Παπαγεωργίου Βασίλης

Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Τα όσα γίνονται τον καιρό αυτό στη Γαλλία αποτελούν την πλέον αδιαμφισβήτητη απάντηση. Η πολιτική αυτή και τα αντίστοιχα μέτρα βοήθησαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη και συσσώρευση των επιχειρηματικών κερδών, αλλά οδήγησαν σε αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και σε μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, ενώ η ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, παραμένει στο... ύψος της. Την ίδια στιγμή, οι Γάλλοι φοιτητές βλέπουν μια συνεχή υποβάθμιση της παρεχόμενης μόρφωσης στα πανεπιστήμια, να απαξιώνονται τα πτυχία και να μεγαλώνουν τα αδιέξοδα που στέκονται μπροστά τους. Και όλ' αυτά αποτελούν ένα μικρό μέρος των συνεχώς εντεινόμενων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων του λαού και της νεολαίας.

Οσο φανερή και αδιαμφισβήτητη είναι η περιγραφόμενη στο προηγούμενο σχόλιο κατάσταση στη σημερινή Γαλλία, άλλο τόσο φανερά γίνονται και μια σειρά από συμπεράσματα. Πρώτον, η πολιτική των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών - ανεξάρτητα πώς ονομάζεται ή καμουφλάρεται, με τι τρόπους (π.χ., με ή χωρίς διάλογο...) και ρυθμούς εφαρμόζεται - είναι βαθιά ταξική και ενισχύει πολύμορφα τα κέρδη και τη δύναμη της πλουτοκρατίας, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Οχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα όποια κοινωνικά προβλήματα - π.χ., ανεργία - αλλά τα αναπαράγει σε μεγαλύτερη έκταση και ένταση. Δεύτερον, ποτέ δεν υπήρχε, και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει στις σημερινές συνθήκες, κοινότητα συμφερόντων των κεφαλαιοκρατών από τη μια και των εργαζομένων, των άλλων λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας από την άλλη. Το αντίθετο, οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία φέρνουν στο επίκεντρο το γεγονός ότι η ταξική πάλη οξύνεται. Οσοι συνεχίζουν να μιλούν για «κοινωνικό διάλογο», «εργασιακή ειρήνη» και «ταξική συνεργασία» έχουν στο μυαλό τους και επιδιώκουν το ξεγέλασμα και την υποταγή των εργαζομένων και της νεολαίας στις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών.

Αλλωστε, στα ίδια ακριβώς συμπεράσματα οδηγούν και οι εξελίξεις στη δική μας χώρα. Και βάζουν επιτακτικά την ανάγκη του μαζικού απεγκλωβισμού των εργαζομένων και της νεολαίας από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τους όποιους εκφραστές τους στα κοινωνικά κινήματα. Της αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, της ταξικής συσπείρωσης και των αγώνων.

Το ίδιο αντικομμουνιστικό λιβελογράφημα, τη «μαύρη βίβλο του (αντι)κομμουνισμού» φαίνεται ότι διαβάζουν, αλλά και ασπάζονται Σ. Μπερλουσκόνι και ο Ε. Αντώναρος. Ο πρώτος δήλωσε το Σαββατοκύριακο σε προεκλογική συγκέντρωση πως οι Κινέζοι επί Μάο Τσετούνγκ «έβραζαν τα μωρά για να τα χρησιμοποιούν ως λίπασμα για τα χωράφια»(!). Στην Αθήνα χτες, ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος κληθείς να σχολιάσει την απίστευτης αθλιότητας αυτή δήλωση του Ιταλού πρωθυπουργού, προς γενική κατάπληξη, όχι μόνο δεν κράτησε στοιχειώδεις «αποστάσεις ασφαλείας» αλλά σχεδόν ταυτίστηκε μαζί της: «Δεν έχω ειδικές γνώσεις για εσωτερικά θέματα χωρών που βρίσκονται μάλιστα τόσο μακριά. Ως δημοσιογράφος ασχολήθηκα κυρίως με τη Μέση Ανατολή»(!), ήταν η «αφοπλιστική» απάντηση του Ε. Αντώναρου. Αυτό που προκαλεί εντύπωση δεν είναι τόσο το μέγεθος της «άγνοιας» του εκπροσώπου, όσο η εμπάθεια και η ταύτιση με ό,τι χυδαίο κυκλοφορεί από τους «φίλους και συμμάχους»...

Τα μεγάλα αφεντικά της πολυεθνικής εταιρίας «UPM-Kymmene Oyj», της τρίτης μεγαλύτερης χαρτοποιίας στον κόσμο, που εδρεύει στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, θα επιδιώξουν να αυξήσουν την κερδοφορία της επιχείρησης (άρα και τα δικά τους εισοδήματα) με το κλείσιμο μερικών εργοστασίων και την απόλυση 3.600 εργαζομένων.

Την είδηση αυτή, την αλιεύσαμε στην οικονομική εφημερίδα «Ναυτεμπορική», με τον εξής «εύγλωττο» τίτλο: «Με στόχο την τόνωση της κερδοφορίας η UPM κλείνει εργοστάσια και απολύει 3.600 ανθρώπους». Οι μεγαλομέτοχοι της εταιρίας, που γνωστοποίησαν τα σχέδιά τους και στο Χρηματιστήριο, δεν κρύβουν πως το κλείσιμο των εργοστασίων και οι μαζικές απολύσεις θα αποφέρουν την «εξοικονόμηση» κεφαλαίων (σ.σ. από μισθούς) που θα ανέλθουν «σε 200 εκατ. ευρώ ετησίως»! Μια «εξοικονόμηση», που θα προέλθει από την εντατικοποίηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων στην UPM.

Ειδήσεις, σαν και την παραπάνω, που βλέπουν το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά το φως της δημοσιότητας, δεν αφορούν μόνο σε πολυεθνικές επιχειρήσεις με έδρα το εξωτερικό. Αφορούν και επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Ελλάδα και τείνουν να γίνουν... «ειδήσεις ρουτίνας».