Ενώ είναι φανερό ότι όποια ομάδα και αν επικρατήσει στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δε θα έχει επιπτώσεις στην πολιτική του , αφού μόνο τριτεύουσας σημασίας διαφορές παρουσιάζουν μεταξύ τους, η ανάδειξη της νέας ηγεσίας αποτελεί - από άλλη σκοπιά - μια σημαντική υπόθεση για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου, οι 1.290 σύνεδροι (ποσοστό 38,4%) εργάζονται στο δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ 465 σύνεδροι (ποσοστό 9,02%) ..."στερούνται επαγγέλματος).

Είναι φανερό ότι υπάρχει μια ιδιότυπη εξάρτηση μιας μεγάλης μερίδας, τουλάχιστον, του σώματος των συνέδρων με τη νέα ηγεσία, αφού αυτή, εκτός των άλλων, πρέπει να διασφαλίζει και την επαγγελματική προοπτική τους.

Πέρα από το ότι όλα τα επιμέρους συμφέροντα των συνέδρων ενοποιούνται και εξυπηρετούνται κάτω από την ομπρέλα της εξουσίας. Η προοπτική της διατήρησής της, προφανώς, και θα μετρήσει αποφασιστικά στη στάση των συνέδρων.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η χτεσινή αποκάλυψη του "Ρ" για την περίπτωση της άνεργης Σταυρούλας Φωκά, την οποία η εφορία κατέταξε με το έτσι θέλω στους "ελευθεροεπαγγελματίες", τη φορολόγησε με βάση τα "αντικειμενικά κριτήρια", αποφάνθηκε πως είχε εισόδημα 4,2 εκατ. δραχμές και απαίτησε πληρωμή φόρου 285.000 δραχμών.

Αυτό, που θα θέλαμε να επισημάνουμε από αυτή τη στήλη είναι ότι η συγκεκριμένη περίπτωση κραυγαλέας αυθαιρεσίας και κοινωνικής αναλγησίας εις βάρος μιας άνεργης εργαζόμενης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο, όπως ενδεχόμενα θα προσπαθήσουν ορισμένοι, από τον υπερβάλλοντα ζήλο του προϊσταμένου της εφορίας να ερμηνεύσει το γράμμα ενός άδικου νόμου. Δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τις ...εμμονές του υπουργού Οικονομικών να εισπράξει πάση θυσία φόρους από οπουδήποτε είναι δυνατόν να εισπραχθούν, υλοποιώντας τη λογική του "οικονομικού συντάγματος".

Η εξήγηση, ίσως, πρέπει να αναζητηθεί στον ίδιο τον παραλογισμό του κεφαλαίου, στο διαζύγιο που έχει πάρει με κάθε έννοια λογικής και ανθρώπινης ερμηνείας και εξήγησης των φαινομένων. Ο γηράσκων καπιταλισμός, μέσα στη βαθιά του κρίση, δεν έχει πλέον ανάγκη τους κανόνες του ορθολογισμού και πολύ περισσότερο τις ανθρωπιστικές αξίες, τους οποίους είχε ερωτευτεί κάποτε, στην εποχή της νιότης του.

Βιομηχανία ψηφισμάτων έβαλαν σε εφαρμογή οι οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ με συμμάχους στελέχη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων αυτές τις τελευταίες μέρες. Οχι, για να εκφράσουν τη φυσιολογική ανθρώπινη θλίψη και τα συλλυπητήριά τους για τον θάνατο ενός ανθρώπου, αλλά για να εκμεταλλευτούν πολιτικά, μικροκομματικά και ο καθένας από τη σκοπιά του, το κλίμα που οι ίδιοι δημιούργησαν, με την πολύμορφη βοήθεια της ολότητας σχεδόν των ΜΜΕ.

Πρόκειται, για μαζικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, για δημοτικά και άλλα συμβούλια, που όλο το προηγούμενο διάστημα, στην πλειοψηφία τους, σιωπούσαν. Δεν έδιναν "ούτε φωνή ούτε ακρόαση", για ένα σωρό προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου τους, των κατοίκων της περιοχής τους.

Θα εγκρίνει το "ασυμβίβαστο" πρωθυπουργού και προέδρου, το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ; Δεν έχουμε ιδέα. Το ομολογούμε...

****

Το "ασυμβίβαστο", πάντως, μεταξύ του προβληματισμού του Συνεδρίου και των προβλημάτων του κοσμάκη, έχει εγκριθεί πριν καν ξεκινήσει η διαδικασία...

****

Διότι, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα να είναι πρόεδρος ο Σημίτης, κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να συμβιβαστούν με ηγέτη τον Ακη, αλλά όλοι μαζί συμβιβάζονται π.χ. ωραιότατα με τις "αυξήσεις" που δόθηκαν στους συνταξιούχους...

****

Πάντως, θα 'χε ενδιαφέρον, να τεθεί το πρόβλημα "Συνέδριο" στις Πανελλήνιες ως μαθηματική άσκηση. Εξίσωση με δύο αγνώστους (Σημίτης, Ακης), μια μεταβλητή (Αρσένης) και μόνο γνωστό αριθμό το 5.092 (αριθμός συνέδρων)!****

Αυτό θα ήταν "δύσκολο πρόβλημα" κι όχι τα χτεσινά...

