Θα συζητηθεί ή δε θα συζητηθεί η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης στα κομματικά όργανα του ΠΑΣΟΚ; Ιδού το μέγα ερώτημα που απασχολεί την καθημερινή ειδησεογραφία. Και δώσ' του οι διάφορες εικασίες, οι ανάλογες υποθέσεις και τα... κρίσιμα ερωτηματικά από τους "ματσουκοφόρους" στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Μόνο που όσοι αγωνιούν για το αν θα τοποθετηθεί η Χαρ. Τρικούπη επί του προϋπολογισμού και των άλλων νομοθετημάτων, θα έπρεπε να μας εξηγήσουν τι ακριβώς θα αλλάξει, είτε στην περίπτωση που γίνει συζήτηση (έτσι λέγονται οι ανέξοδες οπερέτες πριν την αντιλαϊκή κατολίσθηση) στα κομματικά όργανα, είτε όχι. Μήπως κάποιοι επιδιώκουν να καλλιεργήσουν την αντίληψη ότι έχουμε μια "σκληρή" κυβέρνηση, αλλά στο κόμμα "σκίζει η σοσιαλιστική ευαισθησία"; Κι αν είναι έτσι, γιατί δεν το λένε ευθαρσώς; Αλλωστε δεν τους κοστίζει και τίποτα. Από τη στιγμή, δε, που έχουν πάρει την απόφαση να εκτίθενται καθημερινά, "πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες" στα λαϊκά στρώματα, μέρος της "δουλιάς" τους είναι κι αυτό...

Τη διαβάσατε; Οχι; Δε χάσατε τίποτε το ουσιαστικό, αλλά στις δύσκολες μέρες που περνάμε, οι ευκαιρίες για γέλιο είναι λιγοστές και δυσεύρετες. Γι' αυτό, άλλωστε, και τη σημειώνουμε. Για τη συνέντευξη του υπουργού Γεωργίας, Στ. Τζουμάκα, στην προχτεσινή "Ελευθεροτυπία" μιλάμε. Ναι, είπε πολλά αστεία ο άνθρωπος. Ανάμεσά τους και το παρακάτω:

"Για μένα, η χώρα ήταν σε πλήρη ακυβερνησία δέκα χρόνια, γιατί κυβερνήθηκε από το Κέντρο σε όλες του τις εκδοχές.

Δημοσ.: Και επί ΠΑΣΟΚ;

Στ. Τζουμ.: Φυσικά! Ποιο ΠΑΣΟΚ; Η Ενωση Κέντρου ήταν ο πυρήνας της ηγετικής ομάδας, που καθόριζε τη φυσιογνωμία της κυβέρνησης... Η κεντρογενής εκδοχή του ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε τη χώρα και όχι η σοσιαλιστική του εκδοχή...".

Είπε και άλλα διάφορα ο υπουργός. Στο τέλος, πάντως, μας γεννήθηκε η εξής υποψία: Ετσι που πάμε, θα μας κάνουν στο τέλος να πεθυμήσουμε την "κεντρογενή εκδοχή"...

Εκατοντάδες χιλιάδες οι πρόσφυγες στο ανατολικό Ζαϊρ προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στη ζωή. Η πείνα, οι κακουχίες και οι αρρώστιες θερίζουν. Και από κοντά έρχεται ο φόβος και ο τρόμος των ένοπλων συγκρούσεων και του πολέμου, για ν' αποτελειώσει ό,τι έμεινε όρθιο.

Και ο κυβερνήτης αυτής της πάμφτωχης χώρας; Ο περιβόητος Μομπούτου Σέσε Σέκο, Πρόεδρος του Ζαϊρ, βρίσκεται από μήνες τώρα στη Λωζάνη της Ελβετίας. Διαμένει στο ξακουστό και πολυτελέστατο ξενοδοχείο "Μπο Ριβάζ" και σε μια σουίτα, που στοιχίζει 500.000 δραχμές τη βραδιά. Προσπαθεί... να μειώσει την τεράστια περιουσία του, η οποία - σύμφωνα με υπολογισμούς - ανέρχεται σε 1,5 περίπου τρισεκατομμύρια δραχμές και είναι κατατεθειμένη σε ελβετικές τράπεζες. Περιουσία, η οποία έχει συγκεντρωθεί από την καταλήστευση του ζαϊρινού λαού και το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στις ξένες πολυεθνικές.

