Αποκαλυπτική η επιλεκτικότητα των αστικών ΜΜΕ. Ενώ αγνόησαν επιδεικτικά το νόμο για τη δευτεροβάθμια τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, (τα ΤΕΕ που κατακαλόκαιρο η κυβέρνηση ίδρυσε, για να διοχετεύει από Σεπτέμβρη τους απορριφθέντες του Ενιαίου Λυκείου), εδώ και μια βδομάδα σκίζουν τα ιμάτιά τους, πριν ακόμα βγουν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, για την αποτυχία των υποψηφίων εκπαιδευτικών.

Βέβαια, ένας διαγωνισμός της κακιάς ώρας, ανάξιος και καταδικασμένος στη συνείδηση του λαού μας, χωρίς τη συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των αδιόριστων εκπαιδευτικών, δεν μπορεί να κρίνει την αξία των εκπαιδευτικών ή ακόμα, όπως λένε, και των πανεπιστημίων. Κι ύστερα η εκπαίδευση του εκπαιδευτικού - αν αυτό είναι το ζητούμενο - δε γίνεται με διαγωνισμούς. Ο διαγωνισμός αυτός στήθηκε, με το πρόσχημα της αξιοκρατίας, για να καταργήσει το δικαίωμα όλων των πτυχιούχων στη δουλιά, όπως αυτό εκφραζόταν με διορισμό από την επετηρίδα. Πραγματικό σκοπό είχε την επιλογή λιγότερων - και υποτακτικότερων - εκπαιδευτικών.Ετσι, ακόμα κι αν όλοι πετύχαιναν, δε θα διορίζονταν - θα 'πρεπε επομένως να υπάρχει μια δικαιολογία. Γι' αυτό έβαλαν σαν βαθμολογική βάση το 14/20, δηλαδή το πανεπιστημιακό "λίαν καλώς", για να εμφανιστούν οι περισσότεροι υποψήφιοι σαν ανίκανοι. Αν πετύχαιναν πολλοί, δεν αποκλείεται λίγο αργότερα να ανέβαζαν το βαθμολογικό όριο. Υπάρχουν όμως κι άλλοι τρόποι, για να περιοριστεί η ροή προς την εκπαίδευση. Με ταξικότερους όρους να γίνει η επιλογή των "ικανότερων" για εργασία. Κι αυτό περνά μέσα από την αναδιάρθρωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Εκεί πηγαίνει το πράγμα. Ετοιμα από καιρό είναι τα νομοσχέδια, που οριστικοποιούν την αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος, που θεσμοθετούν 4 κύκλους σπουδών στα πανεπιστήμια. Ο πρώτος κύκλος, ο πιο μαζικός, χωρίς κανένα αντίκρισμα. Ετσι, για να γίνει κανείς εκπαιδευτικός, αν δεν υπολογίσουμε τους δύο κύκλους μεταπτυχιακών σπουδών, χρειάζεται σπουδές: "Εξι χρόνια στο δημοτικό, 3 στο γυμνάσιο, 3 στο λύκειο, 2 στον πρώτο κύκλο στο πανεπιστήμιο, τρία στο δεύτερο, και ένα χρόνο, χωριστά, για το πιστοποιητικό διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας", μόνο για τα προαπαιτούμενα πτυχία και πιστοποιητικά. Κι ύστερα για το διορισμό... "ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι": Κάθε δύο χρόνια διαγωνισμός, μήπως καταφέρει να μπει στη λίστα διορισθέντων. Κι αν το πετύχει κινδυνεύει μετά από δυο χρόνια να μπει σε λίστα απολυθέντων - για να μην ξεχνάμε και την "αξιολόγηση" του εκπαιδευτικού.

Ετσι, καθώς προγραμματίζονται οι νέοι φραγμοί στο πανεπιστήμιο, το επόμενο διάστημα θα δυναμώσουν οι φωνές που, στο όνομα της αναβάθμισης των πανεπιστημίων, θα ζητούν την αποβολή των "κακών" φοιτητών, όπως θα δούμε σιγά σιγά να πραγματώνεται κι η έξωση από το Λύκειο των "κακών" μαθητών.Σαν πολλοί, όμως, δε μαζεύονται αυτοί που "δεν τα παίρνουν τα γράμματα"; Μήπως, τελικά, η μαύρη προπαγάνδα δικαιολόγησης των ταξικών φραγμών κινδυνεύσει να χάσει την αξιοπιστία της; Και τι να πούμε για όσους πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους κλπ. πρωτοστατούν σ' αυτήν την προσπάθεια; Αξιος ο μισθός τους!!!