Δεν υπάρχει χειρότερο καταφύγιο από την επικαιρότητα. Αυτήν διάλεξε ο Αλέκος Αλαβάνος, για να κρύψει την ιδεολογική γύμνια του, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα πόσο μέτριος ταχυδακτυλουργός είναι. Το τρικ που έστησε με τη γνωστή αποχώρηση από την τελετή ορκωμοσίας του Προέδρου της Δημοκρατίας φάνηκε προς στιγμήν ότι θα κάνει εύκολα τον ζητούμενο θόρυβο. Το ίδιο εύκολα όμως τον έπιασαν από τη μύτη.

Δίχως να το καταλάβουν, Χριστόδουλος και Αλαβάνος λειτούργησαν ως ένα πρόσωπο, χρησιμοποιώντας την ορκωμοσία για διαφημιστικούς λόγους. Ο μεν Χριστόδουλος εμφανίστηκε στην ορκωμοσία γιατί είχε ανάγκη από μια ατραξιόν που θα μπορούσε να περάσει το μήνυμα ότι «είμαστε ακόμα ζωντανοί», ο δε Αλαβάνος αποχώρησε επιδεικτικά, θέλοντας να διαφημίσει την αλλαγή πλεύσης από το ρεφορμισμό που κοίμιζε γλυκά το Συνασπισμό σ' έναν όψιμο γιάπικο αριστερισμό.

Είναι γνωστό ακόμη και στο γάτο μου ότι ο Συνασπισμός είναι το αγαπημένο παιδί του θεάματος. Ως εκ τούτου, είναι ένας υποψήφιος παίκτης για το παιχνίδι του πολιτικού Fame Story. Προς ώρας πήρε μια ανάσα, τόσο βαθιά τηλεοπτική, που μπορεί να εξελιχθεί σε ασφυξία. Το αγωνιώδες θέμα περί της ύπαρξης ή όχι του πολιτικού σχήματος στο οποίο ανήκει ο Αλαβάνος θεωρεί πως βρίσκεται στα χέρια του. Αμα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα χέρια σου από τα χέρια των τεχνικών του θεάματος και από μια μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων που σε προωθούν σαν τρελοί, το πρόβλημά σου δεν είναι ιδεολογικό, αλλά οφθαλμίατρου.

Κακά τα ψέματα, όσο υπάρχει διαφήμιση, θα υπάρχει και Χριστόδουλος και Αλαβάνος. Ολίγη σοβαρότητα δε βλάπτει...