Και η "διεθνής κοινότητα" παρακολουθεί με απάθεια. Οι κυβερνήσεις και οι ηγεσίες του "πολιτισμένου" κόσμου δεν προσφέρουν ούτε καν τη... συμπόνια τους. Ισως γιατί όλα όσα γίνονται δεν πειράζουν στο παραμικρό τα συμφέροντά τους στη χώρα αυτή και την περιοχή γενικότερα...

Συνηθισμένο πλέον το φαινόμενο, αλλά πάντα αξιοσημείωτο. Για τις εξαγγελίες της κυβέρνησης μιλάμε, οι οποίες όσο περισσότερο φιλολαϊκές εμφανίζονται από τους αρμόδιους υπουργούς, τόσο περισσότερο αντιλαϊκό περιεχόμενο και μέτρα περιέχουν. Μετά την περιβόητη προεκλογική εξαγγελία για τις αγροτικές συντάξεις, που αποδείχτηκε τελικά μια κομπίνα, για να φορτωθούν οι σχετικές κρατικές δαπάνες στις πλάτες των εργαζόμενων, έρχονται τώρα οι εξαγγελίες για το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.

Δεν έχουν γίνει, βέβαια, γνωστές ακόμη οι λεπτομέρειές του, αλλά τα όσα διαρρέουν οι αρμόδιοι κάνουν φανερό πως οι πραγματικοί στόχοι του είναι η επιβολή της ακόμη σκληρότερης λιτότητας στον δημόσιο τομέα και η πολυδιάσπαση του κινήματος των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να μην μπορέσουν να αντιδράσουν στον κυβερνητικό εμπαιγμό.

Με δυο λόγια, δηλαδή, η κυβέρνηση έχει βαλθεί να επιβεβαιώνει καθημερινά τη γνωστή ρήση των προγόνων μας: Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας. Ας το έχουν υπόψη τους όλοι όσοι είναι αποδέκτες των δήθεν δώρων...

ΠΡΟΣΩΠΟ

Αλέν Ζιπέ

Αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία, ο Αλέν Ζιπέ είχε δεσμευτεί ότι πρωταρχικός στόχος του είναι η καταπολέμηση της ανεργίας, που, σήμερα, αναφέρεται σε περισσότερα από 3.112.000 άτομα. Περίπου ένα χρόνο μετά, η δημοτικότητά του φθάνει στο ναδίρ. Βασική αιτία; Η σταθερή αύξηση του ποσοστού των ανέργων και των εργαζομένων που ζουν υπό το καθεστώς εργασιακής αβεβαιότητας.

Το απεργιακό κύμα του περασμένου φθινοπώρου είχε, ήδη, προκαλέσει σοβαρότατους κλυδωνισμούς στο κύρος και την αξιοπιστία του Γάλλου πρωθυπουργού τόσο στο εσωτερικό όσο και εξωτερικό. Πολλοί ήταν εκείνοι (με πρώτο και καλύτερο το έτερο ήμισυ του σκληροπυρηνικού ευρωπαϊκού άξονα, τον Χέλμουτ Κολ) που έπλεξαν το εγκώμιο του Αλέν Ζιπέ για την ψυχραιμία και την ευελιξία που επέδειξε κατά τη διάρκεια της κρίσιμης αντιπαράθεσής του με τους εργαζομένους.

Ενα χρόνο μετά, ο γαλλικός λαός δε μοιάζει να εκτιμά τα "προσόντα" του Ζιπέ. Ο Γάλλος πρωθυπουργός έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της εναρμόνισης της χώρας με τα περίφημα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Αυτό για τους εργαζομένους μεταφράζεται σε αύξηση της οικονομικής ανέχειας, σε λιτότητα, σε περικοπές, σε ακόμα περισσότερους ανέργους. Το αισιόδοξο και δυναμικό προφίλ του Γάλλου πρωθυπουργού έχει αρχίσει να ξεθωριάζει και ο χειμώνας αναμένεται να είναι πολύ βαρύς στο Παρίσι.

Ε. Μ.