Δεν είναι τόσο η ανάγκη να σβήσει το "λεκέ" στο φόρεμα της Λεβίνσκι, που οδήγησε τον Κλίντον να διατάξει τους βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν και στο Σουδάν, όπως ισχυρίζονται κάποια ΜΜΕ. Είναι, βεβαίως και μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού της αμερικανικής και της διεθνούς κοινής γνώμης, αλλά πρωτίστως και κυρίως είναι μια προσπάθεια να επιβεβαιωθεί, για πολλοστή φορά, ο ρόλος των ΗΠΑ ως "παγκόσμιος επιβήτορας και νταβατζής, συγχρόνως", που οδήγησε τον πλανητάρχη στην επίδειξη διεθνούς τρομοκρατικής δύναμης.

Και, φυσικά, δεν έπιασε ο πόνος τον Κλίντον για τους Αφρικανούς και Αμερικανούς πολίτες που έχασαν άδικα τη ζωή τους στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Ναϊρόμπι και στο Νταρ-Ελ-Σαλάμ, όταν ο ίδιος στέλνει Αμερικανούς στρατιώτες να σκοτώνουν εκατομμύρια αμάχους στο Ιράκ και στη Βοσνία και να σκοτώνονται και πολλοί από τους ίδιους. Ούτε η τρομοκρατική επιδρομή στρέφεται εναντίον του Σαουδάραβα Οσάμα Μπιν Λάντεν και κατά των "φανατικών μουσουλμάνων", αφού οι ΗΠΑ υποστηρίζουν και βοηθούν ανοιχτά και υπογείως τους Ταλιμπάν - τους πλέον φανατικούς μουσουλμάνους - στο Αφγανιστάν και τη χούντα του Σουδάν.

Στόχος δεν είναι η "αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας", αλλά η τρομοκρατία κρατών και λαών για την πλήρη υποταγή τους στην ιμπεριαλιστική "νέα τάξη πραγμάτων".

Εχουμε μια απορία: Αν αύριο αυτός ο περίεργος Οσάμα Μπιν Λάντεν "χτυπήσει" στην Ελλάδα, ο Κλίντον θα έχει το δικαίωμα να βομβαρδίσει τη ...Λάρισα; (Δεν αναφέρουμε τυχαία αυτή την περιοχή της Ελλάδας, όχι τόσο γιατί εκεί εγκαθίστανται τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ και μπορούν να αποτελέσουν στόχο των τρομοκρατών, όσο γιατί η Λάρισα, ίσως, να είναι γνωστή στον πλανητάρχη, λόγω των φημών για τα τοπικά "ροζ σκάνδαλα"). Και μην πείτε ότι έγιναν πολλά χτυπήματα από την "17 Νοέμβρη" στην Ελλάδα και δε μας βομβάρδισαν οι ΗΠΑ, διότι θα αντιπαραθέσουμε ως επιχειρήματα ότι, πρώτον, η "17 Νοέμβρη" μπορεί και να ενεργεί εν συνεννοήσει με τις ΗΠΑ, δεύτερον, τότε δεν υπήρχε "λεκές" στο φουστάνι της Μόνικας, που "έπρεπε να ξεπλυθεί με αίμα" και, τρίτον, δεν είχε ακόμα αποκαλυφθεί το "ροζ σκάνδαλο της Λάρισας".

Πάντως, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης στη νέα τρομοκρατική επιδρομή των ΗΠΑ, καθώς και στις παλιότερες επεμβάσεις τους στο Ιράκ και στη γειτονική μας Βοσνία, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι και σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι αντιδράσεις, μάλλον, θα ήταν χαλαρές. Τι, για μια Λάρισα, να χάσει η κυβέρνηση τη φιλία του Κλίντον, η οποία, αρκετές φορές, φτάνει μέχρι και σε "παρεκουμβήσεις" ελληνικών αεροσκαφών στο Αιγαίο, που μεταφέρουν Ελληνες υπουργούς;