****

Οποιος τo λύσει, αν δεν περάσει στο πανεπιστήμιο, να προκρίνεται ως "αριστίνδην" σύνεδρος, με ότι αυτό ακολουθείται...

****

Αρκεί φυσικά, να μην τεθεί, ως ερώτημα "ποια θα είναι η απόκλιση πολιτικής που θα προκύψει", γιατί τότε... "μηδέν εις το πηλίκον".

****

Τι κοινό έχουν πλέον η "θέση του αντιπροέδρου" στο ΠΑΣΟΚ και ο καφές; Είναι και τα δύο ...της "παρηγοριάς". (Αν και η Βάσω, δε λέει και όχι, όπως δηλώνει).

****

Τέλος πάντων όμως, ό,τι και να κάνουν σ' αυτό το Συνέδριο, έχουν μια πολύ καλή δικαιολογία: Οι ζέστες έχουν σφίξει για τα καλά. Τριάντα οχτώ "υπό σκιάν" κι όλα δικαιολογούνται...

Η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και ούτε καν μεταδόθηκε από τα πολυάσχολα με "τοκ σόου" και άλλα... "σοβαρά θέματα"τηλεοπτικά κανάλια. Ο λόγος για τις εκτιμήσεις της 83ης συνόδου του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, σύμφωνα με τις οποίες 73 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, ηλικίας 10 - 14 ετών, εργάζονται υποχρεωτικά.

Γεγονός, που σημαίνει ότι το 13%, δηλαδή τα 13 στα 100 παιδιά, του πλανήτη μας, δεν παίζουν, δεν πηγαίνουν στο σχολείο, δε ζουν σαν παιδιά, γιατί η "νέα τάξη πραγμάτων", τα θέλει να δουλεύουν, για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην της οικογένειάς τους. Και τα νούμερα, όσο κι αν φαίνονται υπερβολικά, είναι υποεκτιμημένα, καθώς στα 73 εκατομμύρια παιδιών στον κόσμο που δουλεύουν, δε συμπεριλαμβάνονται τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, που απασχολούνται σε οικιακές εργασίες ή στις οικογενειακού χαρακτήρα επιχειρήσεις. Και το χειρότερο είναι ότι η παιδική εργασία - που αποτελεί μια από τις πιο βάρβαρες μορφές απασχόλησης και συχνά συνδυάζεται με την παιδική πορνεία - αντί να μειώνεται, αυξάνεται και εξαπλώνεται και στις αναπτυγμένες χώρες. Παράδειγμα τα "παιδιά των διασταυρώσεων" στην Αθήνα, αλλά και τα χιλιάδες μικρά παιδιά στην Πορτογαλία, που δουλεύουν παράνομα, ράβοντας παπούτσια και για τα οποία αμείβονται 50 σεντς το κάθε ζευγάρι, ενώ αυτά πωλούνται προς 70 δολάρια το ζευγάριστη Βόρεια Ευρώπη...

Αυξάνεται και στη Φινλανδία το ποσοστό εκείνων που τάσσονται κατά της ένταξης της χώρας τους στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ). Ετσι, ενώ το περασμένο Δεκέμβρη οι αντίπαλοι της ΟΝΕ έφθαναν στο 51% και οι υπέρμαχοι το 38%, τώρα οι πρώτοι έχουν ξεπεράσει το 60% και οι δεύτεροι μειώθηκαν στο 30%, ενώ ένα 10% περίπου είναι αναποφάσιστοι, σύμφωνα με έρευνα της κοινής γνώμης, που δημοσίευσε πρόσφατα φινλανδική εφημερίδα.

Ελα, όμως, που άλλα κελεύουν οι κυβερνώντες τη χώρα και δηλώνουν ότι την τελική απόφαση δε θα την πάρουν οι Φινλανδοί, αλλά το Κοινοβούλιο. Οπως περίπου και στη δική μας χώρα. Μετά μανίας, οι ηγεσίες του δικομματισμού και των απανταχού οπαδών του Μάαστριχτ επιζητούν και εκλιπαρούν για την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Τους εργαζόμενους και το λαό, όμως, ούτε καν τους ρώτησαν. Οι προτάσεις του ΚΚΕ, για ουσιαστική και πλήρη ενημέρωση των εργαζόμενων και διενέργεια δημοψηφίσματος, απορρίπτονται μετά βδελυγμίας.

Αραγε, δεν αποτελούν, αυτά και μόνο, αρκετές και χεροπιαστές αποδείξεις, για τον αρνητικό και ζημιογόνο χαρακτήρα της επιδιωκόμενης ένταξης στην ΟΝΕ; Ζημιογόνα για το λαό και τη χώρα, βέβαια και ωφέλιμα για το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό, προφανώς, ξέρει τι κάνει και υποστηρίζει, με όλες του τις δυνάμεις, τις επιδιώξεις του δικομματισμού...

"Ωδίνες τοκετού στη σκιά του νεκρού ηγέτη", τιτλοφορείται το πρώτο θέμα χτεσινής εφημερίδας με αφορμή τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ.

Είναι πολλοί και στη χώρα μας αυτοί που προσπαθούν να βγάλουν ανεπίκαιρο και αναχρονιστικό τον Μαρξ. Τα "τσιτάτα" του όμως, κατάλληλα προσαρμοσμένα για την περίπτωση, συνεχίζουν να τα χρησιμοποιούν κατά κόρο.