«Το "όχι" στο ευρωσύνταγμα σημαίνει "ναι" στην Ευρώπη και στην ελπίδα», έλεγε ο τίτλος χτεσινού δισέλιδου ρεπορτάζ της «Αυγής», από την προχτεσινή διεθνή συνάντηση, που διοργάνωσε ο ΣΥΝ, με θέμα την ευρωενωσιακή συνταγματική συνθήκη. Και δεν τον σημειώνουμε, επειδή αμφισβητούμε την ευστοχία του. Είμαστε σίγουροι, ότι αντανακλά το περιεχόμενο των θέσεων, που ανέπτυξε στη συνάντηση ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αναρωτιόμαστε, όμως, γιατί το «όχι» σημαίνει «"ναι" στην Ευρώπη και στην ελπίδα». Για παράδειγμα, ακόμη και εάν οι λαοί ορισμένων χωρών - μελών της ΕΕ πουν «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» και δε γίνει δυνατή η θεσμοθέτηση και εφαρμογή του, θα παραμείνουν σε ισχύ η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΟΝΕ και το ευρώ, η «στρατηγική της Λισαβόνας», το Σύμφωνο Σταθερότητας, η Κοινή Αγροτική Πολιτική και οι υπόλοιπες αντιλαϊκές κοινές πολιτικές, ο ευρωστρατός, η Σένγκεν και τα διάφορα αντιδημοκρατικά μέτρα, κλπ., κλπ. Δηλαδή, όλα όσα συμπεριλαμβάνει σε μια ενιαία συνθήκη το λεγόμενο ευρωσύνταγμα. Και μη μας πουν ότι ο ΣΥΝ αντιτίθεται και σ' αυτά. Πρώτον, γιατί δεν είναι αντίθετος σ' όλ' αυτά και, μάλιστα, στα βασικά. Δεύτερον, γιατί είναι γνωστή η κατηγορηματική αντίθεσή του στη θέση του ΚΚΕ, για ενιαίο και διπλό «όχι», τόσο στο «ευρωσύνταγμα», όσο και στην ΕΕ. Και τρίτον, γιατί η προτεινόμενη από τον ΣΥΝ «Ευρώπη και ελπίδα» είναι η αυταπάτη μιας... εξανθρωπισμένης ΕΕ, όπου κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι θα ζουν ευτυχισμένοι, χωρίς εκμετάλλευση, ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις...