Ως αντιπερισπασμό του Μπ. Κλίντον στο σκάνδαλο της ανάρμοστης σχέσης παρουσιάζουν πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τη δολοφονική και πειρατική επιδρομή των ΗΠΑ. Και δεν αποκλείεται, ένας από τους πραγματικούς στόχους του Λευκού Οίκου, να ήταν και αυτός.

Αυτό, όμως, που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός, πως όσοι δημοσιογράφοι και άλλοι παράγοντες μιλούν για "βόμβες αντιπερισπασμού", με τόση ευκολία και κατηγορηματικότητα, την ίδια στιγμή αποφεύγουν, να καταδικάσουν την τρομοκρατική επιδρομή.

Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να γίνει, για να συνειδητοποιήσουν τον βαθιά επικίνδυνο και απάνθρωπο χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής; Μήπως, πρέπει να πέσουν οι βόμβες στη χώρα μας και να γνωρίσουμε από πρώτο χέρι τον όλεθρο και τον τρόμο, για να τους "ανοίξουν" τα μάτια; Η πιστεύουν, μήπως, ότι σε μας - λόγω... συμμαχίας στο ΝΑΤΟ - θα επιφυλάξουν μια διαφορετική συμπεριφορά οι ΗΠΑ; Ξέχασαν κιόλας την εφτάχρονη χούντα και το δράμα της Κύπρου;

Υπάρχει, βέβαια κι ένα ακόμη ενδεχόμενο, που είναι και το πλέον πιθανό. Να έχουν αποδεχθεί και υποταχθεί πλέον στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Να θεωρούν, ότι η αδιαμαρτύρητη αποδοχή των όποιων δολοφονικών, τρομοκρατικών και απάνθρωπων ενεργειών των ΗΠΑ, είναι ένας ακόμη μονόδρομος κι ότι μόνον αυτός εξασφαλίζει την όποια... ευνοϊκή απέναντί μας συμπεριφορά τους.

Χρειάζονται επιχειρήματα, άραγε, για να αποδείξουμε πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι αυταπάτες;