ΒΙΒΛΙΟ

Χρονικό πολιτικής προσφυγιάς

Είναι ένα βιβλίο βιωματικό, που πονά ίσως, αλλά κάνει και περήφανο όποιον γεύτηκε, ο ίδιος, την αναγκαστική υπερορία, τη στέρηση της πατρίδας και έζησε με το όνειρο του νόστου. Ενα βιβλίο που συγκινεί όποιον - μένοντας ο ίδιος στην πατρίδα - πονούσε γιατί στερούνταν αγαπημένο πρόσωπο, που ζούσε στην προσφυγιά. Βιβλίο που αφορά και όποιον αγνοεί πόσα στερήθηκε η πατρίδα, οδηγώντας τα "καλύτερα παιδιά" της άλλα "στα σίδερα", άλλα "στο χώμα" κι άλλα "έξω από τα τείχη" της. Τίτλος του βιβλίου "ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ της πολιτικής προσφυγιάς μας στη ΡΟΥΜΑΝΙΑ".Εκδότης του είναι ένας μαζικός φορέας, η Πανελλήνια Ενωση Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων (ΠΕΕΠΠ).Συντάκτες του είναι (αλφαβητικά) οι: Ζούνης Βασίλης, Καρακώστας Δημήτρης, Καρκανεβάτος Ανδρέας. Κούφης Παύλος, Ράπτης Μιχάλης, Σουγκάκης Νίκος, Τόλης Γεώργιος (πολιτικοί πρόσφυγες στη Ρουμανία). Η θεώρηση και επιμέλεια είναι του Σωκράτη Κωτολούλη,το εξώφυλλο του αρχιτέκτονα Βασίλη Μάρκου,χορηγός της έκδοσης ο πρώην πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία Απόστολος Χονδρογιάννης.

Το "Χρονικό" - συλλογική μνήμη, γράφτηκε το 1982 στο Βουκουρέστι, αλλά έμεινε ανέκδοτο για διάφορους λόγους, κυρίως οικονομικούς, όπως αναφέρει στον πρόλογο η ΠΕΕΠΠ. Σήμερα το βιβλίο βλέπει το φως της δημοσιότητας και "διηγείται" (με ιστορικά στοιχεία, ντοκουμέντα και μαρτυρίες ζωής) ποιοι ήταν αυτοί "οι άλλοι" Ελληνες. Οι ηθικά δικαιωμένοι, αλλά στρατιωτικά ηττημένοι. Ηττημένοι από αυτούς που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949), για να εξοντώσουν τους αγωνιστές των σοσιαλιστικών οραμάτων, για να μην μπορέσουν και στον τόπο μας "να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση". Διηγείται και ποια ήταν τα "αρπαγμένα" από τους διωκόμενους αγωνιστές παιδιά - όπως σιχαμερά ισχυριζόταν το ελληνικό καθεστώς της υποτέλειας και του ραγιαδισμού. Σήμερα, που ξεσκεπάστηκε το πραγματικό παιδο-εμπόριο - παιδομάζωμα - "υιοθεσίες" τις έλεγαν - παιδιών νεκρών ή διωκόμενων αγωνιστών και άλλων δυστυχισμένων, στη διάρκεια του Εμφυλίου, το βιβλίο αυτό έρχεται να αποδείξει ότι τα παιδιά της πολιτικής προσφυγιάς στις σοσιαλιστικές χώρες γύρισαν στην πατρίδα έχοντας υψηλή εθνική συνείδηση και σήμερα της προσφέρουν πολλά - με τις επιστημονικές γνώσεις, το ήθος και την εργατικότητά τους - αντίθετα απ' ό,τι συνέβη με τα αρπαγμένα παιδιά της βαθύτατα ανθελληνικής "εθνικοφροσύνης".

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