απεγκλωβισμό του λαού απ' αυτή την πολιτική και τα κόμματα που τη στηρίζουν και τον οργανωμένο αγώνα του μέσα από τις γραμμές των συνεπών, ταξικών κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων του τόπου.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