Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η χτεσινή αποκάλυψη του "Ρ" για την περίπτωση της άνεργης Σταυρούλας Φωκά, την οποία η εφορία κατέταξε με το έτσι θέλω στους "ελευθεροεπαγγελματίες", τη φορολόγησε με βάση τα "αντικειμενικά κριτήρια", αποφάνθηκε πως είχε εισόδημα 4,2 εκατ. δραχμές και απαίτησε πληρωμή φόρου 285.000 δραχμών.

Αυτό, που θα θέλαμε να επισημάνουμε από αυτή τη στήλη είναι ότι η συγκεκριμένη περίπτωση κραυγαλέας αυθαιρεσίας και κοινωνικής αναλγησίας εις βάρος μιας άνεργης εργαζόμενης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο, όπως ενδεχόμενα θα προσπαθήσουν ορισμένοι, από τον υπερβάλλοντα ζήλο του προϊσταμένου της εφορίας να ερμηνεύσει το γράμμα ενός άδικου νόμου. Δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τις ...εμμονές του υπουργού Οικονομικών να εισπράξει πάση θυσία φόρους από οπουδήποτε είναι δυνατόν να εισπραχθούν, υλοποιώντας τη λογική του "οικονομικού συντάγματος".

Η εξήγηση, ίσως, πρέπει να αναζητηθεί στον ίδιο τον παραλογισμό του κεφαλαίου, στο διαζύγιο που έχει πάρει με κάθε έννοια λογικής και ανθρώπινης ερμηνείας και εξήγησης των φαινομένων. Ο γηράσκων καπιταλισμός, μέσα στη βαθιά του κρίση, δεν έχει πλέον ανάγκη τους κανόνες του ορθολογισμού και πολύ περισσότερο τις ανθρωπιστικές αξίες, τους οποίους είχε ερωτευτεί κάποτε, στην εποχή της νιότης του.