Το γεγονός ότι ο Κλίντον δεν ενημέρωσε κανέναν - ούτε τον ΟΗΕ, ούτε τους περισσότερους "συμμάχους" - για τη δολοφονική επιδρομή στο Αφγανιστάν και στο Σουδάν, δείχνει να θεωρεί πως τον "παίρνει" να το "παίζει" "παγκόσμιος νταβατζής". Ποιος να έχει, άλλωστε, διαφορετική γνώμη και να του αντισταθεί ουσιαστικά και όχι στα λόγια και μόνο; Οι Κολ, Μπλερ, Ζοσπέν, Μπρόντι και Σημίτης που του "κρατούν το φανάρι" ή ο Γιέλτσιν, που περιμένει με το χέρι απλωμένο, για κανένα δάνειο ακόμη; Η, μήπως, ο ΟΗΕ που κατάντησε "οίκος ανοχής των ΗΠΑ";

Αλλά, "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά". Οι λαοί που "βιάζονται" από τον πλανητάρχη δεν είναι σαν τη Μόνικα - η οποία "τα 'θελε και τα 'παθε" - και θα βρουν τον τρόπο ν' αντισταθούν στην τρομοκρατική επιβολή και εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής "νέας τάξης πραγμάτων". Αργά ή γρήγορα, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός - που σήμερα φαντάζει κυρίαρχος κι ανίκητος - θα βρει τον "μάστορή" του και η αυτοκρατορία του θα σβήσει. Τότε "ηγέτες" σαν τον Κλίντον θα αντιμετωπίζονται απλώς σαν "προβληματικοί, ανώμαλοι επιδειξίες", οι οποίοι το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να "λερώσουν" ένα φουστάνι μιας "βαρεμένης" Αμερικάνας.

Ως αντιπερισπασμό του Μπ. Κλίντον στο σκάνδαλο της ανάρμοστης σχέσης παρουσιάζουν πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τη δολοφονική και πειρατική επιδρομή των ΗΠΑ. Και δεν αποκλείεται, ένας από τους πραγματικούς στόχους του Λευκού Οίκου, να ήταν και αυτός.

Αυτό, όμως, που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός, πως όσοι δημοσιογράφοι και άλλοι παράγοντες μιλούν για "βόμβες αντιπερισπασμού", με τόση ευκολία και κατηγορηματικότητα, την ίδια στιγμή αποφεύγουν, να καταδικάσουν την τρομοκρατική επιδρομή.

Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να γίνει, για να συνειδητοποιήσουν τον βαθιά επικίνδυνο και απάνθρωπο χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής; Μήπως, πρέπει να πέσουν οι βόμβες στη χώρα μας και να γνωρίσουμε από πρώτο χέρι τον όλεθρο και τον τρόμο, για να τους "ανοίξουν" τα μάτια; Η πιστεύουν, μήπως, ότι σε μας - λόγω... συμμαχίας στο ΝΑΤΟ - θα επιφυλάξουν μια διαφορετική συμπεριφορά οι ΗΠΑ; Ξέχασαν κιόλας την εφτάχρονη χούντα και το δράμα της Κύπρου;

Υπάρχει, βέβαια κι ένα ακόμη ενδεχόμενο, που είναι και το πλέον πιθανό. Να έχουν αποδεχθεί και υποταχθεί πλέον στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Να θεωρούν, ότι η αδιαμαρτύρητη αποδοχή των όποιων δολοφονικών, τρομοκρατικών και απάνθρωπων ενεργειών των ΗΠΑ, είναι ένας ακόμη μονόδρομος κι ότι μόνον αυτός εξασφαλίζει την όποια... ευνοϊκή απέναντί μας συμπεριφορά τους.

Χρειάζονται επιχειρήματα, άραγε, για να αποδείξουμε πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι αυταπάτες;

Γιατί ο λαλίστατος, για ένα σωρό άλλα θέματα - τα περισσότερα ήσσονος σημασίας - αρχιεπίσκοπος Αθηνών δεν είπε τίποτε για τη δολοφονική και τρομοκρατική επιδρομή των Αμερικανών; Μήπως δεν έχει γνώμη επί του θέματος ή δεν του επιτρέπει η θέση του να εκφράσει γνώμη;..