Τίποτε δε λέει, βέβαια, για όλ' αυτά η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού φέρνει βαριές ευθύνες για τη μέχρι σήμερα πορεία διάβρωσης και υπονόμευσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Αφού συνεχίζει να παίζει το ρόλο του «αριστερού» φύλλου συκής στις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, στις λογικές της ταξικής συνεργασίας και συναίνεσης.

Το «δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο» είναι αδιάσπαστα δεμένο σήμερα με την αποφασιστική ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού και ενότητας του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων, αλλά και την απαίτηση όλων όσα ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, με τη διεκδίκηση μιας ριζικά διαφορετικής πορείας για τη χώρα, που δίνει προοπτική και δυναμική στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων. Το «δυνάμωμα του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο» είναι, ουσιαστικά, αδιάσπαστα δεμένο με την αποφασιστική ενίσχυση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Αυτή είναι η αλήθεια και όσες ηγεσίες την αρνούνται προσφέρουν κακές υπηρεσίες. Ετσι ήταν, όμως, πάντα τα πράγματα. Ο καθείς εφ' ω ετάχθη...